บทที่2

หลังจากที่รู้ตัวว่าได้โผล่มาที่ไหนไม่รู้ อยู่ดีๆ ก็มีเสียงดังขึ้นมาในหัวทำเธอตกใจหัวใจจะวาย!

" ระบบได้ทำการย้ายมิติสำเร็จ โปรดยืนยันตัวตน "

" ระบบได้ทำการย้ายมิติสำเร็จ โปรดยืนยันตัวตน "

" ระบบได้ทำการย้ายมิติสำเร็จ โปรดยืนยันตัวตน "

ลงชื่อ จูเมิ่งฮวา

ยืนยันตัวตนสำเร็จ

[ยินดีด้วยขอรับ ตอนนี้โฮสได้ยืนยันตัวตนสำเร็จแล้วสามารถเข้าไปในห้วงมิติจิตได้เลยขอรับ]

แม้ว่าเธอจะตกใจมากแต่เธอก็ต้องทำใจและทำความเข้าใจกับระบบเนื่องจากเธออ่านนิยายมาเยอะ อีกอย่างมาแบบนี้ก็ดีเธอจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ของเธอให้มีความสุขที่สุด

" ที่นี่ที่ไหน "

[ที่นี่คือแคว้นฉิน เมืองเสียนหยาง และตอนนี้ที่โฮสอยู่คือป่าอสูร ของหมู่บ้านซานซีขอรับ]

" โอ้ นี่ไม่ใช่ว่าฉันทะลุมายุคจีนโบราณหรอกนะ "

[จะเรียกว่าแบบนั้นก็ได้ขอรับ แต่ระบบขอแนะนำว่าให้โฮสใช้คำพูดของคนยุคนี้ให้ถูกด้วยขอรับไม่อย่างนั้นอาจจะเกิดปัญหาได้]

" อืม ว่าแต่ระบบเจ้ามีชื่อหรือเปล่า? "

[ไม่มีขอรับ]

" งั้นข้าจะตั้งให้เจ้าเองแล้วกัน อืม… เสี่ยวเปา แล้วกัน "

[ขอบคุณขอรับ เสี่ยวเปาชอบมาก]

เธอก็พยักหน้าตอบกลับไป แล้วจึงเข้ามิติทันที เมื่อได้เข้ามาในมิติแล้วเธอก็ตะลึงกับภาพตรงหน้ามากๆ สวยมากจริงๆ มีแม่น้ำภูเขา ต้นผลไม้ พืชผักสมุนไพร มีผักสวนครัวอีกด้วย อีกฝั่งเป็นบ้านสไตล์มินิมอลชั้นเดียวขนาดใหญ่ มีโกดังเก็บของ อาหารสดอาหารแห้ง ของใช้แยกเป็นโกดังเลย มีบ่อน้ำวารีสวรรค์ กับบ่อพวกสัตว์ต่างๆ ที่เธอซื้อมา เลยไปอีกจะมีคอกสัตว์ต่างๆ ด้วย ส่วนแมวที่เธอซื้อมานั้นอยู่ในบ้าน เมื่อเธอสำรวจเสร็จแล้วจึงเข้าไปในบ้าน ในบ้านจะมี2 ห้องนอนมีห้องน้ำที่มีอ่างจากุชชี่ในตัวด้วย ห้องทำงาน ห้องทำอาหาร ห้องทำขนม ห้องยาและสมุนไพรห้องทดลอง ห้องวาดรูป ห้องดนตรี ห้องฝึกซ้อม ห้องรักษาเหมือนโรงพยาบาลขนาดย่อม ห้องนั่งเล่น ซึ่งทุกๆ ห้องก็ตรงตัวตามชื่อเรียกเลยมีอุปกรณ์ข้าวของเครื่องใช้ให้ครบครันซึ่งก็ถูกใจเธอมากๆ นี่เธอทะละมิติมาเป็นแมรี่ซูหรืออย่างไรกันเนี่ย? ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย

หลังจากที่สำรวจในบ้านแล้วเธอจึงคิดว่าจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมออกไปข้างนอกสักหน่อย ซึ่งเสื้อผ้ารองเท้าปิ่นปักผมของต่างๆ ระบบได้เตรียมไว้ให้เรียบร้อยเยอะมากละลานตาจนเธอเลือกไม่ถูก เสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าที่ระบบเตรียมไว้ให้มีตั้งแต่ผ้าระดับปานกลางจนผ้าหายากที่คนในยุคนี้แทบไม่มีเลย อ่า… เรียกว่าไม่มีเลยจะจะถูกกว่าและผ้าที่เธอเห็นนั้นมีหลายแบบ หลายชนชั้นเลยก็ว่าได้และมีทุกสี เธอจึงเลือกผ้าหายากที่สุดสีชมพูอ่อน รองเท้าสีชมพู ปิ่นปักผมลายหงษ์สวยงาม ซึ่งมันก็เข้ากับเธอมาก ผิวพรรณขาวอมชมพูกระจ่างใสตากลมโต ปากนิดจมูกหน่อย หน้าตาของเธอนั้นงามล่มเมืองจริงๆ งดงามดั่งเทพเซียน ในยุคที่เธอมานี้ไม่มีใครงามเทียบเท่าเธอได้เลย ตอนนี้เธอเป็นเด็กสาวอายุ 18 ขวบปี (ระบบได้ทำการลดอายุตอนทำการเคลื่อนย้ายมายังยุคโบราณ) พอดี หลังจากนั้นเธอจึงออกจากมิติทันที ถ้าหากใครได้เห็นก็ต้องเผลอไผลไปความงดงาม ยิ่งถ้าได้เห็นถึงความสามารถแล้วด้วยยิ่งต้องมีคนมากมายหมายปองต้องตา จูเมิ่งฮวา คนนี้แน่ แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นนางก็หาได้สนใจไม่

" เสี่ยวเปา ข้าจะออกจากป่าแห่งนี้นี่อีกไกลหรือไม่ "

[ไม่ไกลขอรับ โฮสเดินทางไปอีกครึ่งชั่วยามก็ออกจากป่าได้แล้วขอรับ]

" หืม… ไวถึงเพียงนั้น เอาล่ะ งั้นเราไปกันเถอะ! "

หลังจากนั้นก็เดินเท้าออกจากป่าทันที ตอนนี้เธอเดินมาได้1 เค่อแล้ว อีกไม่นานก็ใกล้จะถึงทางออกแล้ว

…

หมู่บ้านซานซี

ตอนนี้เมิ่งฮวาได้ออกจากป่าอสูรแล้ว อยู่หน้าหมู่บ้านซานซี จึงตัดสินใจที่จะตั้งที่อยู่อาศัยที่หมู่บ้านซานซี

" อ้าวนังหนู เหตุใดจึงมาอยู่ตรงนี้เล่า " ลี่คุนกับภรรยาลี่จูกำลังเดินเท้าเข้าหมู่บ้านก็เห็นเด็กสาวแปลกหน้ายืนอยู่จึงเอ่ยถาม

" คือว่าครอบครัวของข้าโดนปล้นกลางทางทำให้ท่านพ่อท่านแม่ของข้าตาย ข้าจึงอยากจะมาตั้งรกรากอยู่อาศัยอยู่ที่นี่เจ้าค่ะ " เธอจำใจเอ่ยคำโกหกออกไป

" โอ้ งั้นรึ งั้นเข้าหมู่บ้านพร้อมกับข้าแล้วกัน เดี๋ยวข้าจะให้ภรรยาของข้าพาไปหาหัวหน้าหมู่บ้าน " ท่านลุงรีบเอ่ยอย่างใจดีกับนาง พร้อมกับทำหน้าเห็นอกเห็นใจออกมา

" เอ่อ… ขอบคุณมากเจ้าค่ะท่านลุงท่านป้า "

" ลุงชื่อลี่คุน ภรรยาข้าลี่จู เจ้าเรียกข้าว่าลุงลี่กับป้าลี่ก็แล้วกัน แล้วเจ้าชื่อแซ่อันใดเล่า "

" ข้าจูเมิ่งฮวาเจ้าค่ะ ท่านลุงท่านป้าเรียกข้าว่า อาเมิ่ง หรือเมิ่งฮวาก็ได้เจ้าค่ะ "

" ได้ๆ ป่ะอาเมิ่งเข้าหมู่บ้านเถอะ เดี๋ยวลุงจะให้ป้าลี่พาเจ้าไปหาหัวหน้าหมู่บ้าน "

" เจ้าค่ะ "

เมื่อเดินเข้าหมู่บ้านก็มีชาวบ้านรอบข้างคอยเมียงมองมาทางเธออย่างสงสัยใคร่รู้ บางคนก็เอ่ยถามบางคนก็แค่มองเฉยๆ บางคนก็แสดงอาการอิจฉาเธอออกมาทันทีที่เห็นใบหน้าที่งดงามปานล่มเมืองและผิวพรรณขาวใสอมชมพูของเธอ ไหนจะการแต่งตัวที่มองดูก็รู้ว่าร่ำรวยเพียงใดอีก

บ้านหัวหน้าหมู่บ้าน

" อาตงเอ้ย " เสียงท่านป้าลี่ตะโกนเรียกหัวหน้าหมู่บ้าน

" ว่าไงท่านป้าลี่ มาหาข้ามีอันใดรึ แล้วนั่นท่านพาใครมาด้วยเล่า " ทันทีที่สายตามองมาเห็นเธอก็เอ่ยถามทันที

" ข้าพานังหนูเมิ่งมาหาเจ้าน่ะ "

" อ้อ ว่าแต่เจ้ามาหาข้ามีอันใดเล่า " ท่านหัวหน้าหมู่บ้านเอ่ยถามเธอด้วยความสงสัยปนแปลกใจ เนื่องจากไม่เคยเห็นหน้านางมาก่อน

" ข้าจะมาขอซื้อที่เพื่ออยู่อาศัยที่นี่น่ะเจ้าค่ะ "

" ได้ๆ ข้าชื่อ ตงเต๋อเป่า แล้วเจ้าชื่อเสียงเรียงนามอันใดเล่า มาคนเดียวรึ "

" ข้าชื่อ จูเมิ่งฮวา เจ้าค่ะ พอดีระหว่างกลางทางรถม้าของบ้านข้าโดนดักปล้นทำให้ท่านพ่อท่านแม่ของข้าเสียชีวิตเจ้าค่ะ ข้าเลยเดินทางเท้ามาเพียงคนเดียว "

" เอ่อ ข้าเสียใจด้วยนะแม่นาง ว่าแต่เจ้าต้องการพื้นที่กี่หมู่เล่า " หัวหน้าหมู่บ้านรีบเปลี่ยนเรื่องเพราะกลัวจะทำให้เด็กสาวเสียใจ

" ข้าต้องการที่ใกล้แถบภูเขาและแม่น้ำ10หมู่เจ้าค่ะ ราคาเท่าไหร่หรือเจ้าคะ "

" อืม ราคาจะตกอยู่ที่หมู่ละ 4 ตำลึงเงิน 10 หมู่ก็ 40 ตำลึงเงินน่ะ " เมื่อคิดจำนวนเงินเรียบร้อยก็รีบเอ่ยบอกแก่นาง

" เจ้าค่ะ " เธอคุยกับระบบทางจิตให้ระบบนำเงินออกมาให้เธอ 40 ตำลึงเงิน

" นี่เจ้าค่ะ " เธอวางเงินจำนวน 40 ตำลึงให้หัวหน้าหมู่บ้าน

" อืม งั้นทำสัญญาเลยแล้วกัน "

" เจ้าค่ะ " เมื่อทำสัญญาเสร็จหัวหน้าบอกว่า

" เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าจะเข้าเมืองไปดำเนินเรื่องให้เจ้าแล้วกัน "

" ขอบคุณมากเจ้าค่ะ "

หลังจากทำเรื่องเสร็จนั้นเธอกับป้าลี่ก็เดินออกมาจากบ้านหัวหน้าหมู่บ้าน

" นังหนูเมิ่ง แล้วเจ้าจะไปอยู่ที่ไหนเล่ากว่าจะสร้างบ้านเสร็จก็คงอีกนาน "

" เอ่อ ข้ายังไม่ได้คิดไว้เลยเจ้าค่ะ "

" งั้นเจ้าก็มาอยู่บ้านของป้ากับลุงจนกว่าบ้านจะเสร็จก่อนก็แล้วกัน "

" แบบนั้นจะไม่เป็นการรบกวนท่านลุงท่านป้าหรือเจ้าคะ "

" เพ้ย! รบกงรบกวนอันใดกัน ไปๆ ไปอยู่กับลุงกับป้าก่อนนี่แหละ " ท่านป้าเอ่ย

" …เอาแบบนั้นก็ได้เจ้าค่ะ ขอบคุณท่านป้ามากเลยนะเจ้าคะ "

ระหว่างที่เดินกลับบ้านของท่านป้า เมิ่งฮวาก็ส่งจิตคุยกับระบบ

" นี่เสี่ยวเปา หากข้าต้องการนำของออกมาจากมิติจะทำอย่างไร พวกท่านลุงท่านป้าต้องสงสัยแน่ "

" ท่านก็นำแหวนมาใส่สิขอรับ แคว้นนี้มีแหวนมิติน่ะขอรับ ไม่มีใครสงสัยสิ่งที่ท่านนำออกมาแน่นอน " แต่มิติก็ไม่ได้บอกกับเมิ่งฮวาว่าแคว้นนี่มีแหวนมิติก็จริงแต่ก็น้อยนักที่จะมีให้พบเห็นนอกจากฮ่องเต้ หรือคนของราชวงศ์แล้วก็ไม่มีใครที่สามารถมีแหวนมิติได้ซึ่งทุกคนก็ต่างรู้ดี

หลังจากที่ระบบบอกเธอจึงนำแหวนเพชร ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่มาแอบสวมไว้ที่นิ้วทันที เพราะกลัวท่านป้าลี่จะเห็น เมื่อเดินสักพักก็ถึง

_______________

* ค่าเงินจีนโบราณ

1 ตำลึงทอง = 10 ตำลึงเงิน

1 ตำลึงเงิน = 1 ก้วนเหรียญทองแดง

1 ก้วน = 1000 เหวิน (อีแปะ) ซึ่งเป็นเหรียญทองแดงผสม