บทที่ 14/1

บทที่ 14 NC++

04.36 น.

ฉันนอนไม่หลับจ้าทุกคน TT’ ก็เพราะเวลานี้เคยเป็นเวลาทำงานของฉันโดยปกติแล้ว มันเลยติดเป็นนิสัยไม่ง่วงนอนเวลานี้นะสิ ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องนอนขนาดใหญ่ที่ตกแต่งแบบคุมโทนภายในตัวห้องกว้างใหญ่บ่งบอกถึงฐานะของกราฟมาก ไม่ใช่แค่ห้องนี้ห้องเดียวหรอกนะ แต่ทั้งบ้านเลยก็ว่าได้

กุกกัก ๆ

หลังจากที่นอนคิดไรไปเรื่อยเปื่อยฉันก็ได้ยินเหมือนมีเสียงอะไรสักอย่างกระทบจากข้างนอกหน้าต่างที่อยู่ใกล้ ๆ กับป่าหลังบ้าน ห้องฉันอยู่ไกลจากกลางบ้านพอสมควร แถมห้องฉันยังติดกับป่าไม้รกร้างอีกด้วย จึงไม่ค่อยได้ยินเสียงเท้าของคนที่กำลังลาดตะเวนเท่ากลางบ้านสักเท่าไหร่

ง่าย ๆ ก็คือห้องนี้ให้ความเป็นส่วนตัวมากกว่าห้องที่อยู่ติดกลางบ้าน แถมในห้องนี้ก็ไม่มีกล้องวงจรปิดด้วยนะ เพราะฉันสำรวจทั่วห้องแล้ว ไม่งั้นถ้ามีกล้องฉันได้นอนตัวเกร็งแน่ ๆ แค่เจอสถานการณ์ก่อนหน้านี้ก็แทบจะซ่อนความรู้สึกไม่ได้แล้ว

ถ้ามาโดนจับตาด้วยกล้องอีกมีหวังตลอดสามวันที่มาอยู่ไม่มีอะไรคืบหน้าแน่ ๆ

แกร๊ก!

พอเสียงก่อนหน้านี่เงียบลงไม่นานก็มีเสียงคล้ายกับคนเปิดหน้าตา พอฉันมองไปอีกร