ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.1

ตึก...ตึก...ตึก

ตุบ!

พรึ่บ!

"อ๊ะ! ซี๊ดดด"

เสียงหนังสือกระทบพื้นพร้อมกับร่างบางที่นั่งกองอยู่กับพื้นเหมือนหนังสือของเธอแล้วในตอนนี้

"อีกแล้วเรา"

ฉันมองหัวเข่าตัวเองที่ตอนนี้เป็นแผลเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่จะรีบเก็บหนังสือของตัวเองใส่กระเป๋าและรีบไปขึ้นรถทันที เพราะวันนี้มีสอบชิงทุนของมหาลัยชื่อดัง

"น้ำหนาวๆๆ"

เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนเรียกจึงรีบเดินไปหาทันที

"รถมาแล้วรีบขึ้นไปกันเถอะ"

พรึ่บ!

"เลือดแก" เรนขยับแว่นตาตัวเองก่อนจะมองไปที่หัวเข่าของฉัน

"ไม่เป็นไรหรอกน่า แค่นี้เอง ซี๊ดดด" ฉันมองไปที่เลือดซึมตรงหัวเข่า ตอนแรกก็ไม่รู้สึกเจ็บหรอกนะ แต่พอเพื่อนทักฉันนี่สิถึงรู้สึก

"ไม่เป็นไรแต่ร้องเนี่ยนะ?"

"แหะๆๆ"

"ซุ่มซ่ามอีกแล้วสินะ เฮ้อออ แกนี่นะ"

"อย่าสนใจเรื่องนี้เลย ฉันก็เป็นแบบนี้ตั้งนานแล้วมั้ย?"

"เฮ้อออ แล้วบัตรประจำตัวสอบ?"

"เอามาแล้วน่า" ฉันชูบัตรขึ้นก่อนจะยิ้มให้เพื่อนตัวเอง

"ก็นึกว่าลืมอีก"

"การสอบครั้งนี้สำคัญมากเลยนะและฉันก็อยากจะเข้ามหาลัยนี้จริงๆ"

"งั้นเราก็มาตั้งใจทำข้อสอบกันเถอะ"

"อื้ม"

ตอนนี้ฉันอยู่มอปลายปีสุดท้ายแล้วและตอนนี้กำลังจะไปสอบชิงทุนที่มหาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งการที่จะเข้าที่นี่ได้ถึงแม้ว่าจะเก่งมากแค่ไหน แต่ก็ต้องมีเงินด้วย และฉันไม่มีในส่วนนี้จึงต้องสอบชิงทุนให้ได้และการสอบชิงทุนครั้งนี้เปิดรับของแต่ละคณะแค่ห้าคนเองในช่วงปิดเทอมที่ผ่านฉันก็ตั้งใจอ่านหนังสือมากๆ ถึงแม้เพื่อนหลายคนจะคิดว่าฉันจะได้แน่นอน แต่ฉันก็แอบไม่มั่นใจอยู่ดี

ปิ๊ป!

"ฉันคิดว่ายังไงแกก็ต้องได้แน่นอนน้ำหนาว"

"ขอให้เป็นอย่างที่แกพูดนะเรน"

"แกอันดับหนึ่งของโรงเรียนเราเลยนะ"

"ชิ! ก็แค่ของโรงเรียนเรามั้ย ฮ่าฮ่าฮ่า"

"เอาน่า  ยังไงก็สู้ๆนะแล้วเดี๋ยวเจอกัน"

“แกก็เหมือนกัน สู้ๆนะ"

หลังจากนั้นเราก็เดินเข้าไปในมหาลัยทันทีพร้อมกับเด็กโรงเรียนอื่นที่มาสอบที่นี่เหมือนกัน เพราะว่าวันนี้เป็นวันสอบของทั้งเด็กทั่วไปและเด็กที่จะชิงทุนด้วย คนก็เลยเยอะมาก

สาธุ! ขอให้การสอบผ่านไปได้ด้วยดีเถอะ....

___________________

ตึก...ตึก...ตึก

ตอนนี้ฉันก็ออกมารอเรนหน้ามหาลัยแล้ว เพราะว่าเรนนั้นน่ะสอบคนละตึกกับฉันแล้วอีกอย่างคือเพื่อนฉันคนนี้ไม่ได้สอบชิงทุนเหมือนฉัน แต่เป็นสอบวัดความรู้ทั่วไป ระหว่างที่รอฉันก็มองแต่ละคนที่ผู้ปกครองมารับ ก็รู้สึกว่าที่นี่เป็นมหาลัยอย่างที่คนเขาพูดกันจริงๆ

หมับ!

"อ้าว!มาแล้วเหรอ เป็นไงบ้าง ^_^"

"ก็…นะ เฮ้อออ แล้วแกล่ะ?"

"ก็ยากเหมือนกันนะ แต่คิดว่าทำได้" ฉันพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม เพราะคิดว่ามันตรงตามที่อ่านมาจริงๆ และก็มีบางข้อที่แอบไม่มั่นใจเหมือนกัน แต่ฉันคิดว่าตัวเองทำได้

"แกมันเด็กอัฉริยะนี่ยะ ไม่เหมือนฉันกว่าจะเข้าใจแต่ละเรื่อง"

"เอาน่า ฉันคิดว่าเราต้องได้เรียนที่เดียวกันแน่นอน!"

"อื้ม ประกาศผลสอบอีกสามวันใช่มั้ย" เรนถาม

"ใช่"

"งั้นแกก็มาที่บ้านฉันเลยนะ เราจะมาลุ้นไปด้วยกัน"

"โอเคเลย งั้นพวกเรากลับกันเถอะ ฉันต้องรีบไปช่วยพี่ชายอีกนะ"

"พี่นที >_<"

ฉันมองหน้าเพื่อนตัวเองที่ตอนนี้เขินจนตัวบิดเลยทีเดียว เพราะเพื่อนฉันคนนี้น่ะแอบชอบพี่ชายฉันมาตั้งแต่ม.4 แล้วล่ะนะ

"จะไปร้านฉันก่อนมั้ยล่ะ?" ฉันถามหยั่งเชิงเพื่อนตัวเอง ถึงแม้จะรู้คำตอบอยู่แล้วก็ตาม

"ไม่ไปก็ไม่ใช่เรนสิยะ!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า"

______________________

ฉันเดินเข้าไปหาพี่ชายในร้านที่กำลังนั่งอยู่หน้าจอคอม

พรึ่บ!

"กลับมาแล้วค่ะ"

เมื่อร่างสูงเห็นฉัน เขาก็ต้องรีบถอดหูฟังออกทันที ก่อนจะถามฉันเรื่องการสอบวันนี้

"เป็นยังไงบ้างน้ำหนาว ทำได้มั้ย?"

"น้ำหนาวนะคะ ^_^"

"หึ เก่งมากน้องรัก"

"เอ่อ...สวัสดีค่ะพี่นที"

"อ้าว! น้องเรน สอบเป็นยังไงบ้างครับ"

"เรนทำสุดความสามารถแล้วค่ะ แหะๆๆ"

"พี่ว่าเราสองคนต้องได้แน่นอน"

"ขอบคุณมากค่ะพี่นที >.<"

"อะแฮ่ม!" ฉันแกล้งกระแอมเสียงดังเพื่อให้เรนได้ยิน เพราะตอนนี้เพื่อนฉันคนนี้จะออกนอกหน้าเกินไปแล้ว

"โต๊ะเกมส์ว่างสองโต๊ะ พี่ว่าเราสองคนไปเล่นคลายเครียดกันก่อนดีมั้ย"

"ดีมากเลยค่ะ ไปกันเถอะเรน ^_^"

"อ่อ อืม >.<"

จากนั้นเราสองคนก็ไปนั่งเล่นที่ประจำของตัวเอง เพราะพี่ชายฉันเปิดร้านเกมส์ยังไงล่ะ ทุกวันหลังเลิกเรียนฉันก็มาช่วยพี่ชายเสมอ เพราะชั้นล่างเราเปิดร้านเกมส์ ส่วนชั้นบนเป็นห้องนอนของพวกเราสองคนนั้นเอง

ฉันกับพี่นทีห่างกัน 6 ปี เราสองคนอยู่ด้วยกันสองคนพี่น้อง พ่อกับแม่ของฉันเสียตั้งแต่ที่ฉันยังเป็นเด็กแล้ว ทำให้เราสองคนผ่านช่วงลำบากมาด้วยกัน ฉันจำได้ว่าช่วงนั้นพี่ชายฉันทำงานหนักมากและหลายอย่างด้วย ทำให้ต้องออกจากมหาลัยก่อนและส่งฉันเรียนจนถึงปัจจุบัน แต่ฉันก็ไม่ได้ขออะไรพี่ชายมาก เพราะฉันตั้งใจสอบชิงทุนต่างๆ เพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายของพี่ชาย และตอนนี้พี่นทีก็เอาเงินเก็บมาลงทุนกับร้านเกมส์ของตัวเอง ซึ่งไปได้ด้วยดี

พรึ่บ!

"อ๊ะ! พี่ปอกผลไม้มาให้ แบ่งกันกินล่ะ"

"ขอบคุณค่ะ"

"แล้วมหาลัยเราประกาศวันไหน"

"อีกสามวันค่ะ"

"งั้นเหรอ"

"เอ่อ...พี่นทีคะ" เรนพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าพี่ชายฉันอย่างเขินๆ

"วันหยุดเรนขอมาช่วยพี่กับน้ำที่ร้านได้มั้ยคะ >.<"

"หืม แล้วแต่เราเลย แต่ว่าร้านพี่คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่นะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคนไม่เยอะน้ำกับเรนก็จะเล่นกันเองค่ะ คิคิคิ" ฉันพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มให้กับพี่ชาย

"เฮ้อออ...เรานี่นะ"

หมับ!

"อ๊ะ! ซี๊ดดด"

"บอกแล้วใช่มั้ยเวลาเดินให้มองทาง?"

"แหะๆๆ" ฉันยิ้มแห้งทันที ก่อนจะมองไปที่หัวเข่าที่ถูกพี่ชายติดพลาสเตอร์ให้พร้อมกับมองหน้าฉันดุๆ

"อย่าดุน้องนะคะ"

"ไอ้นที!"

"เออ! ตามสบายนะ"

"ค่ะ >.<"

หลังจากนั้นฉันก็หันไปมองเรนที่ตอนนี้กำลังมองตามหลังพี่ชายฉันอย่างเคลิ้มๆ

"หล่อ เท่ห์ อบอุ่น สุภาพบุรุษ งือออ ฉันจะจีบพี่แกแล้วนะน้ำหนาว >.<"

"ฉันเชียร์แกอยู่แล้ว ^_^"

"งั้นก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะน้องสะใภ้ ^_^"

"คิคิคิ/คิคิคิ"

เราสองคนหัวเราะกันออกมาพร้อมกันอย่างสนุกสนาน......

______________________________

📍เรื่องใหม่คลอดแล้ว

เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะง๊าบบบ✌️

ฝากติดตามกันด้วยน๊าา❤️🖤