LOGINShare
ตอนที่ 26 หนี...?
Last Updated:
2025-08-22 18:23:37
Latest chapter
วิศวะตัวร้ายพ่ายหมอแซ่บ ตอนที่ 31 วิวาห์ (The End)
วิวาห์และแล้ววันสำคัญในชีวิตอีกหนึ่งวันของฉันก็มาถึง งานแต่งของฉันกับเวย์เราเลือกจัดงานแต่งแบบไทยที่บ้านของฉัน ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องด้วยชุดไทยประยุกต์สีขาวเงินนวลตา ทรงผมเกล้ามวยต่ำ ประดับด้วยปิ่นปักผมเรียบหรูให้ดูสวยงามมากขึ้น ใบหน้าถูกแต่งด้วยโทนนู้ดส้มอย่างละเมียดละไม“ว้าว เพื่อนรักสวยมากแม่” ยัยแพรวที่แทบจะตัวติดฉันตั้งแต่เช้า ซึ่งตอนนี้นางก็อยู่ในชุดไทยเพื่อนเจ้าสาวเช่นกัน“จริงเหรอ สวยแล้วใช่มั้ย” ฉันหันไปถามแพรวเพราะยังไม่มั่นใจในตัวเอง เอาจริงวันนี้มันเป็นวันสำคัญฉันก็อยากสวยที่สุดในชีวิตสักวันนั่นแหละ“สวยจริง ๆ ไม่ได้อวยเพราะเป็นเพื่อนรักแกหรอก”“งั้นเหรอ”“แกตื่นเต้นใช่ไหมออย”“ฉะ..ฉันดูออกขนาดนั้นเลยเหรอแพรว” ไม่เกินจริง ฉันตื่นเต้นมากจริงๆ ไม่คิดว่าวันที่แต่งงานจะมาถึง ในชีวิตก่อนหน้านั้นไม่เคยมีภาพแบบนี้ในหัวมาก่อนจริง ๆ“อืม มองจากดาวอังคารก็ดูออกจริง ๆ เฮ้อ..ฉันเองก็ไม่คิดว่าฉันจะได้เห็นแกแต่งงานล้ำหน้าฉันไปแบบนี้ เศร้าเลยแฮะ แต่ก็ดีใจมาก ๆ ที่แกเจอคนที่สามารถฝากชีวิตได้ซะที”“แกเองก็รีบตามมาล่ะ อย่าปล่อยให้พี่เจเดนเคว้งนานเกินจนเขาท้อ”“รู้แล้วนะ วันนี้วันดีแกอย่าพู
วิศวะตัวร้ายพ่ายหมอแซ่บ ตอนที่ 30 เตรียมพร้อมสู่งานแต่ง
เตรียมพร้อมสู่งานแต่งณ.โรงพยาบาล“ว่าไงคะ...คุณเจ้าสาว ยังตั้งใจทำงานเหมือนเดิมเลยนะคะ” เสียงของเพื่อนรักที่ฉันจำได้ดี แถมยังจีบปากจีบคอ ทำเอาน่าหมั่นไส้“เหอะ...คุณเพื่อนเจ้าสาวเองก็ต้องเตรียมตัวนะคะ”“ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนรักของเพื่อนออย หมอแพรวสาวสุดสวย เซ็กซี่ขยี้ใจหนุ่มคนนี้ไม่ยอมเป็นเพื่อนเจ้าสาวแน่”“ขอบคุณสำหรับน้ำใจอันล้ำเลิศประเสริฐศรี ของหมอแพรวคนงาม นะเจ้าคะ”“ไม่เป็นไร ๆ ฉันรู้ว่าฉันมันคนดี ฮี่...”“งั้นในเมื่อเป็นคนสวยและจิตใจดี งั้นวันนี้ ออกไปช่วยฉันหาแรงบันดาลใจสำหรับงานแต่งของฉันหน่อย” ฉันลุกขึ้น“แรงบันดาลใจในงานแต่ง???” แพรวหันมาคิ้วขมวดกับฉัน ก่อนจะพูดต่อ “เรื่องแบบนี้แกควรคุยกับแฟนแกรึเปล่า”“ฉันอยากจะทำเพื่อเขาบ้างนะ งานแต่งนี้ ฉันจะเนรมิตให้มีแต่ความทรงจำของฉันที่มีต่อเขา ดังนั้นฉันอยากจะไปในที่ ๆ ทั้งฉันและเขาเคยพบกัน”“ว้าวโรแมนติกจัง” ยัยแพรวประสานมือ ดวงตาเป็นประกาย(Rrrrrr)“เอ๊ะ...เวย์โทรมาว่ะ แป๊บนะแพรว”“อืม”ฉันหันไปรับสายเวย์ ที่จู่ ๆ ก็โทรเข้ามา ‘มีธุระด่วนอะไรรึเปล่านะ’“ว่าไงเวย์”(เลิกงานแล้วรึเปล่า)“อือ เลิกงานแล้ว”(งั้นเดี๋ยวไปกับผมหน่อย ผ
วิศวะตัวร้ายพ่ายหมอแซ่บ ตอนที่ 29 สู่ขอที่จริงใจ
สู่ขอที่จริงใจ“นั่งก่อนสิลูก” เสียงทุ้มของผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้น และบรรดาแม่ ๆ ก็ยิ้มแย้มแจ่มใส พานทำให้ใจฉันตุ้ม ๆ ต่อม ๆ เวย์เองก็ดูไม่สะทกสะท้านพยายามดึงฉันให้เดินตามไปนั่งโซฟาตรงหน้า“นี่มันอะไรกันคะ ทำไมถึงมารวมตัวกัน เกิดอะไรขึ้นรึเปล่าคะ หรือว่าอาการของเวย์ไม่ดีขึ้น” ฉันหันไปมองหน้าเวย์พลางใช้สองมือกุมใบหน้าหมุนซ้ายขวาก่อนที่มือหนาจะจับข้อมือให้ฉันหยุด“ผมแข็งแรงดี” เวย์ยิ้มกับท่าทีของฉันก่อนที่พ่อจะเอ่ยพูดกับฉันเพื่อให้ฉันตั้งสติ“ไม่มีอะไรหรอกลูก วันนี้เวย์เขามาทำงานที่บริษัทพ่อวันแรก พ่อกะว่าจะพาเขาไปแนะนำแผนกต่าง ๆ หน่อย” พ่อพูดในขณะที่แม่ ๆ ทั้งสองคนก็คุยกันเรื่องทั่วไป“ว่าแต่เวย์มาทำงานที่บริษัทเราได้ไงคะ เจ้าตัวไม่ยอมบอกออยด้วย”“พ่อคุยกับเวย์ไว้ตั้งแต่ตอนที่เวย์มาบ้านเราครั้งแรกก่อนเขาจบแล้วลูก”“จะ..จริงเหรอ???” ฉันหันหน้าไปมองเวย์ ซึ่งเขาก็ยักคิ้วให้เป็นเชิงตอบ พร้อมกับโน้มตัวมากระซิบหูฉันเบา ๆ“วางแผนธุรกิจครอบครัวไงครับ” ฉันถึงกับทำหน้าเหวอ ‘เวย์...ร้ายกาจจริง ๆ’ แต่ยังไงซะการที่เวย์ได้เป็นถึงหัวหน้า AI มันจะดูเหมือนใช้เส้นสายเพราะรู้จักพ่อไปรึเปล่า จริง ๆ ฉันเ“แ
วิศวะตัวร้ายพ่ายหมอแซ่บ ตอนที่ 28 พนักงานบริษัท
พนักงานบริษัทหลังจากคืนเล่าร้อนผ่านไป เวย์บอกว่าเขาจะกลับไปพร้อมกับฉัน ซึ่งก่อนหน้าที่ฉันจะมาหาเขา เขาได้คุยกับแพทย์ผู้ดูแลเรื่องกลับไว้ก่อนหน้านั้นแล้ว เพียงแต่พอฉันมาหาเขา เขาจึงอยากเลื่อนกลับเร็วขึ้นเท่านั้นเองตอนแรกฉันคิดว่าเขาแค่หาข้ออ้างในการกลับและฉันไม่มั่นใจว่าเขาหายดี 100% จริง ๆ รึเปล่าไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากให้เขากลับด้วย แต่ฉันอยากให้เขาหายดี จนฉันหมดความกังวลเสียมากกว่า แต่เมื่อคุณแม่ของเวย์บอกว่าเป็นจริงดั่งที่เวย์พูดฉันก็ยินดีที่จะได้กลับพร้อมเขา ไม่สิฉันดีใจมาก ๆ เลยล่ะที่เราจะได้กลับมาเจอหน้ากันเกือบทุกวันเหมือนอย่างเคยแน่นอนว่าฉันลาไปตั้งครึ่งเดือนว่าอยากเที่ยวต่ออีกสักหน่อย แต่เวย์รบเร้าให้กลับ สุดท้ายตอนนี้ ฉันก็มายืนอยู่ในสนามบิน พร้อมกับเวย์และแม่ของเขาแล้วล่ะเมื่อเรากลับมาถึงเวย์ก็ปลีกตัวไปส่งแม่ของเขาก่อน ส่วนฉันเองก็กลับมายังคอนโด การเดินทางมันเหนื่อยมากนะ ดังนั้นเมื่อถึงก็รีบอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้ากระโจนลงเตียงเพื่อพักผ่อน“จะว่าไปแล้วอุตส่าห์ลาตั้ง 15 วัน สรุป บินไปกลับใช้เวลา 8 วันเอง หรือว่าฉันรีบกลับไปทำงานตั้งแต่พรุ่งนี้เลยนะ” ฉันกลิ้งตัวไปมาบนเตียงพลา
วิศวะตัวร้ายพ่ายหมอแซ่บ ตอนที่ 27 พิสูจน์???
พิสูจน์???ในเมื่อเขาอยากกลับไปกับฉัน ฉันก็ต้องยอมแต่โดยดี เดินทางไม่นานก็ถึงที่พักของฉัน“พักที่นี่เหรอ ไม่แพงไปรึไง” เมื่อเวย์เข้ามาพร้อมกวาดตามองห้องของฉัน ก็บ่นทันที“มีจ่ายนา...อีกอย่างพี่ลาได้ไม่นาน อาทิตย์กว่าก็ต้องกลับแล้ว”“นึกว่า ลาออกจากงานแล้วมาหากันซะอีก”“จะบ้ารึไง แล้วจะเอาที่ไหนกิน”“ผมจะเลี้ยงพี่เอง”“เหอะ...ไม่เอาหรอก” เพียงฉันตอบแบบนั้น ฉันก็โดนกระโจนกอดจากคนร่างหนาทำเอาตกใจหมด“ผมดีใจนะที่พี่มาหาผมที่นี่” น้ำเสียงของเขานุ่มนวลลง มือข้างหนึ่งลูบหัวฉันอย่างแผ่วเบา“ก็เป็นห่วงไง แม้เวย์จะบอกพี่ว่าอยู่ทางนี้สบายดี แต่พี่ก็อยากเห็นด้วยตาจริง ๆ ว่าแข็งแรงดีจริงมั้ย แล้วตอนนี้รู้สึกไงบ้าง”“ร่างกายผมแข็งแรงดีทุกส่วน ไม่เชื่อจับดูได้ แม้แต่ตรงนี้” เขาจับมือฉันไปจับไอ้นั่นทำเอาฉันสะบัดมือแทบไม่ทัน“อย่าล้อเล่นพี่แบบนี้สิ พี่จริงจังมากนะ แล้วตอนสวนสาธารณะวิ่งหนีพี่ทำไม”“ก็คิดว่าเจอภาพหลอน จนพานนึกว่าตัวเองสมองกระทบกระเทือนหรือเป็นเพราะผลข้างเคียงจากการรักษารึเปล่า เลยวิ่งเพื่อดึงสติตัวเอง”“จะ..จริงเหรอ”“เฮ้อผมจะโกหกพี่ทำไม...ที่ผมยังอยู่ที่นี่ แม้ร่างกายจะดีพร้อม แต่เพราะ
วิศวะตัวร้ายพ่ายหมอแซ่บ ตอนที่ 26 หนี...?
หนี...?คนถูกเรียกเหมือนจะรู้ตัว เขาหันซ้ายหันขวาไปมาเพื่อหาคนที่เรียกชื่อเขาอย่างฉัน ดวงตาเขาภายในเสี้ยววิมีรอยยิ้ม แต่จู่ ๆ ก็กลับไปบึ้งตึงแล้วเดินหนีฉันเฉยเลย ทำเอาฉันงงเป็นไก่ตาแตก ‘เขาเป็นอะไรไป’“เวย์…… รอพี่ก่อน!!!!!!!!!!!!!!” ฉันวิ่งสวนกับผู้คนที่วิ่งออกกำลังกายมากมาย แต่ดูเหมือนยิ่งฉันวิ่งตาม เขาก็ยิ่งวิ่งออกไปจนฉันก้าวไม่ทันเห็นแบบนั้นฉันยิ่งตกใจใส่เกียร์หมาเต็มสปีทช่วงขาของฉันมันจะตามเขาทันได้ยังไงแต่ยิ่งเขาหนีแบบนี้ฉันก็ยิ่งอยากตามเขาให้ได้“ว้าย!!!” เป็นเพราะฉันที่รีบวิ่งเกินไป บวกกับกางเกงที่ไม่เหมาะกับการวิ่งมากนักทำให้ฉันเสียหลักล้มลงอย่างจัง“ฮือ...ฮึก...เจ็บเป็นบ้าเลย” ความเจ็บนั้น บวกกับที่เวย์คนที่ฉันคิดถึงแทบบ้าวิ่งหนีโดยไม่รู้สาเหตุ ทำให้ฉันร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใครฉันก้มหน้าร้องไห้ อายก็อาย แต่จะหยุดร้องก็ไม่ได้ โคตรเสียใจเลยฉันสัมผัสได้ว่ามีคนเดินเข้ามาใกล้ ฉันเงยหน้ามองด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา แถมสะอึกไม่หยุด“ฮือ...ถ้าจะหนี แล้วจะเดินกลับมาหาทำไมออกไปเลย ออกไป ฮือ..” ฉันที่ร้องไห้หนักใช้สองมือทุบเขาเท่าที่แรงมีแต่สุดท้ายมือแกร่งนั่นก็รวบแขนฉันไว้ ก่อ
You may also like
วิศวะลวงรักร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์26.7K viewsรวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ29.3K viewsท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)39.3K viewsสุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ
กิตติรวิชญ์67.0K viewsล่ารัก
เตชิตา91 viewsเมียใบ้บำเรอรัก
ดอกอ้อลู่ลม5.0K viewsทาสบำเรอราชนิกุล
สาริศา229 viewsรักร้ายนายแฟนเก่า
ดอกอ้อลู่ลม627 views
