LOGINShare
บทที่ 470
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 471
"มิใช่" เจียงซุ่ยฮวนส่ายหน้า "ข้าอยากให้ท่านดูสิ่งของในกล่อง" "ได้ โปรดรอสักครู่" ช่างเหล็กหลี่เช็ดเหงื่อ แล้วยังคงทำงานในมือต่อไป เจียงซุ่ยฮวนทนความร้อนที่ประตูห้องไม่ไหว จึงอุ้มกล่องเดินถอยออกมาหลายก้าว รออยู่ครู่หนึ่ง ช่างเหล็กหลี่จึงเดินออกมา เขายกชามใหญ่จากเก้าอี้ ดื่มน้ำหมดในคราวเดียว เช็ดปากแล้วถาม "ท่านต้องการให้ข้าดูอะไร?" เจียงซุ่ยฮวนเปิดกล่องต่อหน้าเขา "ข้าอยากให้ท่านใช้วัสดุในนี้หลอมดาบสองเล่ม" มีผู้คนมากมายนำวัสดุหายากมาให้หลอมดาบ ช่างเหล็กหลี่จึงไม่แปลกใจ แต่เมื่อก้มลงมองทองดำในกล่อง เขากลับตะลึงงัน เจียงซุ่ยฮวนมองช่างเหล็กหลี่ที่ไม่ขยับเขยื้อน จึงร้องเรียกเบา ๆ "ช่างเหล็กหลี่?" ช่างเหล็กหลี่ได้สติกลับมา ชี้ไปที่กล่องพลางถาม "สิ่งที่บรรจุอยู่ในนี้คืออะไร?" "ทองดำ" เจียงซุ่ยฮวนตอบตามความจริง ช่างเหล็กหลี่ไม่ตอบ คว้าทองดำสองก้อนจากกล่องออกมา รีบวิ่งไปตากแสงอาทิตย์ เมื่อเห็นทองดำในมือเปล่งประกายเจิดจ้า สีหน้าเขาตื่นเต้นยิ่งนัก เขากลัวคนอื่นเห็น จึงกอดทองดำไว้แนบอกแล้ววิ่งกลับมา กล่าวว่า "ชั่วชีวิตข้าได้เห็นสมบัติมามิใช่น้อย ในบรรดานั้นทองดำยากจะพบเจอที่สุ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 472
ผู้พูดไม่ได้ตั้งใจ ผู้ฟังกลับสนใจยิ่ง คำพูดของช่างเหล็กหลี่เป็นเพียงการเอ่ยลอย ๆ แต่เจียงซุ่ยฮวนกลับขมวดคิ้ว นางได้ยินฉู่เฉินเล่าว่า วัสดุของกล่องนี้หายาก และหัตถกรรมการทำก็ซับซ้อนยิ่งนัก สิ่งของเช่นนี้ ช่างเหล็กหลี่สามารถสร้างได้หรือ? เจียงซุ่ยฮวนถาม "ท่านตีกล่องที่เหมือนกันไม่ผิดเพี้ยนจริงหรือ?" "นี่จะมีเท็จได้อย่างไร?" ช่างเหล็กหลี่วางก้อนเหล็กบนเตา ไม่เงยหน้ามองขณะพูด "แม้แต่กุญแจข้างบนยังทำได้เหมือนกันทุกประการ" "กล่องเล็ก ๆ นี้ใช้กุญแจปราการแปดทิศ ข้าต้องใช้ความพยายามอย่างมากจึงตีได้สำเร็จ" เจียงซุ่ยฮวนตบกล่องในอ้อมอก ถามอย่างงุนงง "ท่านเป็นช่างตีเหล็ก ไฉนจึงทำสิ่งเช่นนี้ได้ด้วย?" "ยุคสมัยนี้ การเรียนรู้ทักษะเพิ่มเติมไม่ใช่เรื่องเสียหาย" ช่างเหล็กหลี่พูดไปพลางเติมถ่านในเตาไฟไปพลาง "แต่ว่าไม้เหล็กแท้ ๆ ก็หายากนัก" "ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้ที่ข้ามีพอดีเล่า" ผ่านไปครู่หนึ่ง ก้อนเหล็กค่อย ๆ หลอมเป็นน้ำเหล็กสีแดงเรื่อ ช่างเหล็กหลี่หยิบทองดำสองก้อน อย่างไม่เต็มใจนักใส่ลงไป ทองดำเข้าสู่น้ำเหล็กชั่วพริบตาก็หายไป น้ำเหล็กสีแดงเรื่อกลายเป็นประกายระยิบระยับในทันใด สว่างจ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 473
เขาลูบรอยแหว่งนั้น "วันก่อนตอนที่ข้าตีกล่องนั้น กระแทกโดยไม่ระวัง ทำให้ก้นกล่องนั้นมีรอยแหว่งเช่นนี้เหมือนกัน" "ตำแหน่งรอยแหว่งเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน รูปร่างก็เหมือนกัน" ช่างเหล็กหลี่พลิกดูกล่องในมือไปมา "หรือว่านี่คือกล่องที่ข้าตีเมื่อไม่กี่วันก่อน?" เขาพิจารณาอย่างจริงจังครู่หนึ่ง แล้วยืนยันว่า "ไม่ผิดแล้ว นี่ต้องเป็นกล่องที่ข้าทำด้วยมือตนเอง" "ท่านตีกล่องนี้เสร็จเมื่อใด?" เจียงซุ่ยฮวนถามเสียงทุ้ม หลังจากช่างเหล็กหลี่บอกวันที่แน่ชัด เจียงซุ่ยฮวนก็ประหลาดใจที่พบว่า พอดีเป็นวันก่อนที่นางจะได้รับกล่องนี้ นั่นแสดงว่า กล่องที่จีกุ้ยเฟยให้นางมา เป็นกล่องที่สั่งช่างเหล็กหลี่ทำขึ้น! แต่นี่เพราะอะไรกัน? จีกุ้ยเฟยเพื่อให้นางกำจัดปีศาจน้อยที่เจียงเม่ยเอ๋อร์คลอด ถึงกับนำทองดำออกมาให้ เป็นไปไม่ได้ที่จะเสียดายกล่องใบนี้ นางขมวดคิ้วแน่นถามว่า "คนที่มาหาท่านให้ทำกล่อง เป็นสตรีใช่หรือไม่?" จีกุ้ยเฟยไม่อาจออกจากวังตามใจชอบ คนที่มาอาจเป็นอาเซียง แต่คำตอบของช่างเหล็กหลี่กลับเกินความคาดหมายของนาง "ไม่ เป็นบุรุษ ดูเหมือนวรยุทธ์สูงส่ง น่าจะเป็นคนจากยุทธภพ" เห็นเจียงซุ่ยฮวนแสดงสีหน้าประหล
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 474
ทั้งสองคนล้วนกลัวกู้จิ่นมาก เกรงว่าจะทำให้กู้จิ่นไม่พอใจโดยไม่ระวัง แล้วถูกกู้จิ่นส่งกลับบ้าน เห็นปฏิกิริยาของทั้งสอง เจียงซุ่ยฮวนเข้าใจคำตอบทันที กู้จิ่นไม่อยู่ หากกู้จิ่นอยู่ที่นี่ ทั้งสองคงหลบไปที่เรือนหลังนานแล้ว นางส่ายหน้า เตรียมจะเดินไปยังห้องบรรทม ฉู่เฉินร้องเรียกนางไว้ "แม้ว่าองค์ชายจะไม่ได้มา แต่มีคนกลับมาแล้ว" "ผู้ใด?" "เจ้าดูทางนั้นสิ" ฉู่เฉินชี้ไปที่ห้องบรรทมของนาง เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้ามอง เห็นที่หน้าประตูห้องบรรทม มีร่างที่คุ้นเคยยืนอยู่ คือหยิ่งเถา หยิ่งเถาเห็นนางแล้ว ตื่นเต้นร้องเรียกเสียงดัง "คุณหนู!" นางยิ้มพลางพยักหน้า หยิ่งเถาน้ำตาไหลนองหน้าวิ่งมาตรงหน้านาง "บาดแผลเจ้าดีขึ้นแล้วหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนยิ้มถาม "ดีขึ้นแล้วเพคะ!" หยิ่งเถาพยักหน้าแรง ๆ น้ำตาไหลราวกับสร้อยไข่มุกขาด ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะเลิกแขนเสื้อของนางดูบาดแผล หยิ่งเถากลับ "ผัวะ" คุกเข่าลง ร้องไห้ว่า "คุณชายน้อยถูกแย่งไปจากอ้อมอกข้า ข้ามีความผิด ขอคุณหนูลงโทษเพคะ!" เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจอย่างจนปัญญา กล่าวว่า "เรื่องผ่านไปแล้ว เจ้าลุกขึ้นเถิด" นางกัดริมฝีปากแน่น ไม่ยอมลุกขึ้น
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 475
ฉู่เฉินเคยมาที่จวนตระกูลเสวียมาก่อน บ่าวรับใช้ที่เฝ้าประตูจึงจำเขาได้ ไม่เพียงไม่ขัดขวาง ยังตามหลังมาอย่างกระตือรือร้น "ท่านขอรับ ท่านมาได้จังหวะดี คุณชายของพวกเราเพิ่งฟื้นสติ ขณะนี้อยู่ในห้องหนังสือพอดี" ฉู่เฉินชะลอฝีเท้า "ไฉนไม่บอกแต่แรก ห้องหนังสืออยู่ที่ใด?" "เชิญท่านตามข้าน้อยมาพ่ะย่ะค่ะ" บ่าวรับใช้นำฉู่เฉินไปยังห้องหนังสือ เมื่อถึงหน้าประตู บ่าวรับใช้กระแอมเบา ๆ เอ่ยเสียงเบา "คุณชาย มีผู้มาเยือนขอรับ" "เชิญเข้ามา" เสียงอ่อนแรงของเสวียหลิงดังมาจากห้องหนังสือ ฉู่เฉินผลักประตูเข้าไป เสวียหลิงกำลังนั่งเขียนหนังสืออยู่ข้างโต๊ะ หลายวันที่ไม่ได้พบ เสวียหลิงผอมลงกว่าเก่า บนใบหน้าแทบไม่มีสีเลือด ไม่เพียงเท่านั้น บนผิวของเขาที่เปิดเผยยังมีบาดแผลมากมาย บาดแผลใหม่เก่าทับซ้อนกัน ดูน่าสยดสยองอยู่บ้าง เสวียหลิงเห็นฉู่เฉิน เกาะโต๊ะค่อย ๆ ลุกขึ้นช้า ๆ เข่าจะงอเพื่อคุกลง "ขอพบองค์ชายตงเฉิน" "หยุด!" ฉู่เฉินตะโกนเสียงดัง ทำให้เขาชะงัก ฉู่เฉินเข้าไปประคอง "โอ๊ย ร่างกายเจ้าอ่อนแอถึงเพียงนี้แล้ว ยังคงนั่งเฉย ๆ ดีกว่า ข้ารับคำนับใหญ่ของเจ้าไม่ได้หรอก" เสวียหลิงมีสีหน้าลำบากใจ แต่ก่อน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 476
มารดาของเสวียหลิงเช็ดน้ำตาบนใบหน้า กล่าวว่า "เร็ว เชิญพวกเขาเข้ามา" "พวกเขาดูเหมือนกำลังรอคนอยู่ข้างนอก องค์ชายเป่ยโม่ขอให้ฮูหยินและท่านออกไปด้วย" มารดาของเสวียหลิงเข้าใจในใจ พวกเขาต้องมาเพื่อเรื่องของเสวียหลิงแน่นอน ชั่วขณะนั้นนางไม่มีเวลากังวลกับเรื่องของฮองเฮา จึงดึงอธิบดีกรมอาญาเดินออกไปข้างนอก มารดาของเสวียหลิงและอธิบดีกรมอาญาเพิ่งมาถึงประตู ก็เห็นเงาดำหลายสิบสายโฉบลงมาจากฟ้า แต่ละคนล้วนสูงแปดฟุต บุคลิกโดดเด่น ดูก็รู้ว่าวรยุทธ์ไม่ธรรมดา ทำให้ภาพที่เห็นค่อนข้างอลังการ ถนนช่วงประตูถูกกู้จิ่นสั่งให้คนปิด ไม่มีราษฎรสักคนบนถนน นอกจากเจียงซุ่ยฮวนและกู้จิ่นก็มีแต่พวกองครักษ์ลับเหล่านี้ อธิบดีกรมอาญาอดตะลึงไม่ได้ ทุกคนรู้ว่ากู้จิ่นมีผู้เชี่ยวชาญมากมายใต้บังคับบัญชา แต่ไม่มีใครรู้จำนวนที่แท้จริง กู้จิ่นในใจขุนนางทั้งหลาย เป็นผู้เย็นชาและลึกลับเสมอมา ปู้กู่ยืนต่อหน้ากู้จิ่น วางกระสอบป่านที่แบกบนบ่าลงบนพื้น กล่าวอย่างเคารพ "องค์ชาย พาคนมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ" "อืม" กู้จิ่นชำเลืองมองอธิบดีกรมอาญาและมารดาของเสวียหลิง "พวกท่านมาได้จังหวะพอดี คนที่ใส่พิษเลือดให้เสวียหลิงพบแล้ว" มารดาข
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 477
มารดาของเสวียหลิงเห็นภาพนี้แล้วอดร้องไห้ไม่ได้ กล่าวว่า "ลูกเอ๋ย! เจ้ามีทางรอดแล้ว! อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลย!" นางจะวิ่งเข้าไปขัดขวางเสวียหลิง แต่ถูกอธิบดีกรมอาญาดึงไว้ "อย่าไป ระวังลูกชายจะทำร้ายท่าน!" "อย่าขัดข้า ข้าจะทนดูเขาบาดเจ็บเช่นนี้ไม่ได้!" นางดิ้นรนพูด องครักษ์ลับปรากฏตัวหลังเสวียหลิง กดจุดเสวียหลิงไว้ มารดาของเสวียหลิงจึงสงบลง อธิบดีกรมอาญาหันไปพูดกับกู้จิ่นและเจียงซุ่ยฮวน "ช่วงนี้ทุกครั้งที่เสวียหลิงมีสติ เขาจะใช้วิธีนี้ป้องกันตนเองไม่ให้สูญเสียการควบคุมอีกครั้ง" "ก่อนหน้านี้เขาใช้กรรไกรหรือของแหลมคม ภายหลังข้าสั่งให้บ่าวรับใช้เก็บของแหลมคมทั้งหมด แม้แต่ถ้วยชาก็เปลี่ยนเป็นทำจากหิน แต่ก็ยังห้ามเขาไม่ได้" พูดจบ อธิบดีกรมอาญาถอนหายใจหนัก ๆ เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้ว เมื่อครู่ฉู่เฉินเข้ามาแล้วแท้ ๆ แต่ตอนนี้กลับไม่เห็นร่าง? แม้ห้องหนังสือจะใหญ่ แต่ไม่เห็นเงาของฉู่เฉินทุกหนแห่ง นางกำลังจะบอกกู้จิ่น ก็ได้ยินเสียงจากเหนือศีรษะ "เจ้าเก้า ข้าอยู่นี่" เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้ามอง พบว่าฉู่เฉินกำลังนอนคว่ำบนคานเพดาน ยังมีอารมณ์โบกมือให้นาง นางถามอย่างอับจนคำพูด "ท่านขึ้นไปบนคานทำ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 478
"หากไม่ถอนพิษกู่เลือด สักวันลูกชายท่านจะตายเพราะขาดเลือด ส่วนเขาจะตายเพราะเลือดในร่างมากเกินทน เส้นเลือดแตกตาย" มารดาของเสวียหลิงก็สงสารเสวียหลิงอยู่แล้ว ได้ยินประโยคนี้อยากจะฆ่าพ่อครัวหลวงผู้นี้ด้วยมือตนเอง ด่าเสียงแข็ง "เจ้าช่างอาจหาญนัก กล้าวางพิษใส่ลูกข้า!" "อย่าด่าเลย เขาไม่ได้ยินหรอก" กู้จิ่นมองไปที่ฉู่เฉิน "ตอนนี้เชื่อแล้วหรือว่าพ่อครัวหลวงผู้นี้คือคนที่ใส่พิษให้เสวียหลิง?" ฉู่เฉินหัวเราะแห้ง ๆ "เชื่อแล้ว องค์ชายเก่งจริง ๆ" "แต่ พวกท่านหาเขาพบได้อย่างไร?" ฉู่เฉินรู้สึกอยากรู้ยิ่งนัก ปู้กู่ตอบ "คืนก่อน มีพี่น้องเห็นเขาแอบไปปล่อยเลือดในป่า จึงสงสัยและเฝ้าสังเกตสองวัน ข้าน้อยยืนยันว่าเขาคือคนใส่พิษ" "จุ๊จุ๊จุ๊" ฉู่เฉินใช้เท้าเตะพ่อครัวหลวงบนพื้น หัวเราะเยาะ "ดูก็รู้ว่าไม่รู้เรื่อง ยังกล้าปล่อยเลือด ไม่รู้หรือว่าปล่อยเลือดจะยิ่งเร่งความตายของเจ้า?" เจียงซุ่ยฮวนเตือน "อาจารย์ เขาไม่ได้ยิน" "ข้ารู้" ฉู่เฉินโบกมือ "ข้าพูดให้พวกเจ้าฟัง จะได้ดูเป็นมืออาชีพ" "อ้อ..." อธิบดีกรมอาญารีบกล่าว "องค์ชายตงเฉิน ได้โปรดถอนพิษกู่เลือดจากตัวเสวียหลิงโดยเร็วด้วยเถิด" "อย่าเพิ่งร
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 574
ครั้นได้ยินคำว่า “ไฟไหม้” ความง่วงที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้วงนิทราของเจียงซุ่ยฮวนพลันสลายหายไปสิ้น หัวใจพลันเต้นโครมครามราวจะหลุดจากอกนางลุกพรวดจากที่นอน คว้าผ้าคลุมขนกระต่ายที่วางอยู่ข้างหมอนมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วรีบลงจากเตียงในขณะเดียวกัน ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอย่างรุนแรง หยิ่งเถาวิ่งพรวดเข้ามาทั้งที่ยังทรงตัวไม่ทันดี จึงพลาดล้ม “โครม” ลงกับพื้นหยิ่งเถาไม่ทันได้ลุกขึ้นก็รีบเงยหน้าร้องบอกเสียงลั่น “คุณหนู! รีบออกไปเถิด! ข้างนอกเกิดไฟขึ้นแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนรีบสวมรองเท้า ก้าวยาว ๆ ตรงเข้าไปฉุดหยิ่งเถาขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือนางวิ่งออกไปทันทีมือของเจียงซุ่ยฮวนที่กำมือหยิ่งเถานั้นสั่นน้อย ๆ นางถามเสียงเร่งร้อน “เสี่ยวถังหยวนเล่า?”“คุณชายน้อยปลอดภัยดีเพคะ แม่นมเห็นก่อนจึงรีบพาออกไปหลบแล้วเพคะ” หยิ่งเถารีบตอบครั้นรู้ว่าลูกน้อยปลอดภัย เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยสงบลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วไฟเกิดที่ใด?”“เป็นห้องพักของท่านอาจารย์เพคะ” หยิ่งเถาตอบเจียงซุ่ยฮวนถึงกับชะงัก ห้องของฉู่เฉินหรือ!? แล้วหลี่ลี่ก็ยังอยู่ในนั้นด้วย!นางจึงเร่งฝีเท้าวิ่งออกไป ทว่าเพิ่งออกจากประตู ก็มีควันไฟใน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 573
หากฝืนปลุกเขาขึ้นมาในยามนี้ เกรงว่าจะทำให้สติแตกเสียจนอาละวาดคลุ้มคลั่ง“ดูท่าคงต้องปล่อยให้ฟื้นขึ้นเองแล้วกระมัง” เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจอย่างจนปัญญา แล้วเอ่ยเรียกจากในห้องว่า “ปู้กู่ เข้ามาหาข้าสักประเดี๋ยวสิ”ปู้กู่เปิดประตูเข้ามาทันที “พระชายา มีสิ่งใดจะทรงบัญชาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังบุรุษที่นอนอยู่บนพื้น “เจ้ารู้จักบุรุษผู้นี้หรือไม่?”ปู้กู่หลับตานิ่ง พยายามรื้อค้นความทรงจำอย่างเคร่งเครียด ทว่านึกอยู่เนิ่นนานก็ยังคิดไม่ออกเจียงซุ่ยฮวนจึงกล่าวเป็นเชิงเตือน “ชายผู้นี้ผิวขาวซีดผิดธรรมชาติ คงมิได้ออกไปพบแสงตะวันมาเป็นเวลานานแล้ว”ปู้กู่นั่งย่อตัวลง เพ่งพินิจใบหน้าของบุรุษผู้นั้นอย่างละเอียด กระทั่งครู่หนึ่ง ก็อุทานเสียงเบา “ซี้ด…”“นึกออกแล้วหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยถามปู้กู่ชี้ไปที่บุรุษผู้นั้นด้วยแววตาตกตะลึง “ผู้นี้ชื่อหลี่ลี่ เมื่อสิบปีก่อน เคยเป็นหนี้หอพนันถึงหนึ่งแสนตำลึง แล้วบุกเข้าไปปล้นคฤหาสน์ของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง”“หากเพียงแค่ปล้นก็คงไม่ถึงกับร้ายกาจนัก เขากลับอาศัยฝีมือที่เหนือกว่าฆ่าล้างทั้งครอบครัวพ่อค้านั้น รวมแล้วกว่ายี่สิบชีวิต”เจียงซุ่ยฮวนสีหน้าหม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 572
เจียงซุ่ยฮวนโดยสารรถม้ากลับถึงจวน พอเปิดม่านลงจากรถ ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นปู้กู่ยืนอยู่เบื้องหน้าพร้อมผู้ติดตามนับสิบคน“เหตุใดเจ้าจึงพาผู้คนมากมายมาด้วย?” นางเหลือบมองแคร่ไม้ด้านหลังพลางถามปู้กู่รีบเอ่ยอย่างร้อนรน “พระชายา พอได้ข่าวว่าเส้นทางขากลับถูกเฉียนจิงอี๋สกัดไว้ กระหม่อมก็ตั้งใจจะนำคนไปช่วย แต่ไม่นานก็ทราบว่าท่านเสด็จกลับมาเสียแล้ว”“อืม...ตอนนี้ไม่มีอันใดแล้ว ให้พวกเขาแยกย้ายกันไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ นางยังเร่งรีบอยากกลับเข้าเรือนเพื่อสอบปากคำฉู่เฉินตัวปลอมปู้กู่สั่งให้คนที่มาด้วยกันกลับไป ทว่าตนเองกลับยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับเจียงซุ่ยฮวนจึงถามขึ้น “เหตุใดเจ้ายังไม่ไปเล่า?”ปู้กู่เอ่ยว่า “พระชายา ขอพระองค์โปรดแจ้งกระหม่อมเถิด เฉียนจิงอี๋ขวางรถพระองค์ไว้ด้วยเหตุใด?”เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วกล่าวทิ้งท้ายว่า “ข้ารู้สึกว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดา ที่สำคัญคือแววตาที่เขามองข้ามันช่างประหลาด เจ้ารีบส่งคนไปสืบข่าวเขาสักหน่อยเถิด”ปู้กู่สีหน้าหนักแน่น “เฉียนจิงอี๋ผู้นี้มิใช่คนธรรมดาแน่ หอพนันซิ่งหลงของตระกูลเขากระจายอยู่ทั่วแคว้นต้าเหยียน และเขาเอง...ดูเหมือนจะมีธ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 571
เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วกดเสียงต่ำลงพลางกระซิบว่า “วางใจเถิด...ตอนนี้ไม่มีแล้ว”แววตาขององครักษ์ลับยังเต็มไปด้วยความสงสัย ทว่าเจียงซุ่ยฮวนเพียงยิ้มอย่างเงียบงัน หาได้กล่าวคำใดอีกไม่นานนัก เฉียนจิงอี๋ก็เดินออกจากรถม้าด้วยท่วงท่าสงบ มือไพล่หลังไว้ ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้ากลับจางหายไปจนหมดสิ้น หางตายังพลันกระตุกเล็กน้อยเขาเห็นกับตาตนเองว่าเหล่าองครักษ์ลับจับคนยัดใส่รถม้า แล้วเขายังไล่ตามมาตลอดทางจากหอพนัน สายตาไม่เคยละไปที่อื่นเลยแม้แต่น้อยแต่เหตุใดคนผู้นั้นจึงหายไปเสียได้?เจียงซุ่ยฮวนยิ้มถาม “เห็นผู้ใดหรือไม่?”แววตาเฉียนจิงอี๋เย็นเยียบสั่นไหวเล็กน้อย ประหนึ่งกำลังครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ เมื่อสบเข้ากับรอยยิ้มของเจียงซุ่ยฮวน เขาจึงยกยิ้มบาง ๆ “ขออภัยด้วยคุณหนู ข้าคงตาฝาดไป”เขาหยิบตั๋วเงินใบหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นสองมือส่งให้เจียงซุ่ยฮวน “เชิญคุณหนูรับของเล็กน้อยเป็นการขออภัย”ท่าทีของบุรุษผู้นี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนัก ไม่เสียแรงเป็นทายาทหอพนันโดยแท้ ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะเอื้อมมือไปรับ กลับพบว่าตั๋วเงินในมือเขานั้นมิใช่ใบละแค่แสนตำลึง...แต่เป็นถึงสองแสนตำลึงเจียงซุ่ยฮวนชักมือกลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 570
ควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นมา ลูกประคำที่เฉียนจิงอี๋ปาออกไปยังคงสภาพสมบูรณ์ แต่กลับฝังลึกอยู่กลางหลุมใหญ่บนพื้นแค่ลูกประคำธรรมดา กลับสามารถก่อความเสียหายได้ถึงเพียงนี้ ต้องมีพลังภายในลึกล้ำถึงเพียงใดกันแน่สีหน้าของเจียงซุ่ยฮวนพลันเคร่งขรึม ขณะเดียวกัน เหล่าองครักษ์ลับที่ล้อมรถม้าอยู่ก็ล้วนตั้งท่าเตรียมพร้อมด้วยท่าทีตึงเครียดแต่ก่อนพวกเขาเคยได้ยินชื่อของเฉียนจิงอี๋มาบ้าง รู้เพียงว่าเขาเป็นทายาทของหอพนันซิ่งหลง เป็นผู้มีอุปนิสัยเงียบขรึม หาได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนบ่อยนักกระทั่งได้พบกับตัวจริงในวันนี้ จึงรู้ว่าบุรุษผู้นี้...มิใช่คนธรรมดาแน่นอน“แม่นางผู้นี้ ข้าไร้เจตนาจะสร้างความลำบากแก่ท่าน เพียงแต่ในฐานะทายาทของหอพนันซิ่งหลง ข้าย่อมไม่อาจเพิกเฉยมองลูกค้าถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา...ท่านว่าใช่หรือไม่?” เฉียนจิงอี๋ยิ้มละไม รอยยิ้มนั้นดูสุภาพอ่อนโยน หากแต่แฝงไว้ด้วยแรงกดดันจาง ๆ อย่างยากจะหยั่งถึงองครักษ์ลับทั้งหกยังคงเฝ้ารอบรถม้า หนึ่งในนั้นค่อย ๆ ถอยหลังออกไป แล้วอาศัยจังหวะชุลมุนลับหายไปในพริบตาเฉียนจิงอี๋เห็นดังนั้น จึงหัวเราะพลางถามว่า “หืม? ถึงกับต้องไปตามกำลังเสริมเชียวหรือ? หรื
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 569
ผู้คนที่อยู่ ณ ที่นั้นล้วนทราบดีว่า "เซียนพนัน" ผู้นั้นจงใจกลั่นแกล้งเจียงซุ่ยฮวนเป็นแน่ ทั้งที่ลูกเต๋ายังวางนิ่งอยู่ในถ้วย จะมีผู้ใดคาดเดาได้ถูกต้องเล่า?ขณะนั้นเอง เหล่าองครักษ์ลับทั้งหกก็เริ่มขยับเข้าใกล้ฉู่เฉินตัวปลอมอย่างช้า ๆ พวกเขาล้วนถอดชุดดำออกเสียแล้ว แลดูแทบไม่แตกต่างจากชาวบ้านทั่วไปเจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วตอบว่า “ตกลง”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง แม้เจียงซุ่ยฮวนจะชนะมาหลายตา แต่หาได้มีผู้ใดเชื่อว่านางจะเดาแต้มลูกเต๋าได้ถูกต้องทุกเม็ด ครั้นแล้วจึงพร้อมใจกันวางเดิมพันทั้งหมดลงข้างเซียนพนันฉู่เฉินตัวปลอมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนวางถุงผ้าบนโต๊ะ แล้วเดิมพันข้างเซียนพนันเช่นกันหญิงสาวบนโต๊ะค่อย ๆ เขย่าถ้วยลูกเต๋า เจียงซุ่ยฮวนหลับตาลง ตั้งใจฟังเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากในถ้วยโดยมิปล่อยให้จิตวอกแวกในยามนั้น เสียงรอบข้างพลันเลือนหาย สิ่งเดียวที่ดังสะท้อนอยู่ในโสตประสาทคือเสียง “กรุ๊งกริ๊ง กั๊กกั๊ก” ของลูกเต๋าอันแว่วไหวจนเมื่อลูกเต๋าสิ้นเสียงนิ่งลง เจียงซุ่ยฮวนจึงลืมตาขึ้นมาเซียนพนันแค่นหัวเราะเย็น เอื้อนเอ่ยอย่างเย้ยหยัน “ทายสิ ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าจะทายได้หรือไม่!”เจีย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 568
ผู้คนรอบโต๊ะเมื่อเห็นว่าเซียนพนันลงเงินมากถึงเพียงนี้ ต่างคิดว่าเขาคงเริ่มจริงจังแล้ว จึงพากันวางเดิมพันตามครั้นทุกคนลงเงินเสร็จ เจียงซุ่ยฮวนกลับค่อย ๆ หยิบตั๋วเงินห้าร้อยตำลึงออกมาวางบนโต๊ะอย่างไม่รีบร้อน“……”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง โดยเฉพาะเซียนพนัน สีหน้าเขาราวกับกลืนของเสียเข้าไป เอ่ยด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “นี่เจ้าล้อข้าเล่นหรือ?”หญิงบนโต๊ะเองก็หน้าเจื่อนเล็กน้อย “คุณหนูเจ้าขา ที่นี่วางขั้นต่ำต้องหนึ่งพันตำลึงเจ้าค่ะ”“อ้อ ขอโทษด้วย” เจียงซุ่ยฮวนยิ้มบาง ๆ ก่อนจะหยิบอีกใบมาวางซ้อน “เช่นนี้ใช้ได้หรือยัง?”เซียนพนันนั้นยืมเงินจากบ่อนมากถึงหมื่นตำลึง เพียงหวังเอาชนะเงินสองแสนของนาง กลับกลายเป็นนางวางแค่พันเดียว จนเขาอยากจะพลิกโต๊ะเสียให้ได้ทว่าผู้ใดจะสนใจความคิดของเขา? เจียงซุ่ยฮวนหาได้ใส่ใจ เพราะสิ่งที่นางต้องการคือเรียกความสนใจ หาใช่เดิมพันเพื่อชัยชนะอย่างเดียวและผลก็ไม่ผิดคาด นางชนะอีกคราหลายตาต่อมา บางครั้งนางวางเดิมพันทีละสองแสน บางครั้งก็เพียงแค่พันเดียว แต่ทุกครั้งนางล้วนชนะหมดส่วนเซียนพนันกลับเหมือนตกอยู่ในวังวนของความอาฆาต ยิ่งนางเลือกอย่างไร เขาก็เลือกตรงข้าม จนแพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 567
เมื่อเจียงซุ่ยฮวนกล่าวจบ เสียงหัวเราะเยาะก็ดังขึ้นรอบโต๊ะ“ฮ่า ๆ ๆ! ข้ารู้อยู่แล้วเชียวว่านางต้องเพี้ยนแน่ พวกเราลง ‘สูง’ กันหมด แต่นางกลับเลือก ‘ต่ำ’ เสียนี่!”ผู้หนึ่งชี้ไปยังชายที่ลงเงินเป็นคนแรก แล้วหันมาถามเจียงซุ่ยฮวนว่า “แม่นาง รู้หรือไม่ว่าท่านผู้นี้เป็นใคร?”เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วขึ้น เอ่ยเรียบ ๆ ว่า “แล้วเขาเป็นใครกันล่ะ”“เขาน่ะหรือ คือ ‘เซียนพนัน’ ประจำที่นี่เชียวนะ! ท่านผู้นี้แม่นยำยิ่ง ทายสิบหน ชนะไปถึงเจ็ด!”อีกคนที่มิได้ลงพนัน กล่าวเสริมว่า “ใช่แล้ว เหล่าผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายในบ่อนนี้ ยังต้องตามเขาเลือกเลยแม่นาง ข้าเกรงว่าท่านควรไตร่ตรองให้ดี สองแสนตำลึงมิใช่น้อย ๆ”ชายที่ถูกเรียกว่าเซียนพนันจับจ้องตั๋วเงินเบื้องหน้าเจียงซุ่ยฮวนด้วยแววตาลุกวาว ราวกับเงินนั้นได้ตกในกำมือของตนเรียบร้อยแล้วครั้นได้ยินเสียงเตือนของคนอื่น ก็แค่นเสียงฮึดฮัด “เจ้าเองยังไม่ได้เดิมพัน อย่าสอด!”จากนั้นจึงหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ต่อเจียงซุ่ยฮวน “แม่นาง อย่าได้เชื่อคำพวกนั้น ข้าเองก็ใช่ว่าจะทายถูกเสมอ”“ท่านหากตามพวกเราเลือก ‘สูง’ ชนะขึ้นมาก็ได้เงินไม่มากเท่าไร แต่หากท่านเลือก ‘ต่ำ’ แล้วชนะ อย่าง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 566
ชายตาตี่โน้มตัวลงมาด้วยความคาดหวัง “ว่ากระไร?”เจียงซุ่ยฮวนชกเข้าที่เบ้าตาซ้ายของเขาทันที ใช้เพียงห้าส่วนของพลังแต่ก็ตาเขียวช้ำเป็นวง ร้องลั่นพลางย่อตัวกุมตาชายหน้าแดงตะโกนด่า “นางหญิงชั่ว เจ้าคงอยากตายแล้วกระมัง!”เจียงซุ่ยฮวนกระชากคอเสื้อเขาขึ้นมาด้วยแววตาเด็ดขาด “ฟังให้ดี ข้ามาเพื่อตามหาคน ไม่นานก็จะไป”“หากพวกเจ้ายังคิดจะขัดขวางอีก อย่าหาว่าข้าไม่ไว้หน้าเจ้า”ชายผู้นั้นถึงกับสะดุ้งจากแรงอำนาจของนาง แต่ยังคงหัวเราะเยาะ “เจ้าก็แค่หญิงอ่อนแอ จะทำอะไรพวกข้าได้?”“บ่อนนี้คือบ่อนใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง แค่ข้าตะโกนคำเดียว บรรดายอดฝีมือทั้งหลายจะกรูออกมาทันที!”เจียงซุ่ยฮวนคลี่ยิ้มจาง ๆ “บ่อนใหญ่ที่สุดงั้นหรือ? เช่นนั้นคงได้กำไรมหาศาลต่อวันสินะ?”“แน่นอน!”“หากได้มากเพียงนั้น ภาษีที่ต้องส่งคงไม่น้อยพอ ๆ กันกระมัง? บังเอิญว่าข้ารู้จักกับเสนาบดีกรมคลังอยู่คนหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรไปถามเขาดีหรือไม่ว่าบ่อนนี้จ่ายภาษีครบหรือเปล่า?”สีหน้าชายผู้นั้นซีดลงทันที ใครจะคิดว่าแม่นางผู้นี้รู้จักกับเสนาบดีกรมคลัง!แม้เขาจะเป็นแค่ผู้เฝ้าประตู แต่ก็รู้ดีว่าบ่อนของตนรับมือการตรวจสอบไม่ได้แน่ หากทางราช
