/ รักโบราณ / อนุตัวร้ายขอทำสวน / ตอนที่ 46 ไม่นับว่าเป็นอะไร

공유

ตอนที่ 46 ไม่นับว่าเป็นอะไร

last update 최신 업데이트: 2025-09-29 20:34:38

เมื่อรถม้าจอดสนิทหน้าจวนตระกูลเผย ไป๋เล่อก้าวลงมา เห็นอาเหลียนกับอาเหมยยืนรออยู่ก่อนแล้ว จึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงยินดี

“วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง...ขายของหมดหรือไม่”

อาเหลียนรีบตอบทันที “หมดเจ้าค่ะทุกอย่างเรียบร้อยดีเจ้าค่ะ แม่นางไป๋เล่อ...แม่นางหวังเจียงจิงให้ข้ามารอท่าน”

ไป๋เล่อเลิกคิ้วเล็กน้อย “พี่สาวเจียงจิงหรือนางเป็นอย่างไรบ้าง”

อาเหลียนยิ้มบาง “ข้าพาท่านไปหาแม่นางดีกว่าเจ้าค่ะ พวกท่านจะได้พูดคุยกันโดยตรง”

ไป๋เล่อพยักหน้าเห็นชอบแล้วก้าวเดินตามให้อาเหลียนนำทาง

ข้างกายนั้นอาหลิงกับอาหมิงก็ก้าวตามติดอย่างระมัดระวัง

อาเหมยเหลียวมองไป๋เล่อด้วยความสงสัยที่มาของสาวใช้ทั้งสอง

ไป๋เล่อจึงหันมากล่าวเสียงนุ่ม “พวกเจ้ากลับไปพักเถอะ พรุ่งนี้เช้าตรู่ค่อยมาหาข้าอีกครั้ง”

อาหลิงกับอาหมิงสบตากันครู่หนึ่ง ก่อนจะก้มศีรษะคารวะแล้วถอยตัวออกไป เหลือเพียงไป๋เล่อที่ก้าวเดินตามอาเหลียนกับอาเหมยเข้าไปยังด้านในจวน

เมื่อก้าวเข้าสู่เรือน เจียงจิงเห็นไป๋เล่อก็รีบลุกขึ้นมา นางมองการแต่งกายของไป๋เล่ออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ข้าได้ยินว่าเจ้าต้องออกไปข้างนอกกับพ่อบ้านโจว ใจหนึ่งก็นึกกังวลไปเองว่าเจ้าจะยัง
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터
댓글 (2)
goodnovel comment avatar
mailชัชชญา สุ่มแสง
ซื้อเห็ดได้เป็นภูเขาแล้วไง..มันมิใช่เงินของนาง...ชิ..ตื้นเขินนัก..อิอิ..อินๆๆ
goodnovel comment avatar
กาญเกรบ ท้าวคำ
อัพให้จบเลย
댓글 모두 보기

최신 챕터

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 56 ต้องการหรือไม่

    เสียงเตียงไหวโยกเป็นจังหวะ เนิ่นนานราวระลอกคลื่นมิรู้จบ ดังก้องแผ่วลอดออกไปนอกเรือน เปาอันผู้ยืนรออยู่ภายนอกมิได้มีสีหน้าใด เพียงเงยหน้ามองท้องฟ้าราวกับไร้ความรู้สึกจนเกือบครบหนึ่งชั่วยาม เสียงทุ้มจากด้านในจึงดังลอดออกมา“เปาอัน…เตรียมน้ำ”ไม่นานนักประตูก็แง้มเปิด บ่าวไพร่ยกถังน้ำเข้ามาต่างก้มหน้าต่ำจังหวะก้าวเดินต่างระลอกคลื่นเรียบร้อย ไม่มีผู้ใดกล้าเงยหน้ามองบุรุษและสตรีที่ยังคลอเคลียอยู่หลังม่านเตียง เมื่อวางน้ำเรียบร้อยแล้วจึงถอยออกไปเงียบเชียบภายในเรือน เสียงหวานแผ่วพร่าดังขึ้น“ท่านปล่อยข้า… ข้าจะไปอาบน้ำ”เผยกู้หยางโน้มกายลง จับร่างบางไว้แนบแน่น เอ่ยเสียงพร่าหนัก“รีบร้อนอาบไปไยเล่า… ข้ายังไม่อิ่มเลยสักนิด” “แต่ข้าหิวแล้ว...” ไป๋เล่อเอ่ยเสียงอ้อน “ได้...แต่ข้าจะเป็นผู้อาบน้ำให้ท่านเจ้าเอง” จากนั้นชายหนุ่มก็ลุกขึ้นอุ้มหญิงสาวขึ้นแนบอก ก่อนจะก้าวเดินไปยังฉากกั้นด้านข้าง ไอน้ำอุ่นลอยฟุ้งทั่วห้องเล็ก ร่างบางของไป๋เล่อถูกวางลงในถังไม้ กลีบแก้มแดงเรื่อราวทับทิมผลิบานเมื่อถูกไอร้อนโอบกาย น้ำใสสะท้อนผืนผ้าที่ลู่แนบเนื้อยิ่งเผยความงดงา

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 54 ร่ำสุรา

    ตอนที่ 54 ร่ำสุราเผยกู้หยางโน้มกายลง กระซิบเสียงพร่า“เจ้ามองข้าเช่นนี้ ข้ากลับเป็นฝ่ายเสียเปรียบนัก”มือใหญ่เลื่อนไปตามเรียวขางาม กดเบา ๆ ให้แยกออก ความร้อนวูบซ่านแล่นไปทั่วร่างจนไป๋เล่อสะท้าน เธอพยายามจะหุบหนีบขากลับ แต่แรงแข็งแกร่งของชายหนุ่มก็ขัดขวางเอาไว้แน่น“ตอนนี้… ยังมีสิ่งใดให้ต้องอายอีกหรือ”สายตาคมกริบจ้องมองกลีบดอกไม้ตรงหน้าดั่งจะกลืนกิน เขาใช้นิ้วคลี่กลีบงามอย่างเบามือมันก็ค่อย ๆ บานสะพรั่งราวรับแสงตะวันแรกแห่งฤดูวสันต์ กลิ่นหอมหวานลอยฟุ้งทั่วห้อง นิ้วเรียวสอดเข้าไปสัมผัสข้างใน หญิงสาวใต้ร่างรู้สึกอับอายยิ่งนัก มันกลายเป็นเพลิงไฟก่อให้เกิดความร้อนรุ่มไปทั้งร่าง สะท้านพร่า เผยกู้หยางไม่รีบร้อน เข้าค่อมหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะจับความเป็นชายใช้ดุ้นหยอกเย้าดอกไม้งามพลางเอ่ย “ข้ากับเจ้าไม่ได้ใกล้ชิดกันมาหลายปี ไม่รู้ว่ามันจะยังจำกันได้หรือไม่”ชายหนุ่มรู้สึกอดใจไม่ไหว ความนุ่มละมุนอ่อนหวานคล้ายกำลังดูดกลืนเขาเข้าไปที่ละนิด ๆ ทันทีที่หัวดุ้นหลุบเข้าไปในกลีบดอกไม้บานอ่า....ทั้งสองก็ร้องครางขึ้นมาพร้อมกันไป๋เล่อหลับตาแน่น นางรับรู้ว่ามีบางสิ่งกำลังแทรกเข้ามาในหว่างขาแล

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 53 สวรรค์ประทาน

    ตอนที่ 53 สวรรค์ประทานไป๋เล่อใจเต้นแรงจนแทบไม่เป็นจังหวะ นางพยายามเบี่ยงตัวลุกหนี ทว่ามือใหญ่ของเผยกู้หยางกลับคว้าข้อมือเรียวไว้แน่น“จะหนีไปไหน” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยชิดข้างหู อบอุ่นปนกดดันไป๋เล่อรีบหลบสายตา หวังหาคำพูดเปลี่ยนเรื่อง“ข้า…ยังมีงานค้างอยู่ในเรือนครัว—”ยังไม่ทันพูดจบ ร่างสูงก็ก้าวเข้ามาใกล้จนแผ่นหลังนางชนกับเสาไม้ เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นที่ริมใบหู“ตรงนี้ก็มีงานค้างเช่นกัน” ไป๋เล่อรับรู้ถึงความแข็งขืนที่ดันเรียวขาของนางอยู่ นางเบิกตากว้างสติเริ่มไม่อยู่กับตัวกลิ่นบุรุษอุ่น ๆ คลุ้งรอบกาย มือหนาไล้ปลายนิ้วเบา ๆ ตามแขนเสื้อของนาง ราวกับจงใจหยอกให้นางสั่นสะท้าน ไป๋เล่อใจเตลิด ยกมือดันอกเขาไว้ แต่กลับยิ่งถูกกักอยู่ในอ้อมแขน“นายท่าน…มันกำลังจะเลยเถิดแล้วนะเจ้าคะ”เสียงนางสั่นพร่า แต่กลับไร้เรี่ยวแรงต่อต้านเผยกู้หยางโน้มหน้าลงจนปลายจมูกเฉียดแก้มขาว เสียงทุ้มแผ่วพร่า“เจ้าไม่คิดว่าดีหรือ...แม้ว่าวิญญาณในร่างนี้จะเปลี่ยนไปแต่ร่างกายของเจ้าตอบรับข้าดีมาก”เพื่อยืนยันคำพูดของเขา ริมฝีปากของเขาแตะลงมาซ้ำอีกครั้ง บรรยากาศอบอวลไปด้วยความใกล้ชิดที่ร้อนรุ่ม จนหัวใจของนางแทบระเบิด

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 52 ไม่ได้ล้อเล่น

    ตอนที่ 52 ไม่ได้ล้อเล่น“อิสระงั้นหรือ… เจ้าช่างกล้าขอในสิ่งที่แม้แต่ข้าเองก็ยังไม่มี” ชายหนุ่มกลับไปแล้วทว่าคำพูดของเขายังสะท้อนอยู่ในหัวหากพูดไปตามสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ตั้งแต่นางมาที่นี่ก็มีชายหนุ่มคอยช่วยเหลือมาโดยตลอด ถึงแม้ว่าเขาจะปากร้าย ทว่าก็ไม่เคยทำให้นางต้องลำบากสิ่งใดไป๋เล่อรู้สึกไม่สบาย นางลุกขึ้นไปหยิบเครื่องชงชาแล้วเอ่ยบอกสาวใช้ทั้งสาม “ข้าไปจะเรือนอันถิง”พอนางไปถึง เปาอันเห็นนางก็เข้ามาคารวะ“นายท่านอยู่หรือไม่”“อยู่ขอรับ แม่นางอันไป๋เล่อได้โปรดรอสักครู่” กล่าวจบ เขารีบหายเข้าไปด้านใน ไม่นานก็กลับมาอีกครั้งพร้อมเอ่ย“นายท่านเชิญแม่นางเข้าไปข้างในขอรับ” ไป๋เล่อเดินเข้าไปเห็นเผยกู้หยางกำลังวาดรูปอยู่ นางเดินเข้าไปใกล้และย่อคารวะอีกฝ่าย เผยกู้หยางไม่ได้หันมาแต่เอ่ยเสียงเรียบ “เจ้าคิดจะมาขอรางวัลใหม่หรือ” “เปล่าเจ้าค่ะ...วันนี้ฟู่เฟยให้คนส่งชาอวิ๋นหลัวใหม่มาให้ ข้ากำลังจะชงชามัตตะ แต่เห็นว่าท่านเองก็ชื่นชอบชาชนิดนี้ จึงตั้งใจมาชงดื่มกับท่านเจ้าค่ะ” เผยกู้หยางหัวเราะในลำคอเบา ๆ “ฟู่เฟยช่างดีกับเจ้าจริง ชาชั่งละ

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 51 อิสระ

    ตอนที่ 51 อิสระเผยฮูหยินนั่งฟังคำรายงานจากบ่าวข้างกายด้วยสีหน้าผ่อนคลายเผยกู้หยาง… เอ่ยชัดว่าอยากให้สตรีทั้งสองเข้ามาช่วยงานในจวน เรื่องนี้แม้ใจนางจะต้านทานนัก แต่กลับไม่กล้าเอื้อนเอ่ยคำคัดค้านออกมาตรง ๆ ได้เพียงกำชับคนของตนให้เร่งฝึกฝนและไม่ให้พวกนางพลาดพลั้งนางค่อย ๆ ตักซุปเห็ดขึ้นช้อน เนื้อเห็ดที่นุ่มแน่นคล้ายเนื้อสัตว์ชั้นดี ละลายในปากอย่างหอมหวาน กลิ่นอายของสนป่าลอยคลุ้งชวนให้ผ่อนคลายเห็ดสน… ของหายากที่ขึ้นเพียงใต้ต้นสนใหญ่ในป่าลึก เป็นของวิเศษในสายตาเหล่าชนชั้นสูง ราคาของมันสูงลิบจนบางครั้งหนึ่งถ้วยซุปเห็ดสนสามารถแลกกับผ้าแพรไหมหนึ่งพับได้แต่บัดนี้ ในจวนตระกูลเผย กลับถูกนำมาปรุงเป็นซุปให้นางได้ลิ้มรสในทุกมื้อ โดยนางไม่ต้องรู้สึกผิดหรือกังวลเรื่องสิ้นเปลืองใด ๆเผยฮูหยินวางช้อนลงช้า ๆ นางช่างโง่เขลาถึงกลับกล้าดูแคลนคนที่มีความสามารถเช่นนี้นางเอ่ยแผ่วเบา “เช่นนี้ข้ากลับเมืองหลวงก็จะสบายใจขึ้น” เห็ดสน ของล้ำค่าเช่นนั้นหนึ่งมื้อมีค่าเกือบสิบตำลึง อันไป๋เล่อไม่ต้องออกปากสั่งบ่าวไพร่ พวกเขาก็ต่างถือจอบเสียบพากันไปยังป่าสนท้ายจวนที่ทอดยาวติดเชิงเขาเมื่ออยู่กันตา

  • อนุตัวร้ายขอทำสวน   ตอนที่ 50 ไม่ใช่ความลับ

    ติงอีและติงอันกำลังช่วยกันทำความสะอาดรอบ ๆ จวนอยู่เพลิน ๆ ทันใดนั้นติงอีก็อุทานเสียงดัง“นี่มัน!!”ติงอันสะดุ้งเงยหน้าขึ้นถาม “มีอะไรหรือ”ติงอีชี้ไปยังรากต้นสนใหญ่ “เจ้ามาดูสิ… นี่มันเห็ดสนใช่หรือไม่”เขาก้าวเข้าไปใกล้ พลันเบิกตากว้าง “อ่ะ… จริงด้วย เห็ดสนแท้ ๆ”ทั้งสองสบตากันด้วยความตื่นเต้น ก่อนรีบช่วยกันเก็บลงตะกร้า ระหว่างทางเดินกลับเรือน สีหน้ายิ้มแย้มเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจบังเอิญฟางฉีเดินผ่านมา เห็นท่าทางทั้งคู่จึงเอ่ยถาม“พวกเจ้าขนอะไรกันมา เหตุใดดูเบิกบานนัก”ติงอีรีบเปิดตะกร้าอวด “ของดีสิ! เห็ดสนแท้ ๆ เจ้านี่ ดูสิ”ฟางฉีขมวดคิ้วทันที“เห็ดสน… เห็ดที่ขึ้นเฉพาะใต้ต้นสนใช่หรือไม่”ติงอีพยักหน้าอย่างได้หน้า “ใช่ ๆ นี่ของฟ้าประทานแท้ ๆ”แต่ฟางฉีกลับส่ายหน้า “ไม่ใช่หรอก เห็ดพวกนั้นมิได้เกิดเองตามธรรมชาติ แต่เป็นของแม่นางอันไป๋เล่อ นางเป็นคนเพาะขึ้นมา”ทั้งสองชะงัก “หา? เจ้าล้อพวกข้าเล่นหรือ”ฟางฉีหัวเราะในลำคอ พลางกอดอก “หากไม่เชื่อ ไปดูเรือนเก็บฟืนของนางสิ เห็ดอีกหลายชนิดก็เพาะไว้ในนั้น”ติงอันถึงกับหน้าเสีย“ตายแล้ว… ถ้าเป็นของแม่นางจริง พวกเราจะทำอย่างไรดีเล่า”ติ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status