ตอน 41 ชีวิตที่บิดเบี้ยว

"คุณผู้หญิงจะไปไหนอีกหรือคะ...ไปเที่ยวเมืองนอกหรือคะ"

ก้อยถามคนเป็นนายระหว่างที่คอยช่วยหยิบนั่นหยิบนี่ให้ ไข่มุกกำลังเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าเดินทาง เวลาปกติเธอคงไล่ก้อยไปพ้น ๆ โทษฐานที่เกะกะแต่วันนี้กลับใจหายแปลก ๆ เลยยอมให้เด็กรับใช้คนสนิทค่อยช่วยอยู่ข้าง ๆ

"ไม่รู้ จะไปไหนก็ยังไม่รู้ รู้แต่ว่าไม่อยากอยู่ที่นี่ บ้านหลังนี้มีแต่คนไม่ปกติ"

ก้อยเกือบหลุดปากออกไปแล้วตามประสาคนปากเปราะว่า...เพิ่งรู้หรือคะ แต่โชคดีที่ฮึ้บไว้ทัน

กระนั้นก็ยังอดทนหน้าจ๋อยไม่ได้

"ถ้าไม่ไปเที่ยวเมืองนอก ให้ก้อยไปด้วยได้ไหมคะ ก้อยจะได้ดูแลคุณผู้หญิง"

"จะมาดูแลฉันทำไม อีกอย่าง ฉันไม่ได้เป็นคนจ่ายเงินเดือนแกนะนังก้อย..."

ไข่มุกหยุดเก็บของชั่วคราว หันมามองหน้าคนสนิทให้ชัด ๆ ยกมือเท้าสะเอวแล้วก็ถอนหายใจ

"รู้ใช่ไหมว่าเงินเดือนที่แกได้ตั้งแต่เดือนแรกจนถึงเดือนนี้ เป็นเงินผัวฉัน ไม่ใช่เงินฉัน"

"ก้อยไม่รู้หรอกค่ะ"

เด็กสาวบอกตามตรง

"เพราะสำหรับก้อย จะเงินคุณผู้หญิงหรือคุณธาม ก็เงินเจ้านายเหมือนกัน ก็คุณผู้หญิงเป็นเมีย...เอ๊ย เป็น พันละยาของคุณธามนี่คะ"

ไข่มุกถอนหายใจยาวกว่าเดิม ทรุดนั่งขอบเตียงอย่างหมดแรง ก่อนจะกวักมือเรียกก