ตอนที่ 22

“เอาไว้เป็นวันพรุ่งนี้ค่ำ ๆ ไหมคะ พี่หินทำให้ชีวิตประจำวันของขิงเสียหมดเลย” เธอต่อว่าเขา

“อะไรบ้างครับที่ว่าเสีย” หินพูดพลางส่งสายตากรุ้มกริ่ม

เธอเห็นสายตาที่เขาจ้องมองมา แล้วรีบหลบตาวูบมองลงไปที่จานสปาเกตตี แล้วตั้งอกตั้งใจกิน เขาได้แต่อมยิ้ม

‘หิวแปลก ๆ นะช่วงนี้’ เธอคิดเองในใจปกติอยู่กรุงเทพฯ ไม่ค่อยได้กินอะไร กินมื้ออดมือแบบรักษาหุ่น

“กินเข้าไปเยอะ ๆ ครับจะได้มีแรงมาสู้รบตบมือกับพี่หิน” คนพูดกล่าวเสร็จไม่สนใจสายตาที่ส่งมาเหมือนจะเอาเรื่อง ยกส้อมม้วนเส้นสปาเกตตีเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย

‘ฮึ! ไม่ได้แอ้มอิฉันหรอกค่ะคืนนี้’ เธอปรามาสเขาไว้ในใจแต่ก็แอบเหลือบตามองเขาเป็นระยะ

“เห็นนะว่าแอบมองพี่หินอยู่” เขาทักเธอขึ้นมากลั้วเสียงหัวเราะเบา ๆ แล้วก็ยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม

“อ๊ะ... พี่หินก็แอบมองเขาเหมือนกันแหละ งั้นจะรู้ได้ไงว่ามีคนมอง” เธอก็ตอบโต้เขากลับไปในทันควัน

“พี่หินไม่มีแอบหรอกครับ มองตรง ๆ นี่แหละ อย่าหลบสายตากันก็แล้วกันนะครับ” เขาวางแก้วนั่งพิงตัวลงบนเก้าอี้อาบแดดที่ตอนนี้ถูกยกชันขึ้นมาเพื่อนั่งพิงได้สะดวก สายตาจับจ้องเธอไม่ยอมวางตา สบประสานสายตากับขิง เธอเสียอีกที่ต้องหลบสายตาที่จับจ้องมา