รุ่งอรุณของลอนดอนมาถึงช้าๆ แสงสีส้มอ่อนๆ สาดส่องผ่านผืนฟ้าที่ยังคงมืดมิด เมรี่ เฟรเดอริค และเอดิสันนั่งประชุมกันอยู่ที่โต๊ะกลางบ้านพักลับของเอดิสัน แผนการที่จะเผชิญหน้ากับ เซอร์เรจินัลด์ แบล็กวูด และ 'เงาแห่งลอนดอน' ถูกวาดขึ้นมาอย่างละเอียดรอบคอบ
"เซอร์เรจินัลด์มักจะใช้เวลาช่วงเช้าที่บ้านพักส่วนตัวของเขาในย่านเมย์แฟร์ครับ" เอดิสันอธิบายขณะชี้ไปยังจุดหนึ่งบนแผนที่ลอนดอนที่กางอยู่บนโต๊ะ "ที่นั่นมีการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดมาก แต่ผมคิดว่าเราสามารถใช้จังหวะที่เขากำลังเดินทางไปทำงานเพื่อเข้าถึงตัวเขาได้" เฟรเดอริคพยักหน้า "เราต้องทำให้แน่ใจว่าเราจะมีหลักฐานเพียงพอที่จะมัดตัวเขาได้ เมรี่...เธอจำรายละเอียดเกี่ยวกับแก๊ส 'ควันสีม่วง' และ 'แก๊สควบคุมจิตใจ' ได้ดีแค่ไหน?" เมรี่หยิบสมุดบันทึกที่เธอแอบนำออกมาจากโกดังออกมา "ฉันจดรายละเอียดทั้งหมดไว้ค่ะ สูตรเคมี วิธีการผลิต และผลกระทบต่อมนุษย์" "ดีมากครับ" เอดิสันกล่าว "นี่คือหลักฐานสำคัญที่เราจะใช้ในการเปิดโปงเขา" "แล้วอเล็กซานเดอร์ล่ะคะ?" เมรี่ถามด้วยความเป็นห่วง "เราจะหาเขาเจอได้อย่างไร?" เอดิสันถอนหายใจ "ผมคิดว่าอเล็กซานเดอร์อาจจะถูกควบคุมตัวไว้ที่ไหนสักแห่งที่เกี่ยวข้องกับเซอร์เรจินัลด์ครับ ถ้าเราจับตัวเซอร์เรจินัลด์ได้ เราก็จะได้คำตอบทุกอย่าง" แผนการถูกสรุป เมรี่ เฟรเดอริค และเอดิสันจะเดินทางไปยังบ้านพักของเซอร์เรจินัลด์ในยามเช้า และรอจังหวะที่เขาออกมาจากบ้านเพื่อเข้าถึงตัวเขา ความตื่นเต้นที่ไม่อาจซ่อน เมื่อถึงเวลาที่กำหนด ทั้งสามคนก็เดินทางไปยังย่านเมย์แฟร์ ย่านที่เต็มไปด้วยคฤหาสน์หรูหราและถนนที่สะอาดสะอ้าน พวกเขาหลบอยู่ในตรอกแคบๆ ตรงข้ามกับบ้านพักของเซอร์เรจินัลด์ รอคอยการปรากฏตัวของเขา "คุณแน่ใจนะว่าแผนนี้จะสำเร็จคะคุณเอดิสัน?" เมรี่กระซิบถาม หัวใจของเธอเต้นระรัวด้วยความประหม่า "ผมแน่ใจครับมิสแบล็ควู้ด" เอดิสันตอบด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง "เราได้เตรียมการมาอย่างดีที่สุดแล้ว" ไม่นานนัก ประตูรั้วเหล็กขนาดใหญ่ของบ้านพักก็เปิดออก รถลีมูซีนคันงามแล่นออกมาช้าๆ มีชายฉกรรจ์สองคนในชุดสูทสีเข้มยืนคุ้มกันอยู่ข้างรถ "นั่นไงครับ!" เอดิสันกระซิบ "เซอร์เรจินัลด์กำลังจะออกมาแล้ว" ชายร่างสูงใหญ่ แต่งกายภูมิฐาน ใบหน้าเคร่งขรึม ก้าวออกมาจากบ้าน เขามองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง ก่อนที่จะก้าวเข้าไปในรถ "ตอนนี้แหละครับ!" เอดิสันตะโกน เขาวิ่งตรงเข้าไปที่รถลีมูซีนทันที เมรี่และเฟรเดอริควิ่งตามไปติดๆ ยามสองคนพยายามขัดขวาง แต่เอดิสันเคลื่อนไหวเร็วกว่า เขาจัดการยามคนหนึ่งได้อย่างรวดเร็ว ส่วนเฟรเดอริคก็จัดการยามอีกคนหนึ่งลงไปกองกับพื้น เอดิสันเปิดประตูรถลีมูซีนออก เซอร์เรจินัลด์ แบล็กวูดเบิกตากว้างด้วยความตกใจ "เซอร์เรจินัลด์ แบล็กวูด!" เอดิสันกล่าว "เรามีเรื่องต้องคุยกับคุณครับ" เซอร์เรจินัลด์พยายามจะปิดประตูรถ แต่เอดิสันเร็วกว่า เขาผลักประตูออก แล้วดึงเซอร์เรจินัลด์ออกมาจากรถอย่างรวดเร็ว "พวกแกเป็นใครกัน!" เซอร์เรจินัลด์ตะโกน "กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับข้า!" "เราคือนักสืบครับ" เมรี่กล่าว "และเราก็มาที่นี่เพื่อเปิดโปงความชั่วร้ายของคุณ!" เซอร์เรจินัลด์หัวเราะเยาะ "นักสืบอย่างนั้นหรือ! เจ้าเด็กน้อยอย่างเจ้าจะไปทำอะไรข้าได้!" "เราทราบเรื่อง 'เงาแห่งลอนดอน' ของคุณครับ" เฟรเดอริคกล่าว "และเราก็รู้เรื่องแก๊ส 'ควบคุมจิตใจ' ของคุณด้วย!" ใบหน้าของเซอร์เรจินัลด์ซีดเผือด เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า "พวกแกไปรู้เรื่องนี้มาจากไหนกัน!" "ลอร์ดแอชตันบอกเรามาค่ะ" เมรี่ตอบ "เขาเสียใจมากที่ได้ทำเรื่องผิดพลาดไป" เซอร์เรจินัลด์หน้าถอดสี "ไอ้แก่สารเลว! มันกล้าทรยศข้าอย่างนั้นหรือ!" "เขาไม่ได้ทรยศคุณหรอกค่ะ" เอดิสันกล่าว "แต่เขาแค่ต้องการทำในสิ่งที่ถูกต้องเท่านั้น" "ไม่มีใครสามารถหยุดยั้งข้าได้หรอก!" เซอร์เรจินัลด์ตะโกน "แผนการของข้าจะสำเร็จอย่างแน่นอน! ลอนดอนจะอยู่ภายใต้การควบคุมของข้า!" ทันใดนั้นเอง ก็มีรถยนต์คันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดใกล้ๆ รถคันนั้นถูกขับโดยชายฉกรรจ์อีกสองคน พวกเขาแต่งกายด้วยชุดสูทสีเข้ม และมีปืนพกอยู่ในมือ "พวกแกมาสายแล้ว!" เซอร์เรจินัลด์ตะโกน "จัดการพวกมันให้หมด!" ชายฉกรรจ์ทั้งสองคนพุ่งเข้ามาหาเมรี่ เฟรเดอริค และเอดิสัน การต่อสู้เกิดขึ้นอย่างดุเดือด เอดิสันและเฟรเดอริคต่อสู้กับชายฉกรรจ์อย่างกล้าหาญ เมรี่พยายามหาจังหวะที่จะเข้าไปจับตัวเซอร์เรจินัลด์ แต่เซอร์เรจินัลด์ก็ฉวยโอกาสวิ่งหนี เขาปีนขึ้นรถลีมูซีนคันเดิม และพยายามขับรถหนีไป "ไม่นะ! อย่าให้เขาหนีไปได้!" เมรี่ตะโกน เอดิสันจัดการชายฉกรรจ์คนสุดท้ายลงไปกองกับพื้น เขาหันไปมองรถลีมูซีนที่กำลังแล่นหนีไป "ไปครับมิสแบล็ควู้ด!" เอดิสันตะโกน "เราจะตามเขาไป!" เอดิสันกระโดดขึ้นรถยนต์ที่ชายฉกรรจ์ขับมา เมรี่และเฟรเดอริคก็กระโดดตามขึ้นไปอย่างรวดเร็ว เอดิสันขับรถไล่ตามรถลีมูซีนของเซอร์เรจินัลด์ไปอย่างรวดเร็ว เสียงยางบดกับถนนดังสนั่น การไล่ล่าดำเนินไปอย่างดุเดือด รถทั้งสองคันแล่นไปตามถนนที่คดเคี้ยวของลอนดอน เสียงแตรรถดังลั่นไปทั่วบริเวณ เมรี่มองไปข้างหน้าด้วยความมุ่งมั่น เธอจะไม่ยอมให้เซอร์เรจินัลด์หนีไปได้เด็ดขาด! "เขาจะไปไหนกันคะคุณเอดิสัน?" เมรี่ถาม "ผมคิดว่าเขาจะไปที่ศูนย์บัญชาการลับของ 'เงาแห่งลอนดอน' ครับ" เอดิสันตอบ "เป็นที่ที่พวกเขาเก็บแก๊ส 'ควบคุมจิตใจ' ไว้ด้วย" "ถ้าอย่างนั้น เราก็ต้องไปที่นั่นด้วยกันค่ะ" เฟรเดอริคกล่าว "เราจะหยุดยั้งเขาให้ได้" รถลีมูซีนของเซอร์เรจินัลด์เลี้ยวเข้าสู่ตรอกแคบๆ แห่งหนึ่ง ที่นำไปสู่โกดังเก่าอีกแห่งหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นศูนย์บัญชาการลับของ 'เงาแห่งลอนดอน' "เตรียมตัวให้พร้อมนะครับ!" เอดิสันกล่าว "การเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว!" เมรี่และเฟรเดอริคมองหน้ากัน พวกเขารู้ว่านี่คือภารกิจที่อันตรายที่สุดในชีวิต แต่พวกเขาก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมันทั้งหมด เพื่อความยุติธรรม และเพื่อสันติสุขของลอนดอนรุ่งอรุณของลอนดอนมาถึงช้าๆ แสงสีส้มอ่อนๆ สาดส่องผ่านผืนฟ้าที่ยังคงมืดมิด เมรี่ เฟรเดอริค และเอดิสันนั่งประชุมกันอยู่ที่โต๊ะกลางบ้านพักลับของเอดิสัน แผนการที่จะเผชิญหน้ากับ เซอร์เรจินัลด์ แบล็กวูด และ 'เงาแห่งลอนดอน' ถูกวาดขึ้นมาอย่างละเอียดรอบคอบ"เซอร์เรจินัลด์มักจะใช้เวลาช่วงเช้าที่บ้านพักส่วนตัวของเขาในย่านเมย์แฟร์ครับ" เอดิสันอธิบายขณะชี้ไปยังจุดหนึ่งบนแผนที่ลอนดอนที่กางอยู่บนโต๊ะ "ที่นั่นมีการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดมาก แต่ผมคิดว่าเราสามารถใช้จังหวะที่เขากำลังเดินทางไปทำงานเพื่อเข้าถึงตัวเขาได้"เฟรเดอริคพยักหน้า "เราต้องทำให้แน่ใจว่าเราจะมีหลักฐานเพียงพอที่จะมัดตัวเขาได้ เมรี่...เธอจำรายละเอียดเกี่ยวกับแก๊ส 'ควันสีม่วง' และ 'แก๊สควบคุมจิตใจ' ได้ดีแค่ไหน?"เมรี่หยิบสมุดบันทึกที่เธอแอบนำออกมาจากโกดังออกมา "ฉันจดรายละเอียดทั้งหมดไว้ค่ะ สูตรเคมี วิธีการผลิต และผลกระทบต่อมนุษย์""ดีมากครับ" เอดิสันกล่าว "นี่คือหลักฐานสำคัญที่เราจะใช้ในการเปิดโปงเขา""แล้วอเล็กซานเดอร์ล่ะคะ?" เมรี่ถามด้วยความเป็นห่วง "เราจะหาเขาเจอได้อย่างไร?"เอดิสันถอนหายใจ "ผมคิดว่าอเล็กซานเดอร์อาจจะถูกควบคุมตัวไ
เรือลำเล็กของเอดิสันแล่นตัดผิวน้ำที่มืดมิดของแม่น้ำเทมส์ เสียงเครื่องยนต์ดังกระทบกับความเงียบของยามค่ำคืนที่ปกคลุมลอนดอน เมรี่นั่งอยู่ข้างเฟรเดอริค พยายามสำรวจบาดแผลและร่องรอยการถูกทรมานบนร่างกายของพี่ชาย เฟรเดอริคซูบผอมลงไปมาก ดวงตาของเขาลึกโหล แต่ก็ยังคงฉายแววความมุ่งมั่นที่ไม่เคยจางหาย"พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?" เมรี่กระซิบถาม น้ำเสียงของเธอสั่นเครือด้วยความเป็นห่วงเฟรเดอริคยิ้มจางๆ "ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกเมรี่ แค่เหนื่อยหน่อยเท่านั้น" เขาจับมือเมรี่เบาๆ "ไม่คิดเลยว่าเธอจะมาช่วยฉันถึงที่นี่""หนูจะไม่ทิ้งพี่ไว้แน่ค่ะ" เมรี่ตอบ "เราจะต้องหาอเล็กซานเดอร์ให้เจอ และเปิดโปงแผนการของ 'เงาแห่งลอนดอน' ให้ได้"เอดิสันซึ่งกำลังบังคับเรืออยู่ หันมามองพวกเขา "ผมคิดว่าเราปลอดภัยแล้วครับในตอนนี้ แต่เรายังวางใจไม่ได้ พวกนั้นจะตามล่าเราอย่างแน่นอน""คุณมีแผนจะไปไหนต่อคะคุณเอดิสัน?" เมรี่ถาม"ผมจะพาพวกคุณไปที่บ้านพักลับของผมครับ" เอดิสันตอบ "เป็นสถานที่ที่ปลอดภัย และไม่มีใครรู้จัก"เรือลำเล็กแล่นมาถึงท่าน้ำส่วนตัวแห่งหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้หนาทึบ เอดิสันผูกเรือไว้กับเสา แล้วพาเมรี่และเฟรเดอริ
เมื่อลงมาถึงด้านล่าง พวกเขาก็พบกับทางเดินแคบๆ ที่ทอดไปสู่ห้องขังหลายห้อง เสียงไอค่อกแค่กและเสียงครวญครางดังแว่วมาจากห้องขังบางห้อง"เฟรเดอริคอยู่ที่ไหนกันนะ?" เมรี่พึมพำพวกเขาเดินสำรวจไปทีละห้อง จนกระทั่งมาถึงห้องขังห้องหนึ่งที่อยู่สุดทางเดิน เมรี่มองลอดลูกกรงเข้าไป และเห็นชายร่างผอมบางคนหนึ่งนอนซมอยู่บนพื้น ใบหน้าของเขาซูบผอมและซีดเซียว แต่เมรี่จำได้ทันที...นั่นคือเฟรเดอริค!"เฟรเดอริค!" เมรี่กระซิบเรียก เสียงของเธอสั่นเครือด้วยความดีใจและโล่งใจเฟรเดอริคเงยหน้าขึ้นมองเมรี่ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจและไม่เชื่อ"เมรี่! เป็นเธอจริงๆ หรือนี่!" เฟรเดอริคถาม เสียงของเขาแหบพร่าและอ่อนแรง "เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?""ฉันมาช่วยพี่ไงคะ!" เมรี่ตอบ น้ำตาคลอเบ้า "พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?""ฉันไม่เป็นไร" เฟรเดอริคตอบ "แต่ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เจอเธอที่นี่" เขาเหลือบมองเอดิสัน "แล้วชายผู้นี้คือใคร?""เขาคือคุณเอดิสัน เกรย์สันค่ะพี่" เมรี่แนะนำ "เขาเป็นนักสืบ และเขาก็ช่วยหนูตามหาพี่ด้วยค่ะ"เอดิสันโค้งคำนับเล็กน้อย "ยินดีที่ได้รู้จักครับมิสเตอร์เฟรเดอริค""แล้วพวกเขากำลังจะทำอะไรกับพี่คะ
ลมหนาวพัดโชยมาปะทะใบหน้าของเมรี่ กลิ่นเค็มของน้ำทะเลและกลิ่นคาวปลาคละคลุ้งไปทั่วท่าเรือลอนดอน ในยามวิกาลเช่นนี้ ท่าเรือยังคงคึกคักไปด้วยแสงไฟจากเรือที่จอดเทียบท่าและเสียงเครื่องจักรที่ทำงาน เมรี่และเอดิสันยืนหลบอยู่ในมุมมืดของตรอกแคบๆ แห่งหนึ่ง สอดส่องสายตาไปยังโกดังเก่าที่ลอร์ดแอชตันบอกว่าเป็นที่คุมขังเฟรเดอริคโกดังหลังนั้นตั้งอยู่โดดเดี่ยวริมน้ำ ผนังอิฐสีเข้มดูเก่าแก่และทรุดโทรม หน้าต่างบางบานถูกปิดตายด้วยไม้กระดานผุๆ แต่บางบานก็เปิดแง้ม เผยให้เห็นแสงไฟสลัวๆ ที่ลอดออกมา เอดิสันก้มลงมองแผนที่ที่กางอยู่บนมือของเขา"ตามข้อมูลของลอร์ดแอชตัน โกดังแห่งนี้มีทางเข้าออกหลายทางครับ" เอดิสันกระซิบ "แต่ทางเข้าหลักถูกเฝ้าอย่างแน่นหนา เราจะต้องหาทางเข้าไปทางอื่น""แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าเฟรเดอริคอยู่ที่ไหนในโกดังแห่งนี้คะ?" เมรี่ถาม ดวงตาของเธอกวาดมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง"เราจะต้องเข้าไปข้างใน และหาเบาะแสครับ" เอดิสันตอบ "ผมเชื่อว่าเฟรเดอริคจะต้องทิ้งร่องรอยบางอย่างไว้ให้เราได้ติดตาม"เสียงฝีเท้าของชายสองคนดังใกล้เข้ามา เมรี่และเอดิสันรีบซ่อนตัวอยู่หลังลังไม้ขนาดใหญ่ ชายสองคนนั้นแต่งกายด้วยเ
ความลับในห้องทำงานจังหวะที่ลอร์ดแอชตันกำลังให้ความสนใจกับแขกคนอื่นๆ เอดิสันก็ฉวยโอกาสพาเมรี่เข้าไปในห้องทำงานของเขาได้อย่างแนบเนียน ห้องทำงานโอ่อ่าและเต็มไปด้วยหนังสือและเอกสารมากมาย มีกลิ่นหนังและกระดาษเก่าๆ คลุ้งอยู่ในอากาศ"เรามีเวลาน้อยมากครับมิสแบล็ควู้ด" เอดิสันกล่าว "เราต้องหาเอกสารที่เกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' และข้อมูลเกี่ยวกับการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธให้ได้มากที่สุด"เมรี่พยักหน้า เธอเริ่มค้นหาเอกสารบนโต๊ะทำงาน ขณะที่เอดิสันกำลังค้นหาในตู้หนังสือและลิ้นชักต่างๆ"คุณเอดิสันคะ หนูเจออะไรบางอย่างค่ะ!" เมรี่กระซิบ เธอหยิบสมุดบันทึกเล่มหนึ่งขึ้นมา มันเป็นสมุดบันทึกส่วนตัวของลอร์ดแอชตัน"คุณเห็นอะไรบ้าง?" เอดิสันถาม"เขาเขียนบันทึกเกี่ยวกับการทดลองบางอย่างค่ะ" เมรี่ตอบ "มันเป็นสูตรเคมีที่ซับซ้อนมาก และมีคำว่า 'ควันสีม่วง' และ 'หายตัวไป' ปรากฏอยู่หลายครั้ง"เอดิสันเดินเข้ามาดูสมุดบันทึก เขาสังเกตเห็นว่ามีบางหน้าถูกฉีกออกไปอย่างระมัดระวัง"ดูเหมือนว่าลอร์ดแอชตันกำลังทำการทดลองอะไรบางอย่างที่ผิดกฎหมายนะครับ" เอดิสันกล่าว "และผมก็เชื่อว่ามันเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของภรรยาของเข
เสียงเพลงบรรเลงเบาๆ คลอเคล้าไปกับเสียงสนทนาของผู้คนในงานเลี้ยงที่คฤหาสน์แอชตันยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย เมรี่พยายามรักษากิริยาท่าทางที่สง่างาม แม้ภายในใจจะเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะไขปริศนาการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธ แบล็ควู้ด ภรรยาของลอร์ดแอชตัน เธอรู้สึกว่านี่คือเบาะแสสำคัญที่เชื่อมโยงไปถึงเฟรเดอริค และ 'เงาแห่งลอนดอน' ได้"คุณเอดิสันคะ ฉันจะหาข้อมูลเกี่ยวกับการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธได้จากที่ไหนคะ?" เมรี่กระซิบถามเอดิสันขณะที่พวกเขากำลังยืนอยู่ใกล้กับภาพวาดของมิสซิสอลิซาเบธเอดิสันมองไปรอบๆ ก่อนจะตอบด้วยเสียงแผ่วเบา "ดูเหมือนว่าเธอจะถูกกล่าวถึงน้อยมากในงานเลี้ยงนี้ครับ ไม่มีใครอยากพูดถึงเรื่องนี้เลย" เขาเหลือบมองไปที่ลอร์ดแอชตัน "ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจนัก หากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' จริงๆ""แล้วเราจะทำอย่างไรกันดีคะ?" เมรี่ถาม"เราจะต้องแยกกันสืบครับ มิสแบล็ควู้ด" เอดิสันกล่าว "ผมจะพยายามหาทางเข้าไปในห้องทำงานของลอร์ดแอชตัน ส่วนคุณ...ลองหาโอกาสพูดคุยกับคนรับใช้เก่าๆ ที่นี่ดูสิครับ พวกเขาอาจจะรู้เรื่องราวบางอย่างที่ไม่มีใครรู้"เมรี่พยักหน้า เธอเข้าใจดีถึ