ขอแต่งงาน

สองอาทิตย์ต่อมา....

ณ คฤหาสน์อันใหญ่โตโอ่อ่าของสิงหนาท ชายหนุ่มแต่งตัวหล่อเดินลงมาด้านล่าง เตรียมตัวจะออกไปบ้านเจริญพิทักษ์ เพราะวันนี้เขามีนัดทานข้าวกับครอบครัวนั้น

ทันทีที่ชายหนุ่มเดินมาถึงโถงกลางบ้าน ก็มีเด็กน้อยตัวอ้วนกลมวิ่งตุกตักมาขวางทางเขาเอาไว้ กระโดดโหยงๆ พลางส่งเสียงอ้อนให้เขาอุ้มตัวเองขึ้นมา

"แดดดี๊อุ้ม แดดดี๊อุ้มมาเวลหน่อยครับ"

สิงหนาทจับเด็กน้อยพุงกลมขึ้นมาอุ้มอย่างตามใจ เขาจูบฟัดแก้มยุ้ยๆ ทั้งสองข้างนั้นไปหลายครั้ง มาเวลหัวเราะเอิ๊กอ๊าก จั๊กจี้กับตอหนวดดำๆ ที่แทงเข้าที่ผิวเนื้อนุ่มนิ่ม

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า..มาเวลจั๊กจี้ครับ"

เสียงเด็กน้อยหัวเราะสดใสดังลั่นบ้าน สิงหนาทงับไปที่พุงกลมๆ นั้นไปอีกหลายครั้ง ด้วยความมันเขี้ยวหลาน

"แดดดี๊จะไปไหนครับ ให้มาเวลไปด้วยได้ไหม" เมื่อคนเป็นลุงหยุดซุกไซ้ใบหน้าเข้ากับพุงกลมๆ เจ้าเด็กน้อยจอมยุ่งจึงหันมาตั้งคำถาม ดวงตากลมแป๋วจ้องมองใบหน้าคมสันด้วยแววตาจริงจัง

"แด๊ดจะไปทานข้าวบ้านแฟนครับ มาเวลอยู่บ้านกับคุณปู่นะ"

"แฟนคืออะไรเหรอครับ"

มาเวลถามพลางทำหน้าสงสัย คิ้วขมวดเป็นปมเหมือนผู้ใหญ่เวลาที่ไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง

สิงหนาทอึกอัก ไม่รู้จะตอบคำถามหลานอย