แชร์

จะตายอยู่แล้วNC+

ผู้เขียน: ดอกอ้อลู่ลม
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-07-15 18:09:35

ชานนท์....

"ฮึก ฮึก คุณนนท์ปิ่นเจ็บ ฮือออ เอามันออกไปได้มั้ยคะ" ปิ่นปักบอกผมทั้งน้ำตาแต่ถามว่าผมสงสารไหมไม่เลยสักนิดผมไม่ได้รู้สึกสงสารเลยแม่แต่น้อยเพราะมันคือสิ่งที่ผมตั้งใจที่จะทำอยู่แล้วถึงสติของผมจะไม่เต็มร้อยแต่ผมก็รู้ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่

"ฉันจะเอาออกก็ต่อเมื่อเสร็จแล้วเท่านั้น" ผมกระแทกตัวตนสวนขึ้นไปด้านบนมันเป็นอะไรที่โคตรเสียวอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน

ปึก!!!! ปึก!!!!! ปึก!!!!! ปึก!!!!

"อ่าาา เสียวอะไรขนาดนี้วะ ซี๊ดดดด" ผมก้มมองดูจุดเชื่อมต่อท่อนเอ็นของผมที่กำลังขยับเข้าขยับออก

"อ๊ะ อ๊ะ คุณนนท์พอเถอะค่ะปิ่นไม่ไหวแล้ว มันเจ็บ ฮือออ" ปิ่นปักเด้งขึ้นเด้งลงตามแรงกระแทกที่ผมส่งไปหน้าอกหน้าใจที่กระเด้งกระดอนขึ้นลงตรงหน้าทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะใช้ปากครอบครองมัน

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ แผล่บ แผล่บ แผล่บ จ๊วบ จ๊วบ

"อื้อออ คุณนนท์ปิ่นไม่ไหวหยุดเถอะค่ะ อ๊ะ อ๊ะ คุณนนท์สงสารปิ่นเถอะนะคะ ปิ่นเจ็บจริงๆ"

"เจ็บแต่ครางไม่หยุด หึ"

"ปิ่นไม่ได้คราง อ๊ะ อ๊ะ อื้อออไม่ไหวแล้วค่ะปิ่นจะไมไหวแล้ว ฮืออออ"น้องสาวของปิ่นปักตอดรัดน้องชายของผมตุบๆ จนผมอยากจะแตก ผมเพิ่มแรงกระแทกเพื่อให้เสร็จ

ปึก!!!! ปึก!!!!! ปึก!!!!! ปึก!!!
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ร้ายเริ่มรัก   ตอนจบ

    ปิ่นปัก..."ถ้าพี่นนท์ว่าดีปิ่นก็ว่าดีค่ะ^^" อะไรที่เขาคิดว่าดีฉันก็ไม่ขัดเพราะว่าเขาคงคิดมาเป็นอย่างดีแล้วถึงทำหลังจากจดทะเบียนกันเสร็จเราก็กลับมาที่บ้านเพื่อบอกข่าวดีกับทุกคนโดยเฉพาะน้องปันปันที่แกเคยพูดกับฉันหลายครั้งว่าอยากมีน้อง ตอนนี้แกกำลังจะมีน้องสมใจแล้วแต่ยังไม่รู้ว่าจะเป็นผู้หญฺิงหรือผู้ชาย"เย้ เย้ เย้ น้องกำลังจะได้เป็นพี่สาวแล้วใช่มั้ยคะแม่""ใช่ค่ะน้องดีใจมั้ยคะ""ดีใจค่า ดีใจที่สุดเลย แต่..."จากตอนแรกที่ลูกยิ้มดีใจตอนนี้ลูกทำหน้าเศร้าจนฉันตกใจ"แต่อะไรคะ" "แต่น้องไม่มีพ่อ น้องในท้องของแม่มีพ่อคือคุณลุงแต่น้องไม่มีพ่อน้องอยากมีพ่อค่าแม่>พอได้ยินลูกพูดฉันก็รีบดึงลูกมากอดเพราะตอนนี้แกก็ยังไม่รู้ว่าพี่นนท์คือพ่อเพราะฉันไม่ได้บอกและพี่นนท์เองก็ไม่ได้บอกซึ่งฉันเองเป็นคนสั่งให้เขาไม่ให้บอกแต่ตอนนี้มันคงถึงเวลาแล้วที่น้องปันปันจะได้รู้ความจริงสักทีว่าแกก็มีพ่อเหมือนคนอื่นแต่ฉันคงต้องบอกพี่นนท์ก่อนฉันอยากให้พี่นนท์บอกกับลูกด้วยตัวเขาเอง"น้องปันปันขา""ขาแม่""พรุ่งนี้แม่มีข่าวดีจะบอกเรื่องพ่อของน้องนะแต่ตอนนี้ดึกแล้วแม่พาน้องไปนอนนะคะ""ค่าแม่" คืนนั้น...หลังจากส่งลูกเข

  • ร้ายเริ่มรัก   ทวงบุญคุณ

    ชานนท์...."ทำไมเงียบไม่ตกใจเลยวะ หรือว่ามึงจำได้ว่ามึงเคยไล่ให้ปิ่นไปตาย""..........." ทำไมผมจะจำไม่ได้ผมจำได้หมดทุกอย่างนั่นแล่ะ"มึงรู้ไหมถ้าวันนั้นกูไม่ตามปิ่นมาตอนนี้มึงคงไม่มีเมียชื่อปิ่นไม่มีลูกชื่อปันปัน แล้วมึงรู้ไหมว่าชื่อลูกมึงน้องปันปันใครเป็นคนตั้ง....หึกูนี่กูกับเมียกูเป็นคนตั้ง""มึงต้องการอะไร หรือจะให้กูกราบขอบคุณมึง.. ได้ถ้ามึงต้องการเพราะกูก็เลวจริงที่ตอนนั้นทำร้ายปิ่นกับลูก" ผมไม่ได้พูดประชดนะผมพูดจากใจจริงๆ ถ้าเป็นเรื่องนี้ผมยอมรับว่าผมผิดและมันก็มีบุญคุณที่ช่วยปิ่นไว้"มึงไม่ต้องไหว้กูเพราะกูไม่ต้องการ""แล้วมึงต้องการอะไร" "ถ้ามึงไม่อยากให้ปิ่นรู้ว่ามึงไม่ได้ความจำเสื่อมมึงต้องยอมยกลูกสาวมึงให้กับลูกชายกู""ห๊ะ!!! อะไรนะ" "มึงจะตกใจทำเชี่ยไร มึงก็เห็นว่าสายฟ้าลูกชายกูชอบน้องปันปันมากเดินตามต้อยๆไม่หยุดกูเป็นพ่อกูรู้ดีว่าลูกกูคิดอะไรอยู่เพราะฉะนั้นถ้ามึงไม่อยากให้ปิ่นรู้ว่ามึงตอแหลมึงก็ห้ามปฏิเสธ""ไอ้เหี้ยเหนือลูกกูกับลูกมึงอายุเพิ่งจะสี่ขวบเองนะ""เออจองไว้ก่อนมึงจะเอาสินสอดเท่าไหร่ก็บอกกูพร้อมเปย์เพื่อลูกสะใภ้ในอนาคต""เด็กอายุแค่นี้มึงจะอะไรโตไปก็ลืมกันแล้

  • ร้ายเริ่มรัก   ผัวเหี้ยๆ

    บนรถ...."ปิ่นเชื่อว่าสักวันพี่จะต้องกลับมาจำทุกอย่างได้แน่ค่ะพี่อย่าท้อใจนะคะ" ปิ่นจับมือผมพร้อมกับให้กำลังใจเมื่อขึ้นมาบนรถแล้ว"พี่ขอบใจปิ่นมากเลยนะครับที่อยู่ดูแลพี่เป็นกำลังใจให้พี่" ผมจับมือปิ่นแล้วดึงมาจูบอย่างแสนรักแม้จะรู้สึกผิดที่โกหกเธอ"เรากลับบ้านกันดีกว่านะคะพี่จะได้พักผ่อน""ครับที่รัก^^" ผมมีความสุขมากที่ได้อยู่กับปิ่นทุกวัน ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าไม่มีเธอผมจะอยู่ยังไงหลายอาทิตย์ต่อมา...ปิ่นปัก....ช่วงนี้พี่นนท์เป็นอะไรก็ไม่รู้ค่ะเหมือนเขาจะง่วงนอนทั้งวันแถมยังอาเจียนบ่อยด้วย"ปื่นพี่เหมือนจะตายเลย ช่วยพี่ที" ฉันพยุงพี่นนท์ออกมาจากในห้องน้ำแล้วพาไปนอน"ปิ่นอย่าไปไหนนะ""ค่ะปิ่นไม่ไหนหรอกพี่นอนเถอะ" ฉันอดสางสารเขาไม่ได้ก็เลยนั่งลงข้างๆให้เขาจับมือจนหลับไป เวลาต่อมา..."เธอจะร้องไห้เป็นห่วงมันทำไมเยอะแยะวะปิ่นผัวเหี้ยๆ แบบนี้สันดานก็ไม่ดีแถมยังจะมาความจำเสื่อมอีก ทิ้งมันไปเลยแล้วก็หาผัวใหม่ซะเอาที่นิสัยดีๆ ไม่ใช่แบบไอ่เชี่ยนี่"ฉันถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินประโยคนี้ของพี่ทิศเหนือ"เหนือมึงพูดอะไรแบบนี้เนี่ยไม่สงสารนนท์บ้างหรือไงเค้าป่วยอยู่นะ" พี่นับดาวว่าให้พี่ทิศเหนือแล้

  • ร้ายเริ่มรัก   เสียวมากNC+

    ชานนท์....ตั่บ!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!!"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ เสียวจังค่ะ พี่นนท์ปิ่นเสียวช่วยปิ่นที ฮือออ ฮือออ" ปิ่นครางลั่นห้อง ร่องรักของเธอเริ่มตอดรัดน้องชายผม แสดงว่าเธอใกล้จะเสร็จแล้วผมก็เลยจับเอวปิ่นไว้แน่นแล้วขยับตัวกระแทกสะโพกสวนขึ้นไปอย่างเป็นจังหวะปึก!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!"อ๊ะ อ๊าาาา เสียว ฮือออ มันเสียวมากพี่นนท์ปิ่นจะไม่ไหวแล้ว ฮืออออ กรี๊ดดดดดดด" เสียงกรี๊ดของปิ่นมาพร้อมกับร่องรักที่กระตุกไม่หยุด สักพักน้ำหวานสีใสของเธอก็ชโลมไปทั่วท่อนเอ็นของผม ผมไม่รอช้าถอดตัวตนออกจากร่องรักของปิ่นแล้วขยับตัวลงไปก่อนจะใช้ลิ้นปาดเลียร่องรักที่มีน้ำหวานไหลทะลักไม่หยุดแผล่บ แผล่บ แผล่บ ผมค่อยๆใช้ลิ้นปาดเลียน้ำหวานที่เลอะเต็มสองกลีบกุหลาบ"อื้ออ พี่นนท์อย่าเลียแบบนี้ปิ่นเสียวค่ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา พี่นนท์ปิ่นจะตายแล้ว ฮือออ ฮือออ" ปิ่นดิ้นทุรนทุรายไปมาเมื่อผมใช้ปลายลิ้นสอดใส่เข้าไปด้านในแล้วใช้ลิ้นตวัดที่ติ่งเสียวของเธอ"อื้อออ พี่นนท์ปิ่นจะเสร็จอีกแล้ว ฮือออ" พอรู้ว่

  • ร้ายเริ่มรัก   ขึ้นให้หน่อยNC+

    ชานนท์...."ค่อยๆทานนะคะมันร้อน" ปิ่นพูดพร้อมกับเอาผ้ามาคอยเช็ดตรงมุมปากให้ ผมแม่งอยากดึงเธอเข้ามากอดทำไมเธอแสนดีขนาดนี้ทำไมเมียผมน่ารักได้ขนาดนี้นะ แบบนี้ถ้าผมจะยอมความจำเสื่อมไปตลอดชีวิตมันจะดีไหม"พี่ทานลำบากจังมาค่ะเดี๋ยวปิ่นป้อนพี่ดีกว่านะ" สุดท้ายปิ่นก็เป็นคนป้อนให้ผมตามเดิม"พี่อิ่มมั้ยคะหรือยังไม่อิ่มปิ่นจะได้ตักมาเพิ่มให้อีก" ปิ่นถามผมหลังจากตักข้าวคำสุดท้ายให้ผมกิน"อิ่มแล้วครับ^^" ผมไม่เคยกินข้าวมื้อไหนอร่อยเท่ากับเวลาที่ปิ่นป้อนเลยเชื่อไหม แม่งผมเป็นเอามากจริงๆ ตอนนี้ผมคลั่งรักเมียตัวเองขนาดนี้ได้ไงวะ"ถ้าอย่างงั้นเดี๋ยวพี่กินยานะคะแล้วก็จะได้นอนพักผ่อน" "กินยาเสร็จแล้วปิ่นขึ้นมานอนกอดกับพี่เหมือนเดิมนะ" เพราะปกติเวลาผมกินข้าวเสร็จแล้วก็กินยาผมจะอ้อนขอให้ปิ่นขึ้นมานอนเป็นเพื่อนซึ่งเธอก็ยอมทำตามที่ผมร้องขอ"คือวันนี้ปิ่นจะไปงานวันเกิดพี่แดนค่ะอาจจะไม่ได้...""เห็นคนอื่นสำคัญกว่าพี่ก็ไม่เป็นไรครับไปเถอะพี่นอนหลับเองก็ได้แม้จะนอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่ก็เถอะ" พูดจบผมก็หยิบยามากินเองแล้วก็ล้มตัวลงนอนเอาผ้าคลุมตัวจนมิด สักพักผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าปิ่นเดินออกไปจากห้อง แม่งผมทำไมต้อง

  • ร้ายเริ่มรัก   เธอ...เป็นใคร

    ปิ่นปัก....ตอนนี้พี่แดนกลับไปแล้วเหลือแค่ฉันที่นั่งรอพี่นนท์อยู่ในห้อง ผ่านไปสักพักบุรุษพยาบาลรวมถึงพี่พยาบาลก็นำตัวเขากลับมาที่ห้องพักฟื้น "อาการพี่นนท์เป็นยังไงบ้างคะ" ฉันถามพี่พยาบาล"ผลเอกซเรย์จะออกวันพรุ่งนี้นะคะยังไงก็รอฟังคุณหมอบอกอีกที" พี่พยาบาลบอกกับฉันก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ทำให้ตอนนี้ทั้งห้องเหลือแค่ฉันกับพี่นนท์ที่ยังคงนอนหลับสนิท"พี่นนท์อย่าเป็นอะไรนะคะ ปิ่นไม่อยากให้พี่เป็นอะไรไปเลย ถ้าพี่หายป่วยปิ่นมีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่ด้วยนะ" ฉันบอกกับเขาที่นอนหลับอยู่ชานนท์...."พี่นนท์อย่าเป็นอะไรนะคะ ปิ่นไม่อยากให้พี่เป็นอะไรไปเลยพี่ต้องรีบหายนะ" นั่นคือสิ่งที่ผมได้ยิน คือผมอ่ะฟื้นตั้งแต่ก่อนที่พยาบาลจะพาผมไปเอ็กซเรย์แล้วตั้งแต่ตอนที่ไอ้แดนไทยมันมาเยี่ยมแล้วก็แซวปิ่นผมนี่ขากระตุกอยากลุกแต่ลุกไม่ไหวร่างกายไม่อำนวย พอเข้าห้องมาเจอปิ่นนั่งรออยู่ผมก็แกล้งทำเป็นหลับต่อทันทีเพื่อดูว่าเธอจะมีอากัปกิริยายังไง"พี่รีบหายนะคะปิ่นมีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่" เรื่องสำคัญอะไรหรือว่าปิ่นจะบอกว่าเธอจะไปจากผม ใช่มันต้องเป็นแบบนั้นเพราะก่อนหน้านี้เธอบอกกับผมว่าเธอจะไปอยู่ที่อื่นเพราะเธอไม่อยากผ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status