บทที่ 4 : อดีตอันเจ็บปวด

ดวงอาทิตย์ของวันใหม่โผล่พ้นขอบฟ้า แสงอรุณสาดส่องมาที่ใบหน้าเรียวเล็ก ริมฝีปากกระจับได้รูป ร่างบางค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ พร้อมกับหัวอันหนักอึ้ง เธอรู้สึกปวดหัวประหนึ่งว่ามีของหนัก ๆ กำลังทับบนหัวเธออยู่ แทบจะพาตัวเองลุกขึ้นจากเตียงไม่ไหวเลยทีเดียว

“เมื่อคืนเราเมาหนักเลยเหรอเนี่ย” เธอคิด

ร่างบางค่อยๆ พยุงตัวเองลุกจากที่นอนแล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างอ่อยอิ่งเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกายให้รู้สึกสดชื่นเสียหน่อย เพราะดูจากสภาพตอนนี้แล้ว เธอน่าจะยังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืน

หลังจากที่เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เธอเดินลงมาชั้นล่างเพื่อดูว่าเช้านี้มีอะไรให้เธอกินบ้าง ตอนนี้ท้องของเธอร้องโครกครากมันกำลังร้องบอกเธอว่าหิวจนจะไม่ไหวอยู่แล้ว ที่ห้องอาหารเธอเห็นว่าเพื่อนสาวคนสนิทของเธออย่างกิ๊ฟกำลังนั่งกินข้าวต้มกุ้งอย่างเอร็ดอร่อย

“อ้าวแก ตื่นแล้วเหรอ มากินข้าวเร็ว” กิ๊ฟเอ่ยถามขึ้น

“ปวดหัวมากเลยอ่ะแก นี่แกตื่นนานแล้วเหรอ”

“ฉันตื่นได้สักพักแล้ว ฉันไม่ได้เมาเหมือนแกนะที่จะไม่รู้สติ”

อิงฟ้าฟังเพื่อนสาวคนสนิทพูดพลางกับหันหน้าไปขอข้าวต้มกับอรที่เป็นแม่บ้านอยู่ประจำบ้านของเธอ

“พี่อรขา ขอข้าวต้มให้ฟ้าถ้วยนึงนะคะ”

เธอเอ่ยเสียงหวานอย่างออดอ้อน

“ได้ค่ะคุณหนู วันนี้พี่ทำข้าวต้มกุ้งของโปรดคุณหนูเลยนะคะ”

“ขอบคุณค่ะพี่อร”

คุณหนูตัวเล็กของพี่อรคนนี้ “อิงฟ้า” เธอเป็นคนที่น่ารัก ไม่เคยมองพี่อรเป็นแม่บ้านเลย เธอมองเป็นพี่สาวอีกคน เธอจะเคารพ ให้เกียรติ และน่ารักกับทุกคนในบ้านเสมอ จึงไม่แปลกเลยที่ทุกคนจะรักเธอ

“เมื่อคืนฉันเมามากเหรอแก” เธอหันไปถามเพื่อนสาวอีกครั้ง

“ก็เออสิ แกจำอะไรได้บ้างเมื่อคืนอ่ะ ลองบอกฉันมาซิ”

เป็นกิ๊ฟที่ถามกลับ

“ก็พวกเรา 4 คน ไปดื่มที่ผับ เจอพวกคุณจอร์น เจ้าของผับ ตอนที่พวกเราเต้นกันอยู่ก็ได้ยินเสียงดังมาจากโต๊ะ นังปิงปองเลยมาลากฉันไปบอกว่าที่โต๊ะเรามีเรื่อง”

“อืม แล้วไงต่อ แกจำได้อีกไหม”

“พอไปถึงโต๊ะก็เห็นเพื่อนคุณจอร์นกำลังเมา โวยวายอยู่ ผู้ชายคนนั้นทุบโต๊ะเสียงดัง นายคนนั้นอ่ะ ชื่ออะไรนะ คนที่ดูหยิ่ง ๆ อ่ะ แล้วเหมือนอีตานั่นจะมากระชากแขนฉัน”

ร่างบางตอบเพื่อนยาวเยียด

“ฟังนะ เขาคือคุณคิมหันต์ เป็นหุ้นส่วนร้านนั้นเพื่อนคุณจอร์น แกน่ะไปด่าเขาว่าไอ้หมาบ้า แถมแกยังไปตบเขาอีก ตอนที่นังปิงปองกับนังบีไนท์ไปช่วยลากแกออกมาเขามองตามแกแบบอาฆาตมากเหอะ”

“ห๊า!!!!!!”

คนตัวเล็กอุทานเสียงดังด้วยความตกใจ เพราะความเมา เธอทำอะไรลงไปบ้างเนี่ย

“ไงล่ะ ฉันต้องขอโทษแล้วขอโทษอีก แกเมาแล้วชอบหาเรื่องตลอด”

“เดี๋ยวนะกิ๊ฟ ฉันจำได้แล้ว อีตานั่นมากระชากแขนฉันก่อนนี่ กระชากแรงด้วย งั้นก็สมควรโดน”

สองสาวนั่งกินข้าวต้มพร้อมคุยกันตามประสาเพื่อนสนิทจนถึงช่วงสาย ๆ จึงได้ชวนกันออกไปช้อปปิ้งพร้อมกับนัดปิงปองและบีไนท์ให้ออกมาเจอกันที่ห้าง ด้วยความที่วันนี้เป็นวันหยุดพวกเธอทั้ง 4 คนมักจะนัดเจอกันเป็นปกติอยู่แล้ว ไปกินข้าว ดูหนัง นั่งกินไอศกรีมตามประสาเพื่อนสาว

ทางด้านของคิมหันต์

ผมตื่นขึ้นมากับหัวอันหนักอึ้ง นี่บนหัวผมมีภูเขาลูกใหญ่ทับอยู่รึเปล่าทำไมรู้สึกหนักหัวขนาดนี้ เมื่อคืนผมดื่มหนักมาก จำได้เพียงว่าไอ้จอร์นเป็นคนขับรถมาส่ง จากนั้นภาพทุกอย่างก็ตัดไป

เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่ผมเมาหนักขนาดนี้ ผมตั้งใจดื่มเพื่อให้ลืมแอน ลืมภาพทุกอย่างระหว่างผมกับเธอไปให้หมด ทั้งที่ผมหยุดที่เธอคนเดียวแล้วแท้ๆ ทั้งที่เราสองคนวางแผนอนาคตร่วมกันแล้วแท้ๆ แต่ทำไมแอนถึงทำกับผมแบบนี้

ช่วงที่เราสองคนไปเรียนต่อที่อังกฤษด้วยกัน ความรักของเราก็ยังราบรื่นดี แต่ก็ได้ไม่นานที่ผมเริ่มสังเกตได้ถึงความเปลี่ยนไปของเธอ เธอชอบกลับบ้านดึก อ้างแต่ว่าไปค้างบ้านเพื่อน ทำโปรเจ็คอยู่เรื่อย จนผมแอบตามไปดู จนนั่นแหล่ะครับ ในที่สุดผมก็ตาสว่าง

ภายใต้แสงไฟสลัวในผับแห่งหนึ่ง ผมจำเรือนร่างนั้นได้ดี คนที่ผมเคยโอบกอดตอนนี้กำลังนัวเนียกับผู้ชายต่างชาติคนหนึ่ง เขาทั้งสองคนดูสนิทกันมากกว่าเพื่อนคนอื่นที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน แต่ในหัวผมยังแอบคิดเข้าข้างตัวเองว่า อาจจะเป็นเพื่อนแอนก็ได้ เพราะเรื่องโอบกอด จูบในที่สาธารณะที่นี่ถือเป็นเรื่องปกติ ผู้ชายคนนั้นกับแอนกอดจูบนัวเนียกันอยู่นานสักพัก ก็ลาเพื่อนในกลุ่มเดินออกจากผับไป ทั้งคู่ขับรถคันหรูที่จอดไว้ลานจอดรถออกไปอย่างรวดเร็ว

ผมรีบขับรถตามไปอย่างไม่รอช้า จนไปจอดที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นโอบเอวของผู้หญิงที่ผมรักสุดหัวใจ เข้าลิฟต์ไป ผมรีบกดลิฟต์ตามขึ้นไปหลังจากเห็นว่าลิฟต์อีกตัวถูกกดขึ้นไปที่ชั้น15 เมื่อลิฟต์เปิดออก ผมเห็นแผ่นหลังผู้หญิงที่ผมรัก ที่กำลังโดนชายอื่นโอบกอดเข้าไปในห้องสวีทรูมห้องหนึ่ง ผมแอบมองอยู่ไกลๆ จนกระทั่ง 4 ชั่วโมงผ่านไป ผมยืนรออย่างมีความหวังก็ไม่เห็นร่างที่คุ้นเคยเดินออกมาเลย ตัวผมเริ่มชา ถ้าเป็นแค่เพื่อนเขาจะเข้าไปทำอะไรนานขนาดนี้ ผมไม่รู้จะทำยังไง ถ้าผมเดินไปเคาะประตูตอนนี้ แอนรู้ว่าเป็นผมเธอจะเปิดประตูให้ไหม

กระทั่งผมเหลือบไปเห็นพนักงานทำความสะอาด จึงเดินเข้าไปบอกให้พนักงานคนนั้นช่วยเคาะประตูเรียกให้ โดยผมให้เหตุผลไปว่าผมแอบมาเซอร์ไพร์ขอแฟนแต่งงาน พนักงานคนนั้นจึงยอมช่วยผม เขาเคาะประตูอยู่ 3-4 ครั้ง ร่างบางที่ผมคุ้นเคยก็เปิดประตูออกมา

ผมรีบพุ่งเข้าไปหาเธอทันที แต่ภาพที่ผมเห็นยิ่งทำให้ผมเจ็บปวด แอนนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวกับผู้ชายคนนั้นที่นอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง ผมรู้สึกชาไปทั้งตัว ผมปรับความรู้สึกไม่ถูกเลย และไม่นานนักผมก็มีปากเสียงและชกต่อยกับไอ้ฝรั่งคนนั้น

ผมเดินไปกระชากไหล่แอบพร้อมกับเขย่าอย่างรุนแรง

“คุณ-ทำ-อย่าง-นี้-กับ-ผม-ได้-ยัง-ไง”

“ตอบมา!!!!!!!!”

ตอนนี้ร่างปีศาจของผมกำลังเดือดพล่าน ยิ่งคนรักสะบัดมือผมออกอย่างไม่ใยดีแบบนี้ผมยิ่งโมโห ทุกคำพูดของเธอนั้นทิ่มแทงหัวใจของผมยิ่งนัก และวันนั้นเอง เป็นวันที่เธอทิ้งผมไปกับไอ้ฝรั่งคนนั้นอย่างไม่ใยดี ตอนนี้ผมหมดเรี่ยวแรงที่จะตอบโต้ ทำได้เพียงแค่เดินออกจากห้องนั้นไปอย่างช้าๆ

หลังจากเหตุการณ์วันนั้นผ่านไป แอนก็ไม่เคยกลับมาที่บ้านที่เราสองคนเช่าอยู่ด้วยกันอีกเลย เธอก็คงจะไปอยู่กับผู้ชายคนนั้น ภายหลังผมได้ข่าวว่าหนุ่มคนใหม่ของเธอดีกรีเป็นถึงลูกชายคนเดียวของนักธุรกิจใหญ่ที่มีชื่อเสียงในอังกฤษ ก็คงเพราะแบบนี้เธอถึงทิ้งผมไปหาผู้ชายคนนั้น

ตอนนี้ผมต้องตั้งใจเรียนจบให้เร็วที่สุด เพื่อกลับไปรับช่วงต่อธุรกิจที่บ้าน ผมเกิดในบ้านที่มีฐานะร่ำรวยเลยก็ว่าได้ บริษัทในเครือเลิศรัตนพาณิชย์ หลักๆจะเป็นบริษัทเกี่ยวกับทัวร์นำเที่ยวที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย และตอนนี้ก็กำลังจะเซ็นสัญญาร่วมหุ้นกับโรงแรมหรูระดับ 5 ดาว ที่ถือเป็นโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดของประเทศไทยที่มีสาขาย่อยอีกหลายแห่งตามจังหวัดท่องเที่ยวต่างๆ ซึ่งเจ้าของโรงแรมนี้เป็นเพื่อนสนิทของคุณพ่อผมเอง

ยังไม่พอแค่นั้นนะครับ บริษัทในเครือเลิศรัตนพาณิชย์อื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นบริษัทจิวเวลรี่และบริษัทนำเข้ารถสปอร์ตล้วนแล้วแต่อยู่ภายใต้การบริหารงานของคุณพ่อและคุณแม่ผมทั้งนั้น และท่านก็คาดหวังให้ผมกลับไปดูแลบริหารงานธุรกิจทั้งหมดต่อจากท่าน เพราะฉะนั้น ผมจะไม่ทำให้พ่อกับแม่ต้องผิดหวังเด็ดขาด

ร่างสูงนั่งคิดถึงอดีตที่ผ่านมา ดวงตาสีน้ำตาลกำลังมองเหม่อไปนอกหน้าต่างนานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ อดีตที่แสนเจ็บปวดเคยทำร้ายเขา แต่วันนี้เป็นต้นไปเขาจะเป็นคนใหม่ที่แข็งแกร่ง จะไม่มีผู้หญิงคนไหนมาทำให้เขาเจ็บปวดได้อีก

ติ๊ง!!!

เสียงไลน์ดังขึ้นทำให้คนที่กำลังเหม่อลอยได้สติกลับมา

“ไอ้คิมมึงตื่นยัง” เป็นจอร์นที่ทักมาในกลุ่มนี่เอง

“มึงนี่ตัวหนักชิบหาย กว่ากูจะแบกขึ้นไปถึงห้อง”

นั่นไงมันเริ่มบ่นผมแล้ว

“เออ กูเพิ่งจะตื่น พวกมึงมีอะไร” ผมตอบกลับไป

“ได้สติแล้วเหรอมึง เป็นไงล่ะโดนคุณฟ้าตบหน้าสั่นเข็ดยัง”

นั่นไงไอ้เมฆอีกคนเยาะเย้ยผมอีกแล้ว

“เออ ก็ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าตบกูขนาดนี้ ถ้าไม่เมากูจะสั่งสอนให้”

ร่างสูงนั่งพิมพ์ไลน์ตอบเพื่อนได้สักพักก็ลุกขึ้นยืมเต็มความสูง ก้าวเข้าห้องน้ำไป แต่เขาจะรู้ตัวบ้างไหมว่าระหว่างที่กำลังพิมพ์ไลน์กล่าวถึงคนตัวเล็กที่มีเรื่องกับเขาเมื่อคืนนี้ ตัวเขาเองกำลังเผลอยิ้มอยู่