บทที่60

การต่อสู้ในโถงมังกรยังคงดุเดือด ดาบกระทบกันเสียงดังสนั่น เสียงเหล็กเสียดสีกันดังไปทั่วทุกมุมโถง บางครั้งสายตาของเมิ่งฮวาก็เหลือบไปเห็นบันไดลับที่เปิดลงไปยังส่วนลึกของปราสาท อาการบาดเจ็บจากการต่อสู้รุนแรงทำให้ความคิดของเธอพร่าเบลอ แต่เธอรู้ดีว่าถ้าไม่รีบตัดสินใจตอนนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นจะทำให้พวกเขาพลาดโอกาสสำคัญไป

ท่ามกลางการต่อสู้ที่รุนแรงนักฆ่าหลายคนเริ่มแยกตัวออกไป โดยมีท่าทางเหมือนจะเริ่มมีกลยุทธ์บางอย่าง การโจมตีของพวกมันแม่นยำและรวดเร็ว หลายครั้งที่เมิ่งฮวากับโจวจางเหว่ยต้องใช้กลยุทธ์หลบหลีกและโจมตีสวนกลับ หากพวกเขายังไม่สามารถหยุดยั้งพวกมันได้ กลุ่มของพวกเขาจะต้องถูกต้อนให้มุมในไม่ช้า

“พวกมันกำลังพยายามล่อเราไปที่มุม!” เมิ่งฮวาตะโกนเตือน โจวจางเหว่ยหันไปมองเธอด้วยความเป็นห่วง

แต่เขาก็ไม่มีเวลาพูดอะไร เพราะมือสังหารอีกคนพุ่งมาที่เขา โจวจางเหว่ยต้องหลบการโจมตีและสวนกลับด้วยกระบี่ในมือ

“ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกเจ้าหลบหนีไปได้แน่!” เขาตะโกนสั่งองครักษ์ที่ยืนข้างๆ พลางฟันกระบี่ของตนอย่างแม่นยำ

เสียงของดาบกระทบกันดังตึงตังจนหลายคนสะดุ้ง แต่ท่ามกลางความยุ่งเหยิงนั้น เมิ่งฮวามองเห็นช่องว่างระหว่างการต่อสู้

ในขณะที่พวกเขายังคงต่อสู้เมิ่งฮวารู้สึกถึงการกระตุ้นบางอย่างจากภายในร่างกาย ราวกับมีพลังบางอย่างที่พยายามดึงเธอเข้าไปในลึกๆ ของสมอง

“เลือดมังกร… ต้องหยุดพวกเขาก่อนที่มันจะสายเกินไป…”

เสียงกระซิบที่เธอเคยได้ยินหลายครั้งลอยเข้ามาอีกครั้ง เสียงที่เหมือนจะมาจากอดีตและมิติที่เธอเคยอยู่ก่อนจะมาถึงโลกนี้

มันเหมือนกับว่ามีบางสิ่งที่ต้องการให้เธอใช้พลังที่ซ่อนอยู่ในตัวออกมา... แรงดึงดูดนั้นชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ จนเมิ่งฮวารู้สึกว่าตัวเองต้องตัดสินใจ

“การเลือกของเจ้าในวันนี้จะกำหนดอนาคต… มันอาจจะเปลี่ยนชีวิตเจ้าหรือทำลายมันไป…”

เมิ่งฮวามองไปยังบันไดที่นำไปสู่ใจกลางปราสาท นั่นคือเส้นทางที่อาจจะเปิดเผยความลับของปราสาทและของเธอเอง

"โจวจางเหว่ย!" เมิ่งฮวาเรียกเขาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นขณะต่อสู้สวนกับมือสังหารอีกคนหนึ่ง

โจวจางเหว่ยหันไปมองด้วยความสับสน

“ไปที่บันไดนั้นกัน!” เมิ่งฮวาตะโกนเสียงดัง ก่อนจะกระโดดเข้าไปโจมตีอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว

โจวจางเหว่ยลังเลเพียงชั่วครู่ก่อนจะพยักหน้า “ถ้าเป็นการตัดสินใจของเจ้า ข้าจะทำตาม” เขาพูดเสียงหนักแน่น และพยายามจัดการกับศัตรูที่ใกล้เข้ามา

เมิ่งฮวาใช้โอกาสนี้ดึงพลังจากมิติของเธอโดยไม่ลังเล ถุงยาสลบที่เธอเก็บไว้ในมิติเพียงบางส่วนถูกหยิบมาใช้กับกลุ่มนักฆ่า

เมื่อทั้งสองวิ่งไปถึงบันไดและเริ่มเดินลงไปตามทางที่มืดมิด หัวใจของเมิ่งฮวายิ่งรู้สึกถึงการกดดันที่รุนแรงขึ้น

เสียงของพลังลึกลับเริ่มเคลื่อนที่อย่างช้าๆ มันเหมือนกับว่ารูปสลักมังกรที่ได้หยดเลือดนั้นเชื่อมต่อเมิ่งฮวากับสถานที่นี้ และเส้นทางที่เธอกำลังเดินอยู่

“เรามาถึงจุดนี้แล้ว… หวังว่ามันจะไม่สายเกินไป…” โจวจางเหว่ยเอ่ยขณะมองลงไปที่ลึกของอุโมงค์

เมิ่งฮวาไม่ตอบ เธอก้าวลงไปทีละขั้น รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวภายในใจราวกับว่าเธอกำลังเดินใน ทางเลือกสุดท้าย ที่จะเปิดเผยทั้งความจริงของตัวเอง และมรดกเลือดมังกรที่ถูกลืม

เมื่อพวกเขามาถึงห้องใต้ดินที่มีลักษณะคล้ายกับห้องบัลลังก์ ข้างในมีกลิ่นหอมของสมุนไพรและกลิ่นเลือดเก่า โครงสร้างของห้องประกอบด้วยหินแกะสลักจากมังกรหลายตัว รูปสลักมังกรบางตัวดูเหมือนจะอยู่ในท่าทางของการสู้รบ

กลางห้องมีแท่นบูชาขนาดใหญ่ ซึ่งมีสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็น “ร่างมังกร” ที่สร้างขึ้นจากโลหะและหิน

“มันคือ… พิธีกรรมหรืออะไรกันแน่?” เมิ่งฮวาสะดุ้ง เมื่อเห็นร่างมังกรใหญ่บนแท่น

เธอพยายามเข้าใกล้ มองไปที่แกนมังกรซึ่งส่องแสงออกมาจากภายใน

ทันใดนั้นเองเสียงกระซิบที่ดังขึ้นในหัวของเธอก็ทำให้อุณหภูมิในห้องลงทันที “เลือดมังกร… ตัวจริง…”

เมิ่งฮวากลืนน้ำลายด้วยความตื่นเต้น ขณะที่พลังลึกลับของมังกรเริ่มตื่นขึ้น ความจริงบางอย่างเริ่มปรากฏชัด

เลือดมังกรที่เธอเป็นเจ้าของไม่เพียงแค่มีพลังที่ยิ่งใหญ่ แต่มันเกี่ยวข้องกับการปกครองของราชวงศ์โบราณ และการล้มล้างของราชสำนักปัจจุบัน ซึ่งกลุ่มนักฆ่าและกบฏต้องการยึดครอง

“เราคงต้องทำลายการเชื่อมต่อทั้งหมดนี้...” โจวจางเหว่ยกล่าวเสียงเครียด “ถ้าไม่อย่างนั้น… มันจะเป็นจุดจบของทุกอย่างที่เราเคยรู้”

เมิ่งฮวาจ้องมองไปที่แท่นบูชาและรูปสลักมังกรที่กำลังฉายแสงสีทอง เราตัดสินใจแล้วเธอจะต้องปลดปล่อยพลังที่ซ่อนอยู่ และปกป้องทุกสิ่ง