Share

บทที่ 363

Author: มาแล้วก็อยู่ต่อเถอะ
หลี่กูกู่ดุดันน่าเกรงขาม สีหน้าเคร่งเครียด กดดันจนนางสนมกลุ่มนั้นหน้าซีดเผือด

นางตวัดสายตาดุจสายฟ้ามองไปยังเฉินกุ้ยเหริน รวมถึงสนมยศฉางไจ้ และตาอิ้งที่กล่าววาจาว่าร้ายเจียงหวนเมื่อครู่

ทุกคนที่ถูกนางตวัดสายตามอง ล้วนหดคอและหลบเลี่ยงสายตาของนางโดยสัญชาตญาณ

หลี่กูกู่กลับไม่คิดจะปล่อยพวกนางไป นางก้าวเท้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จ้องมองไปที่เฉินกุ้ยเหริน

“เฉินกุ้ยเหริน เมื่อครู่ท่านบอกว่ากวาดเรียบทั้งชายและหญิงใช่หรือไม่?”

เฉินกุ้ยเหรินถูกขานชื่อ หน้าซีดเผือดเล็กน้อย นางกล่าวด้วยริมฝีปากที่สั่นเล็กน้อยว่า “ขะ… ข้าเพียง… ข้าเพียงแต่เลอะเลือนไปชั่วขณะ…”

นางพูดผิดพูดถูก เหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผากในพริบตา

“ยังมีท่านอีก หลี่ฉางไจ้”

หลี่กูกู่หันไปมองด้านข้าง “กลางวันแสกๆ จับเนื้อต้องตัวกัน ไร้มารยาท? วาจานี้ท่านเป็นคนกล่าวกระมัง?”

หลี่ฉางไจ้ตกใจตัวสั่น ผ้าเช็ดหน้าในมือถึงกับหลุดร่วง นางรีบโบกมือปฏิเสธ

“ปะ… เปล่า… กูกู่หูฝาดแล้ว…”

“หูฝาดหรือ?” หลี่กูกู่ยิ้มเย็น ตวัดสายตามองไปที่เหล่านางสนมที่หัวเราะเยาะเจียงหวนเมื่อครู่

“พวกท่านเล่า เมื่อครู่ปิดปากหัวเราะอันใดกัน? พูดออกมาให้บ่าวฟังหน่อยเถิด
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 364

    ดีเหลือเกิน หลี่กูกู่ตัวดี จวงเฟยตัวดี อาศัยว่ามีฝ่าบาทคอยหนุนหลัง กล้ากำเริบเสิบสานถึงเพียงนี้หากไม่ให้บทเรียนแก่จวงเฟยสักหน่อย นางจะไม่เห็นว่าตนเองเป็นคนที่รังแกได้ง่ายๆ หรอกหรือลี่เฟยสูดหายใจลึกๆ จากนั้นก็ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆนางข่มกลั้นไอสังหารที่แทบจะพวยพุ่งออกมาอย่างสุดความสามารถ จากนั้นก็ประดับรอยยิ้มที่ดูราวกับหน้ากากไว้บนใบหน้า ก่อนจะหันไปทางเจียงหวน“น้องสาวจวงเฟยช่างมีวาสนานัก” เสียงของลี่เฟยแฝงแววประชดประชัน “มีผู้อาวุโสที่จงรักภักดีอย่างหลี่กูกู่คอยปกป้องอยู่ข้างกาย มิน่าเล่าน้องสาวถึงได้ใช้ชีวิตในวังหลวงได้อย่างราบรื่นเช่นนี้”นางเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนหันไปยกน้ำชาที่วางอยู่ข้างมือขึ้นมาจิบหนึ่งคำ เพื่อระงับไฟโทสะข้างใน“แต่หากจะพูดถึงบุญวาสนา ย่อมหนีไม่พ้นฝีมือทำอาหารอันยอดเยี่ยมของน้องสาว”“วันนี้เหล่าพี่น้องมีโอกาสได้มารวมตัวกันอย่างหาได้ยาก และทุกคนก็ได้คัดลอกพระคัมภีร์จนเหน็ดเหนื่อยแล้ว มิสู้น้องสาวแสดงฝีมือทำกับแกล้มที่ถนัดสักสองสามอย่างให้ทุกคนได้ลองชิมดูหน่อยเป็นอย่างไร? เหล่าพี่น้องจะได้อาศัยบารมีของน้องสาวบ้าง?”ครั้นเอ่ยวาจานี้ออกไป บรรยากาศในตำหนักแปรเ

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 363

    หลี่กูกู่ดุดันน่าเกรงขาม สีหน้าเคร่งเครียด กดดันจนนางสนมกลุ่มนั้นหน้าซีดเผือดนางตวัดสายตาดุจสายฟ้ามองไปยังเฉินกุ้ยเหริน รวมถึงสนมยศฉางไจ้ และตาอิ้งที่กล่าววาจาว่าร้ายเจียงหวนเมื่อครู่ทุกคนที่ถูกนางตวัดสายตามอง ล้วนหดคอและหลบเลี่ยงสายตาของนางโดยสัญชาตญาณหลี่กูกู่กลับไม่คิดจะปล่อยพวกนางไป นางก้าวเท้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จ้องมองไปที่เฉินกุ้ยเหริน“เฉินกุ้ยเหริน เมื่อครู่ท่านบอกว่ากวาดเรียบทั้งชายและหญิงใช่หรือไม่?”เฉินกุ้ยเหรินถูกขานชื่อ หน้าซีดเผือดเล็กน้อย นางกล่าวด้วยริมฝีปากที่สั่นเล็กน้อยว่า “ขะ… ข้าเพียง… ข้าเพียงแต่เลอะเลือนไปชั่วขณะ…”นางพูดผิดพูดถูก เหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผากในพริบตา“ยังมีท่านอีก หลี่ฉางไจ้”หลี่กูกู่หันไปมองด้านข้าง “กลางวันแสกๆ จับเนื้อต้องตัวกัน ไร้มารยาท? วาจานี้ท่านเป็นคนกล่าวกระมัง?”หลี่ฉางไจ้ตกใจตัวสั่น ผ้าเช็ดหน้าในมือถึงกับหลุดร่วง นางรีบโบกมือปฏิเสธ“ปะ… เปล่า… กูกู่หูฝาดแล้ว…”“หูฝาดหรือ?” หลี่กูกู่ยิ้มเย็น ตวัดสายตามองไปที่เหล่านางสนมที่หัวเราะเยาะเจียงหวนเมื่อครู่“พวกท่านเล่า เมื่อครู่ปิดปากหัวเราะอันใดกัน? พูดออกมาให้บ่าวฟังหน่อยเถิด

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 362

    เจียงหวนย่อมได้ยินคำพูดประชดประชันของเวินอี้หลินอยู่แล้ว ได้แต่ทอดถอนใจกับตนเองที่เวินอี้หลินทำไม่ต่างอะไรจากโจมตีไม่เลือกหน้า นางกลัวว่าโลกจะสงบสุขเกินไปหรืออย่างไรแต่ละวัน หากไม่เอ่ยวาจายุแยงตะแคงรั่วสักสองสามประโยคคงจะรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวจับนางไปขายให้คณะงิ้วแสดงเป็นหญิงปากมากที่ชอบยุแยงตะแคงรั่วเสียเลย ให้นางแสดงความสามารถของตนออกมา รับรองว่าดังระเบิดแน่นอนเจียงหวนขี้คร้านจะสนใจเวินอี้หลิน คนประเภทนี้ ยิ่งพูดก็ยิ่งเป็นการเติมเชื้อเพลิงให้นางคิดได้ดังนั้น เจียงหวนจึงหันไปมองเหอหลิงที่กำลังมุ่งมั่นกับการเขียนพู่กันอยู่ข้างๆท่าทางจับพู่กันของเหอหลิงยังคงแข็งทื่อจนทนมองไม่ได้ ข้อมือลอยอยู่กลางอากาศ เกร็งนิ้วจนข้อต่อซีดขาว เขียนอักษรเพียงไม่กี่คำก็เหนื่อยจนแทบหอบแล้วเจียงหวนเห็นแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้า นางจึงวางพู่กันของตนเอง และขยับไปข้างๆ เหอหลิง“ข้อมือของเจ้าแข็งเกินไปแล้ว ยามเขียนอักษรต้องผ่อนคลายหน่อย”ขณะเอ่ย นางยื่นมือไปวางบนหลังมือของเหอหลิงที่กำลังถือพู่กันอย่างเป็นธรรมชาติเหอหลิงตะลึงจนพูดไม่ออก[กรี๊ดๆๆ พระสนมจวงเฟยแตะมือฉันแล้ว][มือของนางนิ่มจังเลย ลื่น

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 361

    เจียงหวนมองลี่เฟยอย่างไม่สะทกสะท้าน ไร้ซึ่งแววตื่นตระหนกถึงอย่างไรในห้องหนังสือของฝ่าบาทก็มีภาพอักษรมากมายขนาดนั้น หาภาพอักษรที่ลายมือหวัดๆ สักรูปมาหลอกนางก็ได้อย่างไรเสียอักษรแบบหวัด เมื่อเขียนแล้วก็ล้วนมีลายเส้นราวกับมังกรที่กำลังทะยานขึ้นฟ้า และหงส์ไฟที่กำลังร่ายรำหากนางกล้าสงสัย ก็เท่ากับยอมรับว่าตนเองไร้รสนิยมทุกคนมองหน้ากัน แววตาเต็มไปด้วยความสงสัยปรมาจารย์ด้านพู่กันในรัชสมัยก่อน? ดูเหมือนเรียบง่ายทว่ายอดเยี่ยม? พูดเล่นหรือเปล่า?อักษรของเหอหลิงเหมือนยันต์ไล่ผีไม่มีผิด ต่างจากคำว่าเรียบงายทว่ายอดเยี่ยมไกลโขทีเดียวทว่าเจียงหวนกลับพูดอย่างมั่นใจถึงเพียงนี้ ซ้ำยังนำฮ่องเต้องค์ก่อนมากล่าวอ้างอีก ใครจะกล้าคัดค้านว่าไม่มีอยู่จริงอีก?รอยยิ้มบนใบหน้าของลี่เฟยแข็งทื่อไปทันที นางเห็นท่าทีไม่ยี่หระของเจียงหวน รู้สึกราวกับไฟโทสะลุกไหม้ไปถึงหน้าผาก แต่กลับไม่อาจระบายออกมาได้นางแพศยาคารมคมหอก เรียบง่ายทว่ายอดเยี่ยมอันใดกัน? เห็นได้ชัดว่านางกำลังพูดจาเหลวไหล!น่าชังนัก กลับถูกนางตอกกลับจนพูดไม่ออกเสียได้ลี่เฟยกำผ้าเช็ดหน้าในมือแน่น เล็บมือแทบจะจิกเข้าไปในฝ่ามือแล้วนางสูดหา

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 360

    [พระสนมจวงเฟยช่วยฉันมาหลายหน ฉันก็จะช่วยพระสนมเหมือนกัน]ลี่เฟยถูกหลี่กูกูและเหอหลิงช่วยกันพูด คนหนึ่งร้องคนหนึ่งรับเช่นนี้ ก็ทำเอาลมหายใจติดขัด สีหน้าแปรเปลี่ยนไปมาหลายครั้ง ในที่สุดก็ได้แต่ระงับเพลิงโทสะแล้วฝืนยิ้มออกมา“เมื่อเป็นเช่นนั้น น้องสาวก็รีบนั่งลงเถิด หลี่กูกูกล่าวได้ถูกต้อง การปรนนิบัติฝ่าบาทย่อมเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด”เจียงหวนคร้านจะสนใจลี่เฟย ภายใต้การประคองของเสี่ยวเจา นางรีบเดินไปนั่งลงในตำแหน่งที่เหลือไว้ให้นางทันที ตำแหน่งนั้นอยู่ข้างเหอหลิงพอดี“ขอบใจเจ้า” เจียงหวนส่งสายตาให้เหอหลิง พร้อมพูดเบาๆ ขณะนั่งลงเหอหลิงที่ได้รับคำขอบคุณยินดีจนลนลาน รีบโบกมืออย่างรวดเร็ว เสียงเบาราวกับยุง“อ่า...อ่า พระสนมทรงเกรงใจเกินไปแล้วเพคะ”แม้ปากของเธอจะพูดแบบนั้น แต่ในใจกลับเบิกบานจนแทบจะมีดอกไม้บานแล้ว[ฉันได้รับรอยยิ้มจากเทพธิดาด้วย พลังรุนแรงเหลือเกิน!]การคัดลอกพระสูตรเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ภายในตำหนักเหลือเพียงเสียงพู่กันดังขวับๆเจียงหวนฝืนทำตัวเองให้แจ่มใส หยิบพู่กันขึ้นมา พยายามรวบรวมสมาธิแล้วเริ่มคัดลอกจนใจที่ปวดเอวปวดหลัง นั่งนานแล้วยิ่งรู้สึกไม่สบาย จนนา

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 359

    ฮั่วหลินประคองเจียงหวนไว้อย่างมั่นคง เมื่อเห็นนางสูดปากด้วยความเจ็บปวด คิ้วก็ขมวดแน่นเขาส่งเสียงออกไปด้านนอกอย่างเคร่งขรึม “หวังเต๋อกุ้ย!”หวังเต๋อกุ้ยรับคำ แล้วเดินเข้ามาน้อมกายรอรับคำสั่ง“ให้หลี่กูกูเข้ามารับใช้” ฮั่วหลินสั่ง แล้วกล่าวเสริมว่า “ให้นางไปร่วมการคัดลอกพระสูตรกับจวงเฟยด้วย ให้คอยดูแลให้ดี หากมีผู้ใดกล้าละเลย ให้รายงานเราทันที”เมื่อเจียงหวนได้ยิน ดวงตาก็สว่างไสวขึ้นมาสามส่วนนางจำหลี่กูกูคนนั้นได้เป็นอย่างดีเลยล่ะตอนที่ยังไม่ได้ย้ายมาตำหนักเว่ยยาง อวี๋ผินคิดฉวยโอกาสสร้างความลำบากให้นาง เป็นหลี่กูกูคนนี้แหละ ที่ตีหน้าเคร่ง ใช้กฎของวังมางัดจนอวี๋ผินพูดไม่ออก และช่วยคลี่คลายสถานการณ์ให้นางบรรยากาศรอบตัวนั่น ท่าทางเหมือนปกป้องลูกอ่อนนั่น เปรียบดั่งแสงสว่างในตอนนั้นของนางเลย“พ่ะย่ะค่ะ บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้” หวังเต๋อกุ้ยรับบัญชาแล้วถอยออกไปอย่างรวดเร็ว หลี่กูกูก็เดินเข้ามาสายตาของนางมุ่งตรงไม่ล่อกแล่ก คารวะฮั่วหลินและเจียงหวนอย่างถูกต้องตามขนบธรรมเนียม“บ่าวถวายพระพรฝ่าบาท ถวายพระพรพระสนมจวงเฟยเพคะ”“ไม่ต้องมากพิธี” ฮั่วหลินพยักหน้า “หวังเต๋อกุ้ยแจ้งทุกอย่างกับเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status