ตอนที่ 7

“ท่านพ่อรู้ได้ยังไงว่าเราอยู่ที่นี่ หรือว่าพี่ชาร์ลบอก...” หล่อนพยายามครุ่นคิดหาคำตอบ “แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง พี่ชาร์ลไม่มีทางทำแบบนี้แน่ เพราะพี่ชาร์ลหลงเรายังกับอะไรดี” ไลลาพยายามนึกแต่ก็นึกไม่ออก จนกระทั่งได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือกรีดร้องขึ้น จึงรีบไปหยิบมากดรับ

“โทษทีนะไลลา พี่ลืมมือถือเอาไว้ในห้องประชุมน่ะ ว่าแต่น้องยังรอพี่อยู่ที่โรงแรมหรือเปล่า”

ไลลาพยายามทำเสียงปกติ เพราะไม่ต้องการให้ชาร์ลีรู้ว่าลาซาลอสมาเห็นอะไรเข้า

“น้องออกมาแล้วค่ะพี่ชาร์ล นี่กำลังจะเลี้ยวรถเข้าบ้านแล้ว”

“เสียดายจัง งั้นเอาไว้พรุ่งนี้นะครับ พี่คิดถึงไลลา อยากจูบไลลาใจจะขาดแล้ว”

ไลลายิ้มออกมาทั้งน้ำตาด้วยความดีใจ อย่างน้อยๆ ชาร์ลีก็รักหล่อนจริง

“คืนนี้ก็ปีนเข้ามาในห้องน้องอีกสิคะ”

หล่อนได้ยินเสียงถอนใจเบาๆ ของชาร์ลีดังแทรกเข้ามาในสายโทรศัพท์

“ท่านแม่ให้คนมานอนเฝ้าหน้าห้องนอนพี่ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว บ้ามาก แต่พี่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งท่านแม่ เพราะไลลาก็รู้ใช่ไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับน้อง ถ้าพี่ไม่ยอมทำตามความต้องการของท่านแม่”

“น้องทราบค่ะ”

“แล้วเราจะเจอกันได้ง่ายๆ เหมือนเมื่อก่อนยังไงเนี่ย พี่คงต้องอกแตกตายแน่ๆ”

“คงต้องรอให้พี่ชาร์ลแต่งงานก่อนน่ะค่ะ แล้วพี่ชาร์ลก็ใช้ผู้หญิงโชคร้ายคนนั้นซ่อนเร้นความสัมพันธ์ของเรา”

“เรื่องนั้นพี่ทำแน่อยู่แล้ว แต่พี่คงจะต้องเสียเงินค่าปิดปากผู้หญิงคนนั้นเยอะเลยทีเดียว”

“พี่ชาร์ลมีเงินตั้งเยอะ จ่ายไปเถอะค่ะ เพื่อที่เราสองคนจะได้นอนด้วยกันบ่อยๆ เหมือนเมื่อก่อนยังไงล่ะคะ”

“ครับ ไลลา”

“งั้นแค่นี้ก่อนนะคะพี่ชาร์ล น้องต้องรีบเข้าบ้านแล้ว เดี๋ยวท่านแม่สงสัย”

“ครับ”

“ค่ะ รักนะคะ”

“พี่ก็รักไลลาครับ”

หล่อนบอกรักก่อนวางสาย และก็ยิ้มกว้างเมื่อชาร์ลีก็พร่ำคำว่ารักตอบกลับมาเช่นกัน

“ท่านแม่ไม่มีทางเอาชนะความรักของพวกเราได้หรอกค่ะ”

ไลลาอมยิ้มอย่างผู้ชนะ ก่อนจะรีบใส่เสื้อผ้า และขับรถออกไปแวะห้างสรรพสินค้า จากนั้นก็รีบกลับบ้าน

 “ใครคะ” ช้องนางเอ่ยถามออกไป เมื่อประตูห้องถูกเคาะเบาๆ สองครั้ง

“อาเอง ขอเข้าไปหน่อยได้ไหม”

“เชิญค่ะ อาเกส”

พอหล่อนเอ่ยอนุญาต เกสราก็ดึงบานประตูเปิด และก้าวเข้ามาหาทันที

หล่อนที่กึ่งนอนกึ่งนั่งอยู่บนเตียง ต้องรีบยืดตัวนั่งตรง และกล่าวทักทาย

“อาเกสมีธุระอะไรกับนางเหรอคะ”

เกสราไม่ได้ตอบคำถามของหล่อน แต่เลือกที่จะออกคำสั่งกับหล่อนแทน

“ไหนลองลุกขึ้นสิ”

“เอ่อ... ค่ะ”

หล่อนก้าวลงจากเตียง และยืนนิ่งๆ ให้เกสราได้ใช้สายตาจ้องมอง

เกสราจ้องมองหล่อนตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นไปยังเส้นผม และก็เส้นผมลงมายังปลายเท้าอยู่หลายรอบ ก่อนจะออกคำสั่งที่ทำให้หล่อนตื่นตกใจออกมา

“ถอดชุดนอนออกสิ อาขอดูรูปร่างของเธอหน่อย”

“เอ่อ... อย่า... ดีกว่าค่ะอาเกส นางอาย”

“จะอายทำไม อาก็เป็นผู้หญิงเหมือนกับเธอนั่นแหละ เอ้า รีบๆ ถอดสิ อาจะดูว่าร่างกายของเธอยังมีจุดบกพร่องตรงไหนหรือเปล่า จะได้หาทางแก้ไขทัน”

“แต่... นางอายนะคะ”

“มันไม่มีอะไรน่าอายหรอก เพราะหลังจากเธอแต่งงานออกเรือนไป เธอก็ต้องแก้ผ้าให้ผัวมองอยู่ดี และผัวเธอก็จะไม่ได้มองเฉยๆ หรอกนะ แต่จะจับจะทำทุกอย่างที่เขาอยากทำด้วย”

นี่หล่อนจะปฏิเสธคำสั่งของเกสรายังไงดี

เมื่อเห็นหลานสาวยังคงยืนนิ่งงัน ไม่ยอมทำตามคำสั่ง เกสราจึงต้องใช้ไม้ตาย

“คิดว่าทำเพื่อพ่อของเธอ และวัฒนาดิลก”

ซึ่งไม้ตายของหล่อนก็ได้ผล เพราะหลังจากช้องนางยืนนิ่งอยู่สักพัก มือเล็กขาวสะอาดก็ค่อยๆ เปลื้องชุดนอนออกจากตัวจนเหลือแค่เพียงชั้นในสีขาว

หล่อนอับอาย หน้าแดงระเรื่อ จนแทบจะเป็นลม

เกสราเห็นหลานสาวอายหนักมากก็เสนอแนะหนทางผ่อนคลาย

“ถ้าอายก็หลับตาซะ อาแค่จะดูรูปร่างเธอเท่านั้นเอง ไม่ได้จะทำอะไรหรอก”

ช้องนางหลับตาลงตามคำสั่งของเกสรา ซึ่งมันก็ช่วยให้หล่อนคลายความกระดากอายได้มากอย่างเหลือเชื่อ

“รูปร่างเธอสวยเหมือนที่พนักงานสปาบอกจริงๆ ด้วย”

หล่อนได้ยินเสียงเกสราพึมพำชื่นชม แต่มันก็ไม่ได้ทำให้หล่อนรู้สึกกระดากอายน้อยลงเลย

“โอเค ใส่เสื้อผ้าได้แล้ว”

ช้องนางรีบลืมตาขึ้น และกระวีกระวาดสวมใส่ชุดนอนด้วยความรีบร้อน

“นางมี... ตรงไหนบกพร่องไหมคะอาเกส” เมื่อมีเสื้อผ้าติดกายแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกไป

“ไม่มีเลย เธอรูปร่างดีจนเหลือเชื่อ” เกสรามีสีหน้าทึ่งจัด “คงเพราะปกติเธอใส่แต่ชุดนักเรียนแล้วก็เสื้อผ้าตัวใหญ่ๆ ฉันก็เลยไม่คิดว่าเธอจะหุ่นดีแบบนี้”

หล่อนฝืนยิ้มบางๆ ไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายกับสิ่งที่ได้ยินเลย เพราะหล่อนมองยังไง ก็ไม่เคยเห็นความสมบูรณ์แบบของร่างกายตนเองสักครั้ง

“แล้วนี่เก็บซื้อผ้าเสร็จหรือยังล่ะ อย่าลืมว่าเราเดินทางพรุ่งนี้”

“เอ่อ... เสร็จแล้วค่ะอาเกส”

“ดีมาก แล้วกรุณาอย่าเอาชุดเชยๆ ของเธอติดไปล่ะ เอาแค่ชุดสวยๆ ที่อาซื้อให้ใหม่พอ”

“เอ่อ... ค่ะ”

“โอเค งั้นอาไม่กวนแล้ว พรุ่งนี้เจอกัน”

หล่อนตอบรับเกสราด้วยรอยยิ้มที่ฝืนขึ้นมา และก็เดินไปล็อกประตูห้องทันที เมื่อเกสราหายออกไป

“เฮ้อออ...”

หล่อนเป่าลมออกจากปากอย่างโล่งอก จากนั้นก็เดินไปหย่อนกายลงนั่งบนเตียง สายตามองไปเห็นโทรศัพท์มือถือเข้าพอดี จึงหยิบมากดหาข้อมูลของผู้ชายคนนั้น

ชาร์ลี เฮนเดอร์สัน...

รูปของชายหนุ่มที่ตนเองค้นหาในแอปพลิเคชันกูเกิ้ลผุดขึ้นมาเต็มหน้าจอโทรศัพท์นับร้อยรูป แต่ละรูปก็ต่างอิริยาบถออกไป แต่น่ามองเหลือเกิน

ดวงตาสีอำพันรียาวและหวานฉ่ำของเขาทำให้หล่อนรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นคร่อมจังหวะ

มือเล็กยกขึ้นทาบหน้าอกของตัวเอง รับรู้ถึงจังหวะของหัวใจที่ผิดแผกไปอย่างชัดเจน

หัวใจสาวเต้นแรงแบบนี้มาหนึ่งครั้งแล้ว ตอนที่เห็นรูปของ

ชาร์ลี เฮนเดอร์สันครั้งแรกในหน้าจอโทรศัพท์มือถือของเกสรา และการเห็นเขาอีกครั้งในครั้งนี้ หัวใจของหล่อนก็ยังคงเต้นแรงระรัวเหมือนเดิม

“ดวงตาของคุณสวยจังเลย...”

ช้องนางระบายยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว และส่วนลึกในหัวใจก็ร้องบอกว่า การเดินทางไปร่วมพิธีเลือกคู่ครองของผู้ชายที่ชื่อชาร์ลี

เฮนเดอร์สันในครั้งนี้ ไม่ได้ฝืนใจของหล่อนสักเท่าไร