บทที่ 8

หลังได้รับความสุขอย่างเต็มอิ่มและเร่าร้อน หัวใจของฉันก็เริ่มตำหนิตัวเองอีกครั้ง

ความรักสามปี และชีวิตสมรสสองปีกับสามี สุดท้ายก็ต้านทานต่อสิ่งยั่วยวนจากภายนอกไม่ไหว

ช่วงหนึ่ง ทุกครั้งที่เห็นสามี ฉันจะจมดิ่งสู่ความรู้สึกผิดอย่างแรง และพยายามเอาใจเขาทุกวิถีทาง

แต่ในตอนกลางวัน เมื่อพบหลี่รุ่ยหมิง ฉันก็ยังคงหวั่นไหวอย่างไม่อาจควบคุม

การกัดกินตัวเองซ้ำ ๆ เช่นนี้ ฉันกับหลี่รุ่ยหมิงก็ยังคงเสพสุขต่อไป โดยไม่คิดที่จะยับยั้งชั่งใจแม้แต่น้อย

ฉันคิดว่าฉันกับหลี่รุ่ยหมิงจะแอบทำเรื่องอับอายนี้โดยที่ไม่มีใครรู้ แต่ไม่คาดคิดเลยว่า จางมินจะจับได้ในที่สุด

วันหนึ่ง ฉันเพิ่งให้นมทารกเสร็จ เธอก็ถือรูปถ่ายที่น่ารังเกียจของฉันกับหลี่รุ่ยหมิงมา แล้วปาใส่หน้าพวกเรา

"พวกคุณสองคนนี่มันไร้ยางอายจริง ๆ! มาเป็นแม่นมให้ลูกฉัน แต่สุดท้ายพวกคุณก็สมสู่กัน!"

"หลี่รุ่ยหมิง คุณหลงเสน่ห์ผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่แรกเห็นเลยใช่ไหม? มิน่าล่ะแม่นมคนก่อน ๆ ถึงไม่ถูกใจคุณเลยสักคน"

การอบรมสั่งสอนที่ดี ทำให้จางมินไม่ได้เอ่ยคำหยาบคายออกมาเลย

ส่วนฉันก็อับอายจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้น

ขณะเดียวกัน ในก้นบึ้งของหัวใจก็หวาดกลัวอย่างยิ่ง

แล