Share

บทที่ 458

Author: จิ้งซิง
เป่ยเฉินหยวน “ไม่ต้องแล้ว ขอบคุณสำหรับความหวังดีของคุณชายฉี แม่ชีลงจากเขาครั้งนี้ยังมีธุระอื่นอีก เกรงกว่าจะไม่สามารถไปเป็นแขกที่จวนเสนาบดีได้ ขออภัยด้วย”

ฉีเซิ่งไม่สามารถเชื้อเชิญได้สำเร็จ แม้ว่าจะผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ยังเอ่ยด้วยความยินดีปรีดา “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร หากธิดาศักดิ์สิทธิ์ยังมีธุระก็รีบไปทำเลยเถอะ แค่บอกข้าว่าอีกประเดี๋ยวจะไปหาท่านได้ที่ไหนก็พอ”

เวินซื่อเห็นเขามีท่าทีดึงดันที่จะมอบของขวัญชิ้นนี้ให้ได้ จึงทำได้เพียงพูดอย่างไม่มีทางเลี่ยง “ตอนนี้แม่ชีจะไปที่จวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน ถ้าคุณชายฉีไม่ถือสา ก็ไปที่จวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนแล้วกัน”

จวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน?

ฉีเซิ่งรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

พูดตามตรง เขาค่อนข้างหวาดกลัวอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนท่านนั้นจริง ๆ

ถึงอย่างไรบารมีอันเด็ดเดี่ยวและเฉียบขาดจากร่างกายของอีกฝ่าย ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปสามารถต้านทานได้จริง ๆ

แต่เพื่อมอบของขวัญชิ้นนี้ที่เขาตั้งอกตั้งใจเตรียมไว้ให้กับมือของเวินซื่อ ฉีเซิ่งก็ทำได้เพียงดึงดันพยักหน้าตอบว่า “ตกลง ถ้าอย่างนั้น...ก็ไปที่จวนอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนแล้วกัน”

หลังจากนั้นไม่นาน เวินซื
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1006

    เวินเฉวียนเซิ่งที่ตกลงมาจากหลังม้ายังไม่ทันได้ตั้งตัว ทันใดนั้นก็ทำให้เขาได้เห็นภาพที่ตะลึงจนตาแทบถลนม้าที่ตื่นกลัวยกร่างกายส่วนหน้าขึ้น จากนั้นขาหน้าของมันเหยียบลงไปบนขาเวินเฉวียนเซิ่งอย่างแรงทันใดนั้นเสียงกระดูกแตกหักดังชัดเจนเสียงที่ดังขึ้นพร้อมกันยังมีเสียงร้องโหยหวนของเวินเฉวียนเซิ่ง“โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย!”“ใต้เท้ากั๋วกง!”องครักษ์เพียงหนึ่งเดียวที่เหลือเพราะได้รับบาดเจ็บหนัก จึงไม่ทันขัดขวางทุกสิ่งที่เกิดขึ้นต้องทนเห็นขาของผู้เป็นนายถูกม้าที่ตกใจเหยียบจนหักต่อหน้าต่อตา ต่อมาเขารีบพุ่งเข้าไป ก่อนที่ม้าตัวนั้นจะเหยียบผู้เป็นนายของเขาเป็นครั้งที่สอง จัดการม้าตัวนั้นในดาบเดียวเมื่อม้าตัวนั้นตาย ผู้คนที่อยู่ตรงนั้นแบ่งเป็นสองฝ่ายฝ่ายหนึ่งคือเวินเฉวียนเซิ่งที่นั่งอยู่บนพื้น โดยขาทั้งสองข้างเลือดเนื้อเละกับองครักษ์ที่ทั่วร่างอาบไปด้วยเลือดอีกฝ่ายหนึ่งคือพวกเป่ยเฉินหยวนที่เร่งกลับมาจากนอกเมือง และมองดูภาพที่เกิดขึ้นอย่างเย็นชา“เป่ย เฉิน หยวน!”สองมือเวินเฉวียนเซิ่งสั่นเทา กอดขาข้างที่บาดเจ็บของตัวเองไว้แน่น ใบหน้าเจ็บปวดจนบิดเบียว ในดวงตาคือความโกรธแค้นและชิงชังที่สลับกันไ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1005

    “ทางที่ดีเจ้าพูดคำไหนคำนั้น”เป่ยเฉินหยวนรับคำอย่างเย็นชาด้วยประโยคนี้แต่เวินฉางอวิ้นกลับนึกว่าหลานซื่อตายไปแล้วจริงๆสมองของเขาสับสนไปชั่วขณะ นั่งซื่อบื้อตรงที่เดิมอยู่อย่างนั้น มองดูแล้วเลื่อนลอยยิ่งกว่าเดิมเป่ยเฉินหยวนไม่สนใจเขาอีก คนหนึ่งถูกทรมานจนบ้า อีกคนถูกทรมานจนโง่ไปแล้วหากลากต่อไปก็มีแต่เสียเวลา หลังจากสั่งให้เกาเย่ามัดตัวพวกเขาแล้วพาดไว้หลังม้า เป่ยเฉินหยวนพากองทัพธงดำเร่งเดินทางกลับเมืองหลวงขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่งหลานซื่อกำลังหลับตานอนอยู่บนเตียงอย่างสงบใช่ว่ากำลังนอนหลับ ใช่ว่ากำลังนอนพักผ่อนตอนนี้นางกำลังสัมผัสติดต่อกับสถานการณ์ของกลุ่มแมงมุมพิษนึกไม่ถึงเลย เวินเฉวียนเซิ่งจะทอดทิ้งพันธมิตรของตัวเองอย่างเด็ดเดี่ยวขนาดนั้นหากให้ฉินจื่ออ๋างรู้ว่า ตัวเขาเสี่ยงตายลอบสังหารธิดาศักดิ์สิทธิ์แทนเวินเฉวียนเซิ่งอยู่ทางนี้ แต่อีกด้านหนึ่ง เมื่อคิดว่าบิดาของเขาถูกเวินเฉวียนเซิ่งทอดทิ้ง ตายอย่างอนาถอยู่ท่ามกลางการแก้แค้นของพวกแมงมุมพิษ เขาจะโกรธแค้นเวินเฉวียนเซิ่งขนาดไหน?เมื่อคิดได้ดังนั้น หลานซื่อเรียกจู๋เยวี่ยอย่างไม่เดือดร้อนใจ อยากให้นางไปที่ป่าแห่งนั้น นำร่า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1004

    เป่ยเฉินหยวนนั่งอยู่บนหลังม้า เหลือบมองพวกเขาจากที่สูง น้ำเสียงเย็นเยียบ “กัดฟันอดทนให้ดีละ หากทนไม่ไหว ก็ช่างเถอะ”ช่างเถอะหรือ?ช่างอะไรกัน?ช่างที่เขาจะทารุณกรรมขุนนางของราชสำนักหรือ?เดิมทีฉินจื่ออ๋างนึกว่าเป่ยเฉินหยวนแค่ข่มขู่พวกเขา แต่เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ในที่สุดฉินจื่ออ๋างถึงได้รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี“ต่อให้ท่านเป็นอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนก็ทำเช่นนี้ไม่ได้! ข้าเป็นรองเสนาบดีศาลต้าหลี่ เป็น...”ยังไม่รอให้ฉินจื่ออ๋างพูดจบ เป่ยเฉินหยวนบนหลังม้าก็หันกลับไปทันที พร้อมฟาดแส้ในมือ “ไป!”เชือกที่มัดอยู่บนข้อมือของฉินจื่ออ๋างและเวินฉางอวิ้น ถูกดึงจนตึงทันที กระชากพวกเขาจนตัวปลิวอย่างแรง“หยุดนะ รีบหยุดเดี๋ยวนี้!”ฉินจื่ออ๋างไม่ทันตั้งตัว เกือบจะล้มหัวคะมำลงพื้นเพื่อไม่ให้ตัวเองล้มหน้าคว่ำ เขาจำเป็นต้องใช้สองขาวิ่งไปตามหลังม้าของเป่ยเฉินหยวนอย่างรวดเร็วแต่สองขาจะวิ่งเร็วกว่าสี่ขาได้อย่างไร?อีกอย่าง เป่ยเฉินหยวนก็ไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้นดังนั้นฉินจื่ออ๋างวิ่งไปได้เพียงไม่กี่ก้าว พลันถูกเชือกบนข้อมือกระชากจนล้มลงกับพื้น ล้มลงอย่างน่าอเนจอนาถเหลือเกินยังไม่ทันที่เขาจะได้ย

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1003

    ทว่าเขายังพูดไม่ทันจบ เกิดเสียงดังพรวด เบื้องหน้ามีลูกธนูสวนกลับมาอย่างรวดเร็ว พุ่งทะลุแทงหัวใจของเขาเหมือนตำแหน่งเดียวกับที่ลูกชายของเขาฉินจื่ออ๋างปักมีดลงตรงหัวใจของหลานซื่อเพียงแต่หลานซื่อมีชีวิตรอด แต่เขากลับไม่รอดแมงมุมมากมายตามเขามา เพียงเสี้ยววินาทีก็ปกคลุมเขาไปทั่วตั้งแต่หัวจรดเท้าส่วนด้านหลังเขา องครักษ์มือสังหารอีกหลายคนที่ถูกทอดทิ้งเหมือนกัน ยามนี้แต่ละคนกลายเป็นโครงกระดูกสีขาว ไม่มีเลือดเนื้อเหลือสักนิดแมงมุมเนื้อเน่า ไม่กินเลือดเนื้อ แต่ทำให้เนื้อเน่าโดยเฉพาะของเหลวพิษของมันหนึ่งหยดเพียงพอทำให้ร่างกายเน่าเปื่อยหากไม่ระวังถูกมันกัดเข้าหนึ่งคำ แล้วถ่ายเทของเหลวพิษเข้าไป ภายในเวลาไม่ถึงเจ็ดลมหายใจ จะตายทันทีคนที่ร่างกายแข็งแกร่งอาจจะอยู่ได้นานกว่าสักสองลมหายใจ แต่ผู้ที่ร่างกายแก่ชราอย่างเสนาบดีศาลต้าหลี่ ย่อมตายทันทีแมงมุมทั้งหมดแทบจะไม่รอช้า ตามติดพวกเวินเฉวียนเซิ่งที่หลบหนีไปทันทีเวลาเพียงชั่วครู่ ผืนป่าแห่งนี้สงบลงอย่างสิ้นเชิงขณะนี้ อารามสุ่ยเยว่แม้หลานซื่อจะไม่มีอันตรายถึงชีวิตแล้ว แต่ก็ถูกเป่ยเฉินหยวนห้ามไว้ ไม่ให้นางออกหน้าชั่วคราว โดยมีเขาออกหน

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1002

    ขณะที่เวินเฉวียนเซิ่งกำลังคิดเพ้อเจ้อ กลุ่มแมลงพิษรอบด้านเริ่มโจมตีรวดเร็ว“คุ้มกันใต้เท้ากั๋วกง!”แมงมุมพิษมากมายบ้างก็โจมตีจากพื้นดิน บ้างก็โจมตีลงมาจากต้นไม้เหนือศีรษะทั่วทั้งสารทิศ เหล่าเหล่าองครักษ์และมือสังหารแทบจะไม่สามารถป้องกันตัวโดยเฉพาะองครักษ์มือสังหารเหล่านั้นที่ถูกกัดยังไม่ทันที่พวกเขาจะรู้สึกตัว ในผืนป่าเกิดเสียงร้องโหยหวนดังระงมสูงต่ำสลับกันไปเมื่อเวินเฉวียนเซิ่งมองดู เพียงเวลาแค่ชั่วขณะ มีองครักษ์และมือสังหารหลายคนที่ล้มลงพื้นกะทันหันในทันทีเพียงไม่นาน พวกเขาหลายคนที่ล้มลงก็หมดลมหายใจพวกเวินเฉวียนเซิ่งตระหนักถึงบางอย่างทันที“ระวัง แมลงกู่เหล่านี้มีพิษ!”“อย่าให้โดนพวกมันกัด!”พวกเวินเฉวียนเซิ่งรีบปกปิดร่างกายตัวเอง ตรงส่วนที่ผิวหนังเปิดเผยสู่ภายนอกทว่าต่อให้ทำเช่นนั้น ก็ไม่อาจต้านทานแมงมุมเหล่านั้นที่โจมตีไปทั่วทุกอณูรูขุมขน“ใช้ไฟเผา เผาให้เกิดเป็นทางเดิน แล้วเดินออกไป!”พวกเขาไม่รู้ว่าภายในผืนป่าแห่งนี้มีแมงมุมกู่ชนิดนี้ซ่อนอยู่มากน้อยเพียงใดพวกเขารู้เพียง หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เกรงว่าอีกไม่นานพวกทั้งหมดคงต้องตายอยู่ในผืนป่าแห่งนี้!พวกองครักษ์

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1001

    บนต้นไม้ บนพื้น...ล้วนเป็นเสียงที่ทำให้รู้สึกอดไม่ได้ที่จะขนลุกไปทั่วร่างอย่างไม่มีสาเหตุเมื่อรอให้ทุกคนมองเห็นบางสิ่งมากมายที่ปรากฏขึ้นกะทันหันในสายตา สีหน้าของทุกคนต่างตื่นตระหนกนั่นคือสิ่งใด?!สิ่งที่ดูแน่นหนา สิ่งที่เป็นผืนสีดำขนาดเล็ก ภายในชั่วพริบตาก็คลานอยู่โดยรอบพวกของเวินเฉวียนเซิ่งอย่างรวดเร็ว แล้วล้อมพวกเขาทั้งหมดเอาไว้“นั่นคือแมงมุม!”เสนาบดีศาลต้าหลี่ร้องเสียงหลงทันใดรูม่านตาของเขาหดเล็ก มองดูแมงมุมเหล่านั้นด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ พูดอย่างผวา “ทำไมป่าแห่งนี้ถึงได้มีแมงมุมเยอะขนาดนี้? พวกมันคิดจะทำสิ่งใด?!”อยากทำสิ่งใด?ย่อมต้องมาสังหารพวกเขาแน่นอนหลานซื่อไม่ให้กลุ่มแมลงพิษปรากฏตัวต่อหน้าพวกที่มาสืบค้นภายในอารามสุ่ยเยว่ แต่ไม่ได้บอกว่าไม่ให้พวกมันจัดการพวกเวินเฉวียนเซิ่งที่แอบดูอยู่ที่ลับพวกแมลงพิษสุดที่รักของนางขวัญผวาขนาดนี้ หากไม่ให้พวกมันระบายออกมาเสียบ้าง คงจะอดกลั้นจนอึดอัดแย่พอดีกับที่หลานซื่อรู้จุดที่พวกเขาซ่อนตัวแต่แรกแล้วอีกทั้งยังให้แมลงพิษหลายตัวจับตาดูอยู่ตลอดดังนั้นหลังจากเวินซื่อออกมาจากมิติป้ายหยก นอกจากให้อวิ่นซิงปลอบใจพวกแมลงพิษ ยังมีคำ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status