เข้าสู่ระบบแชร์
เดินทางไกล
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-12-09 08:00:25พราวรัมภาเดินทางถึงอเมริกาอย่างปลอดภัย ก่อนหน้าที่เธอจะเขียนใบลาออกจากงาน หญิงสาวได้ติดต่อกับเพื่อนสมัยเรียนมัธยม พ่อกับแม่เพื่อนมาเปิดร้านอาหารอยู่ที่ฟรอริด้า หญิงสาวบอกกับเพื่อนเพียงแค่ว่าอยากมาทำงานหาประสบการณ์ มีฝีมือในการทำอาหารไทย ริสาตอบรับเพื่อนสาวทันที พ่อกับแม่ของเธออยากได้คนไทย ที่คุยกันรู้เรื่อง อาหารไทยใช่ว่าใครจะทำได้อร่อยเหมือนคนไทยทำ
“พราวทางนี้ๆ” เสียงแหลมเล็กที่เรียกชื่อของเธอเป็นภาษาไทยดังมาก พราวรัมภาจำได้ทันทีว่าเป็นเสียงของเพื่อนสนิท
“เป็นยังไงบ้างการเดินทาง เหนื่อยไหม นี่พราวรู้ไหมว่าพ่อกับแม่ของริสาดีใจมากที่รู้ว่าพราวจะมาช่วย”
“พราวก็ดีใจนะสา นี่มาคนเดียวเหรอ”
“ใช่ วันนี้หยุดร้านเปิดพรุ่งนี้ พ่อกับแม่เหนื่อยต้องเข้าไปช่วยงานในครัว พี่คนไทยเขากลับบ้านหกเดือน ช่วงนี้ร้านเราเลยต้องหาคนทำแทน”
“อ้าวเหรอ พราวมาได้จังหวะพอดีเลยเนอะ”
“ใช่ไง พ่อกับแม่แก่แล้วริสาไม่อยากให้เข้าครัว เดี๋ยวเดินสะดุดหกล้มล่ะแย่เลย”
“ไม่เป็นไร พราวมาแล้วรับรองอาหาร
บทล่าสุด
เจ้าสาวจำเป็น ครอบครัว
หลังจากที่จดทะเบียนสมรสแล้ว สองสามีภรรยามีกำหนดที่จะไปกราบพ่อและแม่ของพราวรัมภาที่ต่างจังหวัด ในใจอยากที่จะลองโทรหาพี่สาว พอเธอได้อยู่ร่วมกับมินทดาฉันท์สามีภรรยาแล้ว ทำให้คิดถึงพี่สาวกับพี่เขย เธอเชื่อว่าพลอยไพลินอยากทำทุกอย่างให้ถูกต้องตามประเพณีพราวรัมภากลับมาใช้ซิมเดิมเมื่อสมัยที่ยังไม่ได้แต่งงาน หญิงสาวลองโทรหาพลอยไพลินเบอร์เดิม แปลกมากที่มีสัญญาณ หญิงสาวใจเต้นแรงลุ้นว่าจะเป็นพี่สาวหรือเปล่า“พี่พลอยหรือเปล่าคะ ใช่ไหม”“พราว ใช่จริงๆ ด้วยเป็นพราวจริงๆ เป็นยังไงบ้างตอนนี้พราวอยู่ไหน อยู่กับใครสบายดีไหม ได้กลับบ้านบ้างหรือเปล่า พ่อกับแม่เป็นยังไงบ้าง” พลอยไพลินยิงคำถามรัวๆ“พี่พลอยใจเย็นๆ ค่ะ พราวสบายดีตอนนี้พราวอยู่กับพี่มินทดา เพิ่งไปจดทะเบียนสมรสมาและเร็วๆ นี้เราจะไปกราบพ่อกับแม่ที่บ้าน เรื่องต่างๆ ไม่ต้องสงสัยนะคะ ไว้เจอกันพราวจะเล่าให้ฟัง”พลอยไพลินกรี๊ดลั่นจนพราวรัมภาต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหู“นี่พราวพี่ดีใจด้วยนะ พี่ไม่ห่วงแล้ว ตกลงพรุ่งนี้เจอกันที่บ้านพ่อนะ พี่เพิ่งกลับจากต่างประเทศได้สอ
เจ้าสาวจำเป็น เป็นสามีภรรยากัน อย่างถูกต้องตามกฎหมาย
มินทดาพักอาศัยอยู่กับพราวรัมภาที่ฟลอริด้า แบบสามีภรรยาอย่างมีความสุข เขาดูแลเอาใจใส่ภรรยาอย่างดี ยอมรับว่าทั้งรักทั้งหลงภรรยามาก ไม่ได้เพิ่งมารักมาหลง แต่เขาทั้งรักทั้งหลงพราวรัมภามานานแลัว เขาไม่ให้หญิงสาวทำอะไรเลย นอกจากทำอาหารไทยให้กิน ทั้งคู่ท่องเที่ยวไปตามเมืองต่างๆ ย้ายรัฐย้ายประเทศเที่ยวไปเรื่อย ใช้ชีวิตร่วมกัน มินทดามอบเรื่องธุรกรรมการเงินทุกอย่างให้ภรรยาดูแลพราวรัมภาพยายามติดต่อหาพลอยไพลิน พี่สาวเธอหายเงียบไปเลย สอบถามไปทางญาติของกริชชัย ญาติพี่น้องของเขาอยู่ที่เชียงใหม่บอกเพียงแต่ว่า กริชชัยอยู่ต่างประเทศ พราวรัมภาเข้าใจพี่สาว ไม่ได้โกรธหรือน้อยใจอะไรแล้ว เธอเข้าใจว่าพลอยไพลินรู้สึกผิดต่อพ่อแม่และเธอ ไม่กล้าติดต่อกลับ แต่ที่พี่สาวเธอยังคงทำเหมือนเดิมคือ ส่งเงินให้พ่อกับแม่ทุกเดือน มากกว่าเดิมด้วยซ้ำ พราวรัมภาคุยกับพ่อและแม่มากขึ้น เวลานี้เธอไม่มีความโกรธหรือน้อยใจใครแล้วเธอกับมินทดาเป็นคู่กัน เพียงแต่ผู้ใหญ่เลือกให้ผิดคนตั้งแต่แรกแค่นั้นเอง หญิงสาวถือว่าเป็นบุญคุณ ที่พ่อกับแม่ทำให้เธอได้มาแต่งงาน มินทดาให้ภรรยาเพิ่มเงินเดือนให้พ่อกับแม่ที่เมืองไทย พ่อแม่ลูก
เจ้าสาวจำเป็น ธรรมชาติของมนุษย์
พราวรัมภาหาผ้าห่มมาห่มให้มินทดาอีกผืน เมื่อเห็นว่าเขายังหนาวสั่น ถอดถุงมืออกและบีบนวดมือทั้งสองข้างของเขาไปมา มือที่เย็นจนซีดเริ่มอุ่น ดูเขาโทรมมาก หนวดเครายาวรุงรัง ตาโรยลึก ผอมจนแก้มตอบ แขนเล็กขาเล็ก หน้าคล้ำ หญิงสาวลืมหมดแล้วว่าเขาทำอะไรกับเธอไว้บ้าง ตอนนี้เธอเป็นห่วงเขามากชายหนุ่มรั้งร่างบางของหญิงสาวมากอดไว้แน่น หน้าเขาซุกอยู่แถวซอกคอของเธอ ลมหายใจร้อนของเขาเป่ารดอยู่รอบซอกคอขาว กอดรัดร่างของพราวรัมภาไว้แน่น เหมือนกลัวว่าหญิงสาวจะหายไปอีก"คุณเป็นอะไรคะ ร้องไห้ทำไม เป็นอะไรคะ"พราวรัมภาใช้สองมือประคองแก้มของเขาทั้งสองข้างเอาไว้ หน้าตาเศร้าหมอง หนวดเคราขึ้นเต็มหน้า มินทดาร้องไห้ หญิงสาวใช้นิ้วเรียวยาวปาดน้ำตาให้เขา รู้ว่าอารมณ์เขาประมาณไหน"ร้องไห้ทำไมคะ เสียใจเรื่องอะไร ไม่ร้องนะคะ" หญิงสาวใจไม่ดีไม่เคยเห็นผู้ชายร้องไห้แบบนี้มินทดากุมมือทั้งสองข้างของหญิงสาวเอาไว้แน่น"พี่กลัวว่ามันจะเป็นความฝัน กลัวพราวไม่ต้อนรับพี่ กลัวว่าจะไล่พี่หนี""หยุดร้องไห้เถอะพราวใจไม่ดีเลย ไม่หนีไปไหนแล้วค่ะไม่หนีแล้วจริงๆ"มินทดาประคองหน้าสวยของหญิงส
เจ้าสาวจำเป็น เดินทางไกล
พราวรัมภาเดินทางถึงอเมริกาอย่างปลอดภัย ก่อนหน้าที่เธอจะเขียนใบลาออกจากงาน หญิงสาวได้ติดต่อกับเพื่อนสมัยเรียนมัธยม พ่อกับแม่เพื่อนมาเปิดร้านอาหารอยู่ที่ฟรอริด้า หญิงสาวบอกกับเพื่อนเพียงแค่ว่าอยากมาทำงานหาประสบการณ์ มีฝีมือในการทำอาหารไทย ริสาตอบรับเพื่อนสาวทันที พ่อกับแม่ของเธออยากได้คนไทย ที่คุยกันรู้เรื่อง อาหารไทยใช่ว่าใครจะทำได้อร่อยเหมือนคนไทยทำ“พราวทางนี้ๆ” เสียงแหลมเล็กที่เรียกชื่อของเธอเป็นภาษาไทยดังมาก พราวรัมภาจำได้ทันทีว่าเป็นเสียงของเพื่อนสนิท“เป็นยังไงบ้างการเดินทาง เหนื่อยไหม นี่พราวรู้ไหมว่าพ่อกับแม่ของริสาดีใจมากที่รู้ว่าพราวจะมาช่วย”“พราวก็ดีใจนะสา นี่มาคนเดียวเหรอ”“ใช่ วันนี้หยุดร้านเปิดพรุ่งนี้ พ่อกับแม่เหนื่อยต้องเข้าไปช่วยงานในครัว พี่คนไทยเขากลับบ้านหกเดือน ช่วงนี้ร้านเราเลยต้องหาคนทำแทน”“อ้าวเหรอ พราวมาได้จังหวะพอดีเลยเนอะ”“ใช่ไง พ่อกับแม่แก่แล้วริสาไม่อยากให้เข้าครัว เดี๋ยวเดินสะดุดหกล้มล่ะแย่เลย”“ไม่เป็นไร พราวมาแล้วรับรองอาหาร
เจ้าสาวจำเป็น แรงปารถนา
พราวรัมทั้งงงและตกใจ ที่อยู่ๆ มินทดาก็ลากตัวเธอลงจากแท็กซี่แล้วพาตัวเธอมาที่รถของเขา นี่เขาจะมาทำแบบนี้กับเธอไม่ได้หรอกนะ อะไรของเขา แล้วดูหน้าตาซิเอาเรื่องมาก น่ากลัวอีกแล้ว นี่เขาเห็นเธอได้ยังไง ตามเจอได้ยังไง“หายไปไหนมาตั้งนานสามเดือนเลยนะ ทำไมต้องเปลี่ยนเบอร์ ทำไมไม่กลับห้อง นี่อย่าบอกนะว่าหนีไปอยู่กับผู้ชายมา”“ห่ะ....” พราวรัมภาตกใจไม่คิดว่ามินทดาจะพูดแบบนี้ เขาเป็นบ้าไปแล้ว“อะไรของคุณ พูดอะไรให้เกียรติกันบ้างนะ”“ทำไม ก็เล่นหายไปตั้งหลายเดือน ไปอยู่กับใครมาล่ะ”“นี่คุณ อย่ามาพูดแบบนี้นะ ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้เลย”“ขอโทษ เรื่องอะไร ถ้าไม่จริงแล้วจะเถียงทำไม”“พราวรัมภา เงียบทำไมล่ะ พูดออกมาซิเธอมีอะไรจะแก้ตัว พูดมาเลยอยู่ๆ หนีหายหน้าไปตั้งเกือบสามสี่เดือน จะเหลืออะไรกลับมาบ้างล่ะ อย่างเธอใครเห็นก็คงอดใจไว้ไม่ได้หรอก”“นี่หยุดพูดเลยนะ คุณดูถูกฉันมากไปแล้ว ทำไมต้องมาว่าฉันด้วย จอดรถเดี๋ยวนี้นะ บอกให้จอด” พราวรัมภาโมโหหัวหูร้อนไปหมดเสียงสั่นใจเต้นแรง“หยุดให้โง่เหรอ กว่าที่ฉันจะเจอเธอ รู้ไหมว่าฉันหมดเงินไปเท่าไหร่ อย่าคิ
เจ้าสาวจำเป็น สืบหาจนเจอ
พราวรัมภาเลือกขึ้นเขาใหญ่ฝั่งปากช่อง แปลก นักท่องเที่ยวบนเขาใหญ่ยังเยอะมาก อาจเป็นเพราะว่าพรุ่งนี้เป็นวันหยุดอีกวันก็เป็นได้ หญิงสาวรู้สึกเงียบและเหงาเหมือนกัน มินทดาไม่ติดต่อมา เขาเองก็คงเบื่อเธอ ความจริงแล้วบางทีเขาอาจอยากใช้ชีวิตตามปกติของเขาก็ได้ ก็ดีเมื่อก่อนเธอก็ใช้ชีวิตคนเดียวแบบนี้ ไม่เห็นเป็นไรเลย หญิงสาวปล่อยความคิดไปเรื่อยเปื่อย สมัยก่อนเธอกับกลุ่มเพื่อนของพี่สาวมาเที่ยวเขาใหญ่กันเป็นประจำ แต่วันนี้เวลานี้เธอมาคนเดียวพราวรัมภาเข้าไปติดต่อขอกุญแจที่ประชาสัมพันธ์ แวะซื้อกาแฟร้านใกล้ๆ กัน จากน้้นเดินข้ามถนนไปอีกฝั่งเพื่อซื้ออาหารไปไว้กินที่บ้านพัก ตั้งใจไว้ว่าจะไม่ออกมาข้างนอกอีกแล้ว เช้าค่อยว่ากัน เธอได้บ้านหลังใหญ่ขนาดสามห้องนอน จำได้ว่าในห้องมีน้ำและกาน้ำร้อนแก้วและช้อนกาแฟ เธออยู่ได้ ร้านค้าอยู่ใกล้ที่ทำการ ไม่ยากสำหรับการอยู่คนเดียวบ้านไม้หลังใหญ่อยู่ใกล้ศูนย์อาหาร ภายในบ้านมีสามห้องนอน บริเวณเดียวกันมีบ้านพักปลูกเรียงราย อยู่ใกล้ๆ กัน บรรยากาศไม่น่ากลัว ไกลออกไปมีบ้านของเจ้าหน้าที่ บรรยากาศดีมาก เธอเลือกห้องที่อยู่ติดกับบ้านพักของเจ้าหน้าที่ ภายในห้องมี
บางทีคุณอาจจะชอบ
ดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย53.5K viewsคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย651.4K viewsชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน90.9K views(ผัว) เด็กมันร้าย BAD LOVE
ลำเจียก115.1K viewsไม่รัก แต่รู้สึก
ณดารินทร์260 viewsสะดุดรัก Lady cook. Nc18+
ปีศาจชอนซา883 viewsท่านประธานขาหนูท้อง
เฮียกังฟู92 viewsหวานล้ำทุกค่ำคืน
อินทุภา43 views
