Share

11

last update Last Updated: 2025-08-31 10:09:48

โอ๊ยชีวิตหนอชีวิต แล้วเธอจะใช้ชีวิตต่ออย่างไรล่ะทีนี้

            “พวกเราไม่อยากถูกทำโทษเจ้าค่ะ” เสี่ยวซิงคร่ำครวญเสียงสั่น

            “ที่นี่นายบ่าวแบ่งแยกฐานะชัดเจน ผู้มีฐานะย่อมได้รับการยกย่องจากผู้ที่ต่ำต้อยกว่า” เสี่ยวหลันอธิบาย

            “แต่ที่บ้านข้าสอนให้รู้จักให้เกียรติผู้อื่น คนจนคนรวยก็ต้องรู้จักให้เกียรติซึ่งกันและกัน.. แต่ระหว่างพวกเรา ถ้าเราไม่บอกให้คนอื่นรู้เขาก็ไม่รู้หรอก”

“แม่นางอย่าทำให้พวกเราลำบากใจเลยเจ้าค่ะ”

“ก็ได้ ข้าขอถามพวกเจ้าหน่อย ข้าอยากรู้ว่าวันนี้เป็นวันอะไร เดือนอะไร ปีอะไร”

คำถามของเธอทำให้สาวใช้ทั้งสองมองเธอด้วยความแปลกใจ หลับไปแค่สามวันถึงกับจำวันเดือนปีไม่ได้เลยหรือ แล้วจึงหันไปมองหน้ากันเอง แต่เพราะตัวเองเป็นบ่าว เมื่อมีหน้าที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลสตรีนางนี้ ก็เท่ากับนางเป็นเจ้านายขอ

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ลิขิตรักข้ามกาลเวลา   78

    “ท่านสัญญาว่าจะไปแค่ไม่กี่เดือน แต่ท่านก็ผิดสัญญา ทิ้งข้าไปตั้งเกือบครึ่งปี มันหมายความว่าอย่างไร” เธอตัดพ้อปนเสียงสะอื้น แต่สายตานั้นไม่มีความโกรธเคืองสักนิด มีแต่ความดีใจฉายชัดปนกับน้ำตา“ข้าผิดไปแล้ว เจ้าจะทำโทษข้ายังไงก็ตามใจเถิด” เขายอมรับเสียงอ่อนโยน ยังคงพรมจูบนางด้วยความคิดถึงไม่เลิก“ยิปซีจะยอมยกโทษให้ท่าน ถือเป็นความผิดครั้งแรก แต่จะไม่ยอมให้มีครั้งต่อไปอีกแน่”“ยอดรักของข้า” แล้วส่งสายตาไปทางถังโจวอีกครั้ง ก่อนจะก้มลงไปจูบกลีบปากอิ่มที่เผยอรับอย่างดูดดื่มฝ่ามือที่ลูบไล้ตระกองกอดแผ่นหลังของหญิงสาวที่เชิดหน้าขึ้นรับจูบนั้นด้วยความเต็มใจ..เรียวแขนกลมกลึงที่ยกขึ้นโอบรอบลำคอของชายหนุ่ม..คำเรียกขานของทั้งสองที่มีต่อกัน ทำให้ถังโจวปวดใจยากจะทานทน ต้องเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น“แฮ่ม ๆ” เสียงกระแอมที่ดังขึ้นทำให้สติของพุทธิญากลับมา นึกขึ้นได้ว่ายังมีบุรุษสูงศักดิ์อีกคนอยู่ในห้องนี้ เธอรีบผละออกจากชายคนรัก แต่เขากลับกอดเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย จึงผลักอกเขาไปแรง ๆ“โอ๊ย!” เขาจึงอุทานด้วยความเจ็บปวดเพราะไร้การป้องกันเหมือนในตอนแรก ยกมือข้างหนึ่งขึ้นกุมตรงบาดแผลพุทธิญารีบโผเข้าประคองคนรัก

  • ลิขิตรักข้ามกาลเวลา   77

    “ขอรับ ฝ่าบาทดูแลนางและต้องป้อนอาหารให้นางด้วยพระองค์เองทุกวัน เหตุเพราะนางไม่ยอมแตะต้องอาหารเลยสักคำ ฝ่าบาทจึงต้องบังคับนางด้วยวิธีนี้”“ประเสริฐ!” คำพูดที่กล่าวออกมาเต็มไปด้วยความโมโห ไม่ใช่ยกย่องชมเชยใด ๆ “ท่านกล้าแอบไปตีท้ายครัวข้าเชียวหรือฝ่าบาท” สบถเสียงลอดไรฟัน ขบกรามจนขึ้นเป็นสัน เจ็บแผลมากขึ้นอีกหลายเท่า“ท่านอ๋องได้โปรดใจเย็น ท่านหญิงรักและคิดถึงเพียงแต่ท่านผู้เดียวเท่านั้น เรื่องนี้แม้แต่ฝ่าบาทก็รู้ดี”ด้วยความหึงหวงในตัวหญิงสาว เขาอุตส่าห์พูดปิดทางไว้แล้วเพราะมั่นใจว่าชายใดที่ใกล้ชิดนาง คงไม่มีใครหักห้ามใจได้แน่ โดยเฉพาะชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายของเขา คนที่สามารถชี้นิ้วสั่งการได้ทุกอย่างแม้ความตายของคนอื่น แล้วความเจ็บปวดสายหนึ่งก็วิ่งจี๊ดเข้าที่บาดแผลสุดจะทนไหว เขาผ่อนลมหายใจพยายามทำให้อารมณ์สงบ“พาข้ากลับคฤหาสน์เดี๋ยวนี้”“ขอรับ”เมื่อการล่ำลาสิ้นสุดลง กุ้ยหย่งหมิงและกองกำลังทั้งหมดก็เดินทางออกจากหมู่บ้าน มุ่งตรงสู่เมืองหลวงกุ้ยหย่งหมิงนอนอยู่บนรถม้าที่ปูด้วยฟางและฟูกหนา ที่ขับเคลื่อนไปช้า ๆ กระนั้นระหว่างการเดินทางเขาก็ยังได้รับแรงกระเทือนจนเจ็บระบม และต้องทนกับอากาศท

  • ลิขิตรักข้ามกาลเวลา   76

    ชายหนุ่มรูปร่างสันทัด อายุประมาณสามสิบปี หน้าตาซื่อ ๆ ไร้พิษภัย ผู้ซึ่งได้รับคำสั่งจากหมอหลินเกิง ให้มาส่งข่าวแก่ท่านหญิงยิปซีที่คฤหาสน์กุ้ยอ๋องกุ้ยหย่งหมิง ยึดมั่นในปณิธานแน่วแน่ ถ้าไม่ใช่หญิงสาวนามว่ายิปซีเขาจะไม่บอกเรื่องนี้แก่ใครเด็ดขาดเพราะตอนเข้าเมืองมานั้น เขาเห็นภาพของชายหนุ่มที่พักรักษาตัวอยู่ที่บ้านหมอเกิงถูกติดไปทั่วเมือง ถึงแม้จะอ่านหนังสือที่เขียนไว้ใต้ภาพไม่ออก แต่เขาก็ไม่ใช่คนโง่งม จึงถามกับชาวบ้านจนรู้ว่าเป็นรางวัลสำหรับคนที่ให้ข่าว และสามารถพาไปพบชายหนุ่มตามรูปได้เขารู้ดีว่าถ้าได้รางวัลจริงคนที่สมควรได้รับก็คือหมอเกิง แต่หมอก็ต้องแบ่งให้เขาอยู่แล้ว เพราะหมอเกิงเป็นคนใจดีมีเมตตา ช่วยเหลือชาวบ้านอยู่เสมอ แต่ถึงหมอไม่ให้เขาเลย เขาก็ไม่โกรธหรอก เพราะหมอเกิงช่วยรักษาโรคประจำตัวให้เขาจนหายดี ทั้ง ๆ ที่เขาไม่มีเงินจ่ายค่ายาด้วยซ้ำ“เจ้ารู้มั้ยว่ากำลังพูดอยู่กับใคร” มหาดเล็กสั่วตะคอกถามชีจินด้วยความโมโห“เราจะคุยกับเขาเอง ไม่เป็นไรหรอก”มหาดเล็กสั่วน้อมรับอย่างไม่เต็มใจ ก่อนจะถอยออกไปอีกสามก้าว“ข้าแค่บอกว่าจะคุยกับท่านหญิงยิปซีเท่านั้น ทำไมชายผู้นั้นต้องโมโหข้าด้วยเล่า”“ท

  • ลิขิตรักข้ามกาลเวลา   75

    พุทธิญารีบกลืนยาถ้วยนั้นให้หมดอย่างรวดเร็ว เพราะรู้สึกลำบากใจกับการกระทำของโอรสสวรรค์คนนี้“นับตั้งแต่วันนี้เราจะมาป้อนข้าวป้อนยาให้เจ้าทุกวัน จนกว่าร่างกายของเจ้าจะกลับสู่ปกติ”“ฝ่าบาท อย่าบังคับจิตใจหม่อมฉันเลยเพคะ”“ถ้าเจ้าไม่อยากเป็นคนบาป ที่ทำให้เราต้องลดตัวมาปรนนิบัติ ก็รีบทำให้ตัวเองหายเร็ว ๆ” ถ้าเขาไม่ทำแบบนี้นางก็คงนอนรอความตายอย่างเดียว...................จวนสกุลหลัวสวี่เซิ่นรอให้อวี่หมิ่งฟู่ได้พรอดรักกับใต้เท้าหลัวจนเขาหลับไป จึงกระโดดเข้าไปทางหน้าต่างแล้วกระชากหญิงสาวออกห่าง จากนั้นรีบเป่ายาสลบชนิดควันใส่ชายชรา“เจ้ามาทำไมสวี่เซิ่น ข้าบอกให้เจ้ารีบออกไปจากเมืองหลวงไง” เมื่อได้สตินางจึงตะคอกถามด้วยอารมณ์โกรธ แต่ก็ไม่ได้ดังมากเพราะกลัวคนอื่นจะได้ยิน ถึงแม้ยิปซีจะตายไปแล้ว แต่นางก็กลัวคนอื่นจะรู้ว่าผู้อยู่เบื้องหลังคือใคร จึงบอกให้เขาไปจากเมืองหลวงและไม่ต้องกลับมาอีก“ข้าไปแล้ว แต่ที่กลับมาเพราะทนคิดถึงเจ้าไม่ไหว เจ้าเคยสัญญาว่าถ้างานนี้สำเร็จ เจ้าจะหนีไปกับข้า” สวี่เซิ่นทวงสัญญา“เรื่องนั้นข้าไม่ได้ลืม” นางจำใจรับปากในตอนแรกก็เพราะต้องการหลอกใช้เขาเป็นเครื่องมือในการแก้แค้

  • ลิขิตรักข้ามกาลเวลา   74

    “ข้าชื่อหลินเซียง ลูกสาวข้าชื่อหลินโม่ว ส่วนหลินเกิง สามีของข้าเขาเป็นหมอ และเป็นคนพบท่าน เขามีความรู้เรื่องสมุนไพรดีทีเดียว ได้เขาช่วยรักษาท่านต้องหายดีแน่ ไม่ต้องห่วง.. จากที่ฟังท่านเล่ามาทั้งหมด แสดงว่าท่านลอยน้ำมาไกลมาก เพราะที่ที่สามีข้าพบท่านมันเป็นแม่น้ำสายเล็ก ๆ ที่แยกตัวมาจากแม่น้ำหวง ตอนนี้ท่านอยู่ที่หมู่บ้านถงทางทิศเหนือ เมืองไถ่ปู้ เป็นหมู่บ้านที่ห่างไกลความเจริญมากที่สุดเพราะอยู่ในป่าลึก อยู่ห่างจากต้นแม่น้ำหวงถึงสองร้อยลี้.. ทีนี้ข้าถามท่านบ้างนะ ท่านได้รับบาดเจ็บตั้งแต่เมื่อไหร่” หลินเซียงถามด้วยความสงสัยกุ้ยอ๋องบอกวันเวลาให้แก่อีกฝ่ายอย่างแม่นยำเมื่อได้ยินคำตอบ หลินเซียงก็ร้องอุทานด้วยความตกใจ ใครจะเชื่อว่าเขาสามารถทนพิษบาดแผลได้ถึงเจ็ดวัน แสดงว่าผู้ชายคนนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดา เขาต้องมีพลังลมปราณแกร่งมาก ร่างกายถึงทนได้นานขนาดนี้“อาการของท่านยังไม่สู้ดีนัก ท่านควรพักผ่อนให้มาก ๆ” พูดจบนางก็เดินไปหยิบสมุนไพรชนิดหนึ่งมาฝนกับฝาหม้อ จากนั้นจากใช้ผ้ากรองเอาแต่น้ำให้เขาดื่ม“ข้ามีเรื่องอยากขอร้องหลินฮูหยินสักเรื่อง” เขาไม่ยอมดื่ม แต่ตั้งใจจะพูดกับนางให้รู้เรื่องก่อน“ดื่มย

  • ลิขิตรักข้ามกาลเวลา   73

    “หย่งหมิง..ยิปซีก็คิดถึงท่าน รีบกลับมานะ แล้วยิปซีจะบอกรักท่าน” เธอรำพันขณะเอาจดหมายแนบไว้กับอก นอนยิ้มอยู่บนเตียงนอนในห้องของเขาเพียงลำพัง เพราะคิดถึงเขามากจึงแอบบรรดาสาวใช้มาขลุกอยู่ในห้องนี้ ถึงไม่ได้เห็นหน้าแต่ได้สัมผัสกลิ่นอายของเขาก็ยังดี“ท่านหญิง ท่านหญิงอยู่ข้างในหรือเปล่า ท่านหญิงเจ้าคะตอบบ่าวหน่อยเถิด” สาวใช้คนหนึ่งตะโกนอยู่หน้าห้องด้วยน้ำเสียงที่ไม่สู้ดีเธอดีดตัวลุกขึ้น “อยู่ เข้ามาเลย”เมื่อได้ยินคำตอบรับของหญิงสาว สาวใช้ก็เปิดประตูเข้าไปอย่างรีบร้อนแล้วปล่อยโฮออกมา“ท่านหญิงเจ้าคะ ฮือ ๆ ๆ”“เกิดอะไรขึ้น” พุทธิญาตกใจกับอาการของสาวใช้“เกิดเรื่องกับท่านอ๋องแล้วเจ้าค่ะ ฮือ ๆ ๆ”“เกิดอะไรขึ้น!? ท่านอ๋องเป็นอะไร!?” เธอก้าวไปเขย่าตัวสาวใช้ ถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก“ท่านหญิง!” เสี่ยวหลันวิ่งเข้าไปในห้องพร้อมน้ำตาที่นองหน้า“เกิดอะไรกับท่านอ๋อง? บอกข้ามาเร็วสิหลัน!” เธอเปลี่ยนจุดหมายไปที่เสี่ยวหลัน ถามด้วยน้ำเสียงกังวลยิ่งกว่าเดิม เห็นจากท่าทางของพวกนางแล้วมันต้องร้ายแรงมากแน่ ๆ“ท่านแม่ทัพที่ประจำการอยู่ที่ค่ายต้นแม่น้ำหวง ส่งข่าวมากับเหยี่ยวสื่อสาร บอกว่าเรือของท่านอ๋องระเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status