ตอนที่8

ในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึง วันนี้เป็นวันที่บ้านของนางกับเสี่ยวซีเสร็จพร้อมจะเข้าอยู่ วันนี้นางและเสี่ยวซีจึงลุกขึ้นตั้งแต่เช้าเพื่อจะซื้อของใช้เข้าบ้านกัน โดยมีรถม้าของท่านลุงฉีที่ตอนนี้กลายเป็นรถม้าเจ้าประจำของนางไปแล้ว เมื่อซื้อของที่วันนี้เยอะเอาการเสร็จเรียบร้อย นางก็รีบเดินทางกลับบ้านเพื่อจัดของเข้าบ้านอย่างขะมักเขม้นและมีท่านป้าเนี่ยและหวั่นเอ๋อ ภรรยาและบุตรสาววัยสิบหนาวของท่านลุงฉีมาช่วย ครอบครัวของท่านลุงฉีเป็นเพื่อนบ้านครอบครัวแรกที่นางสนิทด้วย และเสี่ยวซีของนางก็ได้หวั่นเอ๋อมาเป็นเพื่อนเล่น วันนี้นางจึงตั้งใจจะทำอาหารเลี้ยงฉลองบ้านหลังใหม่ของนาง โดยเชิญครอบครัวท่านลุงฉีและท่านตาเหวินมาเป็นแขก ถึงวันนี้จะรู้สึกเหนื่อยล้าแต่ก็มีความสุขที่สุด นางและบุตรไม่ต้องเป็นคนเร่ร่อนอีกต่อไปแล้ว

เมื่อร่วมกันทานอาหารที่วันนี้นางทำอาหารง่ายๆ หลายอย่างเนื่องในวันพิเศษนี้ ต่างก็ได้รับคำชมจากทุกคนถึงรสชาติที่พวกเขาไม่เคยทานและดูแปลกตานัก แต่ทว่าอร่อยเป็นที่ถูกปากของทุกคน บนโต๊ะอาหารจึงเต็มไปด้วยบรรยากาศครื้นเครงและเสียงหัวเราะ เมื่อทานกันเสร็จก็นั่งคุยกันย่อยอาหารจากนั้นจึงแยกย้ายกันกลับ 

คืนนี้เป็นคืนแรกที่ได้นอนบ้านที่เป็นของตนเองจริงๆ ทำให้นางนอนไม่ค่อยจะหลับ หันมามองร่างเล็กกลมป้อมที่กรนหน่อยๆ แล้วนึกอิจฉานัก เจ้าตัวเล็กของนางพอหัวถึงหมอนก็หลับทันที ช่างเลี้ยงง่ายนัก

เมื่อนอนไม่หลับจึงลุกขึ้นมานั่งคิดว่าจะทำอะไรต่อไปดี นางคงต้องหาอะไรทำเพื่อหารายได้หากมีแต่จ่ายออกไปเช่นนี้คงไม่ดีแน่ นั่งคิดไปคิดมาก็เกิดไอเดียจากที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่อยู่หลายเดือนนางยังไม่เคยเห็นร้านขายน้ำเต้าหู้เลย เห็นแต่ร้านขายพวกซาลาเปา ใช่ นางจะขายน้ำเต้าหู้ นางนั้นพอจะมีฝีมือในการทำอาหารอยู่บ้างและพอรู้สูตรทำน้ำเต้าหู้และการทำปาท่องโก๋ คงจะพอนำมาประกอบอาชีพได้ คิดได้ดังนั้นจึงได้เข้านอนเพราะเริ่มจะง่วงแล้ว พรุ่งนี้คงต้องลุกขึ้นแต่เช้าเพราะยังมีหลายอย่างที่ต้องทำไหนจะต้องไปสำรวจตลาดหาที่ทางตั้งร้านและหาวัตถุดิบเพื่อมาทำของขายไม่รู้ยุคนี้จะมีของที่ต้องการครบหรือเปล่า คงต้องลองไปหาดู

เช้าวันรุ่งขึ้นลี่เซียนก็พาเสี่ยวซีมายืนรอท่านลุงฉีอยู่ตรงรั้วบ้านเพราะท่านลุงฉีจะต้องเข้าเมืองทุกเช้าเพื่อขับรถม้ารับจ้างและนำผ้าเช็ดหน้า ถุงหอมและถุงเงินที่ท่านป้าเนี่ยปักออกไปส่ง

วันนี้นางจะพาเสี่ยวซีไปฝากไว้กับป้าเนี่ยและหวั่นเอ๋อเพราะหากพาเสี่ยวซีไปด้วยคงจะไม่สะดวกนัก เมื่อรถม้าของท่านลุงฉีมาถึงนางจึงให้ท่านลุงฉีพาวกกลับไปที่บ้านของท่านลุงฉีเพื่อไปส่งเสี่ยวซีและเดินทางเข้าเมืองพร้อมกับท่านลุงฉี

ระหว่างทางก็สอบถามท่านลุงฉีถึงร้านค้าที่ขายของที่นางต้องการ และปรึกษาท่านลุงฉีว่านางอยากจะขายน้ำเต้าหู้จะตั้งร้านที่ไหนได้บ้าง

ท่านลุงฉีจึงได้พานางไปเจรจาเช่าแผงตรงที่ทำเลดีมีคนสัญจรไปมาอยู่ตลอด นางคิดไม่ผิดจริงๆที่ปรึกษาท่านลุงฉี จากนั้นท่านลุงฉีจึงไปส่งนางในตลาดที่ขายสินค้าทุกอย่าง ให้นางไปซื้อของที่ต้องการขากลับลุงฉีจะแวะมารับ นางได้ตกลงกับท่านลุงฉีไว้ว่าจะติดรถม้าท่านลุงฉีมาขายของในทุกเช้าโดยให้ค่ารถม้าวันละยี่สิบอีแปะ ตอนแรกลุงฉีจะไม่เอาเพราะเห็นว่าอย่างไรก็เป็นทางผ่านไม่ได้หนักหนาอะไรแต่นางไม่ยอม ท่านลุงฉีจึงได้รับไว้

เมื่อมายังตลาดนางก็เดินหาซื้อวัตถุดิบที่จดไว้คร่าวๆ ตั้งแต่ตอนรุ่งสาง เดินหาของอยู่นานกว่าจะได้ของตามที่ต้องการแม้จะไม่ตรงตามที่คิดไว้แต่ก็พอจะใช้แทนกันได้ นางเรียกซื้อทั้งวัตถุดิบในการทำและอุปกรณ์ที่ต้องใช้ นางคิดไว้ว่าจะขายน้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋คู่กัน และจะขายโจ๊กด้วยเหมือนร้านข้าวต้มของภพก่อนหากว่ากิจการไปได้ดี คิดเอาไว้ว่าจะเปิดเป็นร้านขายอาหารไปเลย คนเราไม่ผิดไม่ใช่หรือที่จะมีความฝัน