Share

15

Author: Scince
last update Last Updated: 2025-07-17 11:48:39

การแบ่งอาหารให้ปัญญาชนในครั้งแรก ที่มาถึงยังค่ายชนบทก็เริ่มต้นขึ้น เดิมทีจะมีการแบ่งอาหารช่วงสิ้นเดือนของทุกๆ เดือน

แต่เกิดเรื่องขึ้นในบ้านพักของพวกหลี่เล่อเยียนซะก่อนทางคณะกรรมการจึงประชุมกันว่าจะแบ่งส่วนแบ่งให้ก่อนครึ่งหนึ่งในกลางเดือนนี้

เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่ 15 เดือนกรกฎาคม ปี 1956 ช่วงนี้ฝนมักจะเริ่มตกหนัก ทางการแจ้งเตือนมาว่าให้อยู่แต่ในบ้านอย่าได้ออกเดินทางไปไหนไกล อีกทั้งสถานการณ์ไม่สู้ดีนักมีการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างเลยล่ะ

ในเมืองใหญ่ๆ จะเห็นทหารแดงเดินลาดตระเวนราวกับเดินจับจ่ายใช้สอย แต่ความจริงนั้นไม่ใช่เลย

ช่วงเช้าหลี่เล่อเยียนรวมถึงปัญญาชนคนอื่น ๆ ได้รับส่วนแบ่งจำนวนจำกัดนั่นก็คือคือ

ข้าวสาร จำนวน 5 ชั่ง

แป้ง จำนวน 2 ชั่ง

เบี้ยเลี้ยงคนละ 2 หยวน

หากจะมองว่ามากก็มาก มองว่าน้อยก็น้อยแต่นี่คือปริมาณที่ถูกกำหนดมาแล้ว เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ บางคนดีใจจนน้ำตาไหลเพราะได้จับเงินเป็นครั้งแรก

ใช้เวลาไม่นานก็แจกจ่ายปันผลกันเสร็จ จึงมีเวลาเหลือเฟือ หลี่เล่อเยียนเลยชวนสองสาวเข้าเมืองอีกครั้ง นี่เป็นโอกาสอันดีที่เธอจะต้องหาทางระบายของ และหาลู่ทางเพื่อหาเงิน

หลี่เล่อเยียนนึกเสียดายที่ตั
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข   126

    “ที่เธอพูดมา … เป็นความจริงหรือ” แม่เฒ่าหยางเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เพราะในเนื้อจดหมายที่น้องชายส่งไปไม่เห็นเขาจะพูดถึงเรื่องนี้เลยนี่นา“พี่คะฉันจะโกหกพี่ทำไมละคะ ตัวหมิงเฉิงเองเขาไม่ได้อยากจะแยกไปหรอกค่ะ แต่ขัดใจภรรยาไม่ได้ เพราะเธอเป็นคนเอาแต่ใจ ถูกพ่อตามใจมาจนเสียคน เด็กไม่มีแม่คอยสั่งสอนก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ” พูดถึงตรงนี้แม่เฒ่าหยางก็มองตาค้างเพราะเธอก็ไม่ได้สั่งสอนลูกชายคนรองเช่นกัน“เอ่อ…ฉันไม่ได้หมายถึงพี่นะคะ อาเฉิงถึงแม้จะได้ไม่อยู่ใกล้ชิดกับพวกพี่เท่าไหร่ แต่ว่าเขายังมีฉันกับสามีคอยสั่งสอนนี่คะไม่อย่างนั้นเขาจะได้เป็นถึงผู้พันหรือคะพี่ว่าจริงไหม ฮ่าๆ” น้องสะใภ้หัวเราะกลบเกลื่อนที่เผลอพูดไปโดยไม่คิด แม่เฒ่าหยางมีสีหน้าเจื่อนๆ แต่ก็ยังคงยิ้มบาง ๆ พยักหน้าเห็นด้วย“พี่ว่าพี่กลับก่อนดีกว่านะมานานแล้ว ปล่อยอาหลงอยู่กับแม่เขาสองคน กลัวเธอจะทำอะไรยังไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่” พูดจบแม่เฒ่าหยางก็รีบเดินกลับบ้านลูกชายทันที เธอตั้งใจมานั่งหาความสบายใจ แต่ทว่ากลับยิ่งไม่สบายใจมากกว่าเดิม แต่อ

  • เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข   125

    เช้าวันที่อากาศร้อนวันหนึ่งของเดือนพฤษภาคม หลี่เล่อเยียนยังคงยุ่งอยู่กับการดูแลลูกชาย จนถึงตอนนี้ลูกชายของเธอก็มีอายุได้ 2 เดือนแล้ว เป็นอีกหนึ่งปัญหาใหญ่ ที่ต้องให้ถกเถียงกันเรื่องของลูกชาย เพราะแม่สามีนั้นได้เตรียมน้ำข้าวต้มมาป้อนลูกชายของเธอแล้ว“คุณแม่ทำอะไรคะ” หลี่เล่อเยียนที่ลุกไปเข้าห้องน้ำ จึงทิ้งลูกชายไว้กับแม่สามี แต่พอกลับเข้ามา เธอแทบจะกระโจนเข้าไปคว้าถ้วยอะไรสักอย่างจากมือของแม่สามี“กำลังป้อนน้ำข้าวต้มให้อาหลงน่ะ ดูสิเขาดูชอบมันมากนะ” ตอนนี้หยางหนิงหลงทำหน้าตาหยีๆ กับรสชาติที่เขาไม่คุ้นเคย เพราะหลี่เล่อเยียนให้ลูกชายดื่มเพียงน้ำนมจากเต้าของเธอเท่านั้น“ยังกินไม่ได้ค่ะคุณแม่ เขายังเด็กเกินไป” แม่เฒ่าหยางชะงักมือที่กำลังป้อนหลานชายทันที ทำไมถึงจะกินไม่ได้เธอเลี้ยงลูกมาตั้งกี่คนกัน ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าอันไหนกินได้กินไม่ได้ หลานชายเธอถือว่ากินช้ากว่าคนอื่นเสียด้วยซ้ำ“ทำไมล่ะ ฉันก็ทำแบบนี้เมื่อตอนที่พ่อของเขายังเป็นเด็ก เขากินเร็วกว่าหลงเอ๋อร์เสียด้วยซ้ำ” เธอยังรู้สึกว่าป้อนข้าวหลานชายช้าไป แต่เพราะเห็นว่าลูกสะใภ้มีน้ำนมเยอะเลยยังไม่ได้ป้อนเท่านั้

  • เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข   124

    ทางด้านของเสี่ยวฮวาที่ตอนนี้กำลังร้อนใจ เพราะเลยกำหนดส่งของมานานแล้ว เธอกลัวว่าเล่อเยียนจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น เพราะธรรมดาแล้วเล่อเยียนจะไม่มาสายเลยนี่นา เธอเข้าออกภายในบ้านและนอกบ้านทุกๆ 10 นาที จนเมื่อชั่วโมงก่อนเธอตัดสินใจมานั่งรอเล่อเยียนที่หลังพุ่มไม้เดิม ที่เล่อเยียนเคยซ่อนของเอาไว้ เธอฟุบหลับที่หลังพุ่มไม้ จนรู้สึกได้ถึงแรงสะกิด คิดว่าคงเป็นสามีที่มาตามเธอเข้าบ้านอย่างแน่นอน แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องร้องตะโกนดีใจกระโดดกอดเล่อเยียนด้วยความโล่งอก“เล่อเยียน พี่คิดว่าเธอเป็นอะไรไปเสียอีก พี่มานั่งรอเธอหลายชั่วโมงแล้วก็ยังไม่มา ไม่ได้เกิดเรื่องไม่ดีกับเธอใช่ไหม” เสี่ยวฮวาที่มัวแต่ดีใจที่ได้เห็นหน้าหลี่เล่อเยียน ก็ไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครอีกคนที่ติดตามเธอมาด้วย“ฉันไม่ได้เป็นอะไรค่ะ พี่คะนี่หยางหมิงเฉิงสามีของฉันค่ะ และนี่พี่เสี่ยวฮวาค่ะ ทั้งสองคนรู้จักกันไว้นะคะ” หลี่เล่อเยียนแนะนำสามีให้เสี่ยวฮวารู้จัก ส่วนทางด้านของเสี่ยวฮวานั้นตะลึงกับความหล่อของสามีน้องสาวหลี่ไปแล้ว เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยกเสียจริง เธอยังคิดจินตนาการว่าสามีของหลี่เ

  • เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข   123

    “ภรรยาครับได้โปรด…………” ตอนนี้เขายอมแลกทุกอย่างสำหรับการได้กินเนื้อในครั้งนี้“รับปากมาก่อนสิคะเรื่องส่งสบู่ ฉันรับปากค่ะถ้าหากเกิดอะไรที่ไม่ชอบมาพากลจะเลิกทำทันที ตอนนี้กำลังเป็นไปได้ด้วยดี เราก็ควรจะคว้าโอกาสนี้เอาไว้นะคะ” หยางหมิงเฉิงไม่รอให้เธอพูดจบ“อืม” เขาพูดออกไปได้เพียงเท่านั้นจริง ๆ แล้วก็ประกบเข้ากับริมฝีปากบางนั้นทันที เขาฉกฉวยเอาความหวานจากในโพลงปากที่เฝ้าคิดถึงมานาน ไม่ปล่อยให้เสียเวลามือก็ทำงานไปด้วยในการปลดเปลื้องอาภรณ์ให้ไปพ้นๆ สายตา เหลือเพียงร่างบางอรชรที่เขานั้นเคยชิมมาแล้วทุกตารางนิ้ว ผิวของเธอขาวเนียนละเอียดเหมือนไข่ขาว สวยไปทุกสัดส่วนไม่เว้นแม้แต่จุดอ่อนไหวที่สุด แม้เธอจะผ่านการคลอดลูกมาแล้วหนึ่งคน แต่ทุกอย่างยังดูสดใหม่เสมอ หยางหมิงเฉิงบอกรักภรรยาทุกตารางนิ้วของกายหยาบเธอ เขาไม่เคยมัวเมาอะไรเช่นนี้มาก่อน เธอทำให้เขาเมายิ่งกว่าสุราพันจอกที่ได้ดื่มมันลงไปหลี่เล่อเยียนยอมพลีกายสำหรับงานนี้มาก อะไรที่ไม่เคยทำเธองัดออกมาใช้จนหมด แม้กระทั่งการที่เธอเป็นคนคุมเกม ซึ่งดูเหมือนว่าสามีข

  • เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข   122

    “ก็ได้ค่ะ ฉันยอมรับก็ได้ แล้วจะมาให้คุณลงโทษทีหลังแล้วกัน แต่ตอนนี้คุณต้องช่วยฉันขนสบู่พวกนี้ไปส่งพี่เสี่ยวฮวาก่อนค่ะ ฉันสายมากแล้ว” หลี่เล่อเยียนจนมุมไม่มีทางแก้ตัวใด ๆ เธอเต็มใจรับบทลงโทษหนักๆ เอ้ย บทลงโทษที่เขาจะมอบให้ แต่ตอนนี้ต้องรีบทำเวลาแล้วล่ะ“ไม่ได้ครับ คุณสัญญากับผมแล้ว คุณบอกผมว่าไม่ชอบคนโกหกมีอะไรต้องพูดกันตรง ๆ ผมบอกคุณไปแล้วว่าไม่ชอบคนทำอะไรลับหลัง เรื่องนี้คุณผิดรู้ตัวใช่ไหมครับ” เล่อเยียนยืนหน้าบึ้งที่ประตูห้องของหลี่หาน เธอผิดมากหรืออย่างไรกันที่อยากจะให้ครอบครัวมีชีวิตที่ดีขึ้น ลำพังแค่เงินเดือนของเขาที่จะต้องจากลูกเมียไปเป็นเวลานาน ๆ แต่ได้เงินกลับมาไม่ถึง 1 ใน 4 ส่วนที่เธอหามันมาได้ด้วยซ้ำไป“ฉันยอมรับว่าทำผิดค่ะ แต่ไม่ขอยอมรับเรื่องที่ทำอะไรลับหลังคุณฟังแล้วดูเหมือนฉันเป็นคนไม่ดี เหมือนผู้หญิงที่สวมหมวกเขียวให้สามีซึ่งฉันไม่ได้ทำแน่นอน เพราะฉะนั้นคุณจะมาเหมารวมว่าฉันเป็นคนประเภทนั้นไม่ได้เด็ดขาดค่ะ ไม่อย่างนั้นฉันจะฟ้องคุณแม่เรื่องที่คุณดูถูกฉันว่าทำอะไรไม่ดีลับหลังคุณ” เธอไม่ได้เก่งแค่เรื่องทำสบู่อย่างเดียวหรอก

  • เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข   121

    กำหนดวันส่งสบู่ล็อตใหญ่ก็มาถึง ตอนนี้สิ่งที่เล่อเยียนกังวลที่สุดคือเธอจะบอกแม่สามีเรื่องขนสบู่ไปอย่างไรดี เธอให้น้องชายช่วยเรียงมันใส่ไว้ในถุงขนาดใหญ่ 4 ถุงเรียบร้อยแล้ว ถ้าเธออยู่บ้านคนเดียวเหมือนเมื่อก่อน เธอจะไม่คิดมากเลย เสร็จแล้วก็แค่เอาใส่เข้าไปในมิติ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เลยคงต้องหาวิธีใหม่เสียแล้วล่ะ“เธอจะเอาไปยังไงล่ะแม่หนิงหลง เรียกเมียเหยาอินมาช่วยดีหรือไม่แผลเพิ่งจะสมานกันดี แม่ไม่ค่อยอยากจะให้เธอยกของหนักเท่าไหร่ หรือจะให้แม่กับเมียเหยาอินยกไปส่งเขาดี” แม่เฒ่าหยางเห็นหุ่นของลูกสะใภ้แล้วก็เป็นห่วง กลัวว่าถุงสบู่จะทับหล่อนเอวหักไปเสียก่อน“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแม่ เดี๋ยวฉันจะไปเรียกพี่สะใภ้มาช่วยยกไปหน้าบ้าน เดี๋ยวคนที่สั่งก็มาเอาของแล้วล่ะค่ะ” เธอกะว่าจะใช้มุกเดิมที่โกหกสามีไปเมื่อครั้งที่แล้วยังไงก็ต้องแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าไปให้ได้ก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันเถอะตอนนี้เธอปวดหัวมาก ๆ เลยกับความเป็นห่วงเป็นใยของแม่สามีที่ดูจะมากเกินไปหน่อย“ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปเถอะ เดี๋ยวแม่จะดูอาหลงเอง ถ้าได้หลับแล้วก็น่าจะนอนได้นานไม่น่าเป็นห่วง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status