ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.2

บรื้นนน...เอี๊ยดดด

พรึ่บ!

"พี่คะ ^_^"

"......"

หมับ!

หญิงสาวสวมกอดพี่ชายตัวเองด้วยความคิดถึงปนตื่นเต้น

"พี่มารับน้องด้วยเหรอคะ"

ร่างสูงเมื่อเห็นว่าน้องสาวตัวเองกอดแน่นเกินไปจึงผละตัวออกก่อนจะมองอย่างอมยิ้มให้กับความขี้อ้อนของเธอ

"ขึ้นรถเถอะ"

"แล้วป๊ากับม๊าอยู่บ้านใช่มั้ยคะ น้องคิดถึงม๊ากกมาก"

"แล้วเราจะมาเรียนที่นี่จริงๆ?"

"ค่ะ น้องทำเรื่องย้ายเรียบร้อยแล้วและกำลังจะเป็นนักศึกษาของจีเนียสแล้วด้วยค่ะท่านผู้บริหาร ^_^"

"หึ :-)"

ที่ซีอาร์พูดมานั้นถูกแล้วล่ะ เพราะเขารับช่วงต่อพ่อของเขาเองในการบริหารมหาลัยแห่งนี้

"แล้วซีก็เรียนคณะเดียวกับพี่ด้วยนะคะ"

"รู้"

"ว๊าา แย่จัง แต่ถ้าพี่เซอร์เวย์สุดเย็นชาของน้องไม่รู้แล้วใครจะรู้ล่ะคะ จริงมั้ย"

"หึ!"

วันนี้น้องสาวของเขากลับจากอังกฤษ เพื่อมาเรียนต่อที่ไทยและพ่อแม่เขาก็ขอให้มารับเธอ

______________________

ตึก...ตึก...ตึก

"ป๊า ม๊าค่ะ"

"มาแล้วเหรอเนี่ยลูกสาวม๊า มาๆมาให้ม๊ากอดให้หายคิดถึงเลย"

"ป๊าด้วยสิคุณ"

พรึ่บ!

"ซีกอดทั้งสองคนเลยก็ได้ค่ะ คิคิคิ"

ร่างสูงมองสามคนที่ยืนกอดกันพร้อมรอยยิ้มที่แทบจะไม่มีใครได้เห็นนอกจากครอบครัวของเขาหรือคนที่สนิทมากจริงๆ

"พี่ชายลูกไปรับเราตรงเวลาหรือเปล่าหืม ซีอาร์" พ่อของเขาถามพร้อมกับมองลูกชายตัวเองด้วยรอยยิ้ม

"ตรงเวลาค่ะ เพราะซีลงเครื่องมาก็เจอพี่ชายสุดหล่อมารอรับแล้ว จริงมั้นคะพี่เซอร์เวย์ ^_^"

"ก็อย่างที่ซีอาร์พูดครับป๊า"

"มาๆๆวันนี้ม๊าทำอาหารของโปรดลูกสาวคนสวยของม๊าด้วยนะลูก"

"จริงเหรอคะ เอ่อ...แล้ว..."

สาวน้อยมองหาใครบางคนที่เธอนั้นคิดถึงมากและตั้งแต่ที่เธอไปเรียนอังกฤษก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลยและร่างสูงก็รู้แล้วว่าคนที่น้องสาวตัวเองมองหานั้นก็คือ....

"มองหาไอ้ลูซ?"

"ค่ะ พี่ลูซไม่อยู่เหรอคะพี่ชาย"

"ป๊าให้ลูซไปดูงานที่อังกฤษน่ะลูก แล้วหนูถามหาลูซมีอะไรหรือเปล่าหืม?"

"เอ่อ...เปล่าค่ะ"

"ไปกันเถอะลูก"

"ค่ะ ^_^"

ตอนนี้ครอบครัวก็อยู่กันพร้อมหน้าเรียบร้อยแล้วและเหมือนน้องสาวตัวแสบของเขาจะคิดถึงพ่อกับแม่ของเขามากถึงชวนคุยไม่หยุด

"พี่ชายพูดบ้างสิคะ"

"......."

"น้องกลับมาทั้งทีนะคะ เหอะ!"

"เอาเถอะลูก พี่ชายของลูกก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วนี่จ๊ะ" แม่เขาพูดขึ้น

"เพราะเป็นแบบนี้ไงมันถึงยังไม่มีแฟนกับเขาสักที"

"อะไรนะคะ! นี่พี่เวย์ยังไม่มีแฟนอีกเหรอคะ?"

"แล้วเราล่ะมีแล้ว?"

"ไม่มีหรอกค่ะ!"

"หรือว่ารอ..."

พรึ่บ!

"พี่ชายคะ น้องอยากคุยเรื่องที่เรียนด้วยน่ะค่ะ"

"หึ!"

"งั้นเราก็ไปคุยกับพี่เถอะลูก นี่ก็ดึกมากแล้ว ม๊ากับป๊าก็จขึ้นข้างบนกันแล้ว"

"ใช่ ป๊ามีเรื่องจะคุยกับม๊าเราด้วยล่ะ"

"ซีไม่อยากมีน้องนะคะ เพราะซีจะต้องเป็นลูกคนเล็กของบ้านแค่คนเดียว คิคิคิ"

"ฮ่าฮ่าฮ่า"

_____________________

หลังจากที่ป๊ากับม๊าขึ้นห้องไป ผมกับน้องสาวตัวแสบก็มาคุยกันที่ห้องนั่งเล่นของบ้านทั้งๆที่ผมคิดว่าทานข้าวเสร็จก็จะกลับคอนโดเลย

"พี่เซอร์เวย์ค่าาา"

"......?"

"พี่ลูซ..."

"......."

"เฮ้อออ พี่ลูซไปอังกฤษตอนไหนเหรอคะ แล้วทำไมพี่เขาไม่มาหาซีเลยคะ"

"เกือบเดือน"

"อะไรนะ!"

"......."

"ทำไมไปนานจังคะแล้วพี่ลูซไปอังกฤษทำไมไม่มาหาซีล่ะคะ!"

"พี่ไม่รู้"

"พี่ต้องรู้สิคะ พี่กับพี่ลูซเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอคะ!"

"เพื่อนกันไม่จำเป็นต้องรู้ทุกเรื่องมั้ย"

"แต่ว่า..."

"ที่รั้งพี่ไว้นี่จะถามเรื่องมัน?"

ดูเหมือนน้องสาวของผมจะไม่ได้ถามเรื่องมหาลัยแล้วสิ แต่เป็นเรื่องของเพื่อนสนิทผมพ่วงด้วยตำแหน่งผู้ช่วยของผม ไอ้ลูซ เพราะป๊าผมรับเลี้ยงมันมาตั้งแต่ที่พ่อแม่มันเสียชีวิต เราทั้งหมดจึงสนิทกันเหมือนคนในครอบครัว แต่น้องสาวของผมกับมันคงมีอะไรมากกว่านั้น หึ!

"ก็ซีอยากรู้นี่คะ"

"ทำไมไม่ถามมัน?"

"ก็...ก็ซี..."

"ถ้าอยากรู้ก็ไปถามมัน ไม่ใช่มาถามพี่แบบนี้ พี่กลับล่ะ"

หมับ!

"......?" ผมมองมือตัวเองที่ถูกซีอาร์จับไว้พร้อมกับสายตาอ้อนของเธอ

"พรุ่งนี้พี่ไปมหาลัยมั้ยคะ?"

"อืม เธอก็ต้องไปเหมือนกัน" เพราะพรุ่งนี้เป็นวันรายงานตัวนักศึกษาปี1ทุกคน

"งั้นซีไปด้วยนะคะ"

"........"

"พี่เวย์มารับซีด้วยนะคะ เพราะถ้าให้ซีไปเองคงหลงทางแน่ๆ ^_^"

"มาเอง"

"หาาาา"

"หึ!"

"ซีบอกแล้วไงคะว่าไปเองไม่ได้ พี่เวย์! ซีจะฟ้องป๊า ม๊า"

ผมเดินออกจากบ้านโดยไม่ฟังเสียงเรียกจากด้านหลังที่พยายามเรียกผมไว้

______________________

K Pub

เสียงดนตรีดังกระหึ่มพร้อมกับนักท่องราตรีที่มารวมตัวกันที่ผับแห่งนี้ นี่ก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว แต่คนก็ยังเยอะเหมือนเดิม เพราะที่นี่มีความปลอดภัยค่อนข้างสูงและคนที่มาที่ผับแห่งนี้ต้องมีคีย์การ์ดของผับเท่านั้นถึงจะเข้าได้และคีย์การ์ดก็มีหลายแบบด้วยกัน และคนอย่างเขาไม่จำเป็นต้องใช้มัน

ตึก...ตึก...ตึก

ร่างสูงก้าวเข้าไปในผับด้วยใบหน้าเรียบนิ่งพร้อมกับสายตาของสาวนักเที่ยวต่างมองมาที่เขาอย่างยั่วยวน แต่ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลยแม้แต่นิดก่อนที่เขาจะเดินขึ้นไปชั้นบนที่มีเพื่อนเขานั่งอยู่ก่อนแล้วและชั้นบนนี้มีแค่พวกเราเท่านั้น

"มาแล้วเหรอวะไอ้เวย์"

"หึ!"

ไอ้คลีนทักผมก่อนจะตามมาด้วยไอ้คิม มันสองคนเป็นฝาแฝดกันแต่นิสัยต่างกันสุดขั้ว ยกเว้นความเลวที่เหมือนกัน

"นัดกูมา?" ผมถามมันออกไป เพราะไอ้คลีนเป็นคนนัดมาที่ผับของพี่ชายฝาแฝดมัน นั่นก็คือไอ้คิม ที่เป็นเจ้าของผับแห่งนี้

"มาสนุกกันดิวะ กูมีสาวสวยๆมาให้พวกมึงด้วยนะเว้ย!"

"กูกลับ" ไม่ใช่เสียงผม แต่เป็นไอ้คิมที่เอ่ยขึ้นพร้อมทำท่าจะลุกออกไป แต่ก็ถูกไอ้คลีนรั้งไว้ก่อน

"มึงจะรีบกลับทำไมวะ วันนี้กูอุตส่าห์ปลีกตัวยัยเอสมาได้"

"กูกลับ" ไม่พูดเปล่า แต่ไอ้คิมเดินออกไปทันที

"นี่มึงกับกูเป็นฝาแฝดกันจริงหรือเปล่าวะ แม่ง!"

"มึงยังไม่รู้ตัวอีก"

"อะไรกันวะ แล้วนี่มันกลับจริงๆเหรอวะ นี่มันเป็นเจ้าของผับนะเว้ย!"

"......."

"เหอะ! มึงสองคนทำไมเหมือนกันจังวะ"

"......."

ผมคิดว่าผมไม่เหมือนไอ้คิมหรอกนะ เพราะไอ้นั่นน่ะมันนิ่งยิ่งกว่าผมอีก หึ!

"แล้วไอ้ลูซ?"

"ยังไม่กลับ"

"พ่อมึงใช้งานมันหนักไปหรือเปล่าวะ แม่ง! กูเห็นมันไปตั้งนานแล้วนะเว้ย"

"......"

พวกเราสี่คนเป็นเพื่อนสนิทกัน ผมกับพี่น้องฝาแฝดมาสนิทกันตอนที่ขึ้นปี1 ส่วนไอ้ลูซก็อย่างที่บอกไปข้างต้น ผมสนิทกับมันตั้งแต่เด็กแล้วและเราก็เรียนมาด้วยกัน

เคร้ง!

"ขะ...ขอโทษค่ะ...."

=================

เค้าจะเจอกันแล้วใช่มั้ย

🤔🤔