60

หลู่ชิงเหยาไม่ได้ออกไปไหนราวราวหนึ่งสัปดาห์มารดาให้คนมาส่งข้าวส่งน้ำอยู่ประจำเพราะว่านางไม่ต้องการให้มารดาเข้ามาในห้องมารดาจึงต้องไปอยู่อีกห้อง นางครุ่นคิดตลอดเวลาว่านางจะทำสิ่งใดดี ผู้เป็นมารดานั้นก็พลอยกินไม่ได้นอนไม่หลับไปกับนาง

"อาอิ๋งเจ้าดูแลตัวเองให้ดีเถอะกินข้าวกินน้ำบ้างบุตรของเจ้าไม่เป็นอะไรหรอกดูสิอาหารเข้าไปหมดทุกรอบ นางเป็นคนรักตัวเองขนาดนั้น นางไม่คิดทำร้ายตัวเองหรอก เจ้ายังมิรู้จักบุตรของตัวเองเลยหรือ เขามีนิสัยรักตัวเองดังกับพ่อของเขานั้นแหละ"

ฮูหยินโหว่กล่าวขึ้นจึงทำให้บุตรสาวคิดได้ ขนาดเห็นบุตรสาวตัวเองเป็นทุกข์นางยังเป็นทุกข์ขนาดนี้ แล้วท่านแม่ที่เห็นนางล่ะจะเป็นทุกข์ขนาดใด นางจึงไปนั่งทานข้าวกับท่านแม่ทั้งสองคนพูดคุยกันทำให้อดีตฮูหยินหลู่รู้สึกดีขึ้นบ้าง ครั้นเห็นชามอาหารที่ออกมาจากห้องบุตรสาวก็เป็นดังที่แม่พูดไว้ไม่มีผิด นางกินเกลี้ยงตลอดเพราะพ่อครัวที่จวนนี้ทำอาหารอร่อยจริงๆไม่ว่าจะเป็นอาหารหวานหรืออาหารคาวเขาก็ทำได้ถึง ไม่นานก็มีคนมาขอเข้าภพหลู่ชิงเหยา

"ใครกันหรือที่มาขอเข้าพบคุณหนูหลู่"

ฮูหยินโหว่ถามขึ้น

"เป็นบุรุษผู้หนึ่งขอรับเขาบอกว่า เขาไปทำงานให้คุณหนูหลู่คล