2.1 แฟนเก่าหน้าคุ้น

วันนี้เป็นอีกวันที่ดารินพาซินหยานมาปลดปล่อย น้องสาวเธออกหักจากคู่หมั้นมาหมาด ๆ ตัวเธอเองก็เช่นกันที่เพิ่งรับรู้ว่าคนรักที่คบกันมาหลายปีหักหลังทั้งที่เธอแสนไว้ใจเขามาตลอด เลยพากันมาจัดหนักจัดเต็มเจ็ดวันติดมันไปเลย และวันนี้ก็ปฏิญาณไว้แล้วว่าจะเป็นวันสุดท้าย ดื่มต่ออีกไม่ไหว นอกจากใจจะพัง ไตก็คงพังกันพอดี

นั่งดื่มกันอยู่ดี ๆ ยายซินหยานน้องสาวตัวแสบก็ดันขอไปแซ่บกับผู้ชาย เตือนแล้วไม่ฟังกันก็ปล่อยไปให้เจอประสบการณ์บ้างแล้วกัน

“เดินขาถ่างกลับมาแม่จะสมน้ำหน้าให้” ดารินบ่นไล่หลังซินหยานที่เดินหายวับไป แต่ไม่คิดจะห้ามปรามหรือบังคับน้องมากกว่านี้เพราะซินหยานโตแล้ว ตัดสินใจเองและดูแลตัวเองได้ เธอเชื่อเช่นนั้น

และอีกเหตุผลเพราะตอนนี้สมาธิของดารินไม่อยู่กับลูกพี่ลูกน้องอย่างซินหยานแล้วเช่นกัน เธอจ้องมองตามร่างของสองหนุ่มสาวที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ จับมือกัน ซบกัน โอบกันราวกับคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่ตัวติดกันจนแทบจะรวมร่าง

“ไอ้ตอแหล!” เสียงหวานเจือสั่นเอ่ยลอดไรฟัน ก่อนจะเดินตามหนุ่มสาวคู่นั้นไป

คบกันมาตั้งเกือบแปดปีไม่เคยมีปัญหา ทว่าพอย้ายไปทำงานที่ใหม่ ไอ้อดีตแฟนตัวดีดันมาบอกว่าหมดแพชชั่น อยากอยู่คนเดียวสักพัก อยากแยกย้ายกันไปเติบโต .. แต่ที่ไหนได้ มันไม่ได้อยากอยู่คนเดียวหรอก มันแค่อยากอยู่กับคนใหม่!

เมื่อสุดทางเดิน ไอ้ผีตายโหงกับอีโลงไม้ผุนั่นมันก็กอดจูบลูบคลำกันหน้าห้องน้ำที่มีป้ายวางไว้ว่าทำความสะอาด ชายหนุ่มผลักร่างหญิงสาวไปพิงประตูห้องน้ำแล้วพยายามเปิดมัน ทว่าเปิดไม่ได้

“เงี่ย_มากมั้ง” ดารินเบ้หน้าแล้วยืนกอดอกมองหมาติดสัตว์สองตัวที่ยังกอดจูบกันไม่เลิก ป้ายทำความสะอาดก็วางอยู่ทนโท่ ยังจะดันทุรังเข้าไปข้างในให้ได้อีก น่าเวทนาสิ้นดี

พอเห็นว่าประตูล็อก ไม่มีทีท่าจะเปิดออก สองหนุ่มสาวก็พากันเดินไปในมุมอับข้างกำแพง ดารินก็ไม่วายที่จะเดิมตามไปห่าง ๆ เธอหยุดเท้าไว้เพียงแค่นั้นก่อนจะยกส้นเท้าขึ้นมาแล้วเอื้อมมือไปถอดรองเท้าส้นสูงที่สวมใส่มาถือไว้หนึ่งข้าง

เธอใช้เวลาเล็งไม่นานและทันใดนั้นเอง..

โป้ก!

“โอ๊ย!” ดนัยร้องลั่นเพราะโดนวัตถุสีแดงลอยมาจากไหนก็ไม่รู้ เข้ากระทบกับท้ายทอยเขาอย่างจัง

“เป็นอะไรคะพี่นัท” สาวหน้าหวานถามอย่างสงสัย เธอก็มัวเมากับรสจูบของเขาจนไม่ทันมองว่าเกิดอะไรขึ้น ดนัยก้มลงหยิบเจ้ารองเท้าส้นสูงสีแดงจัดขึ้นมามอง แล้วก็ต้องกวาดสายตาหาที่มาของมัน ทันใดนั้นเขาก็สบตากับดารินที่กำลังยืนอยู่ไม่ไกล

“อุ๊บส์! แม่นดีจัง” ดารินยกมือขึ้นปิดปาก เธอทำราวกับไม่ได้ตั้งใจ แต่สายตาของเธอขุ่นมัว มองอดีตคนรักเก่าราวกับพร้อมจะฉีกเนื้อแล้วเอาเกลือมาทาเสียให้ได้แล้วตอนนี้

“เดียร์!” ดนัยเองก็ตกใจ ไม่คิดว่าจะมาเจอกับดารินที่นี่ และในจังหวะนรกแบบนี้ด้วย เขาได้แต่โอดครวญในใจว่า ‘ฉิบหายแล้ว’ แต่ความโกรธกรุ่นยังคงมีมากกว่าเมื่อเห็นว่าดารินยืนเท้าเปล่าหนึ่งข้าง เท้าอีกข้างเธอสวมส้นสูงสีแดงแบบเดียวกันกับรองเท้าที่ปลิวมาโดนหัวเขา

“นี่เธอทำบ้าอะไร!”

“ปาหัวหมา เห็นมันกำลังติดสัตว์แบบผิดที่ผิดทางแล้วอุจาดตา” ดารินลอยหน้าลอยตาตอบ นั่นยิ่งทำให้ดนัยไม่พอใจ

“มันจะเกินไปแล้วนะเดียร์” ดารินไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนโยนก็จริงอยู่ แต่เธอก็ไม่เคยทำร้ายร่างกายหรือไม่ให้เกียรติเขาเช่นนี้มาก่อนตลอดหลายปีที่รู้จักกัน

แต่ก็นั่นแหละ ดารินไม่สนใจความเกรี้ยวกราดของดนัยเลยด้วยซ้ำ เธอถามเรื่องที่อยากรู้ต่อ

“แฟนใหม่เหรอ.. หน้าคุ้น ๆ นะ ว่าไหม” มุมปากอิ่มยกยิ้ม แถมยังเป็นยิ้มที่แสนเหยียดหยันจนสองคนนั้นหน้าซีดเผือดทันที