ตอนที่ 113 เดิมพันครั้งต่อไป

ในช่วงเวลานี้ องค์ชายฟู่ซิวเหิงรู้สึกเดือดดาลเป็นอย่างมาก เมื่อได้รับข่าวร้ายว่า ลูกน้องของเขามากกว่า 50 ชีวิตถูกสังหารไปจนหมดสิ้น ความเสียหายที่เกิดขึ้นในครั้งนี้นั้นสูงกว่าที่เขาคาดคิดเอาไว้มาก มันไม่ได้เป็นแค่การสูญเสียเงินทองจำนวนมหาศาลเท่านั้น แต่ยังรวมถึงชีวิตของผู้ติดตามที่ฝีมือดี

ฟู่ซิวเหิงไม่สามารถทนรับความจริงนี้ได้ เขารู้สึกถึงความอับอายและความโกรธที่ลุกโชนในอก หากข่าวนี้แพร่ออกไปถึงหูของท่านพ่อ ย่อมจะเป็นการทำลายชื่อเสียงและความไว้วางใจอย่างไม่อาจกลับคืนมาได้

"ข้า... ข้าจะไม่มีวันให้ท่านพ่อรู้เรื่องนี้เด็ดขาด" เขาบ่นพึมพำด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธและความกดดัน "จนกว่าข้าจะจัดการปัญหานี้ให้เสร็จสิ้น" สำนึกของเขาในตอนนี้หนักหน่วงไปด้วยความรับผิดชอบ เขารู้ว่าต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อกอบกู้ชื่อเสียงกลับคืนมาและเพื่อล้างอายให้กับความพ่ายแพ้ในครั้งนี้

เยี่ยจิงหลินได้ทิ้งหลักฐานและเบาะแสสำคัญที่เป็นกุญแจในการเปิดเผยตัวตนของเธอและที่อยู่ของหวังเฉิน เพื่อให้องค์ชายฟู่ซิวเหิงสามารถสืบหาจนเจอ ในความเป็นจริงแล้ว เธอไม่ได้แค่ต้องการให้เขาตามหาตัวตน แต่เพียงแค่ต้องการดึงตัวเขาออกมาจากที่มืดและให้เขามาติดกับดักที่นางวางไว้ด้วยตัวเอง

เวลาผ่านไปครึ่งวัน ลูกน้องขององค์ชายฟู่ซิวเหิงได้รีบกลับมารายงานความคืบหน้าในทันที "องค์ชายขอรับ ตอนนี้เราทราบแล้วว่าเจ้าบัดซบหวังเฉินมันแอบซ่อนตัวตนอยู่ที่ไหน" ลูกน้องขององค์ชายพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธและความเจ็บแค้นจากการสูญเสียที่เกิดขึ้น

"มันอยู่ที่ใด จงบอกข้ามา" องค์ชายฟู่ซิวเหิงถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความดุดัน สะท้อนถึงความโกรธที่เริ่มควบคุมอารมณ์ได้ยาก ราวกับว่าเขากำลังจะจัดการดับลมหายใจของหวังเฉินในทันที

"ตอนนี้มันหลบซ่อนตัวอยู่ที่ภายในจวนของแม่นางเยี่ยจิงหลิน สตรีนางนี้เป็นบุตรสาวของแม่ทัพซุนเทา" ลูกน้องรายงานข้อมูลอย่างรวดเร็ว ไม่อาจซ่อนความรู้สึกเกลียดชังหวังเฉินและเยี่ยจิงหลินได้

"เป็นนางอย่างงั้นเหรอ?" องค์ชายฟู่ซิวเหิงหรี่ตามองไปที่ลูกน้อง ขณะที่เขาฟังชื่อของเยี่ยจิงหลิน นางเป็นชื่อที่คุ้นเคยดี บิดาของเขา อ๋องฟู่หยางเซิน เล่าถึงนางไม่น้อย ท่านอ๋องได้เตือนเขาเกี่ยวกับความสามารถของเยี่ยจิงหลินและอำนาจที่เธอมี แม้ว่านางจะเป็นเพียงสตรี แต่ผู้คนของนางกลับไม่ธรรมดา

"เห้อ! ก็แค่สตรีนางหนึ่ง จะมีอะไรน่ากลัวนักเชียว" องค์ชายฟู่ซิวเหิงพูดออกมาด้วยความโกรธที่ระเบิดออกจากใจ แม้ว่าจะได้รับคำเตือนจากบิดามาบ้าง แต่เขายังคงไม่เชื่อว่าผู้หญิงคนนี้จะสามารถหยุดยั้งเขาได้ เขาเพียงแค่ต้องการที่จะจัดการหวังเฉินให้ได้เพื่อล้างอาย และหากเยี่ยจิงหลินยังคงถือหาง เขาก็จะจัดการนางไปอีกคน

เกียรติและศักดิ์ศรีของความเป็นบุรุษนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าจะยอมให้ตัวเองต้องหวาดกลัวต่อสตรีเพียงคนเดียว แม้ว่าองค์ชายฟู่ซิวเหิงจะได้รับคำเตือนจากบิดาของเขา ท่านอ๋องฟู่หยางเซิน หลายครั้งหลายหนเกี่ยวกับอันตรายที่แฝงอยู่ในตัวของเยี่ยจิงหลิน แต่ในสายตาของฟู่ซิวเหิงนั้น คำเตือนเหล่านั้นกลับกลายเป็นสิ่งที่เขามองข้ามอย่างง่ายดาย

เขารู้ดีว่าในฐานะองค์ชาย เขาไม่สามารถยอมให้ใครมาท้าทายหรือทำลายเกียรติยศของตนได้ แม้ว่าเยี่ยจิงหลินจะเป็นเพียงสตรีที่อาจมีความสามารถ แต่ในสายตาของฟู่ซิวเหิง ความสามารถของนางก็ไม่ได้มากพอที่จะทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวได้ เขามั่นใจว่าในที่สุดเขาจะสามารถกำจัดนางได้ และนั่นก็จะเป็นการล้างแค้นที่สมบูรณ์แบบ

เมื่อองค์ชายฟู่ซิวเหิงได้ทราบถึงที่ซ่อนตัวของเทพพนัน เขาก็ไม่รอช้า สั่งให้ลูกน้องเตรียมตัวและออกเดินทางไปที่ร้านน้ำชาใจกลางเมืองหลวงทันที เขารู้ดีว่าที่นี่คือสถานที่ของเยี่ยจิงหลิน ซึ่งเธอมักจะมาที่ร้านน้ำชาแห่งนี้เป็นประจำ

ร้านน้ำชาที่ตั้งอยู่ในย่านใจกลางเมืองหลวงนั้นดูเรียบง่ายแต่มีเสน่ห์ เป็นสถานที่ที่คนนิยมมาพบปะพูดคุยกันในบรรยากาศที่เงียบสงบและเป็นส่วนตัว เมื่อถึงร้านน้ำชา ฟู่ซิวเหิงและลูกน้องของเขาไม่รีรอ พวกเขาเดินเข้ามาในร้านอย่างรวดเร็ว ที่นี่เงียบสงบเกินไปสำหรับบรรยากาศใจกลางเมืองหลวง

"องค์ชายฟู่ซิวเหิง เชิญท่านขึ้นที่ชั้นสอง นายหญิงของพวกเรารอท่านอยู่นานแล้ว"

ทันทีที่ฟู่ซิวเหิงก้าวเข้ามาภายในร้านน้ำชา ชายผู้ทำหน้าที่คล้ายเด็กรับใช้แต่ท่าทางกลับแฝงไปด้วยความแข็งแกร่งก็หันมามองเขา ก่อนจะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงสุภาพ ท่าทางของชายผู้นี้เรียบเฉย สีหน้าของเขาไม่มีท่าทีตกใจหรือหวาดกลัวแม้แต่น้อย แม้ว่าจะต้องเผชิญกับองค์ชายที่มีฐานะสูงส่งเช่นฟู่ซิวเหิง สิ่งนี้ทำให้ฟู่ซิวเหิงรู้สึกถึงความน่าสนใจในตัวเขา เพราะจากท่าทางที่ไร้ความตื่นตระหนกนี้ ดูเหมือนชายผู้นี้จะไม่ธรรมดา ฝีมือของเขาอาจอยู่ในระดับที่ไม่ควรมองข้าม

องค์ชายแค่จ้องมองไปที่ชายคนนั้นและพยักหน้าเบาๆ เป็นการตอบรับคำเชิญ จากนั้นจึงเดินตามชายผู้รับใช้ไปยังชั้นสองของร้านน้ำชาอย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้ฟู่ซิวเหิงรู้สึกแปลกใจขึ้นมาอีกก็คือ ชายผู้รับใช้คนนั้นดูเหมือนจะรู้ล่วงหน้าแล้วว่าเขาจะมาที่นี่ เพราะท่าทางและคำพูดของชายคนนั้นเหมือนกับว่าเขาทราบดีอยู่แล้วว่าฟู่ซิวเหิงจะต้องมาถึงที่นี่ในเวลานี้ ฟู่ซิวเหิงเริ่มรู้สึกถึงการเตรียมการบางอย่างจากเยี่ยจิงหลิน

บรรยากาศที่ชั้นสองของร้านน้ำชาเต็มไปด้วยความสงบและเรียบง่าย ราวกับไม่มีสิ่งใดสามารถทำลายความเงียบนี้ได้ แม้กระทั่งการเผชิญหน้าครั้งนี้ที่แฝงไปด้วยความตึงเครียด เยี่ยจิงหลินนั่งอยู่ที่โต๊ะไม้ ท่าทางของนางสงบและไม่รีบร้อน ขณะที่จิบชาด้วยความใจเย็น ราวกับว่านางไม่ได้รู้สึกถึงความดุดันที่มาจากองค์ชายฟู่ซิวเหิงที่กำลังเดินเข้ามา

เมื่อองค์ชายฟู่ซิวเหิงก้าวเข้ามาในห้อง สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจและความโกรธ ท่าทางของเขาบ่งบอกถึงความตั้งใจที่จะจัดการทุกอย่างอย่างเด็ดขาด เขานั่งลงตรงข้ามกับนางและจ้องมองใบหน้าของเยี่ยจิงหลินอย่างไม่วางตา

"ข้าต้องการตัวชายผู้หนึ่ง และข้าก็คิดว่าเจ้ารู้ดีว่าตัวข้านั้นหมายถึงใคร เพราะมันมุดหัวอยู่ที่รังของเจ้า" เสียงขององค์ชายดุดันและหนักแน่น ราวกับว่ากำลังส่งสัญญาณเตือนว่าใครก็ตามที่กล้าเป็นศัตรูกับเขาจะต้องพบกับจุดจบที่ไม่มีใครอยากจะพบ

เยี่ยจิงหลินยังคงนิ่งเงียบ ขณะเดียวกันน้ำเสียงของนางก็เต็มไปด้วยความเยือกเย็น "ข้ารู้ดีว่าท่านหมายถึงใคร แต่ข้าคงมอบเขาให้กับท่านไม่ได้" หลังจากนั้น นางก็เงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เรียบเย็นเหมือนน้ำแข็ง "ข้าคาดคิดไม่ถึงเลยว่าตำหนักอสรพิษที่มีชื่อเสียงนั้นจะไร้น้ำยาถึงเพียงนี้ เพียงแค่เสียเงินพนันนิดหน่อยกับคิดที่จะส่งคนล่าสังหาร"

คำพูดของเยี่ยจิงหลินทำให้ฟู่ซิวเหิงไม่อาจยับยั้งความโกรธได้ เขาตบโต๊ะดังลั่นด้วยความโมโห ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธที่คุกรุ่นอยู่ภายใน "เจ้า... เจ้ากล้าด่าข้าว่าไร้น้ำยาอย่างงั้นเหรอ?" เสียงของเขาแผดออกมาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

เยี่ยจิงหลินยิ้มออกมาอย่างไม่ใส่ใจ ท่าทางของนางเยือกเย็นไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย "ก็สุดแล้วแต่ท่านจะคิด ข้าไม่ยินดีที่จะส่งมอบเขาให้กับท่านก็จริง ถ้าหากท่านอยากแก้มือหรืออยากได้เงินคืน ท่านกล้าพอที่จะเดิมพันกับเขาครั้งใหม่รึไม่? เดิมพันที่มากกว่าเดิมจนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งย่อยยับไปข้าง" น้ำเสียงของนางเยือกเย็นเหมือนปีศาจร้าย

คำพูดของนางทำให้ฟู่ซิวเหิงถึงกับชะงัก เขาตอบกลับอย่างมั่นใจ "เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าเหรอ? หากข้าชนะเดิมพัน ข้าจะแย่งชิงทุกอย่างคืนมา และข้าจะดับลมหายใจของมัน แล้วก็เจ้าซะ" น้ำเสียงของฟู่ซิวเหิงแฝงไปด้วยความชั่วร้ายและความมั่นใจในตัวเอง