Mag-log inShare
31.ค้าอำพัน
Huling Na-update:
2025-07-17 20:45:33ค้าอำพัน
เขาถามกลับอย่างอยากรู้ และคิดไปเองว่านางอาจอยากพูดเรื่องที่นางเป็นตัวจริง ทว่าสิ่งที่อีกฝ่ายอยากพูดกลับกลายเป็นเรื่องอื่นไปเสียอย่างนั้น
“เมื่อครู่นี้ข้าได้ยินพ่อเฒ่าอวิ๋นเหอบอกว่าฟางเหนียงขึ้นไปเก็บลูกท้อบนเขา…แล้ว…เอ่อ...คือว่า.."
“เจ้าอยากไปแสดงความเสียใจกับพ่อเฒ่าอวิ๋นเหอหรือ”
“หากมีโอกาสข้าก็อยากจะไปเจ้าค่ะ ติดตรงที่ว่าภายในระยะหนึ่งปีนี้ข้าต้องรีบหาเงินมาชดใช้คลังเสบียงช่วยตาแก่ถานถาน”
เขาถอนหายใจเอื่อย ๆ สุดท้ายแล้วภายในใจของนางก็ยังคงคิดเรื่องหาเงินเพียงเท่านั้น เป็นเช่นนี้ก็ดีแล้ว ถ้านางทำสำเร็จเขาก็จะเบาใจขึ้นมาก
“อยากถามอะไรกันแน่”
“ข้าอยากถามเกี่ยวกับป่าท้อเจ้าค่ะ”
“ป่าท้อ?”
อี้เฉินสงสัยจนต้องย้ำทวนอีกรอบ สิ้นฤดูกาลลูกท้อออกผลไปแล้ว ตอนนี้ย่างเข้าฤดูใบไม้ผลินางมาถามเกี่ยวกับป่าท้อเอายามนี้ไม่ช้าไปหน่อยหรือ สถานที่แห่งนั้นมีต้นท้อม
Pinakabagong kabanata
เจ้าสาวประมุขหุบเขามืด 36.มันควรเป็นของเจ้า
มันควรเป็นของเจ้าจบคำห่าวอู๋ก็ทำท่าจะเฉือนคอนางจริง ทว่าทันใดนั้นได้มีเม็ดหมากล้อมสีดำพุ่งมาโดนมือจนมีดสั้นหล่นไปกำลังวังชาของผู้มีวรยุทธย่อมต้องรุนแรงกว่าคนธรรมดาหลายเท่าแรงดีดถึงได้มีน้ำหนักมหาศาลอีกทั้งยังรู้สึกชาจนแทบจะกำมือไม่ได้ ห่าวอู๋อึ้งอยู่นานพยายามเพ่งสายตามองหาที่มาของเม็ดหมากล้อมในความมืด และแล้วเสียงของคนผู้หนึ่งก็ดังมาจากทางหน้าต่าง“ของแบบนั้นมันจะไปมีได้อย่างไรกันเล่า”…หึ…หึเงาร่างในอาภรณ์สีดำทมิฬพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงขบขันเสียงหัวเราะของเขากังวานดั่งเสียงพญามัจจุราชร่างนั้นนั่งพิงขอบหน้าต่างด้วยท่าทางสบาย ๆ ไม่ทุกข์ร้อน ห่าวอู๋เบิกตาโพลงเพราะจดจำน้ำเสียงอันคุ้นหูนี้ได้เป็นอย่างดี…หงอี้เฉิน ไอ้ปีศาจหงอี้เฉิน!ก็ในเมื่อเขาให้คนจับตาดูอี้เฉินที่เรือนเฝิ่งหงแล้ว คนเหล่านั้นก็รายงานว่าอี้เฉินยังไม่มีความเคลื่อนไหวใดทำไมเจ้าคนชั่วถึงมาโผล่ที่เรือนไป่เหอได้ทันเวลาพอดี“หลาน
เจ้าสาวประมุขหุบเขามืด 35.นางนั่นแหละที่เย็นชา
นางนั่นแหละที่เย็นชาวันรุ่งขึ้นเสวียนหนี่มาที่ห้องครัวแต่เช้าตรู่นางเอาอำพันดอกท้อที่ตากจนแห้งแล้วมาตุ๋นรวมกับสมุนไพร พอเสร็จแล้วกะจะให้สาวใช้นำไปให้อี้เฉินที่เรือนเฝิ่งหงเพื่อตอบแทนที่เขาชี้ทางไปป่าท้อให้นางในวันนั้นนางนั่งรออยู่ในห้องครัวมาแล้วพักหนึ่งแต่ก็ยังไม่มีสาวใช้สักคนผ่านมาอีกทั้งอำพันดอกท้อที่นางตั้งใจตุ๋นอย่างดีก็เริ่มจะอุ่นแล้วดังนั้นเสวียนหนี่จึงต้องยกไปให้เขาที่เรือนเฝิ่งหงด้วยตนเอง ระหว่างทางที่เดินอยู่นั้นนางสังเกตว่าต้นฝูหรง(พุดตาน)กำลังเบ่งบานแล้ว นางจึงเดินอ้อมไปให้ไกลหน่อยแต่ก็ไม่วายถูกละอองเกสรที่ลอยมาตามลมเล่นงาน ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าของร่างนี้จะแพ้เกสรฝูหรงเช่นเดียวกันคิดแล้วเสวียนหนี่ก็แย้มยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะจามออกมาหนึ่งฟอดใหญ่อี้เฉินที่มองลงมาจากหน้าต่างเห็นพฤติกรรมแปลก ๆ ของนางแต่เขายังทอดมองด้วยสายตานิ่งเฉย เมื่อนางเข้ามาใกล้ ๆ ก็ได้วางถ้วยอำพันตุ๋นไว้ที่โต๊ะน้ำชาแล้วเอ่ยบอกเขา“ตอบแทนที่วันนั้นท่านชี้ทางให้ข้า”
เจ้าสาวประมุขหุบเขามืด 34.คิดจะทำอะไรกันแน่
คิดจะทำอะไรกันแน่“พูดจาเหลวไหล นางเพิ่งเข้ามาหุบเขาได้ไม่นานจะไปมีหลักฐานเกี่ยวกับคดีวางเพลิงได้อย่างไรถ้ามีจริงเหตุใดไม่รีบนำออกมา"ห่าวอู๋สวนกลับเสียงขึงขังเขาลืมตัวไปชั่วขณะว่าควรสงวนอาการไว้ต่อหน้าคนในตระกูลมากมายเช่นนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจเผยสันดานดิบได้ดั่งใจปรารถนาเมื่อปลายระยะสายตาสบเข้ากับรอยโค้งที่ริมฝีปากของหลานชายจึงรู้ตัวว่าพลาดท่าอย่างจังเขาไม่ควรตื่นตระหนกเกินความจำเป็น!นี่คือเรื่องจริงหรือเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อยั่วโทสะเขากันแน่อี้เฉินกำลังปั่นประสาทเขาอยู่อย่างนั้นหรือ…เจ้าคนสารเลวนั่นคิดจะทำอะไรอีก!“ท่านห่าวอู๋กล่าวได้ถูกต้องแล้ว”เสียงหวานใสตอบกลับซูหนี่เงยหน้าขึ้นมามองผู้คนโดยรอบแล้วพูดต่ออย่างไม่อายปาก“ข้าจะมอบหลักฐานให้ท่านประมุขในคืนวันแต่งงาน”“แต่งงาน!”ทุกคนพูดขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ต่างเห็นต้องกันว่าสตรีน
เจ้าสาวประมุขหุบเขามืด 33.ข้าอยากรอด
ข้าอยากรอด“เจ้า…คิดว่า…ข้าเป็นคนอย่างไร”“…ทะ ท่าน”ชั่วพริบตาเดียว เขาคว้าตัวนางอย่างรวดเร็ว ใช้มือข้างหนึ่งกดท้ายทอยของนางให้แนบใบหน้ากับโต๊ะน้ำชาแล้วดึงมีดพกเล่มเล็กออกมาจากใต้ผ้าคาดเอวปักลงที่โต๊ะในระยะเฉียดใบหน้างามไม่ถึงสองชุ่น ซูหนี่ตกใจกลัวจนหน้าซีดเผือด นางสั่นเทาไปทั้งร่าง คิดไม่ถึงเลยว่าประมุขหงที่นางพึงใจเขาในวันแรกจะป่าเถื่อนได้ขนาดนี้ต่อหน้าผู้อื่นถึงเขาจะไม่ไว้ไมตรีอย่างไรแต่นั่นก็เป็นเพียงคำพูดหาใช่การกระทำไม่เมื่อได้อยู่สองต่อสองเขาเปิดเผยตัวตนออกมาอย่างชัดเจนราวต้องการจะบอกเป็นนัยว่าไม่เห็นนางอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย“ท่านประมุขขออภัย ขออภัยท่านประมุขข้าผิดไปแล้ว”หญิงสาวในอาภรณ์ชมพูรีบร้อนบอกออกไปพลางใช้ฝ่ามือทั้งสองข่มโต๊ะน้ำชาไว้เพื่อยันกายไม่ให้ลื่นไถล แรกเริ่มที่เข้าหาเขาวันนี้ก็เพื่อบีบรัดเขาให้เร่งการแต่งงาน…ทว่ายามนี้จนมุมเสียแล้วคนผู้นี่ไม่ใช่ว่าจะใช้มารยาเกลี้ย
เจ้าสาวประมุขหุบเขามืด 32.อำพันดอกท้อ
อำพันดอกท้อป่าท้อทางทิศตะวันตกถานถานจอดเกวียนแล้วกระโดดลงมายืนแหงนหน้าขึ้นมองต้นท้อหนาทึบอย่างตื่นตาตื่นใจ ตอนที่เขาเป็นเด็กไม่ทราบมาก่อนว่าเคยมีที่แบบนี้ในหุบเขาหากจำไม่ผิดบริเวณนี้เมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้วเป็นเพียงพื้นที่รกร้างมีต้นไม้และหญ้าขึ้นรกชัฏ ต้นท้อเหล่านี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติเพราะขึ้นเรียงแถวเป็นระเบียบ คาดว่าคงมีใครบางคนปลูกขึ้นมามากกว่า"ต้นท้อพวกนี้ใครปลูกกันนะ"ถานถานพูดขึ้นแล้วใช้มือเหี่ยวย่นลูบคลำต้นท้อ เขาพิจารณาแล้วว่าอายุของต้นท้อเหล่านี้น่าจะเกือบสิบปีได้"ไม่น่าจะมีเจ้าของนะเจ้าคะ ถ้ามีเจ้าของจริงเหตุใดประมุขหงไม่บอกข้า""ช่างเถอะๆ แล้วเราจะเอาอย่างไรต่อ"เสวียนหนี่เดินไปใกล้ ๆ ต้นท้อต้นหนึ่ง นางชี้ให้ถานถานดูในส่วนที่นางต้องการพอถานถานเห็นว่าเป็นแค่ยางของต้นท้อเขาก็พูดขึ้น“นี่นะหรืออำพันที่เจ้าว่า นี่มันยางไม้ชัด ๆ”“ยางไม้นี่แห
เจ้าสาวประมุขหุบเขามืด 31.ค้าอำพัน
ค้าอำพันเขาถามกลับอย่างอยากรู้ และคิดไปเองว่านางอาจอยากพูดเรื่องที่นางเป็นตัวจริง ทว่าสิ่งที่อีกฝ่ายอยากพูดกลับกลายเป็นเรื่องอื่นไปเสียอย่างนั้น“เมื่อครู่นี้ข้าได้ยินพ่อเฒ่าอวิ๋นเหอบอกว่าฟางเหนียงขึ้นไปเก็บลูกท้อบนเขา…แล้ว…เอ่อ...คือว่า.."“เจ้าอยากไปแสดงความเสียใจกับพ่อเฒ่าอวิ๋นเหอหรือ”“หากมีโอกาสข้าก็อยากจะไปเจ้าค่ะติดตรงที่ว่าภายในระยะหนึ่งปีนี้ข้าต้องรีบหาเงินมาชดใช้คลังเสบียงช่วยตาแก่ถานถาน”เขาถอนหายใจเอื่อย ๆ สุดท้ายแล้วภายในใจของนางก็ยังคงคิดเรื่องหาเงินเพียงเท่านั้นเป็นเช่นนี้ก็ดีแล้ว ถ้านางทำสำเร็จเขาก็จะเบาใจขึ้นมาก“อยากถามอะไรกันแน่”“ข้าอยากถามเกี่ยวกับป่าท้อเจ้าค่ะ”“ป่าท้อ?”อี้เฉินสงสัยจนต้องย้ำทวนอีกรอบ สิ้นฤดูกาลลูกท้อออกผลไปแล้ว ตอนนี้ย่างเข้าฤดูใบไม้ผลินางมาถามเกี่ยวกับป่าท้อเอายามนี้ไม่ช้าไปหน่อยหรือ สถานที่แห่งนั้นมีต้นท้อม
Maaari mong magustuhan
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง119.5K viewsสามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ21.8K viewsบันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง74.2K viewsแต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม111.3K viewsข้านี่แหละหลาน(ไม่แท้)ของท่านอ๋องจอมโหด
ชาไทยเย็น2.1K viewsเกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้
มู่เหลียง240 viewsสามีชาตินี้เราหย่ากันแล้ว
บ้านเขมปัณณ์10.5K viewsเหวินเว่อแห่งบ้านโคกกะโดนหลงยุคโบราณ
ปลายฝนต้นหนาว805 views
