ตอนที่ 33 สุราดีของเจ้าอ้วน

ตั้งแต่วินาทีที่เยี่ยจิงหลินก้าวเข้าสู่จวนอันโอ่อ่าของอัครมหาเสนาบดีถังเหวยหมิน นางไม่เพียงแต่วางตัวอย่างสง่างาม แต่ในใจกลับตื่นตัวและคอยประเมินสถานการณ์รอบด้านอย่างละเอียด นางคลี่ยิ้มเล็กน้อยเพื่อปกปิดความรู้สึกที่แท้จริงขณะจ้องมองบุรุษตรงหน้า ชายที่อยู่เบื้องหลังอำนาจในเมืองหลวง ผู้ซึ่งในสายตาของนางไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากตุ๊กตาอ้วนที่พองตัวด้วยคำพูดลื่นไหลและเล่ห์กล

สายตาของเยี่ยจิงหลินกวาดผ่านร่างอ้วนกลมของถังเหวยหมินอย่างเงียบงัน นางพินิจพิจารณาทุกอากัปกิริยาของเขา นิ้วมือที่อ้วนป้อมสวมแหวนทองคำหลายวงนั้นขยับไปมาอย่างไม่หยุดนิ่ง ราวกับสะท้อนความกระสับกระส่ายและเจตนาที่ไม่บริสุทธิ์ แม้ว่าเขาจะพยายามแสดงความสุภาพอ่อนโยนต่อหน้านาง แต่ลึกลงไปแล้ว การเคลื่อนไหวและสายตาของเขากลับเป็นสิ่งที่นางอ่านออกได้อย่างง่ายดาย

"คนผู้นี้ไร้พลังฝีมือ" นางคิดในใจพลางวิเคราะห์ การขึ้นมาสู่ตำแหน่งอัครมหาเสนาบดีได้ของถังเหวยหมินนั้นมิได้เกิดจากความสามารถในการต่อสู้หรืออำนาจจากปราณ แต่เป็นเพียงวาจาที่เอาใจฮ่องเต้และอุบายทางการเมืองที่แยบยลเท่านั้น อย่างไรก็ตาม สิ่งที่นางรู้คือความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้อยู่ที่ตัวเขาเอง แต่กลับอยู่ที่คนของเขา

ประสาทสัมผัสอันเฉียบคมของเยี่ยจิงหลินทำให้นางรับรู้ถึงการปรากฏตัวของเหล่าผู้คุ้มกันที่ยืนประจำตำแหน่งในจวน แม้พวกเขาจะไม่ได้เคลื่อนไหวอย่างเด่นชัด แต่ทุกคนล้วนเป็นผู้มีฝีมือ ปราณอันทรงพลังของพวกเขาแผ่ซ่านออกมาจางๆ ในอากาศ บ่งบอกว่าพวกเขาไม่ใช่เพียงแค่ผู้ติดตามธรรมดา แต่เป็นผู้ใช้ปราณขั้นสูงที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี

"คนพวกนี้ไม่ธรรมดา" นางประเมินพร้อมเก็บข้อมูลอย่างรวดเร็ว ตำแหน่งที่พวกเขายืนประจำที่ล้วนเป็นจุดยุทธศาสตร์ หากนางคิดที่จะทำอะไร นางจะต้องวางแผนให้รอบคอบที่สุด เพราะการเผชิญหน้ากับกลุ่มคนเหล่านี้โดยประมาท อาจหมายถึงความพ่ายแพ้หรือแม้แต่ชีวิตของนางเอง

“เยี่ยจิงหลิน เจ้าลองกินนี่สิ รสชาติของมันอร่อยมากเลยนะ ข้ารับรองว่าเจ้าจะต้องไม่เคยกินที่ไหนมาก่อน!” เสียงของอัครมหาเสนาบดีถังเหวยหมินเต็มไปด้วยความเอาอกเอาใจ ราวกับกำลังพยายามสร้างความประทับใจอันแสนอบอุ่นให้แก่หญิงสาว เขาหัวเราะทุ้มพลางหยิบช้อนตักอาหารจานหรูที่จัดวางอย่างประณีตบนโต๊ะ ยื่นให้เยี่ยจิงหลินด้วยท่าทางกระตือรือร้น ใบหน้าอวบอ้วนของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่พยายามทำให้ดูจริงใจ แต่มันกลับแฝงความรู้สึกเจ้าเล่ห์จนยากจะมองข้าม

ถังเหวยหมินจงใจเลือกอาหารจานที่ดูดีที่สุดในสายตาเขา เนื้อเป็ดย่างชั้นเลิศเคลือบซอสรสหวานฉ่ำจนเงางามถูกวางลงบนจานของนางด้วยมือที่ประดับแหวนทองคำอันแวววาว เขาหยิบตะเกียบไม้แกะสลักส่งให้นาง พร้อมทั้งกล่าวด้วยน้ำเสียงรื่นเริง “เจ้าลองดูเถิด นี่เป็นสูตรพิเศษของคนครัวข้าที่ทำขึ้นเพื่อเจ้าโดยเฉพาะเลยทีเดียว”

เยี่ยจิงหลินยิ้มบางๆ พลางมองอาหารตรงหน้าด้วยสายตาเรียบเฉย ราวกับไม่ตื่นเต้นไปกับความโอ่อ่าหรือคำพูดชวนเชื่อของเขา นางรับตะเกียบมาอย่างสง่างาม ก่อนจะตักเนื้อชิ้นเล็กขึ้นชิมเพียงคำเดียว รอยยิ้มของนางยังคงประดับอยู่บนใบหน้าขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ “รสชาติยอดเยี่ยมจริงๆ ท่านเสนาบดี ดูเหมือนว่าสิ่งใดที่จัดเตรียมในจวนนี้ล้วนสมบูรณ์แบบทั้งสิ้น”

แม้ว่าคำชมของนางจะฟังดูจริงใจ แต่แววตาที่ลึกซึ้งของเยี่ยจิงหลินกลับซ่อนความคิดอ่านไว้มากมาย นางรู้ดีว่าถังเหวย

หมินกำลังพยายามใช้มื้ออาหารนี้เพื่อเอาชนะใจนาง แต่นางเองก็มิได้ปล่อยให้สิ่งใดผ่านไปอย่างเปล่าประโยชน์ ขณะลิ้มชิมอาหาร นางคอยจับตาทุกการเคลื่อนไหวของเขา ทุกถ้อยคำและทุกสีหน้าที่เผยออกมา ถูกนางบันทึกไว้ในความทรงจำอย่างรอบคอบ

“ถ้าท่านเสนาบดีเอาอกเอาใจเช่นนี้ ข้าคงต้องรู้สึกละอายเสียแล้ว” นางกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่ในใจของนางกลับคมกริบ ราวกับเสือที่กำลังรอเวลาจู่โจม

อัครมหาเสนาบดี ถังเหวยหมิน เอ่ยคำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหวานล้ำจนแทบจะเลี่ยน รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาพยายามแสดงความจริงใจ แต่กลับดูน่าขนลุกสำหรับเยี่ยจิงหลิน ร่างอ้วนใหญ่ของเขาสั่นไหวเล็กน้อยขณะกล่าวถ้อยคำที่ยืดยาวและเต็มไปด้วยความลุ่มหลง

“สาวน้อย ข้าหลงรักเจ้า… ข้าหลงรักเจ้าตั้งแต่แรกเห็น! ถึงแม้ในยามนี้ ข้างกายของข้าจะมีสตรีมากมายที่คอยปรนนิบัติอยู่ แต่ไม่มีสตรีนางใดเลยที่จะคว้าหัวใจของข้าได้! เจ้าช่างงดงามและสูงส่งจนทำให้ข้าไม่อาจละสายตาได้!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูจริงจัง แต่มันกลับเต็มไปด้วยเจตนาที่ไม่บริสุทธิ์ ความรู้สึกหื่นกระหายที่แฝงอยู่ในแววตาของเขาเด่นชัดจนแทบปิดไม่มิด

ถังเหวยหมินยิ้มกว้าง ก่อนจะกล่าวต่อด้วยความมั่นใจเกินประมาณ “ข้าจะร้องขอให้องค์ฮ่องเต้พระราชทานพิธีสมรสให้เรา ข้าจะทำให้มันเป็นพิธีที่สมเกียรติที่สุดในประวัติศาสตร์ จนผู้คนทั้งเมืองหลวงต้องกล่าวขวัญถึง!”

เยี่ยจิงหลินที่นั่งฟังอยู่นั้น คลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน รอยยิ้มที่ดูเหมือนเป็นการตอบรับ แต่แท้จริงแล้วเป็นเพียงหน้ากากที่นางสวมใส่เพื่อปิดบังความรู้สึกภายใน ความรังเกียจที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจของนางแทบจะล้นทะลัก นางรู้สึกขยะแขยงกับคำพูดและการแสดงออกของชายผู้นี้ ร่างอ้วนที่แก่กว่าแม่ทัพซุนเทา ผู้เป็นพ่อของนางเสียอีก กลับมาพูดเรื่องแต่งงานกับนางอย่างหน้าชื่นตาบาน

ในใจลึกๆ ของเยี่ยจิงหลิน นางแทบอยากจะหยิบดาบขึ้นมาเพื่อปลิดชีพชายผู้นี้ในทันที ความคิดนั้นวูบผ่านหัวนางไปชั่วขณะ ก่อนที่นางจะข่มอารมณ์ให้สงบและตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ท่านเสนาบดีล้อเล่นแล้ว เจ้าค่ะ ข้าเพียงแค่สตรีธรรมดา ไหนเลยจะคู่ควรกับพระคุณของท่านได้”

“หึ หึ นางเด็กโง่เจ้าคิดหรือว่าตัวข้านั้นจะจริงจังกับเจ้าข้าเองก็เห็นเจ้าเป็นเหมือนของเล่นค่าเวลาเหมือนสตรีนางอื่นเท่านั้นค่ำคืนนี้คอยดูเถอะข้าจะพาเจ้าขึ้นสวรรค์จนแทบที่จะร้องขอชีวิตเลย” อัครมหาเสนาบดี ถังเหวยหมิน ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายในขณะที่พูดกับตัวเองภายในใจ

มือของเขาลงไปหยิบขวดสุราสีทองที่ดูระยิบระยับในแสงไฟที่อ่อนๆ กลิ่นหอมละมุนที่ลอยออกมาจากขวดนั้น ราวกับดอกไม้ที่กำลังบานในความมืด การเคลื่อนไหวของเขาช้าและรอบคอบ ในแต่ละขั้นตอนเขาเหมือนรู้ดีว่าทุกอย่างอยู่ในกำมือของเขา เขาเทสุราลงในแก้วที่ใส่ไว้ล่วงหน้าและยกขึ้นมาดมกลิ่น อาการจมดิ่งลงในความหวานของมัน ราวกับมันกำลังเรียกให้เขาตัดสินใจ

"แค่ดื่มไป...แล้วทุกสิ่งจะเป็นไปตามที่ข้าต้องการ..." เขาพูดเบาๆ กับตัวเองอย่างชั่วร้าย ความเจ้าเล่ห์ในดวงตาของเขายิ่งชัดเจนขึ้นในขณะที่เขาหยดส่วนผสมที่ซ่อนอยู่ในสุรา กลิ่นของมันยิ่งชัดเจนและรุนแรงมากขึ้น เมื่อได้กลิ่นนี้ ใครก็ตามที่ดื่มมันเข้าไปก็จะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เหมือนกับหมอกที่ค่อยๆ ปกคลุมไปทั่วทุกสิ่งทุกอย่าง

กลิ่นหอมละมุนลอยขึ้นไปในอากาศ แม้แต่ผู้ที่อยู่ห่างไกลก็ยังต้องรู้สึกถึงมัน มันเหมือนกับดอกไม้ที่บานในใจ บางอย่างในตัวเขารู้สึกตื่นเต้นและชั่วร้ายยิ่งขึ้นเมื่อเห็นทุกอย่างเริ่มเข้าที่

"คืนนี้... ข้าจะทำให้เจ้าไม่อาจต้านทานได้..." ถังเหวยหมินยิ้มร้ายราวกับสัตว์ร้ายที่ล่าซ่อนตัวอยู่ในเงามืด เขารู้ว่าเมื่อเวลานั้นมาถึง หญิงสาวในห้องจะไม่สามารถหลบหนีได้

"เยี่ยจิงหลิน... เจ้าลองดื่มนี่ดูซิ นี่คือสุราดีที่ข้าหามาเพื่อเจ้าโดยเฉพาะ... หลังจากที่เจ้าได้ดื่มมันเข้าไป... ข้ารับรองว่าตัวเจ้า จะได้พบเจอกับโลกใบใหม่ที่เจ้าจะไม่มีวันลืม..." คำพูดของเขาหวานเยิ้มในทุกประโยค แต่ในสายตาของเขากลับเต็มไปด้วยความปรารถนาอันร้อนแรงที่ยากจะปิดบัง

เยี่ยจิงหลินหยุดชะงักเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน หญิงสาวรู้ดีว่าสุรานี้ไม่ธรรมดา ถึงจะเป็นอย่างงั้นเธอก็ดื่มมันเข้าไปอย่างไม่คิดอะไร

"อื้อ... สุราดีนะเจ้าคะ... ขออีกถ้วยเจ้าคะ..." คำพูดนั้นออกจากปากของเธอเหมือนกับการเล่นละคร

ชายร่างอ้วนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่อาจปิดบังความตื่นเต้นในดวงตาของเขาได้ ความยินดีในใจของเขาถึงขีดสุด เพราะทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผนที่เขาวางไว้

"ได้เลย... สุรานี้ข้าจัดเตรียมมาเพื่อเจ้าโดยเฉพาะ... ดื่มมันไปเถอะ... โลกใหม่รออยู่ข้างหน้า..." คำพูดของเขาหวานยิ่งขึ้น ขณะที่เขาเทสุราลงในถ้วยอีกครั้ง ความร้อนแรงในสายตาของเขาชัดเจนจนแทบไม่สามารถซ่อนเร้นได้

"ดีมาก... ดื่มไปเถอะ..." เขากระซิบในใจ ขณะที่สายตาของเขาเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย ความตื่นเต้นในตัวเขากำลังเพิ่มพูนขึ้นทุกวินาที