Mag-log inShare
ตอนที่ 6 — เมืองที่เชื่อในพระเจ้า แต่ปกครองด้วยความกลัว
Huling Na-update:
2025-06-11 00:39:39ตอนที่ 6 — เมืองที่เชื่อในพระเจ้า แต่ปกครองด้วยความกลัว
“ศรัทธาเป็นดั่งดาบ — ในมือของผู้มีเมตตา มันปกป้อง
แต่ในมือของผู้หวาดกลัว มันเฉือนแม้แต่เสียงของเทวดา”
— บันทึกลับจากพระโคเคียว
ทางเข้าชิโรยามะ
ขบวนของอากิระมาถึงประตูเมืองชิโรยามะภายใต้บรรยากาศอึมครึม
ป้ายไม้ใหญ่เขียนไว้ว่า:
“ศรัทธาคือกำแพง ศีลธรรมคือมีด ใครก้าวผ่าน…จงรับผล”
นางไม่ได้รับการต้อนรับแบบทูต
การพบกับพระโคเคียว
ในห้องแคบสลัว
โคเคียว: “เจ้ามาในนามสันติภาพ หรือในนามของชายผู้ใช้เจ้าเป็นดาบ?”
อากิระสบตานิ่ง
อากิระ: “ข้ามาเพื่อรับคำสารภาพ ไม่ใช่เพื่อกล่าวแก้ตัว”
โคเคียวยิ้มบาง
“ดี…เพราะเมืองนี้ไม่ยอมให้ใครสั่งสอน
เรามีพระเจ้า — แต่ข้าคือคนตีความพระเจ้า”
การสอบสวนผ่านพิธีกรรม
อากิระถูกบังคับให้ผ่าน “พิธีซักใจ”
ทุกวันจะมีนักบวชถามคำถามซ้ำ ๆ
แต่ในแต่ละครั้ง คำถามจะเปลี่ยนเพียงเล็กน้อย
— เพื่อจับพิรุธความคิด
นักบวช: “เจ้าศรัทธาในสันติภาพ หรือในชัยชนะ?”
นักบวช: “เจ้าปรารถนาให้เลือดหยุดไหล หรือเพียงอยากให้เลือดนั้นไม่ใช่ของเจ้า?”
นักบวช: “เมื่อเจ้าฆ่าเพื่อปกป้อง เจ้าปกป้องใครกันแน่…?”
อากิระไม่ตอบทุกคำถาม
“ข้าไม่กลัวถูกเข้าใจผิด
แต่ข้ากลัวว่าคำพูดของข้าจะกลายเป็นเหตุผลให้ฆ่าผู้อื่น”
ข่าวลือที่มาก่อนดาบ
ระหว่างนั้น มีข่าวลือว่าอากิระคือ “ลูกนอกสายเลือดของท่านคาเงะ”
ชาวเมืองบางส่วนเริ่มแอบขีดข้อความในตรอกซอย:
“เงาแห่งสงครามแฝงมาในรูปของหญิงผู้ไม่ยิ้ม”
และแล้ว — ศิษย์เก่าของซันซูในเมือง ก็รวบรวมพลตั้งชื่อกลุ่มว่า
“เงาอาบเพลิง” พร้อมจะจุดชนวนความรุนแรง
บทสนทนาใต้ห้องสวด
คืนที่สาม
โคเคียว: “เจ้ารู้ไหม...ที่นี่แต่ก่อนเคยเป็นคุก
นักโทษทุกคนถูกบังคับให้สวดมนต์จนลืมชื่อของตน
ข้าชอบสถานที่นี้… เพราะมันเงียบเหมือนความตาย”
อากิระ: “เจ้ากลัวความเงียบหรือชอบมันกันแน่?”
โคเคียว: “ข้าชอบมัน — เพราะในความเงียบ ไม่มีคำโกหก”
ประกาศศักดิ์สิทธิ์
วันรุ่งขึ้น
“อากิระแห่งคุโรมิเนะ…ผ่านการซักใจ
แต่การยอมรับนาง… ต้องผ่านการเลือกของฟ้าดิน
ข้าจะให้ท่านพิสูจน์ผ่าน ‘ศึกศรัทธา’ — การประลองกับผู้พิทักษ์แห่งศรัทธาเมืองนี้
ผู้ชนะจะได้สิทธิ์กล่าวแทนพระเจ้า
ผู้แพ้…จะถูกลืมไปตลอดกาล”
ฉากจบ: ดาบปะทะคำภาวนา
ในสนามศักดิ์สิทธิ์กลางเมือง
เสียงสวดดังกึกก้อง
และเสียงสุดท้ายที่ผู้ชมได้ยินคือเสียงกรีดลมหายใจของนักรบทั้งสอง
ตอนที่ 6 จบ
Pinakabagong kabanata
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 33 — กลิ่นดินปนกลิ่นเลือด
บทที่ 33 — กลิ่นดินปนกลิ่นเลือดฟ้าก่อนรุ่งบนเนินเขานอกอิคุซะโนะโมริ หนาวจัดราวมีบางสิ่งกำลังรั้งไม่ให้แสงตะวันขึ้นซาโยะยืนอยู่ริมลานฝึกดาบเก่า สายตานางทอดผ่านหมอกที่ยังคลุมแผ่นดินราวอาภรณ์ของศพกลิ่นดินหลังฝนใหม่… ปนกลิ่นเลือดสดที่ยังไม่แห้งดีมีร่างหนึ่งนอนนิ่งอยู่ใต้มะพลับกลางลาน คือ “ยูนากะ” หนึ่งในคนสนิทของฮากุโร่—ผู้เชี่ยวชาญการลอบสังหาร และเคยปกป้องซาโยะไว้ในศึกเพลิงเงา“เขาถูกวางยาและแทงซ้ำ” แพทย์หลวงกล่าวโดยไม่มองนาง “ผู้ลงมือ...รู้จุดตายของคนที่ถูกฝึกให้ฆ่าโดยไม่หายใจ”เสียงของแพทย์แฝงแววหวาดหวั่นฮากุโร่มาถึงโดยไร้เสียงฝีเท้า เขาก้มลงข้างศพ ใช
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 35 — สนธิสัญญาเงา
บทที่ 35 — สนธิสัญญาเงาภายในหอประชุมไม้เก่าแก่ กลางป่ามิสุโนะยามค่ำคืน โคมเทียนเพียงเจ็ดดวงส่องไหวราวลมหายใจของเหล่าขุนศึกผืนเสื่อกลางห้องว่างเปล่า ไม่มีใครกล้านั่งตรงกลาง ไม่มีใครกล้าเป็น “แกนกลาง” แห่งพันธมิตรนี้ซาโยะนั่งอยู่หลังฮากุโร่ มองผ่านม่านเส้นผมของตนเอง—ทุกถ้อยคำที่กำลังจะเอ่ย คือเชือกที่ร้อยผู้นำสามตระกูลเข้าหากัน หรือผูกพวกเขาให้ตายไปด้วยกัน“เราจะทำข้อตกลงใต้แสงเทียน โดยไม่มีใบหน้า ไม่มีชื่อ และไม่มีความแค้น” ฮากุโร่กล่าวด้วยน้ำเสียงไร้แววอารมณ์อาโอบะยกพัดขึ้นปิดริมฝีปาก “การไม่เอ่ยนาม เป็นธรรมเนียมของพวกเงา... หรือของพวกทรยศ?”อิซึมิหัวเ
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 32 — โลหิตที่ร้องไห้ในแสงเทียน
บทที่ 32 — โลหิตที่ร้องไห้ในแสงเทียนห้องหนึ่งในคฤหาสน์อิคุซะโนะโมริถูกแสงเทียนไหววูบสะท้อนเงาร่างสองร่างบนฉากญี่ปุ่นเก่าซาโยะนั่งเงียบอยู่ข้างหน้าต่าง ร่างของเธอสวมเสื้อคลุมบาง ขอบผ้าสีเข้มเปรอะไปด้วยฝุ่นเขม่าจากสนามรบเธอไม่ได้ร้องไห้ ไม่แม้แต่หลั่งน้ำตาแต่โลหิตในอกกลับกรีดเสียงเจ็บปวดดั่งมีใครร้องเรียกจากอดีตเสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้นในห้อง ฮากุโร่ปรากฏตัวโดยไร้ชุดเกราะ มีเพียงผ้าคลุมดำที่เต็มไปด้วยคราบเลือดและเถ้าถ่าน“เจ้ารอดมาได้...” เสียงของเขาราบเรียบ แต่เต็มไปด้วยความหมายที่ซ่อนอยู่“ทุกคนตายหมด ยกเว้นข้า” ซาโยะพูดช้า ๆ ไม่ใช่คำสารภาพ แต่เหมือนบันทึกของผู้รอดชีวิตเขาไม่ตอบ กลับเดินมาวางดาบของตัวเองลงบนเสื่ออย่างนุ่มนวล แล้วนั่งเคียงข้างเธอ"เจ้ารู้ไหม..." ซาโยะเอ่ยโดยไม่หันมา “ตอนเปลวไฟล้อมข้า ข้าไม่กลัวตายเลยสักนิด”“แต่ข้ากลัวว่า หากข้ารอด... ข้าจะต้องเห็นหน้าเจ้าอีก”คำพูดนั้นเฉือนผ่านห้วงความเงียบอย่างรุนแรงฮากุโร่ไม่ตอบในทันทีเขาหยิบเทียนเล่มหนึ่งขึ้นมาจุดใหม่ ไฟเล็ก ๆ ส่องสว่างเงาสะท้อนของซาโยะในม่านตาของเขา“แล้วเมื่อเจ้ารอดจริง ๆ เจ้ารู้สึกอย่างไร”ซาโยะนิ่ง เงีย
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” ย้อนอดีตของกลยุทธ์ “เพลิงเงา”
ย้อนอดีตของกลยุทธ์ “เพลิงเงา”🧭 เบื้องหลังกลยุทธ์ “เพลิงเงา”จุดมุ่งหมายหลัก:ดึงกองกำลังศัตรูเข้ามาสู่ กับดักซุ่มโจมตีใช้ “เปลวไฟ” เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจและสายตาใช้ “เงาคน” ทำลายระบบข่าวกรองและสัญญาณสื่อสารศัตรูขั้นตอนการเตรียมตัว:สำรวจพื้นที่เลือกเนินสูง 2 จุดทางตะวันตกเฉียงใต้ของ อิคุซะโนะโมริ เพื่อเป็นฐานตั้งกองกำลังหลัก (A และ B)ระหว่างเนินมีลำธารและพุ่มไม้หนาทึบเป็นทางเดินสำหรับการลอบซุ่มจัดเตรียมเพลิงลวงจุดกองไฟพร้อมเปลาะฟางและกิ่งไม้ลุกไวใน 3 จุด (X, Y, Z) ใกล้ทางเข้าจุดไฟพร้อมกันเพื่อสร้าง “วงเพลิงวงแรก” ระหว่างทางเดินเข้าป่าวางทหาร “เงาซุ่ม”กระจายหมวดลอบโจมตีตามแนวธาร และตามช่องว่างของพุ่มไม้สั่งให้เลี่ยงใช้ธงหรือโซนหมายเหตุระบุตัวแผนยกกองปลอมส่งกองทัพปลอม (ธงปลอม) มุ่งตรงไปยังทางทิศเหนือเพื่อเบี่ยงกำลังศัตรูเมื่อศัตรูเคลื่อนพลตาม มาเจอแต่เงาดับหายไร้เป้าหมาย และถูกล่อลวงเข้าสู่วงเพลิงขณะที่เงาซุ่มอยู่📐 แผนผังสนามรบ (มุมมองจากเบื้องบน) ┌───────────────────────────────────┐ │ ทางทิศเหนือ (กองปลอม) │ │
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 31 — เพลิงเงาในอิคุซะโนะโมริ
บทที่ 31 — เพลิงเงาในอิคุซะโนะโมริลึกเข้าไปในป่าภูเขาทางตะวันตกของซาคาเอะ ดินแดนที่เคยเงียบสงบกลายเป็นสนามซุ่มกลแห่งยุทธศาสตร์ — อิคุซะโนะโมริ ป่าที่ชื่อแปลว่า "ไพรสงคราม"เสียงฝีเท้าทหารของสองแคว้นดังสะท้อนผ่านแนวไผ่ ฮากุโร่สวมผ้าคลุมสีเทาเช่นเคย ใบหน้าถูกบดบังด้วยหน้ากากครึ่งซีก แต่ดวงตาของเขาว่างเปล่าราวคนตายที่ข้างกาย เขามี ทาคุมะ — รองแม่ทัพผู้รู้เพียงเศษเสี้ยวของอดีต และ อาซึกะ หญิงนักสอดแนมที่เคยล่วงรู้ความลับของซาโยะตั้งแต่ต้น“เรากำลังล่อศัตรูให้ตามแสงเทียน... แต่ไฟที่เผาเราอาจเป็นของจริง” อาซึกะเอ่ยเบา ๆ“แผนนี้มีชื่อว่าอะไร?” ทาคุมะถาม“เพลิงเงา” ฮากุโร่ตอบเรียบเย็น “จุดไฟจากในเงา... เผาใจศัตรูให้กลายเป็นควันก่อนจะฟาดดาบใส่”ขณะเดียวกัน ซาโยะถูกทิ้งไว้ที่คฤหาสน์มิสุโนะพร้อมกับกล่องไม้เล็ก ๆ ที่ฮากุโร่ทิ้งไว้ให้ก่อนออกเดินทางนางลังเล ก่อนจะเปิดมันภายในคือ สายสร้อยจากเปลือกหอยโบราณ ที่บิดาของนางเคยสวมใส่ และจดหมายเพียงไม่กี่บรรทัด:“แม้ข้าจะเป็นเงา แต่ข้าขอให้เจ้าจำข้าในยามที่แสงอาทิตย์สิ้นสุด”มือของซาโยะสั่น ดวงตาหนักด้วยหยาดน้ำ และภายในใจ... มีบางอย่างที่เริ่มแตกออก —
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 30 — ดินแดนที่ไม่มีผู้ชนะ
บทที่ 30 — ดินแดนที่ไม่มีผู้ชนะรุ่งสางปกคลุมคฤหาสน์มิสุโนะด้วยหมอกหนา แสงแรกของวันไม่อาจส่องทะลุม่านสีเทา เหมือนชะตาของแผ่นดินที่ยังไม่รู้ปลายทางซาโยะนั่งอยู่หน้าชานเรือน ใต้ต้นสนโบราณ สวมกิโมโนสีม่วงหม่น ปลายผมยังเปียกจากการล้างหน้าด้วยน้ำเย็นเช้า นางจ้องมองดาบของบิดา — ที่บัดนี้รู้แล้วว่าผู้ปลิดชีพท่าน ไม่ใช่ชายที่นางเกลียดมาเกือบครึ่งชีวิตแล้วจะโทษใคร? จะรักใคร? จะต่อสู้เพื่อใคร?เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นจากหลังม่านไม้ไผ่ ฮากุโร่ก้าวเข้ามาอย่างไร้เสียง เงาของเขาทาบลงบนแผ่นพื้นไม้เหมือนเงาของสงครามที่ไม่เคยหายไป“เจ้ายังไม่หลับอีกหรือ” เขาถามเสียงแผ่ว“ข้าไม่เคยนอนดีเลยตั้งแต่เข้ามาในบ้านหลังนี้” ซาโยะตอบโดยไม่หันไปเขาเงียบ ไม่ตอบโต้ ก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ โดยรักษาระยะห่างพอประมาณ — เหมือนทั้งสองยังเป็นศัตรูในสนามใจ“ข้ารู้ความจริงแล้ว” ซาโยะเอ่ยในที่สุด “เจ้าปิดปากมือสังหาร ไม่ใช่เพราะความยุติธรรม... แต่เพราะเจ้าต้องการอำนาจของตำแหน่งว่าง”ฮากุโร่พยักหน้า“ใช่ — ข้าไม่ได้บริสุทธิ์ แต่ข้าก็ไม่ได้ฆ่าพ่อเจ้าด้วยมือข้า ข้าแค่เดินเข้าไปในช่องว่างที่สงครามเปิดไว้”“นั่นต่างจากฆ่าเ
Maaari mong magustuhan
หย่า…มารักฉันเลย
เบลล่า19.8K viewsวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์17.1K viewsคนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง
ลั่วหูโยว223.0K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย293.3K viewsดาวคะนึงรัก
เฌอเลียร์214 viewsมายาร้ายมาเฟีย / Evil
Windlinea459 viewsมาเฟียตัวร้ายกับยายจอมซึน
Luffy.g103 viewsลักรัก
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ124 views
