เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 347
บทล่าสุด
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 770
“หิมะที่ตกหนักขนาดนี้ ตกลงมาหนาเหลือเกิน”กองทัพธงดำที่เข้าไปดูสถานการณ์นำทวนยาวของตัวเองบนหลังออกมาปัก หายเข้าไปครึ่งหนึ่ง“หิมะบนนี้มีเยอะที่สุด เกรงว่าอาจสูงถึงเอว ขี่ม้าน่าจะพอผ่านไปได้ แต่รถที่ขนเสบียงสิ่งของน่าจะผ่านไปไม่ได้”กองทัพธงดำที่ตรวจดูสถานการณ์เสร็จแล้วกลับมารายงานเป่ยเฉินหยวนด้วยน้ำเสียงหนักหน่วง“คนต้องข้ามไป รถขนเสบียงก็ต้องข้ามไป”เป่ยเฉินหยวนมองดูสถานการณ์ถนนหลวง ตอนนี้มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้น“สั่งให้ขบวนด้านหลังตามมา รถขนเสบียงสิ่งของจอดอยู่ในระยะไกลหนึ่งลี้ ให้คนเฝ้าห้าร้อยคน ส่วนที่เหลือให้แบ่งเป็นสองผลัดสลับกัน ทำงานให้เต็มที่ ก่อนตะวันขึ้นในวันพรุ่งนี้ จำเป็นต้องกำจัดหิมะบนถนนหลวงให้อยู่ในระดับที่รถขนเสบียงสิ่งของผ่านไปให้ได้”“พ่ะย่ะค่ะ!”ครั้งนี้ โชคดีที่เป่ยเฉินหยวนพาคนออกมาจำนวนมากกองทัพธงดำหนึ่งหมื่นคน อยากกำจัดหิมะบนถนนหลวงเส้นนี้ภายในหนึ่งคืน ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ทว่าต่อให้เป็นเช่นนั้น สีหน้าของเวินซื่อและเป่ยเฉินหยวนก็ยังไม่ผ่อนคลายเท่าใดโดยเฉพาะเป่ยเฉินหยวน หลังออกคำสั่งเสร็จ เมื่อสิ่งของมาถึง เขาเข้าไปตักหิมะเป็นคนแรกเมื่อมีเขาเป็นคนเ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 769
เป่ยเฉินหยวนจึงสั่งการลงไปเมื่อครู่ไม่รู้ว่าคนผู้นี้พูดจริงหรือพูดเท็จ แต่ใบหน้าของคนที่เคยฆ่าคนและไม่เคยฆ่า เป่ยเฉินหยวนสามารถแยกแยะได้ดังนั้นแม้เขาจะรู้สึกว่าฟ่านจุ้ยผิดปกติไปบ้าง แต่ก็ยังไว้ชีวิตฟ่านจุ้ยเพราะจากนี้เดินทางไปเมืองจงซินของชางโจวยังต้องใช้เวลาอีกสองวัน ตลอดทางถูกหิมะปกคลุม ทำให้เกิดการหลงทางได้ง่าย ดังนั้นทางที่ดีที่สุดคือมีคนพื้นที่ของชางโจวนำทางอีกทั้งยังสามารถเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันของชางโจวเพียงแต่ตอนนี้ยังมีอีกปัญหาหนึ่งเมื่อครู่ฟ่านจุ้ยบอกว่าหิมะปิดทางบนเขา หรือเส้นทางไปเมืองจงซินถูกหิมะปกคลุมแล้ว?หากเป็นเช่นนั้น เรื่องที่พวกเขาอยากไปให้ถึงเมืองจงซินภายในเวลาเพียงสองวันคงไม่ง่ายดายแต่ต่อให้เป็นอย่างนั้นก็ต้องไปในชางโจวยังมีราษฎรอีกหลายแสนคนรอพวกเขาอยู่ช้าไปหนึ่งวัน ไม่รู้จะมีคนหนาวตายอดตายมากน้อยเพียงใดเมื่อคิดได้ดังนั้น หลังจากเป่ยเฉินหยวนสั่งให้คนฟังศพพวกโจรตรงนี้เสร็จแล้ว มีคำสั่งให้ตั้งค่ายพักอยู่ที่นี่ชั่วคราวต่อมาเอ่ยกับเวินซื่อ “ท่านรออยู่ที่นี่ ข้าจะพากองทัพหน่วยหนึ่งไปสำรวจเส้นทางข้างหน้า”เวินซื่อเองก็สังเกตเห็นคำพูดที่ฟ่านจุ้ยบอ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 768
“สิ่งที่พวกเขาสวมใส่คือ...?”เวินซื่อขมวดคิ้วเป่ยเฉินหยวนพูดต่อจากนาง ดวงตาเย็นเยียบ “เป็นชุดเจ้าหน้าที่ทางการของชางโจว”ดูท่าหิมะที่ตกหนักของชางโจวคงถึงขั้นที่ทำให้โจรพวกนี้กำเริบเสิบสาน ถึงขั้นที่แม้แต่เจ้าหน้าที่ทางการก็กล้าปล้นฆ่าไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตาหลักฐานแน่นหนา ยังกล้าทำผิดต่อหน้า เป่ยเฉินหยวนย่อมไม่ปล่อยโจรกลุ่มนี้ไปเด็ดขาด“เก็บคนหนึ่งไว้สอบสวน ส่วนที่เหลือ ฆ่า”“พ่ะย่ะค่ะ!”เพียงคำสั่งเดียวของเป่ยเฉินหยวน กองทัพธงดำด้านหลังสะบัดชุดคลุมที่มีหิมะออก ดึงดาบออกจากข้างขบวนรถทั้งสองแล้วพุ่งไปด้านหน้าเวลาเพียงชั่วครู่ โจรกลุ่มนั้นถูกสังหารไปเกือบทั้งหมดสุดท้ายเหลือชายหนุ่มคนหนึ่งที่ซูบผอมมีแต่กระดูก เสื้อผ้ายุ่งเหยิงต่อมา กองทัพธงดำพาคนผู้นี้มาตรงหน้าเวินซื่อและเป่ยเฉินหยวน“เงยหน้าขึ้น”เวินซื่อเอ่ยปากบอกอาจเพราะในน้ำเสียงราบเรียบของนางเจือความอ่อนหวาน ทำให้ชายหนุ่มเชื่อฟังนางโดยสัญชาตญาณ เงยหน้ามองนาง“พวก...พวกเจ้าคือใครกันแน่?”ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างอิดโรยเวินซื่อไม่ได้ตอบคำถามนี้ของเขา กลับย้อนถามอีกฝ่าย “เจ้าชื่ออะไร?”ชายหนุ่มตอบอย่างระวัง “ข้าน้อยชื
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 767
หลังจากร่างของอันหลันซินหายไปอย่างสิ้นเชิง อันปี่เค่อจึงหันหลัง มองดูประตูทางเข้าแวบหนึ่ง แล้วมองดูแมลงเหล่านั้นในห้องลับที่คลานออกมาจาก ‘ยาอายุวัฒนะ’“ยังยืนบื้ออยู่ที่นี่ทำไมกัน ยังไม่รีบตามแม่พวกเจ้าไปอีก ‘ปกป้อง’ นางให้ดีละ”อันปี่เค่อยิ้มจางๆ เหล่าแมลงที่ถูกเขาเรียกให้มารวมกันข้างกายรีบทยอยตามออกไปทันทีตามไปอยู่ข้างกายอันหลันซิน แล้วซ่อนตัวอยู่ใกล้นางอย่างเงียบเชียบส่วนอันปี่เค่อหลังทำทุกอย่างเสร็จสิ้น เขาหันมองภายในห้องลับอีกครั้งค้นหาอย่างละเอียดอีกหนึ่งรอบ หลังจากแน่ใจว่าไม่มีสิ่งใด เขาถึงออกจากห้องลับหลังจากที่เขาจากไป มีแมงมุมน้อยตัวหนึ่งค่อยๆ ไหลลงมาจากใยแมงมุมตรงหลังคาหลังอันหลันซินออกจากหออายุวัฒนะของสกุลอัน นางรีบกลับไปที่ห้องของตัวเองทันที แล้วหันหลังปิดประตูห้องดังปังแต่นางไม่ได้อยู่ในห้อง กลับรีบกระโดดออกไปทางหน้าต่าง แล้วยกกระถางดอกไม้ใต้หน้าต่างออก เผยให้เห็นกระดาษแผ่นหนึ่งที่ซ่อนอยู่ด้านใต้นั้นเมื่ออันหลันซินมองเห็นกระดาษนั้น รีบคลี่กระดาษออกมาอ่านทันที(สายลับตายแล้ว ดอกเหมยไร้อุปสรรค)เมื่ออ่านจบทีเดียว อันหลันซินพลันโล่งอกสายลับหมายถึงมือสังหา
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 766
อันหลันซินกัดริมฝีปากแน่น หลับตาไม่อยากพูดสิ่งใดอันปี่เค่อเห็นนางทำท่าเช่นนั้น จึงเสแสร้งถอนหายใจ “ซินรุ่ย เจ้า...”เขากำลังจะพูดบางอย่าง แต่อันหลันซินขัดขึ้นอย่างโกรธเคือง “อย่าเรียกชื่อนั้นให้มาก ฟังแล้วขยะแขยง!”อันซินรุ่ย ซินรุ่ยจนกระทั่งตอนนี้นางถึงได้เข้าใจ ว่าเหตุใดอันปี่เค่อจึงตั้งชื่อนี้ให้สถานะที่สองของนางอันปี่เค่อเลิกคิ้ว ต่อมาเอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยใจราวกับกำลังมองดูเด็กเอาแต่ใจคนหนึ่งกำลังอาละวาด “เอาเถอะ ในเมื่อเจ้าไม่ชอบ พ่อก็จะไม่เรียกเช่นนั้น”อันหลันซินทำเสียงฮึดฮัด นางมองดูแมลงเหล่านั้นบนพื้นที่ถูกอันปี่เค่อเรียกมารวมตัวกัน “ตกลงข้าต้องอยู่ในห้องลับนี้อีกนานเท่าใด?”“ยังมีเรื่องที่ท่านรับปากข้าก่อนหน้านี้ คนเหล่านั้นที่ท่านส่งไปเมืองซื่อสุ่ยถอนตัวกลับมาหรือยัง?”“เรื่องที่รับปากเจ้าพ่อไม่ลืมแน่นอน เจ้าวางใจเถอะ คนเหล่านั้นถอนตัวกลับมาแล้ว เพียงแต่พ่อนึกไม่ถึง ว่าเจ้าจะใส่ใจธิดาศักดิ์สิทธิ์...คนนั้นถึงเพียงนี้”“ข้าบอกตั้งแต่เมื่อใดว่าข้าใส่ใจนาง?”“เช่นนั้นเจ้าทำเพื่อนางมากมายเพียงนี้...?”อันปี่เค่อมองนางอย่างแปลกใจอันหลันซินเอ่ยเสียงเย็น “ข้าเพียงแต่ค
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 765
คำกล่าวเช่นนี้ถูกต้องพวกผู้อาวุโสรองเองก็มีความคิดเช่นนี้พอดี ดังนั้นจึงเห็นด้วยที่ให้เวินเยวี่ยกลับจวนจงหย่งโหวแต่การกระทำของเวินเยวี่ยไม่มีความอดกลั้นยิ่งกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้เสียอีก เพิ่งฟื้นคืนชีพได้ไม่นาน ร่างกายยังไม่ฟื้นตัวทั้งหมด ก็ลงมือกับซื่อจื่อจวนจงหย่งโหวทันทีหากถูกจับได้ ถ้าอย่างนั้นพวกเขาและธิดากู่อย่างเวินเยวี่ยไม่มีใครหนีพ้นไปได้!โชคดีที่เมื่อครู่ผู้ที่พบเข้าคือสาวใช้ หากจัดการให้สะอาดหมดจดน่าจะไม่มีปัญหาระหว่างที่คิดเช่นนั้น ผู้อาวุโสรองไม่พูดสิ่งใดอีก เพียงแต่กำชับให้เวินเยวี่ยอย่าเอิกเกริกนัก จึงจากไปเมื่อพวกเขาจากไป เวินเยวี่ยกลอกตามองบน แล้วปิดประตูเสียงดังปังอย่างไม่สบอารมณ์มาก ต่อมามองข้ามชุยเส้าเจ๋อที่นอนอยู่บนพื้น กลับไปฟื้นฟูร่างกายบนเตียงต่อขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่งของเมืองหลวงภายในจวนสกุลอันอันหลันซินกำลังอยู่ในท่าเดียวกับเวินเยวี่ย นั่งอยู่ในห้องลับที่เต็มไปด้วยคราบเลือด สงบจิตตั้งสมาธิทำบางอย่างอยู่รอบตัวนาง ยังมีขวดยาวางระเกะระกะอยู่หลายสิบขวดท่ามกลางยาเม็ดเหล่านั้น มียาอายุวัฒนะที่แขกเหล่านั้นแย่งชิงกัน กระจายอยู่เต็มกองเลือดตรงร่าง
บางทีคุณอาจจะชอบ
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน
ฟู่จินเฟย11.5K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่120.5K viewsหลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ223.4K viewsเสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน
อันอี่หราน103.6K viewsข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า
ป่าดอกท้อ1.3K viewsวาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน
ต้นไม้แห้ง254 viewsสามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ22.0K viewsสามีข้า เป็นหมีแพนด้าผู้คลั่งรัก
ผการุ้ง ช่อชมพู845 views
