ตอนที่ 9 ทางออก

“พระพายฟังพ่อก่อนนะ...คือ...มันไม่ได้เป็นอย่างที่ลูกเข้าใจนะ...”

เจนภพลำบากใจกับสิ่งที่ตัวเองจะต้องเอ่ยกับลูกสาวอย่างที่สุด เวลานี้เขาจนตรอกไปหมดแล้ว เขาไม่สามารถที่จะปิดความจริงของตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว

          “แล้ว...มันคืออะไรคะพ่อ ฮือ ฮือ”

ร่างบางสะอื้นออกมา ความเจ็บปวดกับความจริงที่ได้รับกระแทกมาที่หัวใจของเธออย่างแรง

          “เอาอย่างนี้แล้วกัน เวลาที่ผมให้พวกคุณเตรียมตัวทั้งหมดคือสามวัน หลังจากนี้ผมจะกลับมาใหม่ หวังว่าผมคงไม่เห็นหน้าพวกคุณอยู่ในบ้านหลังนี้นะ...ข้องใจอะไรก็ติดต่อผ่านทนายผมได้”

พูดจบพริษฐ์ไม่รอช้า ร่างสูงเดินออกไปทันที วันที่เขารอคอยมานานแสนนาน เขาทำมันสำเร็จแล้ว ‘แม่ครับ...ผมทวงคืนความยุติธรรมให้กับแม่แล้วนะครับ’

          “พระพาย...ละ-ลูกฟังพ่อก่อนนะ”

มือหนาอวบอูมยื่นไปหมายจะคว้าตัวของบุตรสาวมากอด แต่ทว่าร่างบางสะบัดตัวออกอย่างแรง! หัวใจของผู้เป็นพ่อหล่นวูบ!

          “ฮือ ฮือ พระพายไม่อยากฟังแล้ว...พ่อโกหกพระพายมาตลอด...พระพายเกลียดพ่อ ฮือ ฮือ ที่แม่ทิ้งพระพายไปก็เพราะพ่อเป็นแบบนี้ใช่ไหม...พ่อเป็นคนใจร้าย! พระพายเกลียดพ่อ!”

          “พระพาย! ฟังพ่อก่อน! พะ-พ่อ”

ร่างของเจนภพทรุดลงกับโซฟา เมื่อบุตรสาวของเขาวิ่งร้องไห้ออกไป เจนภพไม่อาจทำอะไรได้แล้ว ทุกอย่างที่เขาปกปิดมานับ 20 ปีได้พังทลายลง สิ่งที่เขาได้เคยสร้างไว้ในอดีตนั้นมันเริ่มคืนสนองเขาแล้ว...

“พระพายอยู่ไหนครับป้าน้อย”

          กวินกานต์ได้ทราบข่าวนี้จากว่าที่พ่อตาให้เขามาดูแฟนสาว

          “คุณหนูอยู่ข้างบนค่ะคุณวีร์...”

          ร่างสูงของกวินกานต์ก้าวพรวดขึ้นไปยังห้องของคนรักทันที ลางสังหรณ์บางอย่างเกิดขึ้นในใจของกวินกานต์ สิ่งที่เขาได้พูดกับพ่อเขาวันนี้จะเป็นจริงงั้นหรือ?

          แกร๊ก!! ประตูห้องนอนถูกเปิด

          “พระพาย...”

สายตาคมจ้องไปยังร่างบางบนเตียงที่กำลังสะอื้นจนตัวโยนอย่างเห็นได้ชัด

          “พระพายอยากอยู่คนเดียวค่ะ พี่วีร์”

นันท์นลินยังคงช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอไม่อาจทนรับความจริงนี้ได้ คนที่เธอมองภาพดีมาตลอดกลับกลายเป็นผู้ร้ายทำลายผู้อื่นได้อย่างโหดเหี้ยม

          “พี่เป็นห่วงพระพายมากนะครับ...เราจะแต่งงานกันและเรื่องทั้งหมดจะคลี่คลายลงครับ พี่จะช่วยพระพายและอยู่เคียงข้างพระพายนะครับ”

          กวินกานต์รักผู้หญิงคนนี้จนหมดใจ ถ้าพ่อเขาจะทำอย่างที่ท่านพูดไว้ล่ะก็ กวินกานต์ก็ยอม เขาไม่อาจทิ้งหัวใจของตัวเองได้

          “พระพายแต่งงานกับพี่วีร์ไม่ได้แล้วค่ะ”

ร่างบางผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียง สภาพของเธอตอนนี้ตาบวมแดงช้ำ ที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก

          “ทำไมครับ...พี่รักพระพายและต้องการจะแต่งงานกับพระพาย เรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณอาเจนภพพี่ไม่คิดว่าจะทำให้พี่เปลี่ยนใจได้หรอกครับ พระพายอย่าคิดมากนะครับ พี่จะหาทางช่วยพ่อของพระพายเอง ทำใจให้สบายนะครับ”

มือหนาคว้าร่างบางมากอดเอาไว้แน่น กระชับอ้อมแขนเอาไว้เพื่อถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดที่มีของเขาไปยังหญิงคนรัก

          “เรื่องของคุณพ่อ...เป็นเรื่องใหญ่มากนะคะ พระพายไม่อาจให้พี่วีร์ต้องมารับผิดชอบเรื่องนี้ได้ บริษัทของคุณพ่อถูกเปลี่ยนมือ และบ้านหลังนี้ก็ถูกยึดค่ะ พี่วีร์จะช่วยเรื่องนี้ได้ยังไงคะ หนี้สินมากมายหลายร้อยล้าน ยังไงก็ไม่สามารถที่จะช่วยคุณพ่อได้หรอกค่ะ”

นันท์นลินมองไม่เห็นหนทางไหนเลยที่จะช่วยพ่อของเธอได้ ความเสียใจและความผิดหวังในตัวของพ่อเธอคือส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนหนึ่งคือหน้าที่ของเธอ นันท์นลินเป็นลูกเพียงคนเดียวของพ่อ เธอจะหาทางช่วยพ่อของเธอได้อย่างไรกัน

          “พี่จะแต่งงานกับพระพาย และเราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกันนะครับ พี่เองก็พอมีเงินส่วนหนึ่งที่จะช่วยพยุงทุกอย่างไว้ได้ครับ”

กวินกานต์คงจะต้องกลับไปคุยกับพ่อของเขา เพื่อขอโอกาสให้เขาได้ช่วยคนที่เขารัก กวินกานต์รักนันท์นลิน เขาไม่อาจทนดูคนรักลำบากอย่างแน่นอน

          “พระพายให้พี่วีร์ช่วยขนาดนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ครอบครัวของพี่วีร์ คุณอาภากรต้องมาเดือดร้อนเพราะช่วยครอบครัวของพระพายนะคะ...”

          “เอาเป็นว่าพระพายทำใจให้สบายนะครับ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่เองนะครับ พี่รักพระพายนะครับ”

ริมฝีปากหนาจุมพิตไปยังหน้าผากมนของหญิงสาวอันเป็นที่รักเพื่อถ่ายทอดความรักและความห่วงใย กวินกานต์พร้อมที่จะฝ่าฟันทุกอย่างเพื่อช่วยคนที่เขารักอย่างสุดหัวใจ...

....................

          [ณ สุสานแห่งหนึ่ง]

          “แม่ครับ...ธัญญ์ทำวันนี้เพื่อแม่แล้วนะครับ...จากนี้ไปผู้ชายใจร้ายคนนั้นจะได้รับผลกรรมของเขาครับ...”

          ช่อดอกไม้ถูกวางไว้หน้าหลุมศพของผู้เป็นแม่ พริษฐ์จะมาเคารพแม่ของเขาทุกครั้งตลอดระยะเวลา 20ปี บางทีที่เขาเหนื่อยล้า เขาก็มักจะมาสถานที่แห่งนี้ เพื่อคุยกับแม่ของเขา ระบายสิ่งที่หนักอึ้งในใจ นอกจากพี่สาวฝาแฝดของเขา พริษฐ์ก็ไม่เหลือใครแล้ว

          ความเจ็บปวดที่แสนจะทรมานที่สุด คือการที่เขามองพ่อของตัวเองเศร้าเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า นอกจากจะดื่มเหล้าเมามายแล้ว พ่อของเขายังคิดทำร้ายตัวเองอยู่ตลอดเวลา พ่อโทษตัวเองซ้ำๆ จนลืมไปว่าพ่อยังมีลูกที่ต้องดูแลอีกสองคน เขาและพี่สาวเติบโตมาพร้อมกับความเจ็บปวดดั่งเข็มที่ทิ่มแทงใจ หัวใจของเขาไม่เคยสัมผัสความรักและเอาใจใส่จากบุพการีสักครั้งจากระยะเวลา 20 ปีที่ผ่านมา...

.....................

          [คฤหาสน์หลังใหญ่...]

          “พวกมันดักเราไว้ทุกทางครับนาย มันเป็นแผนการของพวกมันครับ มันส่งคนมาหลอกล่อเรา ตอนนี้เราไม่สามารถที่จะทำอะไรได้แล้วครับนาย”

          “เจ็บใจนัก...ลูกของไอ่พงศ์มันกลับมาเอาคืนให้แม่กับพ่อของมัน แผนการของมันคงวางไว้ตั้งแต่ต้น มิน่าล่ะพวกมันถึงเงียบ ความเป็นจริงมันเคลื่อนไหวตลอด...”

          เจนภพกำลังคิดทบทวนถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ความผิดพลาดอันใหญ่หลวงของเขาครั้งนี้ ไม่มีโอกาสรอดเลยแม้แต่นิดเดียว ลำพังตัวเขาคงไม่เท่าไหร่ แต่ลูกสาวสุดที่รักของเขานี่สิ จะเป็นอย่างไรบ้าง

 “ทางรอดเราน่าจะยากครับนาย ส่วนเรื่องที่จะให้คุณวีร์กับคุณหนูพระพายแต่งงานเพื่อคอยพยุงเรื่องนี้ ก็เห็นจะไม่ได้แล้วครับ เพราะตอนนี้ทางคุณภากรทราบเรื่องนี้แล้ว และเตรียมการที่จะถอยครับ ผมว่าเขาน่าจะกันไม่ให้คุณวีร์แต่งงานแล้วแหละครับ”