MasukShare
10| แฟน
Terakhir Diperbarui:
2025-11-17 13:08:13หลังจากไล่ตีไล่ทุบไอ้สัวอยู่นานฉันก็รู้สึกหมดแรงจนต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้หยุดวิ่งแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟา
“กูเหนื่อย พอ มึงมันแรงควาย”
“ทุบกูตุบๆ แล้วบอกเหนื่อย ชอบใช้กำลัง” ร่างสูงก็ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ฉันด้วยเหมือนกัน
“ก็มึงชอบด่ากูไง”
“เป็นแฟนกับกูดิ ไม่โดนด่ากูรับรอง”
“ไอ้เลว บังคับว่ะ” ฉันหันหน้าหนีไปทางอื่น ยังไม่หยุดพูดเรื่องนี้อีก
“เป็นแฟนกูแล้วมันน่าอายหรือไง”
“มึงนั่นแหละต้องอาย”
“อายไร ไม่เห็นต้องอาย” ไม่รู้แหละ ถึงยังไงฉันก็ยังเครียดกับเรื่องนี้อยู่ดี
“กูเครียดนะสัว”
“เรียกไอ้พวกนั้นมาปรึกษาดีมั้ย มึงจะได้ตัดสินใจได้ง่ายขึ้น” นั่นแหละคือปัญหาใหญ่เพราะแต่ละคนความคิดเห็นไม่ตรงกันและไม่สนับสนุนให้เราทั้งคู่คบกันแน่นอน
“จะได้เรื่องมั้ย”
“ไม่ลองไม่รู้”
เจ้าสัวเข้าไลน์กลุ่มแล้วจัดการทันที ทุกคนยินดีให้ความร่วมมือรีบมาที่เพ้นเฮ้าท์ไม่อิดออด
ออสตินมาคนแรกตามมาด้วยเจและเพทาย
“มีอะไร กูกำลังจะออกไปแดกเหล้าเลย” เจถามด้วยน้ำเสียงจริงจังปนอยากรู้
“กูก็โคตรหิวข้าวจนต้องแวะซื้อมานั่งแดกที่นี่ด้วย” ออสตินรีบแกะกล่องข้าวแล้วรีบตักข้าวเข้าปากเคี้ยวตุ้ย
“ใจเย็นๆ ฟังที่กูกำลังจะพูด” ทุกคนยอมสงบหยุดบ่นแล้วมองไปที่เจ้าสัวอย่างตั้งใจโดยเฉพาะเพทายที่จ้องพวกเราตาไม่กะพริบเลย
"เราสองคนเป็นแฟนกันแล้ว" ฉันหันไปตีแขนคนพูด ยังไม่ได้เป็นสักหน่อยกำลังจะอ้าปากท้วงก็ถูกนัยน์ตาสีเข้มปราม
ออสตินสำลักข้าวเจและเพทายสำลักน้ำจนหน้าแดง น่าสงสารเชียวแต่ละคน
"เกิดอาเพศเหี้ยไรเนี่ย"
"มึงอยากหูหนวกรึไงไอ้สัว"
"ไอ้โบ้เอ๊ย"
แต่ละคนให้กำลังใจเพื่อนมาก ฉันคิดว่าตัวเองก็เป็นผู้หญิงที่ดีคนหนึ่งทำไมถึงได้สาปเพื่อนขนาดนั้นด้วย
“พวกมึงว่าไง” เจ้าสัวเอ่ยถามความคิดเห็นจากทุกคน
“ควรเป็นได้ตั้งนานแล้วนะ นอนด้วยกันทุกคืนมากกว่าผัวเมียบางคู่ซะอีก”
“เมื่อกี้ยังด่ากูไอ้โบ้อยู่เลย” ออสตินไม่สนใจตักข้าวเข้าปากต่อ
“จริงปะเกี๊ยว” เจถาม
“เฮ้อ คิดว่าไง” ฉันไม่รู้จะตอบว่ายังไงเพราะสัวห้ามไม่ให้พูด
“ก้าวข้ามเฟรนด์โซนมีเยอะไป ทำไมจะไม่ได้ อย่างมากก็แค่หูหนวก” เพทายจิกเรื่องขี้บ่น แต่ก็จริงนั่นแหละพวกคนดีชอบให้แม่อาละวาด
“สรุปว่าดี พวกมึงเห็นชอบแล้วนะ”
“อะไรของมึงวะสัว ถ้าพวกกูไม่เห็นด้วยมึงก็จะเลิกเป็นแฟนกันงี้เหรอ” ออสตินหันมาถามจริงจัง
“เปล่าหรอก กูแค่ถามความเห็นจากพวกมึงให้ไอ้เกี๊ยวตัดสินใจง่ายขึ้น” ความกดดันตกอยู่ที่ฉันแล้วตอนนี้
“ยังไงวะเกี๊ยว เล่นไรกัน” เจขยับมาใกล้แล้วถามฉัน
“สัวมันไม่อยากให้โดนแกล้ง ก็เลยขอเป็นแฟน”
“อันนี้ดี แต่ว่า จะตัดโอกาสมึงนะสัว เกี๊ยวด้วย” ฉันสองคนมองหน้ากันเมื่อเพทายพูดออกมาแบบนั้น
“กูเลือกเกี๊ยว ตัดโอกาสคนอื่นมากกว่า”
“อะ กูยอม” เจยกมือขึ้นทั้งสองข้าง
“เกี๊ยวแน่ใจนะ” ออสตินถามพร้อมกับวางกล่องข้าวลง
“มันก็ไม่ได้แย่นี่เนอะ ลองสักตั้งคงไม่เป็นไร”
“อะ กูมีแฟนละ คราวนี้ใครจะทำอะไรก็ช่วยเกรงใจกูด้วย” เจ้าสัวโอบเอวฉันแล้วดึงเข้าไปใกล้
“มีแค่มึงเท่านั้นที่ทำ” เจพูดถูก มันนั่นแหละตัวดีที่ผ่านมาทำเหมือนกูเป็นเมียมันตลอด
“จะโอบทำไมเนี่ย”
“โอบแฟนไม่ได้ไงวะ”
เสียงโห่ของทุกคนดังขึ้นพร้อมกัน ทุกคนทำให้ฉันรู้สึกอายแปลกๆ โดยเฉพาะคนข้างๆที่ฉันไม่สามารถมองมันเป็นเพื่อนได้อีกแล้ว แค่สบตาก็ทำให้อมยิ้มแก้มแดง ไอ้บ้าเอ๊ย วันนี้ทำไมสัวมันหล่อจัง
"มองไรเล่า"
"มึงหน้าแดง อายกูเหรอ"
"บ้า ไม่ได้อาย"
"เขินแหละ มีแฟนหล่อด้วย" ไอ้บ้า ไอ้หลงตัวเอง แต่ก็หล่อจริงๆนั่นแหละ ยอมรับ
______________
Bab terbaru
เพื่อนรัก(มาเฟีย) 27| ไม่เดียงสา
มาไกลแค่นี้ก็ดีแล้ว ฉันยิ้มให้กับตัวเองอีกครั้งที่กล้าตัดสินใจทำแบบนั้นออกไป ตัดความสัมพันธ์ตอนนี้ดีกว่ารอให้มันเรื้อรังกัดกินหัวใจให้เจ็บปวดไปมากกว่านี้“หิวมั้ย”“ไม่อ่ะเจ้ ขอบใจนะที่ขับรถไปรับ”“ไม่เป็นไร ถ้าไม่หิวก็ไปอาบน้ำเข้านอนซะ ดึกแล้วพรุ่งนี้ไปเรียนหรือเปล่า”“ไปสิ เอ่อ เจ้ เกี๊ยวอยากไปฝึกงานเมืองนอกอ่ะ เจ้ช่วยแนะนำหน่อยสิ”“ก็ไหนบอกไม่ไปไง เป็นอะไรเกี๊ยว มีเรื่องอะไรเล่าให้เจ้ฟังได้มั้ย” ฉันนิ่งและเงียบไปอีกครั้ง หลังจากบอกเลิกสัวฉันก็รีบเก็บผ้าแล้วโทรให้เจ๊หมวยมารับที่คอนโด เพราะคิดว่าสัวมันต้องบุกมาแน่ๆ แล้วตอนนี้ฉันกำลังหาวิธีไปจากที่นี่โอกาสประจวบเหมาะปีสี่ฉันต้องฝึกงานพอดีถ้าทำเรื่องทันฉันก็จะไปเมืองนอก“เกี๊ยวเลิกกับสัวแล้ว”“ไปคบกันตอนไหนวะ” ไม่อธิบายตั้งแต่แรกเลยทำให้เจ๊ตกใจ“สักพักแล้วล่ะ ช่างมันเหอะ เลิกแล้ว”“เลิกยังไงทำไมต้องหนี เราเลิกแล้วเขายอมเลิกหรือเปล่าทำไมไม่ลองคุยกันก่อน”“เจ้ ถ้าเราไม่ได้รับการปกป้องจากแฟนตัวเองเลยแบบนี้เจ้จะยังยอมคบคนแบบนี้อยู่มั้ย”“พูดยากนะ แต่ถ้าเป็นเจ้ก็คง ขอบาย”“เกี๊ยวรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าเลยอ่ะ ไอ้รักมันก็รักนะ แต่เกี๊ยวไม่อย
เพื่อนรัก(มาเฟีย) 26| จบกันไม่ดี
นั่งมองมือถือแล้วถอนหายใจอยู่พักใหญ่ ความคิดในหัวตีกันวุ่นวายไปหมด สถานะของเราตอนนี้คือเป็นแฟนกัน แล้วยังไงต่อ อยู่ๆ ก็มีผู้หญิงโผล่มาโดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าเธอคนนั้นเป็นใคร แต่คนอื่นรู้ แล้วฉันก็รู้จากคนอื่นอีกที ฉันรู้สึกแย่มากๆ กับเรื่องนี้ จะหนีต่อไปก็คงไม่รอดเพราะสัวคงไม่ปล่อยไว้แน่ตี๊ดครืด ครืดพอเปิดเครื่องเสียงแจ้งเตือนก็เด้งเข้ารัวๆ สายที่ไม่ได้รับ ร้อยกว่าสายเป็นตัวเลขสีแดงเห็นเด่นชัดอยู่ที่มุมด้านซ้าย นั่นไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเลยเชื่อมั้ย อาการฉันค่อนข้างหนักพอสมควรเกิดเรื่องแบบนี้ยิ่งทำให้รู้ใจตัวเอง ฉันก็รักสัวมากเหมือนกันครืด ครืดมือถือในมือสั่นเตือนว่ามีสายโทรเข้า รูปภาพแจ้งเตือนหน้าจอของปลายสายทำให้ฉันลังเลอีกครั้ง“อือ” สิ่งที่ฉันทำระหว่างยกโทรศัพท์แนบหูคือจิกเล็บลงบนเนื้อต้นขาของตัวเอง ให้รู้สึกตื่นตัวอยู่ตลอดเวลาเตือนสติตัวเองว่านี่คือเรื่องจริง“ขึ้นไปหาได้มั้ย ตอนนี้อยู่ข้างล่าง” ฉันรีบลุกจากโซฟาแล้วเดินไปเปิดประตูกระจกหลังห้องชะโงกหน้าลงไปมองข้างล่างทันที รถเจ้าสัวจอดอยู่ข้างล่าง ข้างๆ นั้นมีเจ้าของรถยืนมองขึ้นมาด้านบนนั่นทำให้ฉันรีบเดินเข้าห้องแล้วปิดประ
เพื่อนรัก(มาเฟีย) 25| ระหองระแหง
“กลัวเขาไม่รู้หรือไงว่าเราเป็นแฟนกัน” ฉันเบะปากแล้วก้มมองชุดที่ตัวเองใส่เพราะมันบังเอิญโทนสีเดียวกับเสื้อเจ้าสัว“ก็มันมีแค่สีนั้น”“เกี๊ยว ดีกันได้แล้ว กูมีแค่มึงจริงๆ”“แล้วนี่ยังไม่ดีหรือไง ให้ตามมาด้วยเนี่ยเรียกว่าดีได้หรือยัง”“หงุดหงิดไรวะ เมนส์มาหรือไง พูดดีๆ ก็ได้ วันนี้อยากได้อะไรเต็มที่พี่เลี้ยงเองน้อง”“แน่ใจ”“นี่ใคร”ฉันเริ่มยิ้มออก ไม่ใช่เพราะผู้ชายเอาเงินมาล่อหลอกหรอกนะ ที่ยิ้มก็เพราะความหน้ามึนของมันต่างหาก ถ้าไม่ได้คบกับสัวฉันก็ยังนึกไม่ออกเลยว่าแฟนในอนาคตหน้าตาจะเป็นยังไง เพราะแต่ละคนที่เข้ามาถูกเจ้าสัวกันท่าออกไปหมด ชีวิต น่าสงสารสิ้นดีร้านแรกที่ถูกดึงเข้าไปคือร้านชั้นใน ไม่ใช่ฉันที่เป็นคนดึง“เลือก”“กูไม่อยากได้ ของกูยังมีอยู่”“กูอยากได้แบบนั้น” มันชี้นิ้วไปที่ชั้นลูกไม้สีแดงเพลิง “ไอ้บ้า!”“ทำไม”“มึงเริ่มรู้สึกอยากใส่ชั้นในผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่ มีอะไรปรึกษากูได้นะสัว กูไม่โกรธถ้ามึงจะเปลี่ยนใจไปชอบเพศเดียวกัน LGBTQ มีเยอะไปน่ารักดี ไม่ต้องกลัวกูเสียใจนะ กูโอเค”“เป็นตุเป็นตะ ไม่ได้อยากใส่เอง กูจะให้มึงซื้อไปใส่” ฉันรีบส่ายหน้ารัวๆ ใส่แบบนั้นนอนกับมันทุกคืนก
เพื่อนรัก(มาเฟีย) 24| ความมึน
“หยุดพูดมากแล้วถอยออกไปสักที”“โอเค ก็ได้ กูยอมทุกอย่างแล้ว” เจ้าสัวยกมือขึ้นทั้งสองข้างแล้วถอยหลังก้มไปหยิบผ้าขนหนูยื่นให้ฉัน“กูจะไม่คุยกับมึงสองเดือน” ฉันยื่นมือไปดึงผ้าขนหนูจากมือของเจ้าสัวแล้วรีบเอาพันรอบตัวเดินออกจากห้องน้ำทันที“จะไปไหน กูขอโทษ” เจ้าสัวยังเดินตามไม่ปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ“ง่ายไปมั้ย ถ้าจะหวังฟันหาคนอื่นแก้ขัดก็ได้”“เกี๊ยวกูจริงจัง”“จริงจังกับหวังฟันมึงไปคิดมาว่าข้อไหนสำคัญกับมึง”“กูหวังทั้งสองอย่างนั่นแหละ ทั้งอยากฟันแล้วก็จริงจังกับมึงมากด้วย จะโกรธก็โกรธ หายโกรธแล้วค่อยคุยกับกูก็ได้เพราะยังไงกูก็ยืนยันว่าอยากฟันมึง”“ไอ้สัว”“เรียกทำไม อยากรู้อะไรอีก”“เด็กเปรต”“เออ ด่าอีกกูชอบ ด่าเลย” ลมหายใจฟึดฟัดของฉันไม่ทำให้มันกลัวได้เลยหรือไง หน้าด้านหน้ามึนเกินเบอร์มาก ฉันขี้เกียจต่อปากต่อคำก็เลยหันหลังเดินเข้าห้องน้ำอีกครั้ง คราวนี้ปิดประตูเสียงดังปัง!เพื่อบ่งบอกว่าไม่พอใจที่สุดฉันใช้เวลาอาบน้ำเกือบครึ่งชั่วโมง ที่จริงเสร็จนานแล้วแหละแต่ยังไม่อยากออกมาพอออกมาแล้วชะโงกหน้าไปมองก็ยังเห็นว่าไอ้ตัวดียังไม่นอน แสงไฟจากมือถือยังส่องหน้าอยู่“อาบน้ำนานจังวะ”“เรื่องของกู
เพื่อนรัก(มาเฟีย) 23| เหตุการณ์ในอดีต
หลายสัปดาห์ต่อมา“เฮือก!”“สัว สัว เป็นอะไร สัวตื่น ตื่น”“เกี๊ยว กูฝันร้ายอีกแล้ว” ฉันเชื่อแล้วฉันก็ตกใจมากที่เห็นมันเป็นแบบนี้“มึงจะนอนคนเดียวไม่ได้เลยหรือไง”“มึงคิดว่าไง ทุกครั้งที่กูนอนคนเดียวมันก็เป็นแบบนี้ตลอดเลย” ใบหน้าเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อน้ำเสียงตื่นกลัวก็พอบอกได้แล้วว่าเป็นไปตามอย่างที่มันพูด“ทีแรกกูจะไม่กลับมา”“ถ้ามึงไม่กลับมากูก็คงไม่ได้นอนทั้งคืน สะดุ้งตื่นอยู่แบบนี้”“เรื่องมันก็นานมากแล้ว มึงยังไม่ลืมอีกเหรอ”“มันอยู่ในใจกู ฝังไปแล้วมั้งแต่พออยู่กับมึงกลับไม่เป็นอะไรเลย” เพราะแบบนี้หรือเปล่ามันถึงขาดฉันไม่ได้ตามติดยิ่งกว่าเงา“ถ้าวันนึง เราต้องเลิกกัน มึงจะอยู่ยังไง”“แล้วทำไมต้องเลิกวะ” มันทำเสียงหงุดหงิดใส่“ก็ไม่รู้ ถามเอาไว้ก่อนไง เผื่อมึงเข้าใจปะ อย่าหลับหูหลับตาดิสัว”“ก็คง แดกยาให้มันตายๆ ไป” ฉันเข้าใจสิ่งที่สัวเป็นอยู่ในตอนนี้ เหตุการณ์เลวร้ายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเด็กสิบขวบมันยากที่จะลืมเลือน“บ้าหรือไง ป๊าม๊าเสียใจแย่เลย”“ป๊ากับม๊าคงดีใจมากกว่าที่ไม่เห็นกูทรมานอีก”เหตุการณ์คืนนั้นเจ้าสัวจำมันได้ดี คืนวันเกิดเหตุในห้องนอนชั้นบน เป็นวันพายุเข้า ฝนตก ลมแรง
เพื่อนรัก(มาเฟีย) 22| โทษสูงสุด
กิจกรรมไม่ได้ติดขัดดำเนินต่อไปได้เรื่อยๆ จนเสร็จสิ้นภารกิจที่พวกเราตั้งใจเอาไว้ พี่เคสเป็นรุ่นพี่ที่มืออาชีพมาก บรีฟน้องๆ เก่งและทำให้เรื่องร้ายที่พวกเราพบเจอบรรเทาลงจนเราโฟกัสแค่เรื่องงาน“พี่เกี๊ยว คิดว่าพี่แคทจะเอาคืนเรามั้ยคะ”“เรื่องที่พี่แคททำ มันเรื่องใหญ่มากนะ”แล้วตอนนี้พวกเราก็อยู่ในห้องประชุมของมหาวิทยาลัย เรื่องมันไม่ได้จบแค่นั้น ผู้ปกครองของน้องน้ำและน้องๆ ที่ในคืนนั้นร่วมชะตากรรมด้วยกันในป่าไม่ยอมความและจบเรื่องง่ายๆ ส่วนฉันป๊าของเจ้าสัวส่งเลขาส่วนตัวและทนายความมาจัดการเรื่องนี้ให้ สุดวีไอพีจนอธิการบดีต้องเข้าร่วมตัดสินเรื่องนี้ด้วยตัวเองฉันอยากให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ให้กับทุกคน ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่และรุ่นน้องที่กำลังจะก้าวขึ้นมาเป็นรุ่นพี่ในอนาคต ตัดเรื่องส่วนตัวออกไปแล้วกัน ไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่ก็ไม่ควรเอาเรื่องความปลอดภัยมาล้อเล่นกันแบบนี้ กฎมีไว้ให้รักษา ถ้าเกิดคืนนั้นฉันกับน้องๆ เป็นอะไรไปขึ้นมาอีพี่แคทจะรับผิดชอบยังไงไหว“น้ำได้ข่าวมาว่า ผู้ปกครองของพี่แคทไม่มีใครมาเลยค่ะ”“ติดธุระหรือเปล่า” ที่ต้องถามเพราะป๊าเจ้าสัวก็ติดธุระเหมือนกันแต่ส่งทีมงานมืออาชีพมาแทน“คง
Anda juga akan menyukai
พันธะลับนายมาเฟีย
Leonella7.0K Dibacaสยบรักเสือร้าย
มดตัวจี๊ด5.7K Dibacaเจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]
ชะนีติดมันส์4.8K DibacaBad Dindan สัญญารักใต้เงามาเฟียร้าย
Story ปลายตะวัน5.6K Dibacaแอบรักร้าย ผู้ชายเจ้าชู้
MaNIE-STORY3.3K Dibacaเมียหมิง
Sitha619 Dibacaมาเฟียเถื่อนเมียเด็ก
หนูแดงอินดี้34.6K Dibacaพิษรักคุณหมอมาเฟีย
มดตัวจี๊ด53.3K Dibaca
