บทที่ 23

บทที่ 23

สามสิบนาทีต่อมา...

พอคุยธุระกับนิลกาลเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็ออกมาจากห้องทำงานของหัวหน้าฝ่ายบุคคล พลางเดินไปที่ลิฟต์เพื่อขึ้นไปหาพี่ชาย

ทว่ายังไม่ทันได้ขึ้นลิฟต์ไปก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นก่อน หลังจากสนทนากับคนที่โทรมาอยู่ครู่หนึ่ง หญิงสาวก็ได้รับรู้เรื่องที่น่าตื่นเต้นบางอย่าง

หลังเพื่อนวางสายไป เธอก็ขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นของผู้บริหาร

“มาพบใครคะ” เลขาหน้าห้องที่นั่งทำงานอยู่นั้นเอ่ยถามบุคคลมาใหม่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า ซึ่งหล่อนไม่ได้เงยหน้ามอง

“คุณหนึ่งนทีค่ะ” ธารทีราบอกชื่อจริงของพี่ชายออกไป แต่เธอไม่ได้สนใจมองท่าทีของเลขาสาว เพราะจุดสนใจของเธอคือประตูห้องทำงานของพี่ชาย

“ได้นัดไว้หรือเปล่าคะ” หล่อนถามเสียงเรียบ พร้อมเงยหน้ามองคนขอเข้าพบเจ้านาย

“ไม่ค่ะ แต่…” หญิงสาวกำลังจะบอกเลขาพี่ชายว่า ‘แต่คุณหนึ่งนทีให้ฉันมาพบได้โดยไม่ต้องนัดค่ะ’

ทว่ายังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรสักคำ เลขาหน้าห้องก็สวนขึ้นมาว่า

“ถ้าไม่ได้นัดไว้ ก็เชิญนั่งรอตรงโน้นก่อนนะคะ” เลขาสาวตอบแบบไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไร ซ้ำยังถลึงตาใส่คนตรงหน้าอีกด้วย

ด้านธารทีราไม่ตอบอะไร แต่หญิงสาวหันหลังไปมองมุมรับแขกที่เลขาพี่ชายบอกให้ไปนั่งรอ แล้วหันกลับมายิ้มมุมปากเล็กน้อย เธอไม่ได้รู้สึกโกรธเลขาของพี่ชายที่ทำกิริยาไม่ดีใส่เธอ แต่ออกจะขำกับเรื่องที่เจอมากกว่า

ส่วนเลขาก็ทำตามองบน เมื่อเห็นธารทีราไม่ทำตามที่หล่อนบอก จึงบอกเสียงตึง ๆ อีกครั้งว่า

“เชิญนั่งรอตรงโน้นนะคะ เดี๋ยว…”

ไม่ทันได้พูดจบประโยค เสียงเปิดประตูห้องด้านหลังเลขาสาวก็ถูกเปิดออก พร้อมกับการปรากฏตัวของเจ้านายที่เดินออกมาดู เมื่อเห็นว่าน้องสาวมาถึงแล้ว ชายหนุ่มก็ยิ้มพร้อมกับเอ่ยทัก

“มาแล้วหรือไอซ์”

“ค่ะ” ธารทีราตอบเบา ๆ และไม่ได้แสดงท่าทีสนิทสนมเหมือนทุกที เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอเกี่ยวข้องอย่างไรกับอีกฝ่าย

เลขาหน้าห้องหน้าซีดไป เมื่อเห็นหนึ่งนทีเดินเข้าไปหาหญิงสาวแปลกหน้า ซ้ำยังสนทนาด้วยท่าทีที่สนิทสนม

“คุณหนึ่งนทีคะ เอ่อ...ผู้หญิงคนนี้...”

“นี่น้องสาวฉันเอง” ชายหนุ่มหันไปบอกเลขาสาว เมื่อเห็นหล่อนทำกิริยาไม่เป็นมิตรกับน้องสาวของเขา

“พี่ซีล!” ธารทีรามองพี่ชายด้วยความขัดใจ ที่แนะนำเธอให้เลขารู้ว่าเธอเป็นอะไรกับเขา ทั้งที่ตอนนั่งรถมาด้วยกันได้ขอร้องไว้แล้วว่า เธอไม่อยากจะเปิดเผยฐานะของตัวเองให้ใครรู้มากนัก

“อะไร” หนึ่งนทีหันหน้ามามองน้องสาวพลางเอ่ยถาม

“ไอซ์เพิ่งบอกฝ่ายบุคคลไป ไม่ให้บอกใครว่าเป็นน้องสาวพี่” คนพูดทำหน้างอใส่พี่ชาย

“อ้าวเหรอ” ชายหนุ่มทำหน้ายียวน เหมือนไม่รู้ว่าตนเองทำอะไรผิด

“พี่ซีล!” ธารทีราทำเสียงดุใส่พี่ชาย

“ไม่ต้องห่วง เลขาพี่ไม่ใช่คนปากมากหรอกน่า ” หนึ่งนทีพูดขึ้นอย่างไม่คิดมาก พลางส่งสายตาไปทางเลขาของตน

“ค่ะ ฉันจะ…” แววตาที่แฝงความน่ากลัวนั้น ทำให้เลขาหน้าห้องถึงกับอึกอักพูดไม่ออก พร้อมกับทำมือรูดซิปที่ปากของตัวเอง

 “เอ่อ...เมื่อกี้นี้ฉันขอโทษนะคะ ที่ทำกิริยาไม่ดีใส่คุณ…”

เพราะเสียงกระตุกกระตักของอีกฝ่าย ทำให้ธารทีราต้องพูดเสริมขึ้นมาว่า

“ฉันชื่อธารทีรา หรือเรียกว่าไอซ์ก็ได้ค่ะ”

“มะปรางค่ะ” เลขาของหนึ่งนทียิ้มกว้าง พลางยกมือไหว้ เมื่อได้รู้จักชื่อของน้องสาวเจ้านาย

หนึ่งนทีเดินไปเกาะบ่าของน้องสาว พลางชูมือถือให้ลูกน้องดู

“ผมไม่เข้ามาแล้วนะวันนี้ มีอะไรด่วนก็โทรมาแล้วกัน”

“ค่ะ” เลขาขานรับ ขณะแอบมองเห็นเจ้านายจูงมือของธารทีราเดินไปที่หน้าลิฟต์

เมื่อได้อยู่กันตามลำพังสองต่อสอง น้องสาวที่เดินเคียงคู่กับพี่ชายอยู่นั้นก็พูดเรื่องหนึ่งขึ้นมา

“พี่ซีลรู้ไหมคะ ว่าเพื่อนไอซ์ทำงานอยู่ที่นี่ด้วย”

“ใคร” หนึ่งนทีทำหน้างงขณะหันมองน้องสาว

“อุษาไงคะ” ธารทีราพูดถึงเพื่อนสนิทที่รู้จักกันตอนไปเรียนที่อเมริกา ซึ่งพี่ชายก็รู้จักเพื่อนของเธอคนนี้เป็นอย่างดี

“อ๋อ” พี่ชายทำเพียงแค่พยักหน้ารับรู้ เมื่อใบหน้าสวย ๆ ลอยเด่นขึ้นมาในห้วงคิด

“พี่ซีลจะพาไอซ์ไปไหนคะ” หญิงสาวเอ่ยถามขึ้นมา เมื่อเดินมาถึงรถของพี่ชาย

“ขึ้นรถเถอะ ถึงที่หมายแล้วเดี๋ยวเราก็รู้เองแหละ” หนึ่งนทีบอกพร้อมเปิดประตูรถ และส่งสัญญาณให้น้องสาวก้าวขึ้นไปบนรถ

“ค่ะ”

เมื่อเห็นหน้ายุ่ง ๆ ของพี่ชาย หญิงสาวจึงไม่อยากเซ้าซี้อะไรมาก เธอได้แต่รีบทำตามคำสั่งของพี่ชายโดยการก้าวขึ้นรถ