LOGINShare
บทที่ 7 — ดอกไม้ที่เบ่งบานในเลือด
Last Updated:
2025-06-11 00:39:51บทที่ 7 — ดอกไม้ที่เบ่งบานในเลือด
“เลือดของนักรบที่ร่วงหล่นไม่เคยไร้ค่า…
หากมันทำให้ความเงียบเริ่มตั้งคำถามต่อเสียงสวด”
— คำบันทึกใต้แท่นศักดิ์สิทธิ์แห่งชิโรยามะ
ดอกไม้บนร่างของนักรบ
ศึกจบในยามรุ่งสาง
แต่นางมิใช่ผู้แพ้ หากแต่เป็นผู้ยอมรับความพ่ายแพ้ด้วยเกียรติ
อินาริ: “เจ้าคือดอกไม้ที่ขึ้นจากดินที่ถูกสาป
แต่อย่าลืมว่า...ดอกไม้ที่งดงามที่สุด มักบานไม่นาน”
อากิระโค้งต่ำ
“ข้าจะบานเพื่อเปลี่ยนฤดูกาล… ไม่ใช่เพื่อรอให้ถูกเด็ด”
เสียงสวดที่เคยดังกึกก้อง เริ่มเงียบลงในหัวใจชาวเมือง
พระโคเคียวเงียบงัน
ภายหลังศึก พระโคเคียวมิได้ปรากฏตัว
แต่ความจริงคือ...พระองค์กำลังร่างจดหมายลับถึงผู้นำอีกสี่เมือง
“ข้าเชื่อว่าเด็กคนนี้คือเครื่องมือแห่งการเปลี่ยนแปลง
หรือไม่ก็ระเบิดที่เราควรส่งกลับไปก่อนมันระเบิดในมือเราเอง”
ในใจโคเคียวมีคำถามที่ไม่มีใครกล้าถามออกเสียง:
“หากอำนาจศักดิ์สิทธิ์แพ้ให้กับคำพูดของมนุษย์ธรรมดา — เราเหลืออะไรไว้ปกครอง?”
คำเชิญที่ไร้รอยยิ้ม
อากิระได้รับเชิญเข้าพบ “สภาแสง” — คณะนักบวชระดับสูงสุดของเมือง
นักบวชหญิงอาวุโส: “แม้เจ้าชนะการประลอง
แต่นั่นไม่ใช่ชัยชนะต่อความเชื่อ”
อากิระ: “เพราะความเชื่อไม่ใช่สิ่งที่ต้องต่อสู้
หากแต่ต้องให้มัน อยากเดินตามเจ้าเอง”
เงียบไปชั่วขณะ…
นักบวชชายหนุ่ม: “น่าสนใจ… ถ้าเช่นนั้น เราจะให้โอกาสเจ้า ทดลองนำศรัทธา”
ภารกิจลับในเมืองศักดิ์สิทธิ์
อากิระได้รับหน้าที่ "ฟื้นฟูหมู่บ้านยูคิโดะ"
มีข่าวลือว่า ที่นั่นคือที่ที่นักบวชเคยข่มเหงชาวบ้านในอดีต
และฝังประวัติศาสตร์ด้วยไฟ
อากิระรับภารกิจ โดยมีอินาริซึ่งบาดเจ็บหนัก ขอเดินทางร่วมด้วยในฐานะ “ผู้สังเกตการณ์แห่งศรัทธา”
อินาริ: “เจ้าชนะข้าในดาบ… ขอให้ข้าช่วยให้เจ้าชนะด้วยหัวใจบ้าง”
เบื้องหลังของเบื้องหลัง
ท่ามกลางคำสั่งฟื้นฟู
ชายชุดดำ: “หากหมู่บ้านนั้นกลายเป็นแหล่งรวม ‘ผู้ไม่เชื่อ’
เราต้องเลือกว่าจะให้มันกลายเป็นไฟนำทาง...
หรือจุดไฟเผามันเสียก่อน”
ฉากสุดท้าย: ทางเข้าสู่หมู่บ้านที่ถูกลืม
หมู่บ้านยูคิโดะปรากฏต่อหน้าอากิระในยามโพล้เพล้
ร่องรอยของคำอธิษฐานเก่าถูกขีดฆ่าด้วยโคลน
เสียงเด็กหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้น…ทั้งที่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น
อินาริหยุดก้าว
“เจ้ารู้ไหม…บางคนบอกว่าที่นี่ไม่เคยถูกสาป
แต่ถูกลืมต่างหาก — และนั่นคือคำสาปที่แท้จริง”
อากิระยิ้มเจื่อน
“ถ้าเช่นนั้น…เราจะปลุกความทรงจำขึ้นใหม่”
กลีบดอกไม้สีแดงดั่งเลือดปลิวผ่านกลางอากาศ
บทที่ 7 จบ
Latest chapter
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 33 — กลิ่นดินปนกลิ่นเลือด
บทที่ 33 — กลิ่นดินปนกลิ่นเลือดฟ้าก่อนรุ่งบนเนินเขานอกอิคุซะโนะโมริ หนาวจัดราวมีบางสิ่งกำลังรั้งไม่ให้แสงตะวันขึ้นซาโยะยืนอยู่ริมลานฝึกดาบเก่า สายตานางทอดผ่านหมอกที่ยังคลุมแผ่นดินราวอาภรณ์ของศพกลิ่นดินหลังฝนใหม่… ปนกลิ่นเลือดสดที่ยังไม่แห้งดีมีร่างหนึ่งนอนนิ่งอยู่ใต้มะพลับกลางลาน คือ “ยูนากะ” หนึ่งในคนสนิทของฮากุโร่—ผู้เชี่ยวชาญการลอบสังหาร และเคยปกป้องซาโยะไว้ในศึกเพลิงเงา“เขาถูกวางยาและแทงซ้ำ” แพทย์หลวงกล่าวโดยไม่มองนาง “ผู้ลงมือ...รู้จุดตายของคนที่ถูกฝึกให้ฆ่าโดยไม่หายใจ”เสียงของแพทย์แฝงแววหวาดหวั่นฮากุโร่มาถึงโดยไร้เสียงฝีเท้า เขาก้มลงข้างศพ ใช
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 35 — สนธิสัญญาเงา
บทที่ 35 — สนธิสัญญาเงาภายในหอประชุมไม้เก่าแก่ กลางป่ามิสุโนะยามค่ำคืน โคมเทียนเพียงเจ็ดดวงส่องไหวราวลมหายใจของเหล่าขุนศึกผืนเสื่อกลางห้องว่างเปล่า ไม่มีใครกล้านั่งตรงกลาง ไม่มีใครกล้าเป็น “แกนกลาง” แห่งพันธมิตรนี้ซาโยะนั่งอยู่หลังฮากุโร่ มองผ่านม่านเส้นผมของตนเอง—ทุกถ้อยคำที่กำลังจะเอ่ย คือเชือกที่ร้อยผู้นำสามตระกูลเข้าหากัน หรือผูกพวกเขาให้ตายไปด้วยกัน“เราจะทำข้อตกลงใต้แสงเทียน โดยไม่มีใบหน้า ไม่มีชื่อ และไม่มีความแค้น” ฮากุโร่กล่าวด้วยน้ำเสียงไร้แววอารมณ์อาโอบะยกพัดขึ้นปิดริมฝีปาก “การไม่เอ่ยนาม เป็นธรรมเนียมของพวกเงา... หรือของพวกทรยศ?”อิซึมิหัวเ
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 32 — โลหิตที่ร้องไห้ในแสงเทียน
บทที่ 32 — โลหิตที่ร้องไห้ในแสงเทียนห้องหนึ่งในคฤหาสน์อิคุซะโนะโมริถูกแสงเทียนไหววูบสะท้อนเงาร่างสองร่างบนฉากญี่ปุ่นเก่าซาโยะนั่งเงียบอยู่ข้างหน้าต่าง ร่างของเธอสวมเสื้อคลุมบาง ขอบผ้าสีเข้มเปรอะไปด้วยฝุ่นเขม่าจากสนามรบเธอไม่ได้ร้องไห้ ไม่แม้แต่หลั่งน้ำตาแต่โลหิตในอกกลับกรีดเสียงเจ็บปวดดั่งมีใครร้องเรียกจากอดีตเสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้นในห้อง ฮากุโร่ปรากฏตัวโดยไร้ชุดเกราะ มีเพียงผ้าคลุมดำที่เต็มไปด้วยคราบเลือดและเถ้าถ่าน“เจ้ารอดมาได้...” เสียงของเขาราบเรียบ แต่เต็มไปด้วยความหมายที่ซ่อนอยู่“ทุกคนตายหมด ยกเว้นข้า” ซาโยะพูดช้า ๆ ไม่ใช่คำสารภาพ แต่เหมือนบันทึกของผู้รอดชีวิตเขาไม่ตอบ กลับเดินมาวางดาบของตัวเองลงบนเสื่ออย่างนุ่มนวล แล้วนั่งเคียงข้างเธอ"เจ้ารู้ไหม..." ซาโยะเอ่ยโดยไม่หันมา “ตอนเปลวไฟล้อมข้า ข้าไม่กลัวตายเลยสักนิด”“แต่ข้ากลัวว่า หากข้ารอด... ข้าจะต้องเห็นหน้าเจ้าอีก”คำพูดนั้นเฉือนผ่านห้วงความเงียบอย่างรุนแรงฮากุโร่ไม่ตอบในทันทีเขาหยิบเทียนเล่มหนึ่งขึ้นมาจุดใหม่ ไฟเล็ก ๆ ส่องสว่างเงาสะท้อนของซาโยะในม่านตาของเขา“แล้วเมื่อเจ้ารอดจริง ๆ เจ้ารู้สึกอย่างไร”ซาโยะนิ่ง เงีย
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” ย้อนอดีตของกลยุทธ์ “เพลิงเงา”
ย้อนอดีตของกลยุทธ์ “เพลิงเงา”🧭 เบื้องหลังกลยุทธ์ “เพลิงเงา”จุดมุ่งหมายหลัก:ดึงกองกำลังศัตรูเข้ามาสู่ กับดักซุ่มโจมตีใช้ “เปลวไฟ” เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจและสายตาใช้ “เงาคน” ทำลายระบบข่าวกรองและสัญญาณสื่อสารศัตรูขั้นตอนการเตรียมตัว:สำรวจพื้นที่เลือกเนินสูง 2 จุดทางตะวันตกเฉียงใต้ของ อิคุซะโนะโมริ เพื่อเป็นฐานตั้งกองกำลังหลัก (A และ B)ระหว่างเนินมีลำธารและพุ่มไม้หนาทึบเป็นทางเดินสำหรับการลอบซุ่มจัดเตรียมเพลิงลวงจุดกองไฟพร้อมเปลาะฟางและกิ่งไม้ลุกไวใน 3 จุด (X, Y, Z) ใกล้ทางเข้าจุดไฟพร้อมกันเพื่อสร้าง “วงเพลิงวงแรก” ระหว่างทางเดินเข้าป่าวางทหาร “เงาซุ่ม”กระจายหมวดลอบโจมตีตามแนวธาร และตามช่องว่างของพุ่มไม้สั่งให้เลี่ยงใช้ธงหรือโซนหมายเหตุระบุตัวแผนยกกองปลอมส่งกองทัพปลอม (ธงปลอม) มุ่งตรงไปยังทางทิศเหนือเพื่อเบี่ยงกำลังศัตรูเมื่อศัตรูเคลื่อนพลตาม มาเจอแต่เงาดับหายไร้เป้าหมาย และถูกล่อลวงเข้าสู่วงเพลิงขณะที่เงาซุ่มอยู่📐 แผนผังสนามรบ (มุมมองจากเบื้องบน) ┌───────────────────────────────────┐ │ ทางทิศเหนือ (กองปลอม) │ │
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 31 — เพลิงเงาในอิคุซะโนะโมริ
บทที่ 31 — เพลิงเงาในอิคุซะโนะโมริลึกเข้าไปในป่าภูเขาทางตะวันตกของซาคาเอะ ดินแดนที่เคยเงียบสงบกลายเป็นสนามซุ่มกลแห่งยุทธศาสตร์ — อิคุซะโนะโมริ ป่าที่ชื่อแปลว่า "ไพรสงคราม"เสียงฝีเท้าทหารของสองแคว้นดังสะท้อนผ่านแนวไผ่ ฮากุโร่สวมผ้าคลุมสีเทาเช่นเคย ใบหน้าถูกบดบังด้วยหน้ากากครึ่งซีก แต่ดวงตาของเขาว่างเปล่าราวคนตายที่ข้างกาย เขามี ทาคุมะ — รองแม่ทัพผู้รู้เพียงเศษเสี้ยวของอดีต และ อาซึกะ หญิงนักสอดแนมที่เคยล่วงรู้ความลับของซาโยะตั้งแต่ต้น“เรากำลังล่อศัตรูให้ตามแสงเทียน... แต่ไฟที่เผาเราอาจเป็นของจริง” อาซึกะเอ่ยเบา ๆ“แผนนี้มีชื่อว่าอะไร?” ทาคุมะถาม“เพลิงเงา” ฮากุโร่ตอบเรียบเย็น “จุดไฟจากในเงา... เผาใจศัตรูให้กลายเป็นควันก่อนจะฟาดดาบใส่”ขณะเดียวกัน ซาโยะถูกทิ้งไว้ที่คฤหาสน์มิสุโนะพร้อมกับกล่องไม้เล็ก ๆ ที่ฮากุโร่ทิ้งไว้ให้ก่อนออกเดินทางนางลังเล ก่อนจะเปิดมันภายในคือ สายสร้อยจากเปลือกหอยโบราณ ที่บิดาของนางเคยสวมใส่ และจดหมายเพียงไม่กี่บรรทัด:“แม้ข้าจะเป็นเงา แต่ข้าขอให้เจ้าจำข้าในยามที่แสงอาทิตย์สิ้นสุด”มือของซาโยะสั่น ดวงตาหนักด้วยหยาดน้ำ และภายในใจ... มีบางอย่างที่เริ่มแตกออก —
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 30 — ดินแดนที่ไม่มีผู้ชนะ
บทที่ 30 — ดินแดนที่ไม่มีผู้ชนะรุ่งสางปกคลุมคฤหาสน์มิสุโนะด้วยหมอกหนา แสงแรกของวันไม่อาจส่องทะลุม่านสีเทา เหมือนชะตาของแผ่นดินที่ยังไม่รู้ปลายทางซาโยะนั่งอยู่หน้าชานเรือน ใต้ต้นสนโบราณ สวมกิโมโนสีม่วงหม่น ปลายผมยังเปียกจากการล้างหน้าด้วยน้ำเย็นเช้า นางจ้องมองดาบของบิดา — ที่บัดนี้รู้แล้วว่าผู้ปลิดชีพท่าน ไม่ใช่ชายที่นางเกลียดมาเกือบครึ่งชีวิตแล้วจะโทษใคร? จะรักใคร? จะต่อสู้เพื่อใคร?เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นจากหลังม่านไม้ไผ่ ฮากุโร่ก้าวเข้ามาอย่างไร้เสียง เงาของเขาทาบลงบนแผ่นพื้นไม้เหมือนเงาของสงครามที่ไม่เคยหายไป“เจ้ายังไม่หลับอีกหรือ” เขาถามเสียงแผ่ว“ข้าไม่เคยนอนดีเลยตั้งแต่เข้ามาในบ้านหลังนี้” ซาโยะตอบโดยไม่หันไปเขาเงียบ ไม่ตอบโต้ ก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ โดยรักษาระยะห่างพอประมาณ — เหมือนทั้งสองยังเป็นศัตรูในสนามใจ“ข้ารู้ความจริงแล้ว” ซาโยะเอ่ยในที่สุด “เจ้าปิดปากมือสังหาร ไม่ใช่เพราะความยุติธรรม... แต่เพราะเจ้าต้องการอำนาจของตำแหน่งว่าง”ฮากุโร่พยักหน้า“ใช่ — ข้าไม่ได้บริสุทธิ์ แต่ข้าก็ไม่ได้ฆ่าพ่อเจ้าด้วยมือข้า ข้าแค่เดินเข้าไปในช่องว่างที่สงครามเปิดไว้”“นั่นต่างจากฆ่าเ
You may also like
เสือร้ายพ่ายเมีย
ลำเจียก29.6K viewsท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน
เจียงจื่อหยา138.7K viewsเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก31.1K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ32.3K viewsย้อนกลับมาเปลี่ยนชะตาของนางร้าย (ยุค70)
สตาร์ดัสต์(ละอองดาว)107 viewsโอป้าลำซิ่ง-อาริตา
นาวิกา376 viewsย้อนเวลามาสะสางหนี้แค้นในยุค80
องค์หญิงโนเนม375 viewsThe contract สัญญาป่วนชวนมารัก
มี่เยี่ยน68 views
