Share

บทที่ 3

Author: จุ้ยหลิงซู
เสียงโครมดังขึ้น เซียวเหยียนจิ่งรู้สึกว่าเลือดถูกต้มจนเดือดปุดขึ้นมาถึงกระหม่อม

"ฟู่!จาว!หนิง!"

เขากัดฟันเอ่ยชื่อฟู่จาวหนิงออกมาทีละคำๆ

นางกล้าดีอย่างไร จึงกล้ามาหยามหมิ่นเขาเช่นนี้?

ชาวบ้านรอบๆ ก็ล้วนตาโตพูดไม่ออกกันหมด จากนั้นจึงมองพวกเขาทั้งสองและพยักหน้าเห็นด้วยแบบไม่รู้ตัว พวกเขารู้สึกว่าสิ่งที่คุณหนูฟู่พูดออกมานั้นถูกต้อง

เซียวเหยียนจิ่งจ้องนางอย่างเกลียดชัง "ฟู่จาวหนิง เจ้าอย่ามาเสียใจภายหลังแล้วกัน! ข้าตอนนี้จะคอยดู ว่าเจ้าจะไสหัวกลับไปอย่างไร! เจ้าอย่าลืมว่าปู่ของเจ้า ตอนนี้เขาก็เหมือนจะเหลือแค่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายแล้วสินะ เจ้าเชื่อไหมว่าพอเจ้าเหยียบเข้าประตูจวนไปและเขารู้ว่าเจ้าถูกถอนหมั้น เขาคงขาดใจตายทันทีแน่?"

ฟู่จาวหนิงจ้องเขาตาลุกโชน

เซียวเหยียนจิ่งเจ้าผู้ชายขยะ ป่านนี้แล้วยังจะมาคุกคามนางอีก!

แต่ฟู่จาวหนิงก็รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นไม่ผิดเลย ผู้เฒ่าฟู่เวลานี้คงทนรับเรื่องแรงๆ ไม่ไหว

เซียวเหยียนจิ่งพอเห็นนางไม่โต้กลับ ก็หัวเราะเสียงเย็นขึ้นมา "แล้วก็ที่เจ้าหยามหมิ่นรัชทายาทอย่างข้าวันนี้ ข้าจดจำไว้หมดแล้ว เจ้าอย่าได้หวังว่าจะหาสามีได้อีก"

เขาจะคอยดูว่าตระกูลไหนจะกล้าแต่งฟู่จาวหนิงเข้าบ้าน!

หลี่จื่อเหยาพอได้ยินคำพูดเขาก็พยักหน้าและเสริมมาอีกประโยคทันที "ถูกต้อง! ผู้เฒ่าฟู่ไม่ใช่ว่าเป็นห่วงเจ้าที่สุดหรือ รอจนเจ้าขายไม่ออก เขาตายไปก็คงตาไม่หลับแน่!"

"เพียะ!"

ฟู่จาวหนิงยกมือขึ้น ตบฉาดเข้าหน้าหลี่จื่อเหยาอย่างแรงไปทีหนึ่ง มาแช่งปู่ของนางหรือ?

"กรี๊ดๆ! เจ้ากล้าตีข้าหรือ?"

หน้าหลี่จื่อเหยาบวมแดงขึ้นมาทันที ตอนที่นางกำลังจะพุ่งเข้าใส่ฟู่จาวหนิง เสียงชายหนุ่มเอาจริงเอาจังที่ใช้กำลังภายในส่งเข้ามาในหูของคนทุกคนเสียงหนึ่ง หยุดการเคลื่อนไหวทางนี้ลงในพริบตา

"ท่านอ๋องเจวี้ยนกลับเมืองหลวงแล้ว คนเดินถนนจงหลีกทางเสีย"

คนที่อออยู่เต็มถนนชะงักก่อน จากนั้นพอได้สติกลับมาก็ตะลึงพรึงเพริดกันขึ้น

"ท่านอ๋องเจวี้ยน! อ๋องเจวี้ยนกลับเมืองหลวงแล้ว!"

"โอ้วพระเจ้า อาการป่วยท่านอ๋องเจวี้ยนดีแล้วหรือ? ออกจากยอดเขาโยวชิงได้แล้วหรือ?"

ท่านอ๋องเจวี้ยน?

ความทรงจำในสมองจาวหนิงกำลังค้นหาเรื่องเกี่ยวกับอ๋องเจวี้ยน และพบว่าคุณหนูฟู่คนนี้ไม่รู้จักคนที่ชื่อว่าอ๋องเจวี้ยนเลย

แต่นางมองไปทางเซียวเหยียนจิ่ง ก็พบว่าเซียวเหยียนจิ่งถึงกับหน้าเปลี่ยนสี

จากนั้นก็ได้ยินเสียงนั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง "ใครขวางทาง ตาย"

ประโยคนี้เย็นชาไร้ปรานี ชาวบ้านที่อยู่เต็มถนนก็ล้วนพรั่นพรึง รีบร้อนแหวกทางออกซ้ายขวาทันที ขณะเดียวกันก็คุกเข่าลงพื้นดังตุบกันหมด

คนทั้งถนนคุกเข่ากันเช่นนี้ เหลือแค่ฟู่จาวหนิง เซียวเหยียนจิ่งและหลี่จื่อเหยาสามคนที่ยังยืนค้างอยู่ ดูสะดุดตามาก

ตอนนี้ฟู่จาวหนิงก็เห็นรถม้าคันหนึ่งค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามา

รถม้าสีดำสนิท ตัวรถแกะสลักลายอินทรีและกิ่งไม้ ทั้งสี่มุมสลักสัตว์ไว้ตัวหนึ่ง ม่านรถสีม่วงปักทองคงนิ่งไม่ไหวติง ปิดบังผู้ที่อยู่ในรถไว้อย่างมิดชิด

ม้าสามตัวที่ลากรถเองก็สูงใหญ่ล่ำสัน สีดำสนิท ผิวมันเงา ดูน่าเกรงขาม

หน้ารถม้ามีทหารม้านายหนึ่ง ด้านบนมีทหารหน้าตาหล่อเหลาวัยหนุ่มขี่อยู่ สีหน้าเย็นชา ที่เอวคาดกระบี่ยาวไว้เล่มหนึ่ง

ดูแล้วเมื่อครู่นี้น่าจะเป็นเขาที่พูดออกมา

ด้านหลังรถม้ายังมีทหารม้าอีกสิบสองนาย ล้วนสวมชุดแบบเดียวกัน คาดกระบี่เหมือนกัน

คน ม้า รถม้าขบวนนี้ ล้วนเผยความเย็นชาน่าเกรงขามที่ไม่อาจเข้าใกล้ได้ออกมา

ทหารวัยหนุ่มที่อยู่ด้านหน้าสุดคนนั้นกวาดตามองมาทางพวกของฟู่จาวหนิง หลี่จื่อเหยากำลังจะพูด แต่เซียวเหยียนจิ่งจู่ๆ ก็ดึงตัวนางให้คุกเข่าลงทันที

ฟู่จาวหนิงประหลาดใจ ท่านอ๋องเจวี้ยนคนนี้ ตัวตนฐานะความน่าเกรงขามล้วนอยู่เหนือเซียวเหยียนจิ่งสินะ! เช่นนั้นเซียวเหยียนจิ่งก็จะคุกคามเขาไม่ได้ใช่ไหม?

"ท่านอ๋องเจวี้ยนแต่งงานแล้วหรือยัง?"

ฟู่จาวหนิงยื่นมือไปสะกิดยายเฒ่าผู้ดูแลพิธีการที่คุกเข่าลงไปก่อนหน้าทันที เอ่ยถามเสียงเบา ในนี้น่าจะมีแค่ยายเฒ่าคนนี้เท่านั้นที่เป็นคนฝั่งตนเอง

"ไอ๊หยาคุณหนูฟู่รีบคุกเข่าลงเถอะ! ท่านอ๋องเจวี้ยนจะแต่งงานแล้วได้อย่างไรกัน แน่นอนว่าไม่อยู่แล้ว"

ยายเฒ่าพูดตัวสั่นเทา ยื่นมือกระตุกกระโปรงนางส่งสัญญาณให้รีบคุกเข่าลง

"แค่กๆๆ"

ในรถม้ามีเสียงกระแอมไอต่ำดังลอดออกมา

ฟู่จาวหนิงหูดี ได้ยินเข้าแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นหางตาของนางยังเห็นว่าทหารหนุ่มหล่อเหลาที่อยู่หน้าขบวนคนนั้นพอได้ยินเสียงไอสีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย และหันหน้ากลับไปมองทางรถม้า

ในใจนางสั่นกึก รีบเดินไปกลางถนนเข้าขวางรถม้าทันที

ทหารคนนั้นหันขวับมามองนาง มือทาบลงไปบนด้ามกระบี่

"หลีกไป!"

ฟู่จาวหนิงไม่ถอยแต่กลับเดินไปอยู่ข้างตัวเขา เอ่ยขึ้นเสียงต่ำ "ข้าช่วยบรรเทาอาการไอได้!"

เพราะกระบี่ของอีกฝ่ายกำลังจะชักออก คำพูดของนางจึงเร็วจี๋

เซียวเหยียนจิ่งมองฟู่จาวหนิงอย่างตกตะลึง หญิงสาวคนนี้บ้าหรือเปล่า? เขาก็พูดอยู่ว่าใครขวางทางตายแต่นางยังเดินเข้าไปหา ถูกถอนหมั้นจนสมองฟั่นเฟือนไปแล้วหรือ ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือไรกัน?

"แค่กๆๆๆ..."

สวรรค์อาจจะอยู่ข้างฟู่จาวหนิง ตอนที่นางเพิ่งพูดประโยคนี้จบ ในรถม้าก็มีเสียงกระแอมไอต่ำดังลอดออกมาอีกครั้ง

ทหารนายนั้นชะงักมือที่ชักดาบ

ฟู่จาวหนิงรีบเอ่ยต่อว่า "คนป่วยก่อนหน้านี้ตกน้ำมาใช่หรือไม่?"

พอได้ยินคำพูดนาง สีหน้าของทหารก็เปลี่ยนไป "เจ้าเป็นใครกัน?"

"ข้ามาจากร้านตระกูลฟู่ทางตะวันออกของเมือง ข้าชื่อฟู่จาวหนิง"

ตระกูลฟู่?

ทหารได้ยินเสียงกระแอมไอต่ำจากในรถม้า เขากัดฟันพูด "เช่นนั้นเจ้าก็ขึ้นรถม้า..."

แต่เขายังไม่ทันพูดจบ ก็ได้ยินเสียงของฟู่จาวหนิงเร่งดังขึ้น นางพูดเน้นเสียงแจ่มชัด พูดคำที่ทำให้คนทั้งหมดตะลึงงันออกมาประโยคหนึ่ง

"ท่านอ๋องเจวี้ยน ท่านต้องการพระชายาสักคนไหม พระชายาที่ทั้งฉลาดมีความสามารถและไม่สร้างความวุ่นวายให้แก่ท่าน!"

ฮึ่ม...

ลูกตาเซียวเหยียนจิ่งถลนออกมา

เขาไม่สนใจอีกแล้ว กระโจนตัวลุกขึ้นสาวเท้ายื่นมือคิดจะกระชากตัวฟู่จาวหนิงออกมา "ฟู่จาวหนิงเจ้าบ้าไปแล้วหรือ! บนตัวเจ้ายังสวมชุดแต่งงานที่เดิมทีจะไปกราบฟ้าดินกับข้าอยู่เลย นี่ก็เพิ่งจะถูกถอนหมั้น..."

ฟู่จาวหนิงสะบัดมือเขาออก ถอยหลังก้าวหนึ่ง และไม่ทันสังเกตว่าตนเองเข้าใกล้ตัวรถม้าขึ้นไปอีก

นางได้กลิ่นยา

"ไม่สร้างความวุ่นวาย ทั้งฉลาดมีความสามารถ? เจ้าพูดถึงตนเองหรือ?"

ในรถม้ามีเสียงขรึมต่ำเสียงหนึ่งดังลอดออกมา น่าจะเพราะเพิ่งไอไป เสียงนี้จึงดูแหบพร่า ฟู่จาวหนิงฟังจนคันหูขึ้นมา

เสียงนี้จะน่าฟังเกินไปหน่อยไหม?

แต่นางก็ยังไม่ลืมตอบ เอ่ยขึ้นอย่างชัดเจนว่า "เพคะ ข้าฉันเอง"

ชายหนุ่มในรถม้าก็เหมือนจะหัวเราะขึ้นเบาๆ

"รัชทายาทเซียวเหยียนจิ่งแห่งจวนอ๋องเซียว คารวะท่านอ๋องเจวี้ยน" เซียวเหยียนจิ่งรีบร้อนเอ่ยขึ้น "ท่านอ๋องเจวี้ยน ฟู่จาวหนิงคนนี้เป็นคนโง่ที่ไร้ยางอาง นางกล้ามารบกวนท่าน..."

ท่านห้ามปล่อยนางไปเด็ดขาด!
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Toy M
ทำไมเรียกรัชทายาท เป็นลูกชายออ๋งชื่อจื่อ เป็นทายาทเท่านั้น
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2488

    "พวกเจ้าเป็นใคร? จะทำอะไรน่ะ?"สาวกลัทธิเทพทำลายล้างที่เฝ้าจวนว่าการพอเจอคนที่มารับตัวจางลี่เฉิง ก็ร้องเสียงดังขึ้นมา"หยุดนะ!"จงเจี้ยนพาคนเข้ามาชิงตัวจางลี่เฉิง เดิมทีจงใจให้อีกฝ่ายพบตัวอยู่แล้วกระทั่งว่า เขายังพาจางลี่เฉิงวิ่งวนวิ่งวนรอบจวนว่าการก่อน พอสร้างความวุ่นวายมากพอ จากนั้นจึงดึงตัวคนทะยานออกไปอย่างรวดเร็วด้วยวิชาตัวเบาอีกฝ่ายพอเห็นสถานการณ์ ก็ร้องตะโกนขึ้นทันที ร้องเรียกคนอื่นให้ไล่ตามไปพวกจงเจี้ยนดึงตัวจางลี่เฉิง วิ่งพล่านไปทั่วเมืองพอผ่านหอระฆัง องครักษ์ที่เข้ายึดจุดสำคัญไว้ก็เป่าแตรสัญญาณขึ้นมา จากนั้นก็ร้องเรียกคนเสียงดัง"มีคนชิงตัวจางลี่เฉิง! รีบไปขวางพวกเขาไว้!"สาวกคนอื่นที่เฝ้าอยู่ในเมืองเดิมทีก็จะฟังคำสั่งของคนเหล่านี้ พอได้ยินเสียง สาวกที่ลาดตระเวนก็รีบตามจงเจี้ยนและคนอื่นไปทันที"หลีกไป!"พวกจงเจี้ยนหลังจากวนไปรอบหนึ่ง ก็พุ่งตรงไปทางประตูเมืองเพราะจำนวนคนของพวกเขาก็ไม่น้อย วิชาตัวเบาก็ร้ายกาจ สาวกลัทธิเทพทำลายล้างพอเห็นก็เข้าใจกันขึ้นมา"พวกเขาต้องเป็นคนของอ๋องเจวี้ยนแน่นอน!""ตามพวกเขาไป! จับเป็นพวกเขา พวกเราก็ได้คุณความดีครั้งใหญ่แล้ว!"คนท

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2487

    สามวันต่อมาอากาศเย็น มีหมอกบนเขาจำนงเทพตั้งแต่ช่วงกลางคืนจนถึงเช้าตรู่ ถูกปกคลุมด้วยเมฆหมอกบางๆ จนดูเต็มไปด้วยกลิ่นอายของเซียนในเมืองอวิ๋นจิงมีคนบอกเวลายามด้วยตอนยามห้า คนบอกเวลายามพอตีเคาะกลองยาม เตรียมจะกลับไปนอนหลับ ก็รู้สึกว่าด้านหลังมีลมอะไรพัดผ่านไปเขาหมุนตัวไปดู ก็ไม่มีอะไรแต่ว่า ข้างๆ ก็เป็นหอระฆังแห่งหนึ่งของเมืองอวิ๋นจิงพอดีบนหอระฆังแต่ก่อนจะมีข้าราชการคอยเฝ้าอยู่ตลอด คนของลัทธิเทพทำลายล้างก็เข้ามาสับเปลี่ยนข้าราชการพวกนี้ออกไปที่นี่สามารถมองเห็นถนนใหญ่บริเวณประตูเมืองได้ตลอดเส้นทาง พอมีอะไรเคลื่อนไหวก็จะเห็นได้หมดคนของลัทธิเทพทำลายล้างไร้เหตุผล แม้จะไม่ฆ่าคนส่งเดช แต่บางครั้งก็ยังมีการทุบตีเตะต่อย หรือเหยียดหยามเข้ามา แล้วยังใช้พวกพิษที่ทำให้เกิดตุ่มพุพองบนหน้าหรือทำให้คันขึ้นมาเหมือนกันคนบอกเวลายามตอนที่เดินผ่านหอระฆังแห่งนี้ก็หวาดระแวงหลังจากผ่านมาจึงถอนใจโล่งแต่เมื่อครู่ที่มีลมพัดผ่านไป เขารู้สึกไปเองหรือ?เขาเหลือบมองไปทางหอระฆัง ตัวสั่นขึ้นมา รู้สึกว่าไม่ควรไปยุ่งเรื่องคนอื่นต่อให้ไม่ใช่ลมแล้วทำไมกัน?คนบอกเวลายามรีบออกไปและเขาก็ไม่รู้เลย ว

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2486

    ไม่ว่าเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างจะใช่หรือไม่ใช่ผู้รับใช้เทพเหยี่ยวก่อนหน้านี้หรือไม่ อย่างน้อยตอนนี้ก็เป็นการเตือนเซียวหลันยวนกับคนอื่นๆ แล้วว่า บุคคลผู้นี้อาจจะเป็นผู้ที่ร้อยพิษมิกล้ำกราย"พี่เขย พวกเราได้ของสิ่งนี้มา"ฟู่จาวเฟยเอาไม้ที่ขูดออกมาส่งให้เซียวหลันยวน "แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร"เซียวหลันยวนเอาไม้สองสามชิ้นนั้นส่งให้จางลี่เฉิง "ใต้เท้าจางรู้จักไม้พวกนี้ไหม?"จางลี่เฉิงรับไป มองดูอย่างละเอียด แล้วลองดมดูเขารู้จักจริงๆ!หลังจากดมกลิ่นไม้นี้ สีหน้าจางลี่เฉิงก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย จากนั้นก็สงสัยขึ้นมา"ไม้ชนิดนี้ขึ้นอยู่ในหุบเขาแห่งหนึ่งบนเขาจำนงเทพ หาค่อนข้างยาก แต่ก็ยังมีอยู่" เขาลังเลไปครู่หนึ่ง แล้วจึงเอ่ยต่อว่า "แต่ไม้ชนิดนี้ จากที่ข้าเข้าใจมาก่อนหน้า ประโยชน์ของมันออกจะดูน่าอายหน่อย คือเมื่อนำมาแช่แล้วตากแห้ง จะส่งกลิ่นที่ทำให้คนรู้สึกเร้าอารมณ์ขึ้นมา"พวกของเซียวหลันยวนพอได้ฟัง ก็เข้าใจขึ้นมาแล้วน่าจะเป็นยาที่ทำให้คนลุ่มหลงมัวเมากันนั่นล่ะฟู่จาวเฟยอายุยังน้อย พอได้ยินแล้วก็อดหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาไม่ได้แล้วเขายังดมมันอยู่ตั้งนาน! ยิ่งไปกว่านั้นเขายังรู้สึกว่ากลิ่นนี้น่

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2485

    ฟู่จาวเฟยไม่รู้ว่าทูตเทพเหยี่ยวอะไรนั่นช่วยกลับมาจากที่ไหน"แต่ว่า คนคนนั้นเป็นทูตเทพเหยี่ยวได้สองปีก็ป่วยตายไป ต่อมาทุกคนล้วนบอกว่าอัปมงคล เทพเหยี่ยวน่าจะไม่ชอบเขา แล้วจึงทำการเลือกใหม่อีกคน"เซียวหลันยวนขมวดคิ้ว"เสี่ยวเฟย เจ้าคิดจะบอกว่า เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างอาจจะเป็นผู้รับใช้เทพเหยี่ยวคนนั้นของพวกเจ้าก่อนหน้านี้หรือ?"ฟู่จาวเฟยกลับส่ายศีรษะ"ไม่ใช่ขอรับ พี่เขย ข้าอยากจะบอกว่า เงื่อนไขการคัดเลือกผู้รับใช้เทพเหยี่ยวนั้นมีอยู่สองข้อ ที่คนภายนอกอาจมองว่าแปลกประหลาดมาก หากผ่านสองข้อนี้ไปได้ คนคนนั้นก็คงจะมีพรสวรรค์อยู่บ้าง""สองข้อไหน?" ถังอู๋เจวี้ยนรู้สึกอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา"ข้อหนึ่งคือไม่กลัวพิษแต่กำเนิด"ตอนที่ฟู่จาวเฟยพูดขึ้นมาก็รู้สึกอิจฉาอย่างมาก"อีกข้อหนึ่งคือไม่กลัวอุณหภูมิร้อนสูง พวกเราตอนนั้นยังเด็กจึงไม่ค่อยเชื่อ ยังมีเด็กบางคนซุกซน อยากไปทดลองดูว่าจริงหรือไม่ ดังนั้นจึงแอบไปวางยาพวกเขา""มีหญ้าพิษ และหนอนผีเสื้อมีพิษบางส่วน คนทั่วไปถ้าถูกหนอนคลานไปบนผิวหนัง ผิวก็จะเกิดตุ่มพองน้ำเรียงเป็นแนว และจะแดงบวม เน่าเปื่อยได้ง่ายมาก""แต่ว่าข้าเห็นผู้รับใช้เทพเหยี่ยวโดนห

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2484

    เซียวหลันยวนมองภาพนั้นคนบนภาพ สวมเสื้อมีที่มีหมวกใต้เท้าจางยังระบุสีกับวัสดุเสื้อคลุมไว้อีกด้วยขนสัตว์ หมวกใบใหญ่มาก ดึงลงมาคลุมตาจมูก และเขาก็เอาแต่ก้มหน้า มองเห็นแค่ส่วนตั้งแต่ร่องจมูกถึงคางเท่านั้นแต่ใต้เท้าจางก็ยังวาดออกมาละเอียดมากเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างตัวสูงมาก ยิ่งไปกว่านั้นไหล่ยังกว้าง คอยาวมือขวาเขาสวมปลอกหนัง ดูแล้วแปลกหน่อยๆ ส่วนมือซ้ายไม่ได้สวม หลังมือไม่รู้ว่าใช่แผลเป็นหยาบกร้านที่เกิดจากพิษในอดีตเหลือไว้หรือเปล่า หรืออาจจะเป็นมาแต่กำเนิด แต่ด้วยเหตุนี้จึงมองไม่ออกถึงอายุเขาเขากระทั่งสูงกว่าท่านอ๋องนิดหน่อยด้วย แม้ไหล่จะกว้าง แต่รูปร่างไม่ได้กำยำบึกบึน ดูผอมเพรียวเสียมากกว่า"มีลักษณะพิเศษหลายจุด น่าจะจำไม่ผิด เว้นเสียแต่ว่าเขาเตรียมตัวไว้ล่วงหน้า มีตัวแทน"แต่ก่อนพวกเขาเองก็ได้ยินว่า จักรพรรดิแคว้นหมิ่นมีตัวแทนอยู่ หาคนที่รูปร่างคล้ายคลึงกับเขา จากนั้นก็ฝึกฝนระยะยาว และยังทุ่มเวลาไปกับการแต่งหน้าให้ตัวปลอมดูคล้ายจักรพรรดิมากขึ้นเรื่อยๆพอเห็นเช่นนี้ ตอนที่จักรพรรดิไม่สามารถปรากฏตัวได้แต่จำเป็นต้องปรากฏตัว ก็จะมีตัวปลอมเข้ามาแทนและเรื่องอันตรายบางอย่าง ที

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2483

    การช่วยจางลี่เฉิงออกมา เป็นสิ่งที่เซียวหลันยวนรู้สึกว่าถูกต้องอย่างยิ่งเพราะจางลี่เฉิงคุ้นเคยกับเมืองอวิ๋นจิงกับเขาจำนงเทพมากเขาเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูงและรอบคอบมาก ยิ่งไปกว่านั้นยังชอบอ่านหนังสือ หนังสือที่หลงเหลืออยู่ในเมืองเขาอ่านมาแล้วแทบทั้งหมดนี่เป็นคนที่ความจำดีมากคนหนึ่งยิ่งไปกว่านั้นยังมีพลังในการลงมือทำแข็งแกร่งมากด้วยตั้งแต่อายุสิบห้า จางลี่เฉิงเป็นคนที่ติดตามจอมยุทธ์กลุ่มหนึ่งออกไปค้นหาเมืองและชุมชนอื่นๆอันที่จริงพวกเขาก็เคยไปยังชุมชนกับเมืองที่เหลืออยู่บางส่วน ต่อให้จะไม่เจอกับประชาชนที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็จะช่วยกู้สิ่งของบางอย่างกลับมาจางลี่เฉิงยังจัดตั้งพิพิธภัณธ์ประวัติศาสต์ตงฉิงขึ้นในเมืองอวิ๋นจิงอีกด้วย โดยจัดแสดงสิ่งของที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งถึงสองชิ้น รวมถึงหนังสือเก่าที่ชำรุด และเครื่องประดับต่างๆ เอาไว้ในพิพิธภัณฑ์แห่งนั้นกระทั่งว่า เขายังรวบรวมคนบางกลุ่มขึ้นมา เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์เก่าแก่ของตงฉิงโดยเฉพาะสำนักศึกษาในเมือง ก็เปิดสอนวิชาต่างๆ มากมาย รวมถึงวิชาช่างฝีมือสำหรับการฟื้นฟูวัตถุโบราณและสิ่งของต่างๆ ด้วยดังนั้น จางลี่เฉิงจึงมีบารมีอย่าง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status