บทที่ 82 ใต้อาณัติคุณ NC+

ทั้งสองได้จัดงานแต่งเล็กๆ เฉพาะญาติสนิทมิตรสหายและจดทะเบียนสมรสกันเรียบร้อย พร้อมกับเรนก็ทำเรื่องให้น้องเอิร์ธได้เป็นลูกที่ถูกต้องตามกฎหมาย ครอบครัวและแก๊งของพวกเขาต่างยินดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้มาก สามคนพ่อแม่ลูกไปฉลองกันที่พัทยา และคนเป็นพ่อก็ได้พาลูกขี่เจ็ตสกีตามคำสัญญา

*****

สามเดือนต่อมา

ฟ้าใสกำลังทำกับข้าวเย็นอยู่ วันนี้เมฆาพาน้องเอิร์ธไปหาซิม เห็นว่าจะพากันไปเดินตลาดนัด เหลือเธอกับเรน ตอนนี้ชายหนุ่มกำลังรดน้ำผักอยู่ที่บ้านยายช้องซึ่งไม่ให้ใครเช่าแล้ว เก็บเอาไว้ให้ครอบครัวของเรนมาพักยามที่มาเที่ยวเมืองไทย

“โอ้ก!”

จู่ๆ ฟ้าใสก็เกิดอาการเหม็นกลิ่นกระเทียมเจียวขึ้นมาทั้งที่ปกติมันเป็นของโปรดของเธอ หญิงสาวโก่งคออาเจียนอยู่หลายนาที จนไม่มีอะไรออกมาอีกก็ล้างหน้าล้างปาก

เธอจ้องมองตัวเองในกระจกเงา ชั่วนาทีนั้นภาพความทรงจำในอดีตก็แวบเข้ามาในหัว... ตอนอยู่ที่เกาะกลางทะเลในวันสุดท้ายก่อนจะถูกจับตัวไป ใบหน้าหญิงสาวซีดและมือสั่นขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้

“ฟ้า...เป็นอะไร”

น้ำเสียงตกใจของเรนดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงถลันเข้ามาในห้องน้ำ ตรงมาจับแขนเธอ เอามือแตะหน้าผากเพื่อเช็กอุณหภูมิ

“ตัวก็ไม่ร้อนนี่ ฟ้าเป็นอะไร เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” ชายหนุ่มรีบประคองเมียรักออกจากห้องน้ำด้วยความห่วงใยปนกังวล

“ฟ้าไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกค่ะ แค่เหม็นกลิ่นกระเทียมเจียวเท่านั้นเอง”

“หือ? เหม็นกระเทียม?”

เรนฟังแล้วก็ขมวดคิ้วทันที เพราะปกติฟ้าใสชอบกระเทียมเจียวมาก เมื่อครู่เขาทันเข้ามาเห็นตอนเธออาเจียนพอดี พลันภาพอดีตเมื่อหลายปีก่อนก็วาบขึ้นมาในใจ ความทรงจำในเช้าวันนั้นตอนที่เขาเข้าไปเห็นฟ้าใสอ้วกในห้องน้ำอย่างนี้ มันเหมือนเดจาวูไม่มีผิด

“หรือว่า...ฟ้าจะท้อง?”

เขาคาดเดาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นและบีบแขนเธอแน่นโดยไม่รู้ตัว ฟ้าใสเองก็คิดแบบเดียวกัน ตั้งแต่แต่งงานกันมา หญิงสาวก็ไม่ได้คุมกำเนิดเลย

“ฟ้าว่า...อาจจะเป็นไปได้”

“งั้นรอแป๊บนะ เดี๋ยวพี่จะไปซื้อแท่งตรวจเอง”

ชายหนุ่มกล่าวเสร็จก็ผลุนผลันออกจากบ้านไปทันที ราวยี่สิบนาทีก็กลับมาพร้อมกับอุปกรณ์ที่ต้องการ ร่างสูงวิ่งขึ้นไปยังห้องนอน

ฟ้าใสก็กำลังนั่งดมยาดมชมวิวแม่น้ำอยู่ที่ระเบียง เห็นคนตัวสูงเหงื่อแตกพลั่ก สีหน้าตื่นๆ ก็ให้รู้สึกเอ็นดูนัก สายลับคนเก่งของเธอกลายเป็นพ่อบ้านอย่างเต็มตัว ปลูกผักปลูกหญ้าเก่งมาก ตั้งแต่แต่งงานกันมาเขาก็ทำตัวน่ารักสุดๆ ไปรับไปส่งลูกทุกวัน ตอนนี้ที่บ้านมีกระสอบทรายเอาไว้ให้เจ้าหนูซ้อมมวยด้วย เพราะลูกฟังพ่อเล่านิทานสายลับแล้วก็อยากจะเก่งเหมือนพระเอกในนิทานบ้างนั่นเอง

“ได้มาแล้ว มาฉี่ใส่นี่เร็วฟ้า”

เขาดึงมือเธอพาเข้าห้องน้ำอีกหน หญิงสาวเงยหน้ามองคนตัวสูงยืนปักหลักอยู่ตรงหน้าไม่ยอมไปไหน

“เอ่อ พี่เรนไปรอข้างนอกสิคะ ฟ้าตรวจเองได้”

เขาจะมานั่งดูเธอฉี่ได้ยังไงกันเล่า มันน่าอายจะตายไป

“ไม่ พี่ไม่ไปไหนทั้งนั้น พี่อยากช่วยฟ้า อยากเห็นทุกขั้นตอนว่ามันตรวจยังไง”

พี่เรนคือคนดื้อที่สุดคนหนึ่ง...ฟ้าใสไม่น่าลืมเลย

“แต่ฟ้าฉี่ไม่ออกไง มันเขินถ้าพี่อยู่ด้วย” หญิงสาวบอกเหตุผล

“มาเขินอะไรตอนนี้หือ พี่เห็นของฟ้าทุกซอกทุกมุมแล้ว แถมกินน้ำจนฉ่ำ แค่ฉี่ไม่เห็นต้องอายเลย นี่ผัวนะครับ”

“โธ่ พี่เรนอะ ดื้อจังเลย” เธอบ่นอย่างอ่อนใจ

“ไม่ต้องมาโธ่ใส่พี่ รีบถอดกางเกงเร็วๆ เข้า หรือจะให้พี่ช่วยถอดให้?”

เขาทำสีหน้ากรุ้มกริ่มทันทีเมื่อพูดประโยคนี้ ฟ้าใสค้อนควักให้คนทะลึ่งทีหนึ่ง เพราะถ้าเขาถอดเสื้อผ้าเธอทีไร มันไม่เคยจบแค่ถอด แต่จะต้องมีการได้เสียกันแบบที่ต้องนับเป็นยกๆ เลยทีเดียว

“อ้อ รอแป๊บ พี่จะไปเอาแก้วให้”

“เอามาทำไม”

“ก็เอามารองฉี่ไงล่ะ” เขาคิดให้เธอเสร็จสรรพ จากนั้นก็วิ่งออกไป แล้ววิ่งกลับมาพร้อมแก้วพลาสติกใสใบหนึ่ง

“อะ...เอาไป”

สีหน้าตื่นเต้นของเขาทำให้ฟ้าใสนึกเอ็นดูจนใจอ่อนยอมแพ้คนดื้อ เธอโอบแขนกอดเขาเป็นการขอบคุณ แล้วจับเขาหมุนตัว

“หันหลังเลยค่ะ”

เรนรีบทำตามแต่โดยดี ขณะรอให้เมียฉี่ เขาก็หยิบกล่องอุปกรณ์ตั้งครรภ์มาอ่านอย่างตั้งใจ เขาซื้อมาตั้งห้าอัน ตอนนี้ก็แกะสามอันวางเตรียมไว้บนเคาน์เตอร์