ตอนที่ 108 เทพพนัน

ในช่วงเวลานี้ อ๋องฟู่หยางเซินกำลังหลงระเริงในอำนาจของตนอย่างสุดขีด ครอบครองทุกสิ่งในราชสำนักและเมืองหลวงได้ตามใจชอบ ความกลัวถูกแผ่ปกคลุมไปทุกหนแห่ง ทุกคนที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาต่างต้องยอมจำนน เขาทำทุกอย่างเพื่อรักษาอำนาจของตัวเอง โดยไม่ลังเลที่จะทำลายชีวิตใครก็ตามที่กล้าคัดค้านหรือขัดขวางการกระทำของเขา ทุกคำสั่งของเขาถูกเชื่อฟังโดยไม่มีข้อสงสัย และไม่ว่าใครที่คิดจะท้าทาย จะต้องจบลงด้วยความหายนะ ไม่มีสิ่งใดสามารถขัดขวางความทะเยอทะยานที่ไร้ขีดจำกัดของเขาได้

ในขณะที่ท่านอ๋องมัวเมาอยู่ในอำนาจที่ตัวเองครอบครอง กลับมีสตรีนางหนึ่งที่ไม่รู้สึกถึงความหวาดกลัวแม้แต่น้อย เธอเดินเข้ามาในโลกแห่งการทรยศและการหักหลังอย่างมั่นใจ เธอไม่ได้มองเห็นอำนาจของอ๋องฟู่หยางเซินเป็นสิ่งที่ทำให้เธอหวั่นเกรง กลับกัน เธอกล้าที่จะท้าทายเขาอย่างเต็มตัว โดยการสั่งให้ลูกน้องไปสืบประวัติครอบครัวของเขา ค้นหาข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับชีวิตและความสัมพันธ์ของท่านอ๋องและบุตรหลานของเขาทุกคน ข้อมูลเหล่านี้จะถูกนำมาชั่งน้ำหนักและใช้ในการวางแผนการตอบโต้

ในช่วงยามสายของวัน ลูกน้องของเยี่ยจิงหลินที่ได้รับมอบหมายให้ไปสืบข่าวจากที่ต่างๆ ก็เดินกลับมายังที่ของนาง โดยมีสีหน้าที่เคร่งขรึม ร่างกายของพวกเขายังคงเต็มไปด้วยความเคารพและระมัดระวัง เมื่อพวกเขามาถึงและนั่งลงก็เริ่มรายงานสิ่งที่ได้ค้นพบมา

"ท่านอ๋องมีบุตรชายทั้งหมด 5 คน" ลูกน้องคนหนึ่งเริ่มรายงานด้วยเสียงต่ำที่เต็มไปด้วยความระมัดระวัง "แต่ละคนล้วนมีลักษณะนิสัยที่แตกต่างกันไป บางคนติดสุราจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ บางคนใช้ชีวิตเสพสุขกับสตรีอย่างไม่เลือกหน้า ไม่ว่าเป็นลูกของใคร หรือแม้กระทั่งเมียของใคร พวกเขาก็ไม่มีข้อจำกัด"

ลูกน้องคนนี้หยุดไปเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวต่อ "แม้แต่สิ่งผิดกฎหมายที่เกิดขึ้นในเมืองหลวง ทุกอย่างที่ท่านอ๋องต้องการก็ล้วนเกี่ยวข้องกับบุตรหลานของท่านอ๋องทั้งหมด" เสียงของเขาดังก้องไปในห้อง แม้จะเงียบ แต่ท่าทีที่ยืนของเยี่ยจิงหลินยังคงนิ่งเฉย ไม่แสดงท่าทางใดๆ

"โดยรวมแล้ว...พวกมันคือเศษสวะ" ลูกน้องกล่าวต่อไปด้วยความเคารพ "ไม่มีสิ่งใดที่น่าสรรเสริญ พวกมันแค่เงาของท่านอ๋อง และคอยเสพสุขจากอำนาจที่พ่อของพวกมันได้ครอบครอง" เขาพูดถึงบุตรหลานของท่านอ๋องอย่างชัดเจนว่า พวกมันไม่มีคุณค่าหรือความสามารถที่น่าชื่นชม

เยี่ยจิงหลินนั่งฟังทุกคำพูดอย่างสงบ ราวกับว่าเธอได้เตรียมตัวรับข้อมูลเหล่านี้มาแล้ว ความเย็นชาในท่าทางของนางไม่ได้แสดงออกถึงความรู้สึกใดๆ

"สตรีที่อยู่ข้างกายเขานั้น แม้ว่าจะเต็มไปด้วยความละโมบโลภมาก แต่ก็ไม่ได้เป็นภัยร้ายแรงอะไร" ลูกน้องพูดต่อ ขณะที่เขาสังเกตเห็นท่าทางที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ จากนายหญิงของเขา แม้แต่การพูดถึงเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการเสพสุขของลูกชายท่านอ๋อง

"ดีมาก" นางกล่าวเบาๆ ก่อนจะยิ้มเล็กน้อย น้ำเสียงของนางเย็นชาและเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก "ตอนนี้ ข้ารู้แล้วว่าควรจะจัดการกับคนพวกนี้อย่างไร" นางคิดที่จะจัดการกับคนที่สมควรจะถูกกำจัดเท่านั้นนางไม่ใช่คนประเภทฆ่าคนไม่เลือกหน้าเหมือนท่านอ๋อง

ไม่เพียงแค่ข้อมูลเกี่ยวกับบุตรหลานของท่านอ๋องที่ลูกน้องของเยี่ยจิงหลินได้รวบรวมมา แต่ยังมีข่าวที่สำคัญเกี่ยวกับสถานที่ที่ท่านอ๋องพักอาศัยและการบริหารราชการในช่วงนี้อีกด้วย เมื่อท่านอ๋องขึ้นมาเป็นผู้รักษาการแทนพระองค์ ทุกสิ่งในราชสำนักเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

ตามรายงานที่ได้รับมา ท่านอ๋องไม่ได้พักอาศัยในตำหนักอสรพิษเช่นเคย แต่ท่านอ๋องได้ย้ายที่พักไปอยู่ในตำหนักที่ภายในวังหลวง ซึ่งเปรียบเสมือนศูนย์กลางแห่งอำนาจและความมั่งคั่งของราชสำนักในปัจจุบัน

ตำหนักอสรพิษนั้นไม่ใช่แค่สถานที่พักผ่อนเท่านั้น แต่ยังเปรียบเสมือนเมืองนอกกฎหมาย ที่เต็มไปด้วยกิจกรรมที่ไม่สามารถเปิดเผยให้ใครรู้ได้ มันเป็นแหล่งรายได้หลักที่ช่วยเสริมอำนาจของท่านอ๋อง

เพื่อติดตามการบริหารจัดการตำหนักอสรพิษ ท่านอ๋องได้เลือกให้บุตรชายคนโตของเขา ฟู่ซิวเหิง เป็นผู้ดูแล โดยฟู่ซิวเหิงไม่เพียงแต่เป็นบุตรชายที่ท่านอ๋องไว้วางใจมากที่สุด แต่ยังเป็นชายที่มีความสามารถสูงสุดในบรรดาบุตรทั้งหมด ชายหนุ่มคนนี้ไม่เพียงแต่มีความฉลาดหลักแหลม แต่ยังชื่นชอบการพนันและการเสี่ยงโชคเป็นชีวิตจิตใจ ความสามารถในการคำนวณและการเข้าใจการจัดการทางการเงินของเขาทำให้เขาเป็นคนที่ท่านอ๋องเลือกให้ดูแลกิจการที่สำคัญอย่างตำหนักอสรพิษ

"หากข้าคิดที่จะจัดการกับชายผู้นี้ เริ่มต้นข้าจะต้องจัดการกับความมั่นคั่งของเขาก่อน" เยี่ยจิงหลินพูดกับตัวเองเบาๆ ขณะคิดถึงความทรัพย์สมบัติและความร่ำรวยที่ท่านอ๋องสะสมจากการคุมธุรกิจที่มืดมิดและอำนาจที่เขากุมอยู่ “แต่ช่างน่าเสียดายที่ข้าเล่นการพนันไม่เป็น ไม่เช่นนั้นข้าก็จะสามารถไปหลอกเอาเงินพวกมันมาได้โดยง่าย” เสียงของนางเบาและทุ้มต่ำ นางรู้ดีว่า การทำลายความมั่งคั่งที่สร้างมาจากตำหนักอสรพิษนั้นสำคัญที่สุดแต่มันก็มีอุปสรรคเพราะตัวของนางเองก็ใช่ว่าจะเก่งไปทุกเรื่อง

หมอเทวดาหลานซือหมิง ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ได้ยินคำพูดนั้นและเข้ามาใกล้ ก่อนที่จะกล่าวออกมา"หากเจ้าเล่นพนันไม่เป็น แต่ตัวของข้านั้นรู้จักเทพพนันผู้หนึ่ง" น้ำเสียงของเขาภาคภูมิใจอย่างมาก "ชายผู้นี้เล่นพนันไม่เคยแพ้ ฝีมือของมันนั้นนับว่าเป็นหนึ่งของแผ่นดิน ขุนนางมากมายล้วนแล้วแต่หมดเนื้อหมดตัวก็เป็นเพราะมัน"

เยี่ยจิงหลินเลิกคิ้วขึ้นอย่างสนใจ "เทพพนัน?" นางกล่าวเสียงเรียบ สายตาของนางตั้งใจฟังคำอธิบายต่อไป

"สุดท้ายแล้วมันจึงถูกตามล่าสังหารโดยผู้หมดเนื้อหมดตัว" หมอเทวดาหลานซือหมิงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ "ฉายาของมันคือ เจ้าหนุ่มพันหน้า ทุกครั้งที่มันหนีตายมันจะมาหาข้าเพื่อทำการผ่าตัดแปลงโฉมค่าจ้างที่ค่าได้จากมันในแต่ล่ะครั้งนั้นมันไม่ใช่น้อยๆเลย"

หมอเทวดาพูดออกมาพร้อมกับสายตาที่เปล่งประกาย ดวงตาของเขาส่องสว่างไปด้วยความภูมิใจในทรัพย์สินเงินทองที่เขาได้รับจากการช่วยเหลือเทพพนันผู้นี้

เยี่ยจิงหลินฟังไปเงียบๆ ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นี่เจ้ายังเรียกตัวเองว่าหมอเทวดาได้อีกเหรอ เจ้าก็แค่หมอเถื่อนชัดๆ” นางอดไม่ได้ที่จะพูดจาเสียดสีออกมา

"ข้ามีข่าวดีจะบอก" หมอเทวดาหลานซือหมิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ยังคงแฝงไปด้วยความภาคภูมิใจ "เจ้าหนุ่มพันหน้าในตอนนี้มันอยู่ที่จวนของเจ้าพอดี เพราะมันต้องการมาหาข้าเพื่อให้ผ่าตัดแปลงโฉมให้มันอีกครั้ง"

คำพูดของหมอเทวดาทำให้เยี่ยจิงหลินหยุดคิดไปชั่วขณะ นางถึงกับยิ้มเล็กน้อย “ถ้าเช่นนั้น... ข้าคงต้องใช้ประโยชน์จากเทพพนันผู้นั้นซะแล้ว” หมอเทวดาหลานซือหมิงยิ้มออกมาด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความเบิกบานเขาต้องการให้นางรับรู้ว่าเขาไม่ได้มีดีแต่เพียงกินนอนอยู่ที่จวนของนางเฉยๆการที่ได้เขาผู้นี้เข้าร่วมด้วยสร้างคุณประโยชน์ให้กับนางแค่ไหนแน่นอนว่าตัวของหมอเทวดาผู้นี้ยังคงรู้สึกผูกใจเจ็บกับท่านอ๋องไม่หายที่กล้าสั่งให้คนมาตามล่าสังหารตนถึงแม้ว่าตัวของตนเองนั้นจะเฉือนความเป็นชายของลูกน้องของท่านอ๋องไปแล้วกว่า 500 นายแต่มันก็ยังไม่สามารถดับแค้นความในใจของเขาได้เลยการได้ติดตามสตรีนางนี้ วิธีการแก้แค้นของนางช่างเจ็บแสบยิ่งนักตัวเขาก็เปรียบเสมือนกับผู้ชมธรรมดาทั่วไปที่ได้นั่งชั้นแถวหน้าสุด