บ้านของสถาปนิกผู้ล่วงลับ

หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายในร้านอาหาร เมรี่ก็ได้ที่อยู่จากจดหมายที่อยู่ในมือของชายชราผู้ล่วงลับ มันเป็นที่อยู่ของบ้านหลังหนึ่งที่ดูเก่าแก่ในย่านชานเมืองของแมนเชสเตอร์ เมรี่รู้ว่าเธอต้องไปที่นั่นเพื่อหาเบาะแสเพิ่มเติม แต่เธอก็รู้ว่าเธอไม่สามารถไปคนเดียวได้

"ฉันต้องหาทางติดต่อพี่ชายให้ได้" เมรี่พึมพำกับตัวเอง

ในขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น เธอก็เห็นรถตำรวจคันหนึ่งแล่นผ่านมา เธอจำตำรวจนายนั้นได้ทันที เขาคือตำรวจที่เคยช่วยเธอไว้ที่ร้านอาหาร!

"คุณเมรี่!" ตำรวจนายนั้นกล่าว "คุณกำลังจะไปไหนครับ!"

"ฉันต้องไปที่ที่อยู่แห่งหนึ่งค่ะ" เมรี่ตอบ "มันอาจจะเกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' "

ตำรวจนายนั้นมองไปที่เมรี่ด้วยความสงสัย "ผมไม่คิดว่าคุณควรไปคนเดียวนะครับ"

"ฉันไม่มีทางเลือกอื่นแล้วค่ะ" เมรี่ตอบ "เพื่อนและพี่ชายของฉันถูกจับตัวไป และฉันต้องหาทางช่วยพวกเขาให้ได้"

ตำรวจนายนั้นมองไปที่เมรี่ด้วยความประทับใจในความกล้าหาญของเธอ "ผมจะไปกับคุณครับ"

เมรี่เบิกตากว้าง "คุณจะไปกับฉันอย่างนั้นหรือคะ?"

"ใช่ครับ" ตำรวจนายนั้นตอบ "ผมเชื่อในสิ่งที่คุณพูด และผมเชื่อว่าคุณกำลังต่อสู้เพื่อความถูกต้อง"

เมรี่รู้สึกดีใจ เธอรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียวแล้ว!

ความเงียบที่น่าสะพรึงกลัว

พวกเขาเดินทางไปยังที่อยู่ตามจดหมาย มันเป็นบ้านหลังใหญ่ที่ดูเก่าแก่และรกร้าง ท่ามกลางต้นไม้ใหญ่ที่ขึ้นรกครึ้ม บรรยากาศเงียบสงัดเกินไปจนน่าขนลุก

"ดูเหมือนว่าที่นี่จะไม่มีคนอยู่แล้วนะครับ" ตำรวจนายนั้นกล่าว

เมรี่พยักหน้า เธอรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่แผ่ออกมาจากบ้านหลังนี้ มันเป็นพลังงานที่เต็มไปด้วยความลับและความมืดมิด

"เราเข้าไปดูกันเถอะค่ะ" เมรี่กล่าว

พวกเขาเดินเข้าไปในบ้านอย่างระมัดระวัง ภายในบ้านเต็มไปด้วยฝุ่นและใยแมงมุม เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นถูกปกคลุมด้วยผ้าคลุมสีขาว ทำให้บรรยากาศดูน่ากลัวยิ่งขึ้น

"บ้านหลังนี้ดูเหมือนจะไม่มีใครอยู่มานานแล้วนะครับ" ตำรวจนายนั้นกล่าว

เมรี่เดินไปที่ห้องทำงานห้องหนึ่งที่เต็มไปด้วยแผนผังการก่อสร้างและแบบแปลนต่างๆ เธอสังเกตเห็นว่าแบบแปลนหลายแผ่นมีสัญลักษณ์ของ 'เงาแห่งลอนดอน' อยู่

"นี่คือบ้านของใครกันคะ?" เมรี่พึมพำ

"น่าจะเป็นสถาปนิกครับ" ตำรวจนายนั้นตอบ

เมรี่มองไปที่แบบแปลนแผ่นหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน มันเป็นแบบแปลนของ หอนาฬิกาบิ๊กเบน! และมีรหัสบางอย่างที่ถูกขีดเส้นใต้ไว้

"นี่มันคือรหัสลับนี่คะ!" เมรี่อุทาน "เขาต้องซ่อนเบาะแสอะไรบางอย่างไว้ที่นี่แน่ๆ!"

ในขณะที่พวกเขากำลังสำรวจอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากด้านหลัง...

"พวกแกคิดว่าจะหนีพ้นอย่างนั้นหรือ!"

พวกเขาหันขวับ และพบกับชายร่างใหญ่ในชุดสูทสีดำหลายคนยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา!

"พวกแกมาถึงที่นี่ได้อย่างไร!" ตำรวจนายนั้นตะโกน

"เราตามพวกแกมาตั้งแต่ที่ร้านอาหารแล้ว!" ชายคนหนึ่งกล่าวด้วยรอยยิ้มที่น่าขนลุก "ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์ไม่ยอมให้ใครมารู้ความลับของเขาหรอก!"

การต่อสู้เพื่อความจริง

การต่อสู้เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน!

เมรี่และตำรวจนายนั้นพยายามต่อสู้กับคนร้ายอย่างเต็มที่ แต่พวกเขาก็มีจำนวนมากกว่า

"พวกเราต้องหาทางหนีจากที่นี่ครับ!" ตำรวจนายนั้นตะโกน

"แล้วสมุดบันทึกเล่มนั้นล่ะคะ!" เมรี่ถามด้วยความกังวล

ตำรวจนายนั้นมองไปที่สมุดบันทึกที่อยู่ในมือของเธอ "คุณต้องเก็บมันไว้ให้ดี! มันคือหลักฐานสำคัญ!"

ในขณะที่พวกเขากำลังต่อสู้อยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงดัง 'ครืน!' ดังขึ้นจากเพดาน!

"บ้านกำลังจะถล่ม!" เมรี่ตะโกน

พวกเขาพุ่งตัวไปที่หน้าต่างทันที แต่หน้าต่างก็ถูกล็อกไว้!

"ไปได้เลยครับ!" ตำรวจนายนั้นกล่าว "ผมจะถ่วงเวลาไว้เอง!"

เขาพุ่งเข้าใส่คนร้ายทันที เพื่อเปิดโอกาสให้เมรี่ได้หนีไป!

เมรี่มองไปที่ตำรวจนายนั้นด้วยความรู้สึกผิด แต่เธอก็รู้ว่าเธอต้องไปเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ

เธอทุบหน้าต่างจนแตก แล้วกระโดดออกไป!

เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วบ้าน แต่เมรี่ก็ไม่สนใจ เธอวิ่งหนีไปในความมืดมิดของค่ำคืน

ความหวังที่ริบหรี่

เมรี่วิ่งหนีไปจนสุดแรง เธอไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แต่เธอก็ยังคงวิ่งต่อไป!

เธอรู้สึกเหนื่อยล้าไปทั้งตัว ร่างกายของเธอเจ็บปวดไปหมด แต่เธอก็ยังคงกอดสมุดบันทึกไว้แน่น

"ฉันต้องช่วยทุกคนให้ได้!" เมรี่พึมพำ

ในขณะที่เธอกำลังวิ่งอยู่นั้น เธอก็เห็นแสงไฟสลัวๆ จากด้านหน้า เธอเดินเข้าไปใกล้ และพบกับรถยนต์คันหนึ่งที่จอดอยู่

"เมรี่! ทางนี้!"

เมรี่มองไปที่รถยนต์ และเห็นพี่ชายทั้งสองคนของเธอนั่งอยู่ในนั้น!

"พี่อเล็กซานเดอร์! พี่เฟรเดอริค!" เมรี่ร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ

พวกเขาลงมาจากรถ และกอดเมรี่ไว้แน่น

"เราเป็นห่วงเธอมากเลยนะ!" อเล็กซานเดอร์กล่าว "เธอหายไปไหนมา!"

"ฉัน...ฉันโดนคนร้ายตามล่าค่ะ!" เมรี่ตอบ "แล้วพวกคุณหนีออกมาได้อย่างไรคะ!"

"มิสเตอร์คลาร์กช่วยเราไว้ครับ" เฟรเดอริคตอบ "เขาพาเราหนีออกมาจากห้องสมุดได้ทันเวลา"

เมรี่มองไปที่เบาะหลัง และเห็นมิสเตอร์คลาร์ก เบ็น เอดิสัน และเลดี้อลิซาเบธนั่งอยู่ด้วย

"พวกคุณปลอดภัยกันทุกคนเลยใช่ไหมคะ!" เมรี่ถามด้วยความดีใจ

"ใช่ครับ" เอดิสันตอบ "คุณไม่ต้องห่วงเราแล้ว"

เมรี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

"แล้วสมุดบันทึกเล่มนั้นล่ะครับ?" อเล็กซานเดอร์ถาม

เมรี่ยื่นสมุดบันทึกให้พี่ชายทั้งสองคน "นี่คือเบาะแสทั้งหมดที่เราต้องการค่ะ!"

ในขณะที่พวกเขากำลังดูสมุดบันทึกอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากด้านหลัง...

"พวกแกไม่มีทางหนีพ้นไปจากข้าได้หรอก!"

พวกเขาหันขวับ และเห็นผู้การฟิลลิปส์กำลังยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

"ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์...เขาคือใครกันคะ?" เมรี่ถามด้วยความอยากรู้

ผู้การฟิลลิปส์ยิ้มอย่างน่าขนลุก "เขาคือคนที่พวกแกไม่มีทางสู้ได้หรอก!"