공유

บทที่ 368

작가: จันทร์กระจ่างภูผา
หนึ่งชั่วโมงต่อมา

องครักษ์หน้าท้องพระโรงเข้ามารายงาน: “ฝ่าบาท! องค์ชายเก้าพาพระชายาเข้าวัง แต่ถูกขัดขวางไว้!”

ฮ่องเต้หวู่ตะลึง และเอ่ยอย่างโกรธเกรี้ยว: “เราเรียกเขาเข้าวังเพื่อเข้าเฝ้า พวกเจ้าขวางเขาทำไม?”

องครักษ์เอ่ยอย่างรู้สึกน้อยใจ: “กราบทูลฝ่าบาท องค์ชายเก้าไม่มีปัญหาอะไร แต่พระชายาของพระองค์กลับพกดาบมาด้วย ไม่ยอมส่งมอบ และยังพูดอีกว่าเป็นไปตามพระบัญชาของฝ่าบาท!”

เกิดเสียงฮือฮาขึ้นในท้องพระโรง

พกดาบเข้ามาในท้องพระโรงหรือ?

ช่างใจกล้าจริงๆ!

แม้แต่ องค์ชายเก้ายังไม่มีสิทธิพิเศษในการพกดาบเข้ามาในท้องพระโรง

แล้วซูเฟิ่งหลิง พระชายาที่ยังไม่ได้แต่งงาน จะมีสิทธิ์อะไร?

ฮ่องเต้หวู่สีหน้าดูแย่มาก

ก่อนหน้านี้ก็มีเจ้าหกคิดกบฏ

ตอนนี้ถึงตาของเจ้าเก้าแล้ว!

ลูกๆ ของเรา ไม่มีใครทำให้เราเบาใจได้เลย!

ตู้เหวินยวน เห็นสีหน้าไม่พอใจของฮ่องเต้หวู่ ก็รู้สึกยินดีในใจ

องค์ชายเก้า เจ้ากำลังรนหาที่ตาย เจ้าจงใจส่งดาบมาที่มือของข้าเอง เจ้าจะโทษใครไม่ได้นะ!

ฮึ่ม ฮึ่ม ฮึ่ม...

ดูนะว่าข้าจะเล่นงานเจ้าอย่างไร!

ตู้เหวินยวนเอ่ยขึ้นว่า “ฝ่าบาท นี่ไม่ใช่ความผิดขององค์ชายเก้า! เพียงแต่เข
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1530

    หลี่หลงหลินออกคำสั่งพลันมีทหารหน้าตาดุดันเข้ามา จับทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือออกไป ใช้เชือกมัดกับรถขว้างหินเพียงแค่กดกลไก รถขว้างหินก็จะทำงาน แสดงฉากมนุษย์เหินในอากาศทันทีไม่ต้องพูดเลยว่า ชีวิตคงจะหาไม่ เกรงว่าจะไม่เหลือแม้แต่ศพที่สมบูรณ์ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือตกใจจนหน้าซีดเผือด แต่ยังคงปากแข็ง ตะโกนว่า “สองทัพรบกัน ไม่สังหารทูต! องค์รัชทายาท...ท่านทำเช่นนี้ ไม่รักษากฎเกณฑ์ จะต้องถูกคนทั่วหล้าก่นด่า!”หลี่หลงหลินไม่ได้สนใจเขา แต่กลับมองไปยังเหล่าทหารที่นำโดยจางไป่เจิง แล้วเอ่ยปากถาม “ข้าจะฆ่าทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ เพื่อสร้างขวัญกำลังใจ! พวกเจ้าใครเห็นด้วย ใครคัดค้าน?”ไม่มีใครตอบจางไป่เจิงก็ไม่พูดอะไร เห็นได้ชัดว่ายอมรับโดยปริยายหลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อยดี!คำพูดที่ตนเอ่ยไปมิได้เสียเปล่า!ในราชสำนักต้าเซี่ย ขุนนางฝ่ายบุ๋นหัวโบราณคร่ำครึนานวันเข้า ขุนนางฝ่ายบู๊ก็ติดนิสัยหัวโบราณไปด้วยความเมตตาไม่เหมาะกับการคุมทัพการจัดการกับศัตรู ควรจะรุนแรงดุจลมหนาว จะใจอ่อนได้อย่างไร?“ส่งเขาสู่สวรรค์!”หลี่หลงหลินสั่งการสิ้นเสียงคำสั่ง รถขว้างหินก็ทำงาน โยนทู

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1529

    ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือหน้าแดงก่ำ เถียงอย่างแข็งขัน “เจ้า...เจ้ากำลังเถียงข้างๆ คูๆ! เรื่องนี้กับเรื่องนั้นคนละเรื่องกัน พูดเรื่องในอดีตทำไม? ข้าถามเจ้า ในต้าเซี่ยของพวกเจ้า การขุดสุสาน ขโมยศพ เป็นความผิดมหันต์ใช่หรือไม่?”ต้องบอกว่า ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือผู้นี้ ก็มีความสามารถอยู่บ้าง โดยเฉพาะการหลีกเลี่ยงประเด็นสำคัญ การกลับดำเป็นขาวเขาหยิบยกกฎหมายของต้าเซี่ยขึ้นมาโดยตรง กล่าวหาว่าหลี่หลงหลินทำผิดกฎหมายเมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนก็หนาวเยือกไปทั้งใจในกฎหมายของต้าเซี่ย เขียนไว้ชัดเจนการขโมยศพ เป็นความผิดมหันต์จริงๆในหมู่ราษฎร โจรขุดสุสานถูกชาวบ้านจับได้ ไม่จำเป็นต้องแจ้งความด้วยซ้ำ สามารถทุบตีจนตายได้เลยหลี่หลงหลินในฐานะองค์รัชทายาทแห่งต้าเซี่ย กลับขุดสุสานนี่เป็นเรื่องที่พูดไม่ออกจริงๆหลี่หลงหลินไม่รีบร้อน ถามว่า “กฎหมายของต้าเซี่ย มีผลบังคับใช้เฉพาะในอาณาเขตของต้าเซี่ยเท่านั้น! ข้ากลับอยากจะถามว่า เมืองซั่วเป่ยนี้เป็นดินแดนของต้าเซี่ยหรือไม่?”ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือชะงักไป ตอบโดยไม่รู้ตัว “เมืองซั่วเป่ยย่อมเป็นดินแดนของต้าเซี่ย”หลี่หลงหลินแค่นเสียง

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1528

    “เจ้า...เจ้า...”“เจ้ากลับคำพูด ไร้ยางอายสิ้นดี!”ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือโกรธจนตัวสั่น ไม่สนใจมารยาท ด่าทอหลี่หลงหลินอย่างสาดเสียเทเสียในใจเขารู้ดีหากหลี่หลงหลินโยนศพเข้าเมือง จะเกิดผลอะไรตามมาเมืองซั่วเป่ยแตก แทบจะเป็นเรื่องที่แน่นอนยังจะมีโรคระบาดแพร่กระจาย ผู้คนล้มตายแผนการนี้ช่างอำมหิตเกินไป ไร้มนุษยธรรมอย่างยิ่งหลี่หลงหลินเลิกคิ้วเล็กน้อย หัวเราะเยาะ “ข้าไม่ได้ทำตามสัญญา ส่งศพกลับไปให้แล้วหรือ? กลับคำพูดตรงไหน?”ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือด่าอย่างเกรี้ยวกราด “าไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นสัตว์เดรัจฉานในคราบคน!”หลี่หลงหลินยิ้ม ไม่ใส่ใจแต่อย่างใดอีกฝ่ายจนตรอกแล้ว เห่าหอนก่อนตายเท่านั้น เขาไม่เก็บมาใส่ใจเลยแต่ซูเฟิ่งหลิงได้ยินคำด่านี้ พลันไม่พอใจขึ้นมา ยกทวนยาวขึ้น ชี้ไปที่ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ “เจ้ามีความสามารถ ก็พูดอีกทีสิ? เจ้าเป็นตัวอะไร บังอาจไม่เคารพองค์รัชทายาท!”นางปกป้องคนของตัวเองอย่างยิ่งบุรุษของนาง มีแต่นางเท่านั้นที่รังแกได้หลี่หลงหลินยื่นมือออกไป ขวางซูเฟิ่งหลิงไว้ ยังคงยิ้มอยู่ “เขาอยากจะโต้วาที ข้าก็ต้องการเช่นกัน! จะได้ไม่มีใครลังเล

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1527

    “ท่านจะไม่กลัวคนทั่วหล้าหัวเราะเยาะหรือ?”ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือผู้นี้รบกับต้าเซี่ยมาหลายปี รู้จักนิสัยของคนต้าเซี่ยเป็นอย่างดีคนต้าเซี่ยชอบพูดเรื่องหลักการใหญ่โต ปากก็พูดถึงแต่ความเมตตากรุณาและคุณธรรม ทั้งยังรักษาคำมั่นสัญญา ให้ความสำคัญกับหน้าตาเป็นอย่างยิ่งจากมุมนี้ ก็สามารถควบคุมคนต้าเซี่ยได้อย่างตายตัวแน่นอนหลี่หลงหลินเอ่ยปาก “ข้าพูดคำไหนคำนั้น จะผิดคำพูดได้อย่างไร? เจ้าต้องการศพไม่ใช่หรือ? ข้าจะส่งกลับไปให้เจ้าเดี๋ยวนี้!”ได้ยินคำพูดนี้ เหล่าทหารต้าเซี่ยก็ผิดหวังไปตามๆ กันดูเหมือนว่าองค์รัชทายาทจะตระหนักได้แล้วว่า การบุกโจมตีเมืองซั่วเป่ยเป็นไปไม่ได้ จึงต้องยอมประนีประนอม เตรียมเจรจากับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเฮ้อ...นี่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยึดครองเมืองซั่วเป่ย ก็เท่ากับบีบคอของต้าเซี่ยไว้ กุมความได้เปรียบไว้ในมือท่านแม่ทัพจางเป็นยอดขุนพลร้อยศึก ยังจนปัญญายิ่งไม่ต้องพูดถึงองค์รัชทายาทเลยทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือใบหน้าเปี่ยมด้วยความภาคภูมิใจ “โอ้ เช่นนั้นก็ขอให้องค์รัชทายาทรีบหน่อยเถิด! ท่านแม่ทัพเซียวกำลังรออยู่!”

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1526

    จางไป่เจิงมาถึงนอกค่ายใหญ่ ก็เห็นกงซูหว่านกำลังนำช่างฝีมือทำงานกันอย่างขะมักเขม้น“นี่คือ...”จางไป่เจิงเห็นสิ่งที่กงซูหว่านกำลังสร้างอยู่ พลันใบหน้าก็ซีดลงไม่ใช่เครื่องมือสังหารร้ายแรงอะไรเลยคือรถขว้างหิน!แถมยังเป็นรถขว้างหินแบบดั้งเดิมที่สุด ที่มีมาตั้งแต่ยุคชุนชิวจ้านกั๋วจางไป่เจิงร้อนใจ เข้าไปหากงซูหว่าน “เจ้าจะใช้ของแบบนี้โจมตีเมืองรึ?”กงซูหว่านเหลือบมองจางไป่เจิงแวบหนึ่ง น้ำเสียงเรียบเฉย “นี่เป็นคำสั่งขององค์รัชทายาท ข้าเพียงแต่ทำตามคำสั่ง ท่านมีปัญหาอะไร ก็ไปถามเขาเองเถิด”พูดจบกงซูหว่านก็ทิ้งจางไป่เจิงไว้ข้างๆ ทำงานของตนต่อไปจางไป่เจิงถูกทิ้งให้เก้อเขิน ทำได้เพียงกลับไปที่กระโจม ดื่มเหล้าย้อมใจอยู่คนเดียวอย่างไรเสีย แม้แต่ปืนใหญ่ที่ทันสมัยที่สุด ก็ยังไม่แน่ว่าจะสามารถทำลายกำแพงเมืองซั่วเป่ยได้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรถขว้างหินที่ดั้งเดิมขนาดนี้องค์รัชทายาท คงจะเสียสติไปแล้ว!นี่กับการบุกโจมตีเมืองซั่วเป่ยอย่างเต็มกำลัง จะมีอะไรต่างกัน?อย่าว่าแต่จะไม่เสียทหารแม้แต่คนเดียวเลยไม่รู้ว่าต้องมีบุตรหลานต้าเซี่ยอีกเท่าใด ที่จะต้องมาสังเวยชีวิตใต้กำแพงเมืองซั่วเป่ย

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1525

    ปัญหาคือ เมืองซั่วเป่ยไม่ใช่ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่สร้างขึ้น แต่เป็นเมืองที่ต้าเซี่ยใช้เวลานับร้อยปีสร้างขึ้นอย่างประณีตกำแพงเมืองซั่วเป่ยไม่ได้ก่อด้วยอิฐ หากแต่ใช้หินเขียวก้อนใหญ่เป็นชิ้น ๆ รอยต่อระหว่างหินหล่อด้วยน้ำข้าวเหนียว แข็งแกร่งยิ่งกว่าเหล็กกล้า!หากเป็นปืนใหญ่บนเรือรบ ใช้เวลาสักหน่อย อาจจะสามารถทำลายได้ปืนใหญ่สายฟ้าเหินเวหายังคงเรียบง่ายเกินไป พลังไม่เพียงพอ ไม่สามารถทำลายเมืองซั่วเป่ยได้อย่างแน่นอน!หลี่หลงหลินไม่รีบร้อน ยิ้มกล่าว “ปืนใหญ่สายฟ้าเหินเวหานี้ ข้าย่อมมีวิธีใช้ที่ยอดเยี่ยม! ท่านไม่ต้องสนใจ ทำตามที่ข้าบอกก็พอ! นอกจากนี้ ยังมีเรื่องที่สอง...”กงซูหว่านประหลาดใจ “เรื่องอะไรหรือเพคะ?”หลี่หลงหลินก้าวไปข้างหน้า กระซิบข้างหูกงซูหว่าน “พี่สะใภ้รอง ท่านทำเช่นนี้...”กงซูหว่านยิ่งฟังยิ่งตกใจ ใบหน้างดงามเย็นชาเต็มไปด้วยความตกตะลึง เสียงสั่น “องค์รัชทายาท ท่านจะทำเช่นนี้จริงๆ หรือเพคะ? แผนการนี้ ช่างร้ายลึกเกินไปแล้ว!”ไม่สิ!คำว่าร้ายลึกสองคำยังไม่เพียงพอที่จะอธิบายแผนการของหลี่หลงหลินนี้!ช่างโหดเหี้ยมโดยแท้!กระทั่งสามารถกล่าวได้ว่าไร้มนุษยธรรม ผิดหลั

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status