บทที่ 313

หมอหลวงเมิ่งและหมอหลวงหยางมองนางด้วยความตกตะลึง หมอหลวงหยางพึมพำว่า "นี่เป็นวิธีที่ดีจริง ๆ พระชายาเพิ่งดื่มยาพิษไปไม่นาน พิษยังไม่ได้แพร่กระจาย หากล้างท้องก็จะขับพิษส่วนใหญ่ออกได้"

"แต่ปัญหาคือ จะล้างท้องอย่างไร"

"ใช่แล้ว จะล้างท้องได้อย่างไรกัน หรือว่าต้องผ่าท้องเอากระเพาะออกมาล้างแล้วใส่กลับเข้าไปใหม่งั้นหรือ" ฝ่าบาทก็ทรงงุนงงยิ่งนัก

"มิใช่เช่นนั้นเพคะ" เจียงซุ่ยฮวนตกใจกับคำอธิบายเช่นนั้น รีบชี้แจงว่า "การล้างท้องคือการทำให้นางอาเจียนเอาของในกระเพาะออกมาให้หมด ทำซ้ำหลายๆครั้ง น่าจะขับยาพิษออกมาได้บางส่วน"

เมื่อทุกคนเข้าใจ หมอหลวงเมิ่งจึงถามว่า "แล้วจะทำให้นางอาเจียนได้อย่างไร"

เดิมทีเจียงซุ่ยฮวนอยากจะหยิบขวดน้ำยาล้างท้องจากห้องทดลองออกมา แต่เมื่อนึกได้ว่าตอนนี้มีคนอยู่เต็มห้อง คงยากจะอธิบายให้ผู้คนเข้าใจ

นางจึงได้แต่กล่าวว่า "เอาสบู่ไปละลายน้ำ แล้วให้นางดื่ม นางก็จะอาเจียนออกมาเอง"

ไม่นาน นางกำนัลสองคนก็นำน้ำสบู่มาหนึ่งอ่างใหญ่ โดยมีองครักษ์เสื้อแพรช่วยป้อนน้ำสบู่ใส่ปากเจียงเม่ยเอ๋อร์

เจียงเม่ยเอ๋อร์นิ่งเฉย ปล่อยให้นางกำนัลป้อนน้ำ เมื่อป้อนไปได้ครึ่งหนึ่ง จู่ ๆ เจียงเม