บทที่ห้า คุณหนูรอง

บทที่ห้า

คุณหนูรอง

ฉันรีบปรับสายตาให้เปล่งประกายน้อยลง ก่อนจะเงยหน้าอย่างสงสัย

“พวกเราสัญญากันที่ใต้ต้นทับทิมนี้ ว่าเมื่อพ่อของเจ้ากลับมาจากชายแดนและเจ้าออกจากวังแล้ว พวกเราจะแต่งงานกัน”

“หา!” ฉันสะดุ้งในใจ และคงแสดงออกทางสีหน้ามากไปหน่อย ชายหนุ่มจึงเดินเข้ามาจูงมือฉันเดินไปหยุดที่ใต้ต้นทับทิมต้นใหญ่

“เจ้าตอบรับคำสัญญาของพวกเรา เมื่อสามปีก่อน” ไป่ฮั่วถิงยืนยัน

“เจ้าจำไม่ได้แม้เพียงนิดหรือ”

ฉันเริ่มสับสนกับข้อมูลที่ได้ ฟางหรูหนิงสัญญาว่าจะแต่งงานกับไป่ฮั่วถิงเมื่อออกจากวัง แต่เมื่อเข้าวังกลับวิ่งไล่ตามอ๋องชิงหนาน แล้วก็วางแผนเล่ห์กลจนได้แต่งงาน

                ร่างนี้รักชอบใครกันแน่

                การสัญญานั้นมาจากใจจริงหรือเป็นเพียงสัญญาวัยเด็ก

                “นั่นเสียงใครคุยกันอยู่ด้านหลัง ฟังคล้ายเสียงของพี่หญิงใหญ่ พวกเจ้าไปดูสิ” เสียงหญิงสาวดังขึ้นมาไม่ไกล

                ไป่ฮั่วถิงรีบดึงฉันเข้าหาตัวโอบพาไปแอบอยู่ด้านหลังข้างกำแพงซึ่งฉันเพิ่งสังเกตว่ามีมุมเล็กๆที่คนมองไม่เห็นซ่อนอยู่

                “พวกเราชอบมาแอบซ่อนกันตรงนี้หากมีผู้ใดเข้ามา” ชายหนุ่มเฉลย

                “ไม่มีใครเลยนะเจ้าคะ คุณหนูรอง” เสียงสาวใช้2คนเดินเข้ามาสอดส่ายสายตาไปทั่วบริเวณ

                “ข้าจำได้ เสียงคล้ายกับพี่หญิงใหญ่มาก นางอาจจะแอบกลับมาที่เรือนก็เป็นได้” เสียงหญิงสาวอีกคนเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้าเรือนหรู

                “นั่นคือคุณหนูรอง ฟางหรูเจิน  น้องสาวของเจ้าที่เกิดกับฮูหยินใหญ่คนปัจจุบัน” ไป่ฮั่วถิงพยักหน้าไปทางหญิงสาวที่เดินมาคนสุดท้าย

                หญิงสาวดูอายุน้อยกว่าร่างนี้ไม่มาก หน้าตาจัดว่างดงามแต่น้อยกว่าฟางหรูหนิง ท่าทางหยิ่งยโสและเอาแต่ใจ

                “ถิงเกอเกอสนิทกับนางหรือไม่” ฉันเอ่ยถามเสียงกระซิบ

                “ไม่ ข้าไม่เคยคุยกับนาง” ไป่ฮั่วถิงปฏิเสธเสียงแข็ง

                “ข้าไม่ชอบนาง นางชอบหาเรื่องกลั่นแกล้งเจ้า”

                ฉันพิจารณาคุณหนูรองคนนั้นอีกครั้ง “ข้ากับนางเกลียดกันหรือ”

                “ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเกลียดนางหรือไม่ แต่นางไม่ชอบเจ้าแน่ๆ เดิมทีเจ้าเป็นคุณหนูใหญ่ที่เกิดกับฮูหยินใหญ่ ถือเป็นบุตรสาวสายตรงที่ได้รับการยกย่อง ส่วนนางเป็นเพียงคุณหนูรองที่เกิดกับฮูหยินรอง ดังนั้นจึงเทียบเจ้าไม่ได้แม้เพียงนิด เมื่อแม่ของเจ้าเสียชีวิต นางได้เลื่อนมาเป็นบุตรสาวสายตรงเช่นกันกับเจ้า แต่ผู้คนก็ยังชมชอบที่จะกล่าวยกย่องชมเชยเจ้า โดยเฉพาะด้านความงามซึ่งเจ้าโดดเด่นฉายชัดมาตั้งแต่ยังเล็ก นางจึงไม่ชอบและกลั่นแกล้งเจ้าอยู่บ่อยๆ”

แบบนี้นี่เอง

                “เมื่อสามปีที่แล้วฮองเฮาซึ่งเป็นอาหญิงของเจ้าขอตัวเจ้าเข้าไปอยู่ในวัง แต่กลับไม่นำนางไปด้วย นางจึงยิ่งไม่ชอบเจ้ามากขึ้น”

                “ทำไมท่านอาหญิงจึงไม่นำนางไปด้วย นางก็เป็นหลานเช่นกันมิใช่หรือ”

                “เรื่องนั้นข้าก็ไม่รู้คงตอบเจ้าไม่ได้” ไป่ฮั่วถิงตอบเสียงเบาลงเมื่อสาวใช้ของนางเดินใกล้เข้ามา

                “ไม่พบผู้ใดสักคนเลยเจ้าคะ คุณหนูใหญ่อยู่ในวังและเพิ่งแต่งงานจะกลับมาที่นี่ได้อย่างไรเจ้าคะ” สาวใช้ข้างตัวนางเอ่ยบอก

                “นั่นสินะ ข้าอาจจะหูแว่วไปเอง” คุณหนูรองเอ่ยหลังจากเดินวนอยู่สองรอบก็ยังไม่พบเจอผู้ใด

                “พวกเรากลับเรือนใหญ่กันเถอะเจ้าค่ะ” สาวใช้ของนางเอ่ยชวน ก่อนที่ทั้งสามจะเดินจากไป

                ไป่ฮั่วถิงยังคงยืนโอบกอดฉันอยู่ในที่ซ่อน จนฉันรู้สึกว่านานเพียงพอแล้วจึงขยับตัว เขามองหน้าฉันเหมือนเสียดายแต่ก็ดึงฉันออกมา หลังจากรออยู่สักพักว่าไม่มีผู้ใดเดินเข้ามาอีก เขาก็พาฉันกระโดดลอยข้ามกำแพงมาที่จวนไป่ และนั่งรถม้ากลับตำหนักนอกเมืองด้วยกันโดยไม่ได้พูดถึงเรื่องของสัญญาใดใดอีก

                ระหว่างทาง เขาแวะซื้อขนมหลายอย่างที่เขาบอกว่าเคยซื้อให้ฉันกินและฉันก็ชอบมาก พวกเรากินขนมกันอย่างเอร็ดอร่อย ฉันรู้สึกถึงความมีเพื่อนคนแรกในโลกใบนี้จึงยิ้มแย้มสดใส แกล้งป้อนขนมใส่ปากให้เขาบ้างและแย่งชิงขนมจากปากของเขามาใส่ปากตัวเองบ้าง ร่างกายของเราเอนเอียงถูกันไปมาตามจังหวะการโยกของรถม้าและจังหวะการขยับตัวแย่งชิงของฉันจนหนุ่มน้อยหน้าแดงหูแดงไปหมด

                ฮ่าฮ่าฮ่า น่ารักจัง ไอดอลเกาหลีของเจ๊ แค่นี้ก็หน้าแดงไปหมด เดี๋ยวถ้าเจ๊จู่โจมมากกว่านี้ไม่เขินจนมุดลงใต้รถไปเลยหรือ

            ฉันคิดอย่างกระหยิ่มใจแต่ยังไม่อยากแกล้งเด็กในตอนนี้ ถึงแม้ว่าชายหนุ่มจะมีอายุ19ปีเป็นรุ่นพี่ของร่างนี้ แต่อย่าลืมว่าฉันในร่างก่อนมีอายุ30ปีแล้ว ประสบการณ์ความรักย่อมมีมากกว่า ยิ่งฉากต่างๆในละครที่ฉันเล่นผ่านมามีฉากรักๆใคร่ๆอยู่หลายเรื่อง ฉันจึงไม่หวงเนื้อหวงตัวมากนัก

                ไหนๆก็เป็นเพื่อนวัยเด็กของร่างนี้ เก็บไว้น่าจะยังมีประโยชน์อีกเยอะ

                “เสี่ยวหนิง เจ้าใจเย็นๆค่อยๆทบทวนเรื่องราวต่างๆไปจนกว่าจะจำได้ ถิงเกอเกอจะช่วยเจ้าเอง” ก่อนกลับไปชายหนุ่มจับมือฉันแล้วรับปากอย่างจริงจัง