“แคว้นชิงชนะ!!!” เสียงกรรมการประกาศขึ้นเมื่อเห็นว่าสัตว์อสูรยังไม่เลิกสู้กัน
กิเลนไฟเมื่อได้ยินเสียงประกาศ มันรีบหายวับกลับไปยังมิติจิตของชินอ๋องเพื่อหลบหนีเจ้าหมูอ้วนที่กระทืบมันจนเสียหน้าไปหมดแล้ว ก่อนจะทิ้งท้ายอย่างเจ็บแสบให้เสี่ยวจู้หัวฟัดหัวเหวี่ยงอีกต่างห
“แคว้นชิงชนะ!!!” เสียงกรรมการประกาศขึ้นเมื่อเห็นว่าสัตว์อสูรยังไม่เลิกสู้กัน กิเลนไฟเมื่อได้ยินเสียงประกาศ มันรีบหายวับกลับไปยังมิติจิตของชินอ๋องเพื่อหลบหนีเจ้าหมูอ้วนที่กระทืบมันจนเสียหน้าไปหมดแล้ว ก่อนจะทิ้งท้ายอย่างเจ็บแสบให้เสี่ยวจู้หัวฟัดหัวเหวี่ยงอีกต่างห
คืนนั้นชินอ๋องยังหงุดหงิดไม่หายที่เห็นองค์ชายแคว้นหนานได้รับการดูแลจากเจิ้งหลินเป็นอย่างดีตอนจบการแข่งขัน พระองค์ได้แต่ฮึดฮัดอย่างไม่รู้จะควบคุมอารมณ์ตนเองอย่างไรทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของพระองค์เองแท้ ๆ ส่วนเจิ้งหลินเองก็นึกโมโหชินอ๋องที่ลงมือหนักไปจนองค์ชายสหายของนางได้รับบาดเจ็บมากมายเพียงนี้ ยังดีที่เจ้าสำนักไป๋มียาดีรักษาบาดแผลภายนอกและภายในให้กับองค์ชาย เจิ้งหลินจึงเบาใจขึ้นมาก
“นังสารเลว! ข้าจะฆ่าเจ้าเสีย” เย่หลิงจิงจากอับอายกลายเป็นความโกรธ ตะโกนออกมาอย่างอดรนทนไม่ไหวที่เสียท่าให้กับผู้หญิง“ฮึ
ตัวแทนแคว้นทั้งห้าเดินทางมาถึงลานกลางเมืองในเวลาต่อมา พวกเขาต่อแถวเพื่อนับคะแนนอย่างเป็นระเบียบโดยไม่ได้เร่งร้อนอันใด ผู้ชมต่างลุ้นคะแนนที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องของแต่ละแคว้นกันเสียงดัง ในลานกลางเมืองยังมีการพนันว่าแคว้นไหนจะได้ที่หนึ่งในการแข่งขันนี้ด้วย ยิ่งทำให้บรรยากาศการลุ้นคะแนนคึกคักมากขึ้นไปทุกทีแล้ว“เจ้าดูคะแนนของแคว้นหนานกับแคว้นชิงสิ สูสีกันมากทีเดียว”“
ก่อนที่เจิ้งหลินจะสร้างเกราะปราณเสร็จ กลับมีกิเลนไฟบินมารับนางไปส่งเอาไว้ยังที่ปลอดภัยไม่ไกลนัก“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?” ชินอ๋องรีบตรวจดูอาการบาดเจ็บของเจิ้งหลิน“ข้า
อาการบาดเจ็บของเหยียนหลงกับวิหกไฟร้ายแรงกว่าเหลยโจวจิ้งมากนัก ทุกคนต่างผลัดกันใช้พลังปราณรักษาร่วมกับยาของเจิ้งหลินอยู่เกือบตลอดทั้งคืนจนอาการของเขาคงที่จึงได้แยกย้ายกันไปพักผ่อน เช้าวันต่อมาทุกคนจึงลงความเห็นกันว่าวันนี้จะพักผ่อนให้ดี พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของการแข่งขันค่อยขึ้นเขาไปหาป้ายคะแนนต่ออีกสักป้ายสองป้าย อย่างไรพวกเขาก็ได้รับคะแนนจากป้ายเมื่อวานนี้มากถึง