บทที่ 29 อิสระภาพหรือความตาย

หลายวันผ่านไป หลังจากคืนที่โถงวังถูกสั่นสะเทือนด้วยเหตุลอบวางยา ฟาโรห์ราเมเซสค่อย ๆ ฟื้นกำลังกลับคืนมาพระวรกายที่เคยอ่อนแรงเริ่มกลับมามั่นคงขึ้น พระสุรเสียงหนักแน่นขึ้น และทุกครั้งที่ใครเห็นจะมีเจ้าหญิงฮาเชียร่ายืนเคียงข้าง ประหนึ่งเงา นางถวายผลไม้ น้ำและยา แม้กระทั่งนั่งอยู่เฝ้าตลอดยามค่ำคืน ไม่ยอมให้ผู้ใดใกล้ชิดมากเกินไป

ขุนนางและนางกำนัลต่างลือกันว่า “พระพี่สาวผู้สูงศักดิ์รักและหวงแหนน้องชายดั่งแก้วตา” แต่ไม่มีใครกล้าเอ่ยความจริงว่า แววตาที่เต็มไปด้วยความหวงนั้นไม่ใช่เพียงสายเลือด หากแต่เหมือนการยึดครอง

ค่ำวันหนึ่ง หลังจากถวายยาและแน่ใจว่าฟาโรห์หลับสนิทแล้ว เจ้าหญิงหันไปสั่งนางกำนัลข้างกาย

“ไป…เรียกนางทาสชั้นต่ำคนนั้นมา ข้ามีเรื่องจะพูดกับนาง”

นางกำนัลรีบก้มศีรษะรับคำ “เพคะ” แล้วรีบออกไป

อาริสาเดินตามนางกำนัลเข้ามายัง ตำหนักกลางของเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ สถานที่หรูหราแตกต่างจากห้องพักของนางโดยสิ้นเชิง เสาหินสูงแกะสลักเทพีฮาธอร์เรียงราย ผ้าม่านลินินสีอ่อนพลิ้วไหวตามสายลมจากแม่น้ำไนล์

แสงตะเกียงนับสิบ