6 คืนนั้น

“ลูกไก่ดีใจจังเลยที่ได้เจอ”  ญาณินตะโกนเรียกเพื่อนสาวกลางห้างสรรพสินค้า

กฤติกาหันไปตามเสียงเรียกเธอยิ้มเมื่อเห็นเพื่อนที่เรียนจบมาด้วยกัน  วันนี้เธอมีนัดคุยงานกับลูกค้าที่นี่เพิ่งแยกตัวมาหลังจากที่เข้าใจรายละเอียดงานแล้ว

“นินไม่เจอกันตั้งนาน” 

“คิดถึงจัง ทำไมลูกไก่ไม่ไปงานรับปริญญาล่ะ เรานึกว่าจะได้ถ่ายรูปด้วยกันวันนั้น”  หกเดือนก่อนญาณินผิดหวังมากที่รู้ว่ากฤติกาแจ้งทางคณะว่าเธอขอไม่เข้าร่วมพิธีรับพระราชทานปริญญาบัตรด้วยเหตุผลส่วนตัว

            “ตอนนั้นเรามีปัญหาทางบ้านนิดหน่อยน่ะ”  กฤติกาพูด ช่วงนั้นเกศราใกล้คลอดและเธอเองไม่มีอารมณ์ที่จะไปเจอคนเยอะๆ ไม่อยากตอบคำถามว่าทำไมชื่อเธอจึงถูกขึ้นบัญชีดำจากเอสเอ็ม ถึงสมิติจะแก้ไขให้ในภายหลังแต่คนในวงการโดยเฉพาะเพื่อนร่วมรุ่นก็รู้กันไปแล้วหลายคน

“นินมาทำไม ไปหาอะไรกินกันไหม”  กฤติกาเปลี่ยนเรื่องวันนี้เธอไม่ต้องเข้าที่ทำงานแล้ว

“ไปสิ เราเพิ่งออกจากห้องเรียนหิวมากกก กอไก่ล้านตัว”  ญาณินลากเสียง เธอกำลังเรียนปริญญาโทจึงไม่ได้ใส่ใจข่าวรอบตัวมากนัก

สองสาวเลือกร้านอาหารร้านหนึ่งซึ่งมีทั้งกาแฟและอาหารจานหลัก

“แล้วตอนนี้ลูกไก่ทำงานที่ไหน”  ญาณินสัมภาษณ์เพื่อน

“ทำที่อัศราดูโฮม นินล่ะเรียนอย่างเดียวเหรอ”  

“ก็ไม่เชิงเราเขียนนิยายด้วยน่ะ”  ญาณินตอบแบบไม่เต็มเสียง  ส่วนกฤติกาที่ได้ยินถึงกับตาโต

“เขียนที่ไหน  อ่านมั่งเดี๋ยวเราอุดหนุน” 

“นี่ในแอพนี้เดี๋ยวเราส่งลิงค์ให้”  ญาณินเปิดโทรศัพท์ส่งลิงค์นิยายของตัวเองให้เพื่อน

“อ่านละวิจารณ์หน่อยนะ” 

“ได้เลย”  สองสาวทานอาหารกันต่อ กฤติกาสบายใจขึ้นมากเมื่อญาณินไม่พูดในเรื่องที่เธอลำบากใจที่จะตอบ

เย็นนั้นสองสาวแลกเบอร์กันไว้ เนื่องจากกฤติกาเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ใหม่ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้าน

##############

“ลูกไก่  อาทิตย์หน้าผมมีไปประชุมสามัญประจำปีสมาคมสถาปัตยกรรมไทยคุณต้องไปด้วยนะ”  อัศราเดินเข้ามาบอกเธอ ปกติเธอจะตามเขาไปประชุมหรือสัมมนาสลับกับเลขาฯ ของเจ้านาย

“ค่ะนาย ที่ไหนคะ” 

“เชียงใหม่สามวัน เครื่องออกพรุ่งนี้ผมให้คุณวิวจองตั๋วไว้แล้ว” 

กฤติกาชะงักเมื่อได้ยินดังนั้น

“เชียงใหม่เหรอคะนาย ดีจังเผื่อได้แวะกลับบ้าน” 

“บ้านคุณอยู่ที่ไหนนะ”  อัศราเลิกคิ้ว

“ลำปางค่ะ ออกไปจากเชียงใหม่นิดเดียว”

คราวนี้เป็นอัศราที่ชะงัก  “ลำปางเหรอ แล้วน้องๆ ของคุณอยู่ลำปางด้วยรึเปล่า” 

คำถามนั้นทำให้เธอหัวเราะ

“พี่น้องกันก็ต้องอยู่ที่เดียวสิคะ  ไก่เพิ่งไปรับหน่อยกับนัทมากรุงเทพฯ เมื่อตอนสงกรานต์ปีที่แล้วนี่เองค่ะ” 

เพล้ง... อัศราทำแก้วน้ำหลุดจากมือโดยที่ไม่ตั้งใจ เศษแก้วกระเด็นใส่มือเขาจนเลือดออก

“นายคะ เป็นอะไร”  กฤติการีบไปหาไม้กวาดมากวาดเศษแก้วออก ส่วนเจ้านายหนุ่มของเธอเหมือนจะตัวแข็งเป็นหินไปแล้ว

###############

เกศรารู้สึกไม่สบายใจแปลกๆ ช่วงนี้เธอฝันถึงคืนวันนั้นหลายครั้ง  วันที่เธอพลาดพลั้งมีความสัมพันธ์กับคนที่เธอไม่รู้จัก

เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นเธออายุสิบเก้าเรียนปีสองที่วิทยาลัยในตัวจังหวัด  วันนั้นเธอหนีพ่อเลี้ยงที่พยายามจะข่มขืนจนต้องไปนอนหอเพื่อน  เพื่อนสาวของเธอทำงานเป็นเด็กเชียร์เบียร์วันนั้นร้านขาดคนเกศราจึงถูกชวนให้ไปหารายได้พิเศษ

เกศราเป็นเด็กสาวหน้าตาดี ผิวพรรณดี ตัวเล็กไซส์มินิเธอไม่เคยทำงานพิเศษในสถานที่อโคจรมาก่อนแต่ทนคำรบเร้าของเพื่อนไม่ได้ จึงยอมทำงานหนึ่งวันแต่ความขาดประสบการณ์ทำให้เธอปฏิเสธแขกไม่ได้เมื่อแขกรินเบียร์ให้แก้วให้เธอดื่ม

กว่าจะใกล้ปิดร้านเธอก็เริ่มมึนมากแล้วแต่พยายามฝืนตัวเอง  เพื่อนของเธอเห็นเข้าจึงอาสาพาเธอไปพักบนห้องชั้นบนของร้านที่เป็นโรงแรม  เธอหลับไปเกือบชม. และรู้สึกตัวตื่นเมื่อถูกกอดรัดในความสลัวราง  เกศราพยายามดิ้นรนต่อสู้ตอนนี้เธอรู้สึกตัวตื่นเต็มที่แล้วแต่ไม่มีแรงพอจะขัดขืน

เธอถูกชายปริศนาตักตวงความสุขจากเรือนร่างของเธอหลายครั้ง จนเขาหลับในตอนใกล้รุ่งเกศราลนลานแต่งตัวแล้วหนีกลับบ้านโดยไม่ไปที่ห้องเพื่อนอีก

เมื่อเธอกลับถึงบ้านพบว่าแม่พาพ่อเลี้ยงออกจากบ้านไปแล้ว เกศราไม่กล้าบอกใครถึงสิ่งที่เจอ เธอเลิกคบเพื่อนคนนั้นไปโดยปริยาย ได้แต่ด่าตัวเองที่โง่จนเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นและอีกหนึ่งเดือนต่อมาก็เหมือนฟ้าถล่มเมื่อเธอรู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ 

จากนั้นกฤติกาพาเธอและน้องชายมาเริ่มต้นใหม่ในกรุงเทพฯ  เกศราสบายใจมากขึ้นเมื่อออกมาจากสภาวะเดิมๆ จนกระทั่งช่วงก่อนคลอดสามเดือน  เจ้านายของพี่สาวมาที่บ้านบ่อยขึ้นและมักจะมีของฝากมาให้เธอ 

เธอไม่กล้าบอกกฤติกาว่าเธอไม่อยากพบเจ้านายของพี่  เพราะเธอไม่มีเหตุผลข้อใดที่จะบอกว่าเขาเป็นคนไม่ดี  มีเพียงกลิ่นเท่านั้น...เธอจำกลิ่นน้ำหอมของพ่อของลูกได้และมันเป็นกลิ่นเดียวกับที่อัศราใช้

##############

อัศรากลับถึงบ้านชายหนุ่มเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงานที่บ้าน  เขาหยิบสร้อยทองเส้นเล็กๆ น้ำหนักไม่น่าจะเกินห้าสิบสตางค์ออกมาดู  มันหล่นอยู่บนที่นอนในวันที่เขาตื่นขึ้นมาในโรงแรมที่ลำปาง

มันเป็นเช้าหลังจากที่เขาผ่านคืนที่สนุกสุดเหวี่ยงจากเซ็กส์ที่มีกับเด็กเชียร์เบียร์คนหนึ่งในร้าน  เขาจำหน้าเธอไม่ได้เพราะวันนั้นที่เจอเธอเขาก็เริ่มเมาแล้ว  รู้แค่ว่านึกชอบเด็กสาวตัวเล็ก ผิวบางใส เครื่องหน้าจุ๋มจิ๋มเหมาะเจาะ 

อัศราถามเจ้าของร้านหรืออีกนัยหนึ่งคือแม่เล้าเกี่ยวกับเด็กคนนั้น

“น้องคนนั้นรับงานพิเศษไหม” 

“รับค่ะเสี่ย” เจ้าของร้านสาวใหญ่รีบตอบ

“อายุถึงสิบแปดรึยัง”  ถึงยังไงเขาก็ต้องถามก่อนเพื่อจะไม่มีปัญหาตามมา

“น้องเขาสิบเก้าแล้วค่ะ เพิ่งมาวันนี้วันแรกของใหม่แกะกล่องเลยค่ะเสี่ย”     

“โอเคเท่าไหร่” เขาถามสั้นๆ

“เด็กใหม่เพิ่งมาวันนี้รับประกันความซิงค่ะ แพงหน่อยนะคะ หมื่นห้าเหมาทั้งคืนเลยค่ะ”

อัศราหยิบธนบัตรสีเทาออกมาประมาณยี่สิบใบส่งให้เจ้าของร้าน  เจ้รีบรับอย่างรวดเร็ว

“เที่ยงคืนนะคะเสี่ยขึ้นไปที่ห้องเดิมได้เลย เจ้จะให้น้องไปรอค่ะ” 

แต่เช้าวันนั้นเขาตื่นมาไม่พบใคร ยอมรับว่าติดใจมากจนอยากเหมาคิวเธออีกวันแต่ก็ต้องผิดหวัง พบแต่สร้อยทองที่ขาดบนที่นอนเส้นนั้นตอนแรกเขาจะเอาไปฝากไว้ที่เจ้าของร้านแต่ลืม กว่าจะรู้ตัวมันก็ติดกระเป๋าเสื้อมาถึงกรุงเทพฯ แล้ว