เรือลำเล็กของเอดิสันแล่นตัดผิวน้ำที่มืดมิดของแม่น้ำเทมส์ เสียงเครื่องยนต์ดังกระทบกับความเงียบของยามค่ำคืนที่ปกคลุมลอนดอน เมรี่นั่งอยู่ข้างเฟรเดอริค พยายามสำรวจบาดแผลและร่องรอยการถูกทรมานบนร่างกายของพี่ชาย เฟรเดอริคซูบผอมลงไปมาก ดวงตาของเขาลึกโหล แต่ก็ยังคงฉายแววความมุ่งมั่นที่ไม่เคยจางหาย
"พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?" เมรี่กระซิบถาม น้ำเสียงของเธอสั่นเครือด้วยความเป็นห่วง เฟรเดอริคยิ้มจางๆ "ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกเมรี่ แค่เหนื่อยหน่อยเท่านั้น" เขาจับมือเมรี่เบาๆ "ไม่คิดเลยว่าเธอจะมาช่วยฉันถึงที่นี่" "หนูจะไม่ทิ้งพี่ไว้แน่ค่ะ" เมรี่ตอบ "เราจะต้องหาอเล็กซานเดอร์ให้เจอ และเปิดโปงแผนการของ 'เงาแห่งลอนดอน' ให้ได้" เอดิสันซึ่งกำลังบังคับเรืออยู่ หันมามองพวกเขา "ผมคิดว่าเราปลอดภัยแล้วครับในตอนนี้ แต่เรายังวางใจไม่ได้ พวกนั้นจะตามล่าเราอย่างแน่นอน" "คุณมีแผนจะไปไหนต่อคะคุณเอดิสัน?" เมรี่ถาม "ผมจะพาพวกคุณไปที่บ้านพักลับของผมครับ" เอดิสันตอบ "เป็นสถานที่ที่ปลอดภัย และไม่มีใครรู้จัก" เรือลำเล็กแล่นมาถึงท่าน้ำส่วนตัวแห่งหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้หนาทึบ เอดิสันผูกเรือไว้กับเสา แล้วพาเมรี่และเฟรเดอริคเดินขึ้นฝั่ง พวกเขาเดินไปตามทางเดินแคบๆ ที่นำไปสู่บ้านหลังเล็กๆ ที่ดูไม่โดดเด่นนัก "ที่นี่แหละครับ" เอดิสันกล่าวขณะเปิดประตูเข้าไปในบ้าน "ที่นี่จะปลอดภัยสำหรับพวกคุณจนกว่าเราจะวางแผนต่อไปได้" บ้านพักของเอดิสันนั้นเรียบง่ายแต่สะอาดสะอ้าน มีเพียงเฟอร์นิเจอร์ไม่กี่ชิ้น แต่กลับให้ความรู้สึกอบอุ่น เฟรเดอริคนั่งลงบนโซฟาอย่างอ่อนแรง เมรี่รีบรินน้ำอุ่นมาให้เขาดื่ม "ขอบคุณมากนะเมรี่" เฟรเดอริคกล่าว "เธอเติบโตขึ้นมากจริงๆ" "พี่คะ เล่าเรื่องทั้งหมดให้หนูฟังได้ไหมคะ?" เมรี่ถาม "เกี่ยวกับ 'เงาแห่งลอนดอน' และแผนการร้ายของพวกเขา" เฟรเดอริคถอนหายใจ "เรื่องมันยาวมากเลยเมรี่ ฉันได้รับมอบหมายให้สืบคดีการหายตัวไปของนักข่าวคนหนึ่งที่กำลังขุดคุ้ยเรื่องราวเกี่ยวกับองค์กรลับนี้ เขาชื่อ จอห์น สมิธ เขาเป็นนักข่าวที่มีความมุ่งมั่นมาก และเขาเชื่อว่า 'เงาแห่งลอนดอน' กำลังวางแผนที่จะสร้างอาวุธร้ายแรงบางอย่าง" "อาวุธอะไรคะ?" เมรี่ถาม "พวกเขาไม่ได้แค่ต้องการใช้แก๊ส 'ควันสีม่วง' เพื่อทำให้คนหายไปเท่านั้น" เฟรเดอริคตอบ "แต่พวกเขาต้องการสร้าง 'แก๊สควบคุมจิตใจ' ซึ่งเป็นแก๊สที่สามารถทำให้คนอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเขาได้อย่างสมบูรณ์ พวกเขาต้องการใช้แก๊สนี้เพื่อควบคุมบุคคลสำคัญในรัฐบาลและวงการธุรกิจ เพื่อให้พวกเขาได้รับผลประโยชน์สูงสุด" เมรี่รู้สึกขนลุกซู่ "น่ากลัวจริงๆ ค่ะ! แล้วพวกเขาเอาแก๊สนี้ไปไว้ที่ไหนคะ?" "พวกเขาเตรียมจะขนย้ายแก๊สนี้ออกไปจากโกดังในคืนนี้แหละเมรี่" เฟรเดอริคตอบ "ฉันพยายามจะขัดขวางพวกเขา แต่ก็ถูกจับตัวไปเสียก่อน" "เราต้องหยุดยั้งพวกเขาให้ได้ค่ะ!" เมรี่กล่าวอย่างมุ่งมั่น "ผมเห็นด้วยครับ" เอดิสันกล่าว "แต่เราจำเป็นต้องรู้ว่าพวกเขากำลังจะขนย้ายแก๊สนี้ไปที่ไหน และใครคือหัวหน้าตัวจริงของ 'เงาแห่งลอนดอน' " เฟรเดอริคถอนหายใจ "ฉันไม่ทราบแน่ชัดหรอกว่าพวกเขาจะนำแก๊สนี้ไปที่ไหน แต่ฉันรู้ว่าหัวหน้าตัวจริงของ 'เงาแห่งลอนดอน' คือ เซอร์เรจินัลด์ แบล็กวูด" "เซอร์เรจินัลด์ แบล็กวูด!" เมรี่และเอดิสันอุทานพร้อมกันด้วยความตกใจ "ใช่...เขาคือบุคคลที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมด" เฟรเดอริคกล่าว "เขาเป็นนักธุรกิจผู้มั่งคั่งและมีอิทธิพลมากในลอนดอน และเขาก็คือผู้ที่ควบคุม 'เงาแห่งลอนดอน' อยู่เบื้องหลัง" เมรี่แทบไม่เชื่อหูตัวเอง เซอร์เรจินัลด์ แบล็กวูด คือหัวหน้าขององค์กรชั่วร้ายนี้! "แต่ทำไมคะ? ทำไมเขาถึงทำแบบนี้?" เมรี่ถาม "เขาต้องการอำนาจเมรี่" เฟรเดอริคตอบ "เขาต้องการควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างในลอนดอน เพื่อให้เขาสามารถสร้างโลกในแบบที่เขาต้องการ" "แล้วอเล็กซานเดอร์ล่ะคะ? พี่ทราบข่าวคราวของเขาบ้างไหม?" เมรี่ถามด้วยความหวัง เฟรเดอริคส่ายหน้า "ฉันไม่ทราบแน่ชัดหรอกเมรี่ ฉันได้ยินข่าวลือว่าเขากำลังสืบสวนคดีที่เกี่ยวข้องกับ ลอร์ดแอชตัน ซึ่งเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ช่วยเซอร์เรจินัลด์สร้างแก๊ส 'ควันสีม่วง' แต่ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน" "เราเพิ่งเจอท่านลอร์ดแอชตันมาค่ะพี่" เมรี่กล่าว "เขาบอกว่าเขาเสียใจมากที่ได้ทำเรื่องผิดพลาดไป และเขาให้เบาะแสกับเราค่ะ" เอดิสันเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เฟรเดอริคฟัง เฟรเดอริคฟังอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเขาดูโล่งใจขึ้นเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าลอร์ดแอชตันยังคงมีสำนึกดีอยู่บ้าง "ถ้าอย่างนั้น เราก็ต้องไปหาเซอร์เรจินัลด์ แบล็กวูดให้เจอค่ะ" เมรี่กล่าว "เขาอาจจะรู้ว่าอเล็กซานเดอร์อยู่ที่ไหน" "แน่นอนครับ" เอดิสันพยักหน้า "แต่การเข้าไปใกล้เซอร์เรจินัลด์ แบล็กวูดนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เขาเป็นคนที่อันตรายมาก และมีองครักษ์ส่วนตัวคุ้มกันอยู่ตลอดเวลา" "เราต้องวางแผนกันอย่างรอบคอบ" เฟรเดอริคกล่าว "เราจะไม่มีโอกาสที่สองในการจับตัวเขาได้" ทั้งสามคนใช้เวลาที่เหลืออยู่ในคืนนั้นในการวางแผน พวกเขาตรวจสอบเอกสารและแผนที่ต่างๆ ที่เอดิสันรวบรวมไว้ พวกเขาพยายามหาจุดอ่อนของเซอร์เรจินัลด์ แบล็กวูด และหาทางที่จะเข้าถึงตัวเขาได้โดยไม่ตกอยู่ในอันตราย เมรี่รู้สึกถึงความหวังที่ริบหรี่ เธอรู้ว่าภารกิจนี้เป็นภารกิจที่อันตรายที่สุดเท่าที่เธอเคยเผชิญมา แต่เธอก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมันทั้งหมด เพื่อพี่ชายของเธอ เพื่อความยุติธรรม และเพื่ออนาคตของลอนดอนรุ่งอรุณของลอนดอนมาถึงช้าๆ แสงสีส้มอ่อนๆ สาดส่องผ่านผืนฟ้าที่ยังคงมืดมิด เมรี่ เฟรเดอริค และเอดิสันนั่งประชุมกันอยู่ที่โต๊ะกลางบ้านพักลับของเอดิสัน แผนการที่จะเผชิญหน้ากับ เซอร์เรจินัลด์ แบล็กวูด และ 'เงาแห่งลอนดอน' ถูกวาดขึ้นมาอย่างละเอียดรอบคอบ"เซอร์เรจินัลด์มักจะใช้เวลาช่วงเช้าที่บ้านพักส่วนตัวของเขาในย่านเมย์แฟร์ครับ" เอดิสันอธิบายขณะชี้ไปยังจุดหนึ่งบนแผนที่ลอนดอนที่กางอยู่บนโต๊ะ "ที่นั่นมีการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดมาก แต่ผมคิดว่าเราสามารถใช้จังหวะที่เขากำลังเดินทางไปทำงานเพื่อเข้าถึงตัวเขาได้"เฟรเดอริคพยักหน้า "เราต้องทำให้แน่ใจว่าเราจะมีหลักฐานเพียงพอที่จะมัดตัวเขาได้ เมรี่...เธอจำรายละเอียดเกี่ยวกับแก๊ส 'ควันสีม่วง' และ 'แก๊สควบคุมจิตใจ' ได้ดีแค่ไหน?"เมรี่หยิบสมุดบันทึกที่เธอแอบนำออกมาจากโกดังออกมา "ฉันจดรายละเอียดทั้งหมดไว้ค่ะ สูตรเคมี วิธีการผลิต และผลกระทบต่อมนุษย์""ดีมากครับ" เอดิสันกล่าว "นี่คือหลักฐานสำคัญที่เราจะใช้ในการเปิดโปงเขา""แล้วอเล็กซานเดอร์ล่ะคะ?" เมรี่ถามด้วยความเป็นห่วง "เราจะหาเขาเจอได้อย่างไร?"เอดิสันถอนหายใจ "ผมคิดว่าอเล็กซานเดอร์อาจจะถูกควบคุมตัวไ
เรือลำเล็กของเอดิสันแล่นตัดผิวน้ำที่มืดมิดของแม่น้ำเทมส์ เสียงเครื่องยนต์ดังกระทบกับความเงียบของยามค่ำคืนที่ปกคลุมลอนดอน เมรี่นั่งอยู่ข้างเฟรเดอริค พยายามสำรวจบาดแผลและร่องรอยการถูกทรมานบนร่างกายของพี่ชาย เฟรเดอริคซูบผอมลงไปมาก ดวงตาของเขาลึกโหล แต่ก็ยังคงฉายแววความมุ่งมั่นที่ไม่เคยจางหาย"พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?" เมรี่กระซิบถาม น้ำเสียงของเธอสั่นเครือด้วยความเป็นห่วงเฟรเดอริคยิ้มจางๆ "ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกเมรี่ แค่เหนื่อยหน่อยเท่านั้น" เขาจับมือเมรี่เบาๆ "ไม่คิดเลยว่าเธอจะมาช่วยฉันถึงที่นี่""หนูจะไม่ทิ้งพี่ไว้แน่ค่ะ" เมรี่ตอบ "เราจะต้องหาอเล็กซานเดอร์ให้เจอ และเปิดโปงแผนการของ 'เงาแห่งลอนดอน' ให้ได้"เอดิสันซึ่งกำลังบังคับเรืออยู่ หันมามองพวกเขา "ผมคิดว่าเราปลอดภัยแล้วครับในตอนนี้ แต่เรายังวางใจไม่ได้ พวกนั้นจะตามล่าเราอย่างแน่นอน""คุณมีแผนจะไปไหนต่อคะคุณเอดิสัน?" เมรี่ถาม"ผมจะพาพวกคุณไปที่บ้านพักลับของผมครับ" เอดิสันตอบ "เป็นสถานที่ที่ปลอดภัย และไม่มีใครรู้จัก"เรือลำเล็กแล่นมาถึงท่าน้ำส่วนตัวแห่งหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้หนาทึบ เอดิสันผูกเรือไว้กับเสา แล้วพาเมรี่และเฟรเดอริ
เมื่อลงมาถึงด้านล่าง พวกเขาก็พบกับทางเดินแคบๆ ที่ทอดไปสู่ห้องขังหลายห้อง เสียงไอค่อกแค่กและเสียงครวญครางดังแว่วมาจากห้องขังบางห้อง"เฟรเดอริคอยู่ที่ไหนกันนะ?" เมรี่พึมพำพวกเขาเดินสำรวจไปทีละห้อง จนกระทั่งมาถึงห้องขังห้องหนึ่งที่อยู่สุดทางเดิน เมรี่มองลอดลูกกรงเข้าไป และเห็นชายร่างผอมบางคนหนึ่งนอนซมอยู่บนพื้น ใบหน้าของเขาซูบผอมและซีดเซียว แต่เมรี่จำได้ทันที...นั่นคือเฟรเดอริค!"เฟรเดอริค!" เมรี่กระซิบเรียก เสียงของเธอสั่นเครือด้วยความดีใจและโล่งใจเฟรเดอริคเงยหน้าขึ้นมองเมรี่ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจและไม่เชื่อ"เมรี่! เป็นเธอจริงๆ หรือนี่!" เฟรเดอริคถาม เสียงของเขาแหบพร่าและอ่อนแรง "เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?""ฉันมาช่วยพี่ไงคะ!" เมรี่ตอบ น้ำตาคลอเบ้า "พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?""ฉันไม่เป็นไร" เฟรเดอริคตอบ "แต่ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เจอเธอที่นี่" เขาเหลือบมองเอดิสัน "แล้วชายผู้นี้คือใคร?""เขาคือคุณเอดิสัน เกรย์สันค่ะพี่" เมรี่แนะนำ "เขาเป็นนักสืบ และเขาก็ช่วยหนูตามหาพี่ด้วยค่ะ"เอดิสันโค้งคำนับเล็กน้อย "ยินดีที่ได้รู้จักครับมิสเตอร์เฟรเดอริค""แล้วพวกเขากำลังจะทำอะไรกับพี่คะ
ลมหนาวพัดโชยมาปะทะใบหน้าของเมรี่ กลิ่นเค็มของน้ำทะเลและกลิ่นคาวปลาคละคลุ้งไปทั่วท่าเรือลอนดอน ในยามวิกาลเช่นนี้ ท่าเรือยังคงคึกคักไปด้วยแสงไฟจากเรือที่จอดเทียบท่าและเสียงเครื่องจักรที่ทำงาน เมรี่และเอดิสันยืนหลบอยู่ในมุมมืดของตรอกแคบๆ แห่งหนึ่ง สอดส่องสายตาไปยังโกดังเก่าที่ลอร์ดแอชตันบอกว่าเป็นที่คุมขังเฟรเดอริคโกดังหลังนั้นตั้งอยู่โดดเดี่ยวริมน้ำ ผนังอิฐสีเข้มดูเก่าแก่และทรุดโทรม หน้าต่างบางบานถูกปิดตายด้วยไม้กระดานผุๆ แต่บางบานก็เปิดแง้ม เผยให้เห็นแสงไฟสลัวๆ ที่ลอดออกมา เอดิสันก้มลงมองแผนที่ที่กางอยู่บนมือของเขา"ตามข้อมูลของลอร์ดแอชตัน โกดังแห่งนี้มีทางเข้าออกหลายทางครับ" เอดิสันกระซิบ "แต่ทางเข้าหลักถูกเฝ้าอย่างแน่นหนา เราจะต้องหาทางเข้าไปทางอื่น""แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าเฟรเดอริคอยู่ที่ไหนในโกดังแห่งนี้คะ?" เมรี่ถาม ดวงตาของเธอกวาดมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง"เราจะต้องเข้าไปข้างใน และหาเบาะแสครับ" เอดิสันตอบ "ผมเชื่อว่าเฟรเดอริคจะต้องทิ้งร่องรอยบางอย่างไว้ให้เราได้ติดตาม"เสียงฝีเท้าของชายสองคนดังใกล้เข้ามา เมรี่และเอดิสันรีบซ่อนตัวอยู่หลังลังไม้ขนาดใหญ่ ชายสองคนนั้นแต่งกายด้วยเ
ความลับในห้องทำงานจังหวะที่ลอร์ดแอชตันกำลังให้ความสนใจกับแขกคนอื่นๆ เอดิสันก็ฉวยโอกาสพาเมรี่เข้าไปในห้องทำงานของเขาได้อย่างแนบเนียน ห้องทำงานโอ่อ่าและเต็มไปด้วยหนังสือและเอกสารมากมาย มีกลิ่นหนังและกระดาษเก่าๆ คลุ้งอยู่ในอากาศ"เรามีเวลาน้อยมากครับมิสแบล็ควู้ด" เอดิสันกล่าว "เราต้องหาเอกสารที่เกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' และข้อมูลเกี่ยวกับการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธให้ได้มากที่สุด"เมรี่พยักหน้า เธอเริ่มค้นหาเอกสารบนโต๊ะทำงาน ขณะที่เอดิสันกำลังค้นหาในตู้หนังสือและลิ้นชักต่างๆ"คุณเอดิสันคะ หนูเจออะไรบางอย่างค่ะ!" เมรี่กระซิบ เธอหยิบสมุดบันทึกเล่มหนึ่งขึ้นมา มันเป็นสมุดบันทึกส่วนตัวของลอร์ดแอชตัน"คุณเห็นอะไรบ้าง?" เอดิสันถาม"เขาเขียนบันทึกเกี่ยวกับการทดลองบางอย่างค่ะ" เมรี่ตอบ "มันเป็นสูตรเคมีที่ซับซ้อนมาก และมีคำว่า 'ควันสีม่วง' และ 'หายตัวไป' ปรากฏอยู่หลายครั้ง"เอดิสันเดินเข้ามาดูสมุดบันทึก เขาสังเกตเห็นว่ามีบางหน้าถูกฉีกออกไปอย่างระมัดระวัง"ดูเหมือนว่าลอร์ดแอชตันกำลังทำการทดลองอะไรบางอย่างที่ผิดกฎหมายนะครับ" เอดิสันกล่าว "และผมก็เชื่อว่ามันเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของภรรยาของเข
เสียงเพลงบรรเลงเบาๆ คลอเคล้าไปกับเสียงสนทนาของผู้คนในงานเลี้ยงที่คฤหาสน์แอชตันยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย เมรี่พยายามรักษากิริยาท่าทางที่สง่างาม แม้ภายในใจจะเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะไขปริศนาการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธ แบล็ควู้ด ภรรยาของลอร์ดแอชตัน เธอรู้สึกว่านี่คือเบาะแสสำคัญที่เชื่อมโยงไปถึงเฟรเดอริค และ 'เงาแห่งลอนดอน' ได้"คุณเอดิสันคะ ฉันจะหาข้อมูลเกี่ยวกับการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธได้จากที่ไหนคะ?" เมรี่กระซิบถามเอดิสันขณะที่พวกเขากำลังยืนอยู่ใกล้กับภาพวาดของมิสซิสอลิซาเบธเอดิสันมองไปรอบๆ ก่อนจะตอบด้วยเสียงแผ่วเบา "ดูเหมือนว่าเธอจะถูกกล่าวถึงน้อยมากในงานเลี้ยงนี้ครับ ไม่มีใครอยากพูดถึงเรื่องนี้เลย" เขาเหลือบมองไปที่ลอร์ดแอชตัน "ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจนัก หากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' จริงๆ""แล้วเราจะทำอย่างไรกันดีคะ?" เมรี่ถาม"เราจะต้องแยกกันสืบครับ มิสแบล็ควู้ด" เอดิสันกล่าว "ผมจะพยายามหาทางเข้าไปในห้องทำงานของลอร์ดแอชตัน ส่วนคุณ...ลองหาโอกาสพูดคุยกับคนรับใช้เก่าๆ ที่นี่ดูสิครับ พวกเขาอาจจะรู้เรื่องราวบางอย่างที่ไม่มีใครรู้"เมรี่พยักหน้า เธอเข้าใจดีถึ