Share

บทที่ 354

Author: จันทร์กระจ่างภูผา
กงซูหว่านเม้มฝีปาก แล้วจ้องเข้าไปในแววตาของหลี่หลงหลิน “องค์ชายเก้า เจ้ารู้หรือไม่ว่าตัวเองกำลังพูดอะไรหรือ?”

หลี่หลงหลินยิ้ม “แน่นอน! และข้าก็ยังรู้ด้วยว่าถ้าสามารถผลิตเหล็กหลอมได้หลายร้อยชิ้น ไม่เพียงแต่ทั้งต้าเซี่ยเท่านั้น แม้แต่ทั้งใต้หล้านี้ก็พลิกฟ้าพลิกดินได้!”

ซูเฟิ่งหลิงน้ำลายไหลอย่างอดไม่ได้ “ถ้าสามารถผลิตเหล็กหลอมได้หลายร้อยชิ้นจริงๆ จะสร้างอาวุธและชุดเกราะเทพได้มากขนาดไหน!”

กงซูหว่านก็พยักหน้าเช่นกัน “ใช่! มีอาวุธสงครามมากมายที่ไม่กล้าจะจินตนาการ และสามารถสร้างมันออกมาได้...”

หลี่หลงหลินพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง

ซูเฟิ่งหลิงก็ช่างเถอะ เดิมทีนางก็เป็นเพียงเด็กโง่คนหนึ่ง

แต่ด้วยความสามารถและความฉลาดของกงซูหว่าน ถือว่าอยู่ในอันดับต้นๆ ของยุคนี้อยู่แล้ว แต่วิสัยทัศน์ก็ยังได้รับอิทธิพลจากยุคสมัย

จะสร้างเกราะแบบไหน จะสร้างอาวุธแบบไหน!

จุดประสงค์ในการผลิตเหล็กกล้า ได้กลายเป็นการผลิตปืนและปืนใหญ่ไปแล้ว!

ยุคสมัยของอาวุธเย็นได้สิ้นสุดลงแล้ว!

อนาคตคือยุคแห่งอาวุธปืน!

ทหารม้าเผ่าหมานอี๋เหล่านั้น เพียงกระสุนนัดเดียวก็สามารถทำลายทั้งหมดได้!

อย่างไรก็ตาม หลี่หลงหลินคิดเช่นนี้เพียงใน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1626

    องค์ชายเจ็ดหนีสุดชีวิต ทว่าทหารเผ่าหมานยังคงตามติดอย่างไม่ลดละ ดูเหมือนว่าทหารเผ่าหมานจะตามองค์ชายเจ็ดทันในไม่ช้า และจับตัวเขาลงจากหลังม้า ในเสี้ยววินาทีวิกฤติ องค์ชายเจ็ดพุ่งเข้าไปในป่าสนทันที เหล่าทหารเผ่าหมานไม่ลังเล พากันตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว แต่พื้นป่าเต็มไปด้วยใบสนร่วง เมื่อม้าเหล็กของทหารเผ่าหมานเหยียบย่ำลงบนใบสนที่นุ่มเท้า ความเร็วในการบุกจึงลดลงอย่างมาก เสิ่นชิงโจวและท่านข่านตามมาติดๆ เมื่อเห็นระยะห่างระหว่างพวกเขากับองค์ชายเจ็ดไกลขึ้นเรื่อยๆ ทันทีที่เสิ่นชิงโจวเข้าไปในป่าสน หัวใจของเขาก็รู้สึกถึงลางร้ายขึ้นมา เขามองไปรอบๆ ป่าสนแห่งนี้เต็มไปด้วยต้นสนที่กิ่งก้านหนาแน่นจนบดบังท้องฟ้า นี่เป็นสถานที่ชั้นเยี่ยมสำหรับวางแผนซุ่มโจมตี! หากต้าเซี่ยซุ่มโจมตีอยู่ที่นี่ ก็คงจะแย่แล้ว! เสิ่นชิงโจวเตือนว่า “ท่านข่าน ข้าว่าป่าสนแห่งนี้มีกลลวง อาจจะมีการซุ่มโจมตีอยู่ข้างใน เราถอยออกไปก่อนไม่ดีกว่าหรือ?” ท่านข่านที่เห็นว่าตนเองจะจับองค์ชายเจ็ดได้อยู่แล้วจึงลุ่มหลงจนขาดสติไปนานแล้ว จะสนใจเรื่องพวกนี้ได้อย่างไร? ท่านข่านจ้ององค์ชายเจ็ดที่อยู่ข้างหน้าอย่างไม่วางตา

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1625

    “ด้วยความแข็งแกร่งของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือในตอนนี้ การจะพิชิตต้าเซี่ยก็เป็นเรื่องง่ายดายมิใช่หรือ?”“ข้าจำเป็นต้องมาคอยดูสีหน้าคนต้าเซี่ยด้วยรึ? ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นองค์รัชทายาทที่ไร้ค่าอีก?”เสิ่นชิงโจวส่ายหน้าแล้วอธิบายว่า “ท่านข่าน ท่านอาจจะยังไม่รู้”“ต่อให้ตอนนี้พวกเรายกทัพลงใต้ พิชิตทั่วทั้งต้าเซี่ยได้”“แต่เพราะวัฒนธรรมของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือและต้าเซี่ยแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง การจะปกครองต้าเซี่ยให้ดีในทันทีจึงไม่ใช่เรื่องง่าย”“ดังนั้นจึงจำเป็นต้องใช้ขุนนางฝ่ายบุ๋นเก่าแก่ของต้าเซี่ยต่อไป”“แต่ตามที่ข้าเข้าใจ ขุนนางฝ่ายบุ๋นกลุ่มนั้นคือพวกที่สั่งการได้ยากที่สุด พวกเขาไม่เหมือนขุนนางฝ่ายบู๊ที่สามารถใช้กำลังพิชิตได้”“พวกเขาไม่เกรงกลัวความตาย เพียงยึดมั่นในหลักธรรมในใจของตนเอง”ท่านข่านขมวดคิ้วเล็กน้อย “หลักธรรมในใจ?”เสิ่นชิงโจวชี้ไปที่องค์ชายเจ็ดแล้วกล่าวว่า “ถูกต้อง ขอเพียงเขายังมีชีวิตอยู่ หลักธรรมนั้นก็อยู่ในมือของพวกเรา จะให้ขุนนางเก่าแก่พวกนั้นทำอะไร พวกเขาก็ต้องทำ”“อ้างราชโองการสวรรค์บัญชาขุนนาง”ท่านข่านพลันเข้าใจในทันที “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ แต่ว่าวั

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1624

    เสิ่นชิงโจวพาท่านข่านแห่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเดินนำหน้าสุดของทหารเผ่าหมานระยะห่างระหว่างพวกเขาและเมืองเสวี่ยหลางใกล้เข้ามาทุกทีท่านข่านเห็นทหารต้าเซี่ยที่เดินออกมาจากเมือง ทุกคนมีสภาพมอมแมมเหมือนทหารพ่ายศึก ก็ดีใจมาก “ท่านราชครู! ครั้งนี้ข้าได้ล้างแค้นครั้งใหญ่! สะสางความแค้นในอกได้สาแก่ใจ!”“ทหารต้าเซี่ยพวกนั้นก็แค่นี้เอง ก่อนหน้านี้ที่ตีเมืองของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือข้าได้หลายเมืองติดๆ กัน ก็เป็นเพียงความโชคดีของพวกเขาเท่านั้น ที่ไม่เคยเจอคู่ต่อสู้เยี่ยงท่านราชครูเสิ่น!”“หากพวกเขาได้เจอท่านราชครูก่อนหน้านี้ เกรงว่าคงจะพ่ายแพ้ยับเยินไปนานแล้ว!”เสิ่นชิงโจวแย้มยิ้มแล้วกล่าวว่า “แผนการล้างแค้นของพวกเราเพิ่งจะเริ่มต้น ของดี ๆ ยังไม่ทันได้เริ่มแสดงเลย”ท่านข่านมองเมืองเสวี่ยหลางที่กลายเป็นซากปรักหักพังอยู่ไม่ไกล “เพียงแต่ว่าแผนการของท่านราชครูช่างโหดเหี้ยมเกินไป!”“ฆ่าศัตรูได้พัน แต่ตนเองก็เสียหายแปดร้อย”เสิ่นชิงโจวกล่าวว่า “ท่านข่าน มีคำโบราณกล่าวไว้ว่า เมื่อยอมสละ จึงจะได้มา”“ท่านดูเหมือนจะสูญเสียเมืองเสวี่ยหลางไปหนึ่งเมือง แต่นี่คือสถานที่ฝังศพของหลี่หลงหลินและจ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1623

    หลี่หลงหลินกล่าวเสียงเข้ม “เตรียมตัวออกเดินทางเถอะ ฉวยโอกาสที่กองซุ่มของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยังไม่ลงมือ”“มิฉะนั้นหากถูกปิดล้อมอยู่ในเมืองคงจะยุ่งยากแน่”เหล่าทหารทำตามคำสั่งของหลี่หลงหลิน นำเถ้าถ่านมาทาบนใบหน้าและชุดเกราะของตนมีสภาพเหมือนทหารพ่ายศึกโดยสิ้นเชิงหลี่หลงหลินและซูเฟิ่งหลิงก็ทาหน้าทาตัวให้เหมือนเหล่าทหาร จากนั้นก็ปะปนเข้าไปในกลุ่มส่วนจางไป่เจิงถูกหลี่หลงหลินจัดให้พาทหารชั้นยอดสองสามนายไปซุ่มโจมตีที่ป่าสนล่วงหน้าในขณะนี้นอกเมืองท่านข่านขี่ม้าหยุดอยู่บนเนินเขาไม่ไกลนัก มองสำรวจเมืองเสวี่ยหลางด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ “ท่านราชครู! ต้องให้ท่านวางแผนเองจริง ๆ!”“ครั้งนี้ถือว่าเก็บเกี่ยวได้งดงามยิ่งนัก!”“ตามข่าวที่สายลับรายงานมา ตอนนี้ทั้งหลี่หลงหลินและจางไป่เจิงล้วนอยู่ในเมืองเสวี่ยหลาง!”“ไฟไหม้ครั้งนี้กำจัดหนามยอกอกของข้าไปได้ถึงสองคน ช่างสะใจเสียจริง!”เสิ่นชิงโจวยืนกอดอก สีหน้าเย็นชา “ท่านข่าน หากไม่กล้าเสียลูก ก็จับหมาป่าไม่ได้”“ขอเพียงท่านกล้าที่จะเสี่ยง อย่างไรเสียก็ต้องจับหมาป่าได้แน่นอน!”“เพียงแต่ว่า ด้วยนิสัยของหลี่หลงหลิน แม้กระทั่งตอนนี้ พวกเรา

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1622

    หลี่หลงหลินยิ้มบาง “องค์ชายเจ็ด เดี๋ยวตอนออกจากเมือง ข้าต้องการให้เจ้าเดินนำหน้าขบวน”องค์ชายเจ็ดรู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดี “มันจะไม่อันตรายถึงชีวิตข้าใช่หรือไม่?”หลี่หลงหลินส่ายหน้า “วางใจเถอะ มีข้าอยู่ ทุกอย่างอยู่ในแผนของข้า ขอเพียงเจ้าทำตามที่ข้าบอก รับรองว่าจะไม่มีปัญหาใดๆ ทั้งสิ้น”องค์ชายเจ็ดมองหลี่หลงหลินอย่างครึ่งเชื่อครึ่งสงสัย “แล้วจากนั้นล่ะ?”“สิ่งที่ข้าต้องทำคงไม่ใช่แค่เรื่องง่าย ๆ อย่างการเดินนำหน้าสุดกระมัง?”น้ำเสียงของหลี่หลงหลินหนักขึ้น “ถูกต้อง ข้าต้องการให้เจ้าเป็นเหยื่อล่อ ล่อกองทหารม้าเหล็กของทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือออกมา”จางไป่เจิงขัดจังหวะหลี่หลงหลินขึ้นมาทันที “องค์รัชทายาท ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ! นี่มันอันตรายเกินไปแล้ว!”“หากองค์ชายเจ็ดเป็นอะไรไป ข้ากลับไปจะทูลรายงานฝ่าบาทได้อย่างไร!”หลี่หลงหลินอธิบาย “ท่านแม่ทัพ วางใจเถอะ ข้าไม่โง่พอที่จะให้องค์ชายเจ็ดเอาชีวิตไปเสี่ยงหรอก”“ข้ารับรองความปลอดภัยในชีวิตของเขาได้อย่างแน่นอน”องค์ชายเจ็ดถาม “แล้วจากนั้นล่ะ? หรือว่าข้าจะต้องถูกทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจับเป็นเชลย?”หลี่หลงหลินส่ายหน้า “ไม่ นี่ไม่

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1621

    หลี่หลงหลินยิ้มอย่างมั่นใจ “เช่นนั้นก็ไม่ต้องต้านทาน”ทุกคนชะงัก“ไม่ต้านทาน?”“นั่นก็เท่ากับเป็นทหารหนีทัพน่ะสิ?”“องค์รัชทายาทคงไม่ได้ล้อเล่นกระมัง”จางไป่เจิงมองหลี่หลงหลินด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ “องค์รัชทายาท ที่ท่านบอกว่าไม่ต้านทาน หรือว่าจะให้ทหารใต้บังคับบัญชาของข้าเป็นเต่าหัวหด?”“ข้าจางไป่เจิงทำศึกสงครามมาครึ่งชีวิต ยังไม่เคยเอ่ยคำว่าหนีแม้แต่ครั้งเดียว!”“ทหารม้าเหล็กแห่งต้าเซี่ย ต่อให้ต้องตายในสนามรบ ก็จะไม่ท้อถอยแม้แต่น้อย!”“ต่อให้ต้องตาย ก็ต้องตายอย่างสมเกียรติในสนามรบ!”“ขอยืนหยัดอย่างองอาจ ดีกว่าตายอย่างอับอายไร้เกียรติ!”“ดังนั้นข้าจะไม่หนี และทหารของข้าก็จะไม่หนีเช่นกัน!”หลี่หลงหลินยิ้มบาง “ท่านแม่ทัพจาง ในตำราพิชัยสงครามมีกลยุทธ์หนึ่งเรียกว่าถอยเพื่อรุก”“ดูเหมือนท่านจะยังไม่เข้าใจ”“ลูกผู้ชายเกิดมาใต้ฟ้าดิน ต้องยืดได้หดเป็น”“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะใช้อารมณ์ การถอยในตอนนี้ก็เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการรุกที่ดีกว่า”จางไป่เจิงทำหน้าสงสัย “การรุกที่ดีกว่า?”หลี่หลงหลินอธิบาย “ในเมื่อท่านบอกว่านอกเมืองเสวี่ยหลางล้วนเป็นทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ ซึ่งเป็นประโยชน์อย่างยิ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status