Mag-log inShare
ตอนที่8
Huling Na-update:
2025-01-02 21:28:16“ฉันก็ไม่ขอบคุณอีกเหมือนเดิม….”ฉันก็เข้าใจที่เขาพูดจึงเอื้อมมือไปหยิบถุงพลาสติกนั้นมาจากมือเขาอย่างไวและเอ่ยบอกเขาไป
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร”เขาไหวไหล่เล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจก่อนที่เขาจะค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดียวกับฉันและนั่งข้างๆฉัน ฉันก็เริ่มเปิดถุงพลาสติกดูว่าเขาเอาอะไรมาบ้าง ก็มีน้ำยาแอลกอฮอล์ล้างแผลหนึ่งขวดใหญ่ยาแดงใส่แผลหนึ่งขวดใหญ่ยาแก้ปวดยาแก้อักเสบอย่างละสามชุดและสำลีอีกหนึ่งห่อใหญ่ “ทำไม….เธอถึงกลัวตาย….”อยู่ดีๆเขาก็เอ่ยขึ้นถามคำถามที่ฉันไม่คิดว่าคนปกติทั่วไปจะคิดแบบนี้ ใครบ้างล่ะไม่กลัวตายน่ะ ทุกคนกลัวตายกันทั้งนั้นแหละ ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่า คนเราเกิดมาแล้วก็ต้องตายทุกคนจะช้าหรือจะเร็วก็แค่นั้นแหละ “ก็ฉันกำลังมีความสุขอยู่กับชีวิตของฉันในตอนนี้มากกกกกก”ฉันบอกเขาไปตามความจริง “ยังไง?”เขาขมวดคิ้วมองหน้าฉันอย่างงุนงงและสงสัย ฉันก็ผ่อนลมหายใจออกมาก่อนจะค่อยๆเล่าเรื่องของฉันที่ฉันมีความสุขให้เขาฟัง ว่าฉันมีความสุขยังไงบ้างกับชีวิตของฉันในตอนนี้^_^ “ฉันได้ทำในสิ่งที่ฉันรัก….และฉันชอบมาตั้งแต่ๆเด็กๆ…” “ฉันได้ประสบความสำเร็จตามความฝันของฉัน…ด้วยอายุแค่ยี่สิบกว่าๆ…ฉันมีความสุขกับชีวิตของฉันในตอนนี้ที่ไม่ต้องแบมือของเงินพ่อแม่…” “นาย….ไม่มีความสุขเหรอไง?”ฉันเอ่ยถามเขากลับไปทันทีอย่างคนที่ไม่ได้คิดอะไรเพราะฉันเห็นว่าเขามีแววตาที่เศร้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัดตอนที่ฉันบอกเขาว่าฉันมีความสุขกับงานที่ฉันทำมาก แววตาที่ฉันพูดก็คงจะแพรวพราวล้นเปี่ยมไปด้วยความสุขที่ฉันมี “กับงานที่นายทำน่ะ….หรือนายไม่มีงานทำ?” “เธอทำงานอะไรเหรอ….ที่เธอบอกว่ารักน่ะ?”เขาไม่ตอบคำถามฉันแต่กลับยิงคำถามใส่ฉันแทน “ฉันเป็นนักเขียนนิยาย^_^”ฉันตอบเขาไปอย่างภาคภูมิใจและยิ้มกว้างจนแก้มแทบปริ “งานของฉันขายได้เป็นหมื่นๆเล่มเลยนะ…” “และได้ตีพิมพ์ถึงสามครั้งต่อหนึ่งปีแหนะ^_^” “ไม่เชื่อฉันเหรอ….ถึงทำหน้าแบบนั้น?”ฉันถามเขาเสียงเข้มที่เขาทำหน้าเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูด “ก็เชื่อ….แต่เธอก็มองดูมีความสุขจริงๆด้วย” “ใช่ไหมล่ะ…^_^”ฉันยิ้มกว้างจนลืมไปเลยว่าฉันกำลังทำแผลค้างไว้อยู่ “แล้วนายล่ะ….นายได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักไหม?” “ก็….ทำนะ…” “ตอนเด็กๆนายฝันว่าอยากเป็นอะไรเหรอ?” “นักร้อง….” “นักร้อง?”ฉันแทบจะหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินความฝันของอีตาหน้าหล่อนี่ หน้าอย่างเขานี่น่ะเหรอที่จะเป็นนักร้อง รอยสักเต็มตัวแบบนี้ ใครเขาจะรับเข้าสังกัดไปทำเพลงอ่ะ “หน้าอย่างฉันเนี่ย….ไม่เหมาะที่จะเป็นนักร้องเหรอ?”เขาเอ่ยถามฉันมาด้วยหน้าตาที่โคตรน่าขำอะ คนอะไรทำหน้าเหวอได้เท่ห์สุดๆ ช่างขัดกับรอยสักบนตัวเขามากเลยน่ะเนี่ย “ฮ่าๆๆๆ…อุ๊ย….ขอโทษ…”ฉันขอโทษเขาไปที่เผลอลืมตัวหัวเราะเขาซะได้ “เธอ….ไม่รู้จักฉันเหรอ?”เขาเอ่ยถามฉันกลับมาพร้อมกับใช้นิ้วชี้ของเขาชี้ไปที่ตัวเขาเอง “ฉันจะรู้จักนายได้ยังไง….ในเมื่อเราเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก…..” “และฉันยังไม่ได้ถามชื่อนายเลยด้วย”ฉันพูดต่อพลางทำหน้างงๆใส่เขาและเริ่มหันมาก้มหน้าก้มตาทำแผลบนขาของฉันต่อ มันก็ไม่ได้เป็นแผลลึกอะไรมากหรอก แต่ทำไมเลือดมันออกเยอะจังนะ? ติ๊ดดดดด “โทรศัพท์เธอ?”เขาพูดพร้อมกับมองตรงไปที่แสงจากหน้าจอโทรศัพท์เครื่องหรูของฉันที่มีสายเรียกเข้าจากลูกหว้าโทรเข้ามา “อืม…ใช่…เพื่อนฉันโทรมาน่ะ…แต่มันรับไม่ได้เพราะหน้าจอแตกละเอียดขนาดนี้…”ฉันว่าพร้อมกับหมดอาลัยตายอยากกับโทรศัพท์ราคาแพงของฉันที่เพิ่งจะซื้อออกมาได้ไม่ถึงเดือนเอง พรึบ “เอาของฉันไปดิ….”เขาว่าพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้ฉัน ซึ่งมันเป็นรุ่นเดียวกับของฉันแต่เป็นสีดำ “เพราะยังไงๆฉันก็คงจะไม่ได้ใช้มันอีกแล้ว….”เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าลงหน้าตาดูเศร้าหมองทำให้ฉันมองหน้าเขาอย่างสงสัย ว่าเขาเป็นอะไรกันแน่ “ทำไมล่ะ…เอ่อจริงสิ…เมื่อกี้ฉันเห็นนายทำท่าจะกระโดดน้ำด้วย…” “นายจะฆ่าตัวตายเหรอ?”ฉันโผงผางถามออกไปอย่างอยากรู้ “อืม…”เขาตอบฉันสั้นๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าด้วยแววตาเอื่อยเฉื่อยและเหม่อลอย แววตาที่เต็มไปด้วยความเศร้า ความเหงา… พรึบ “อย่าฆ่าตัวตายเลยนะ….มันเป็นบาป….”ฉันโผเข้าสวมกอดร่างของเขาและเอาหน้าซุกลงไปบนหน้าอกของเขาและเอ่ยบอกเขาไป อาการแบบนี้…โรคซึมเศร้าแน่ๆ เขาคนนี้ต้องเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แน่ๆ…. “ถ้านายฆ่าตัวตาย….นายจะยังไม่ได้ไปเกิด…มันเป็นกรรมที่ผิดมหันต์…” “คนเราเกิดมา….กว่าจะได้เกิดเป็นมนุษย์…มันไม่ง่ายเลยนะ…” “นายไม่สงสารพ่อแม่นายเหรอ…ที่พวกท่านเลี้ยงดูนายมาจนนายโตได้ขนาดนี้…นายไม่คิดที่จะตอบแทนบุญคุณพวกท่านเลยเหรอ?” ตึกตักๆๆๆๆ เสียงหัวใจเต้นรัวของร่างสูงที่นั่งตัวแข็งทื่อส่งเสียงดังออกมาทำให้ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขาหน้าตาขาวใสของเขากำลังอึ้งตกใจอยู่ ดวงตาชั้นเดียวของเขาเบิกโพลงขึ้น ฉันก็ค่อยๆคลายกอดของเขาและกลับมานั่งตัวตรงตามเดิมพร้อมกับเม้มปากแน่น ที่ฉันเผลอกอดเขาไป จนลืมไปว่าเขาจะรังเกียจและหวาดกลัวฉันไหม แล้วเขาจะหาว่าฉันเป็นผู้หญิงใจแตกเหรอเปล่า ที่กล้ากอดผู้ชายที่เพิ่งจะพบเจอกันไม่ถึงชั่วโมงเนี่ย “ขอโทษ….”ฉันเอ่ยเสียงเศร้าสลดขอโทษเขาไป เขาก็ดูเหมือนจะได้สติก็ค่อยๆหันกลับมามองหน้าฉัน แววตาของเขาสั่นไหว พรึบ “นะนาย”ฉันร้องเสียงหลงที่อยู่ดีๆนายหน้าหล่อนี่ก็คว้าร่างของฉันเข้าไปสวมกอดอีกครั้ง คราวนี้ ไม่ใช่แค่เสียงหัวใจของเขาแล้วล่ะ ที่เต้นรัวเร็วแต่มันเป็นเสียงหัวใจของฉันด้วย….น่ะสิ เต้นแรงไม่แพ้ของเขา และกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่ลอยออกมาจากตัวของเขาอีก กำลังทำให้ฉันหวั่นไหว ตึกตักๆๆๆๆ “ฟอดดดด”เขาใช้น้ำหอมกลิ่นอะไรนะ…หอมจัง^//^ ฉันว่าในใจหลังจากที่ใช้จมูกสูดดมกลิ่นกายของเขาที่จมูกฉันไปอยู่ตรงหน้าอกของเขาพอดี…
Pinakabagong kabanata
เมื่อรักเดินทางมาเจอกัน ตอนที่59NC+
“ค่อยๆนะคะ…ไอกลัวเจ็บ…”ฉันเอ่ยบอกไดร์ฟไป เขาที่มองจุดเชื่อมของเราอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันด้วยสีหน้าเป็นกังวล“ไอกลัวเจ็บ…แต่ไดร์ฟกลัวทำไม่เป็น…”ไดร์ฟตอบพร้อมใบหน้าเศร้าลง แววตาของเขาดูเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด“ไอก็ทำไม่เป็น….เราจะทำไปพร้อมๆกันไงคะ…”“ครับ….”“ใส่เข้ามาสิคะ….”“ครับ…”ไดร์ฟตอบรับคำฉันและค่อยๆดันลำกายใหญ่ที่มีขนาดใหญ่โตเท่าท่อนเเขนของฉันเข้ามาในร่องสวาทของฉันอย่างช้าๆ“อื้ออออ!!”ฉันกัดริมฝีปากล่างด้วยความเจ็บจี๊ดที่แก่นกายความเป็นสาวในขณะที่ไดร์ฟดันท่อนเอ็นร้อนของเขาเข้ามาได้เพียงแค่ส่วนหัวยังไม่ถึงกลางลำเลยฉันก็เจ็บปวดมากขนาดนี้ เพราะด้านในของฉันถึงจะมีน้ำหล่อลื่อไหลออกมาตลอดแต่ฉันยังเวอร์จิ้นอยู่ช่องทางรักของฉันมันจึงคับแน่นไม่ยอมเปิดทางให้สิ่งแปลกปลอมสอดแทรกเข้าไปข้างในได้อย่างง่ายๆ“เจ็บเหรอครับ….”ไดร์ฟถามฉันเสียงทุ้มนุ่มละมุน ที่เขาเห็นว่าฉันสั่นสะท้านไปทั้งร่างขาทั้งสองข้างของฉันสั่นระริก“อืม!”ฉันพยักหน้าตอบไดร์ฟไปพร้อมกับใบหน้าเหยเก ไดร์ฟก็ก้มหน้าลงมาหาหน้าอกของฉันและจัดการใช้ปลายลิ้นร้อนแตะลงบนยอดปทุมถันของฉันและตวัดปลายลิ้นสากที่ร้อนรุ่มของเขาขึ้นลงสร้างค
เมื่อรักเดินทางมาเจอกัน ตอนที่58NC+
ไอริส อันฤดี…. พรึบฉันเอนตัวลงนอนราบไปบนที่นอนของไดร์ฟหลังจากที่ฉันกับไดร์ฟช่วยกันใช้กระดาษทิชชูเช็ดชำระน้ำรักของไดร์ฟที่เลอะเปรอะเปื้อนที่หน้าของฉันออกไปจนหมดแล้ว“มาสิคะ….”ฉันเอ่ยเชื้อเชิญไดร์ฟอย่างหน้าไม่อาย ซึ่งฉันเองก็รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ไม่สิหรือตัวตนจริงๆของฉันเป็นแบบนี้นะพรึบ“ไอริส….”ไดร์ฟเรียกฉันเสียงแหบพร่าแววตาสีดำเข้มของเขาสั่นไหวเล็กน้อยและจับจ้องมาที่ความเป็นสาวของฉันที่มีผ้าสีขาวปกปิดอยู่อย่างไม่วางตา สายตาของไดร์ฟทำให้ฉันใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา“น้ำของไอ…เยอะจัง…”ไดร์ฟเอ่ยเสียงอ่อนพลางละสายตาจากความเป็นสาวของฉันขึ้นมามองหน้าฉัน ฉันก็คลี่ยิ้มละมุนให้เขาก่อนจะค่อยๆจับกางเกงจีสตริงที่เป็นบิกินี่ของฉันให้มาอยู่รวมกันตรงใจกลางกลีบกุหลาบของฉัน ความเป็นสาวที่เนื้อนูนโหนกอวบอูมไร้ขนนุ่มปกคลุมถูกเนื้อผ้าบางแนบติดไปจนเห็นเป็นรูปเป็นร่างได้อย่างชัดเจน“อื้ออออ”ฉันครางเสียงหวานอย่างเสียวซ่านเมื่อใช้ปลายนิ้วชี้ของตัวเองแตะสัมผัสลงบนใจกลางกลีบกุหลาบงามของฉันพร้อมกับเกี่ยปลายนิ้วเล่นกับคริสตอริสติ่งเสียวของตัวเองจนร่างของฉันสะท้านไปทั้งร่างด้วยความเสียว แต่ฉันคิดว่ามันยังเสียว
เมื่อรักเดินทางมาเจอกัน ตอนที่57NC+
“แผล๊บๆๆๆ…”“อะไอ..มันสกปรกนะครับ!”ไดร์ฟร้องเสียงหลงและตกใจที่ไอริสยื่นปลายลิ้นเล็กของเธอออกมาตวัดเลียไปรอบๆแท่งท่อนเอ็นยักษ์ของเขาอย่างไม่รังเกียจ“ไอไม่รังเกียจหรอกค่ะ…ไดร์ฟจะได้มีความสุขไง…”ไอริสเงยหน้าและเอ่ยบอกไดร์ฟ ไดร์ฟก็มองหน้าเธออย่างสงสัยและเป็นห่วงเธอที่จะใช้ลิ้นปรนเปรอความเป็นชายให้เขา“ทำแบบนี้….มันมีจะความสุขมากจริงๆเหรอ?”ไดร์ฟถามไอริสตาใสแป๋วอย่างหนุ่มอ่อนประสบการณ์“ไดร์ฟไม่เคยช่วยตัวเองเหรอคะ?”ไอริสถามไป เธอถามเขาด้วยแววตานิ่งเฉยไม่ได้ตกใจและไม่ได้อายเธอทำเหมือนเจนจัดเรื่องอย่างว่า ทั้งที่จริงแล้วเธอไม่ได้มีประสบการณ์อะไรเลย แต่เธอเป็นพวกมีพรสวรรค์จินตนาการติดตัวมาตั้งแต่เด็กทำให้เธอแต่งนิยายและโด่งดังในหมวดนิยายอีโรติก“มะไม่เคย…”ไดร์ฟตอบไอริสไปเสียงอ้อมแอ้มอย่างเขินอาย แต่มันคือความจริงว่าเขาไม่เคยช่วยตัวเองจริงๆมีก็แต่ตอนอายุสิบห้าที่เขาฝันเปียกแค่ครั้งเดียวเพราะเขาไม่ได้มีเวลามาคิดเรื่องอย่างว่า ชีวิตของเขาก็ทุกข์ทนมากพออยู่แล้ว ทุกวันเขาคิดแค่หาวิธีเย้ยหยันคนเป็นพ่อแค่นั้นเอง“งั้น….เดี๋ยวไอจะทำให้ไดร์ฟเองค่ะ…ไดร์ฟนอนเฉยๆก็พอ…”ไอริสยิ้มละมุนหวานให้ไดร์ฟ เขาก็พยัก
เมื่อรักเดินทางมาเจอกัน ตอนที่56NC+
พรึบ “ไดร์ฟคะ….”เสียงหวานกระเส่าครวญครางที่ข้างหูของไดร์ฟพร้อมกับใช้ปลายจมูกโด่งของเธอซุกไซ้คลอเคลียไปกับซอกคอขาวของเขา ทำให้ร่างหนาของไดร์ฟสั่นสะท้านด้วยความสยิว เขาหลับตาพริ้มซู้ดปากขึ้นอย่างเสียวซ่านเมื่อลมหายใจอุ่นๆเป่ารดต้นคอของเขา“ไอริส….”ไดร์ฟเอ่ยเรียกชื่อผู้หญิงที่นั่งอยู่บนตักเขาเสียงแหบพร่าเช่นกัน มือหนาของเขาลูบไล้ไปตามสัดส่วนที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอ“อื้ออออ”ไอริสครางเสียงหวานอย่างเสียวซ่านเมื่อเธอไปเบียดเสียดเรือนร่างที่ท่อนบนเปลือยเปล่าของเธอไปกับแผงอกแกร่งที่ไร้เสื้อผ้าปกปิดของไดร์ฟทำให้ยอดปทุมถันสีชมพูสดหวานของเธอที่เริ่มแข็งชูชันและไวต่อความรู้สึกเสียดสีไปกับเนื้อเนียนของร่างหนาทำให้ภายในใจของทั้งคู่เต็มไปด้วยไฟร้อนรุ่มที่กำลังแผดเผาเรือนร่างของเขาทั้งสองคน“อื้อออ”ไดร์ฟเองก็ครวญครางกระเส่าไม่ต่างจากคนบนร่าง“จ๊วฟฟฟ”ไดร์ฟยื่นใบหน้าหล่อของเขาคลอเคลียซุกไซ้ไปกับซอกคอของไอริสพร้อมกับสูดดมกลิ่นกายหอมๆของเธอ เขาค่อยๆเลื่อนริมฝีปากมาเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากอวบอิ่มของไอริส เขาไม่รอช้าประกบริมฝีปากของเธออย่างนุ่มนวล“จ๊วฟฟฟ”คนสองคนจูบกันอย่างดูดดื่มไปตามสัญชาตญาณข
เมื่อรักเดินทางมาเจอกัน ตอนที่55
“อื้อออ”ฉันร้องท้วงขึ้นและรีบใช้มือผลักร่างของไดร์ฟให้เขาถอดถอนริมฝีปากออกไปจากริมฝีปากของฉัน“ไดร์ฟ…”ฉันเรียกไดร์ฟเสียงหลงที่รับรู้ได้ถึงความเย็นของร่างกายฉัน ที่ตอนนี้เสื้อคลุมอาบน้ำสีชมพูของฉันได้หลุดออกไปจากเรือนร่างของฉันแล้วหลงเหลือไว้เพียงบิกินี่ตัวจิ๋วสีขาวของฉันที่ปดปิดเพียงหน้าอกหน้าใจที่มันใหญ่โตจนโผล่พ้นขอบของชั้นในออกมาและกางเกงตัวจิ๋วที่ปกปิดจิมิของฉันอยู่แค่เนินสามเหลี่ยมเอง“ไอริส….”ไดร์ฟพึมพำเรียกชื่อฉันเสียงแหบพร่าก่อนที่เขาจะลอบกลืนน้ำลายลงคอดังอึกใหญ่ที่เขาเอาแต่จ้องเรือนร่างของฉันตาไม่กระพริบ“จ้องขนาดนี้….กลืนกินเลยดีไหม?”ฉันเอ่ยถามไดร์ฟไปอย่างทีเล่นทีจริงที่เห็นสายตาหวานเยิ้มของเขาที่จ้องมองร่างกายของฉันอยู่“กินได้เหรอ….?”ไดร์ฟเอ่ยถามฉันพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันด้วยแววตาสงสัย ฉันก็ถึงกับหัวเราะออกมา ฉันเชื่อแล้ว…ว่าไดร์ฟของฉันยังไม่เคยผ่านมือหญิงใดมาก่อนจริงๆอย่างที่เขาเคยบอกฉันนั่นแหละพรึบ“เเล้ว….ไดร์ฟว่ายังไงล่ะค่ะ…?”ฉันขยับร่างของฉันเข้าไปแนบชิดร่างกายที่เปลือยเปล่าร้อนระอุของไดร์ฟพร้อมกับยื่นมือทั้งสองข้างไปโอบรอบคอของเขาและค่อยๆดันร่างของไดร์ฟที่อ้
เมื่อรักเดินทางมาเจอกัน ตอนที่54
“ค่ะ…งั้นขอบคุณค่ะคุณป้า….คุณป้าไปทำงานอย่างอื่นต่อเถอะค่ะ…เดี๋ยวที่เหลือไอจัดการเอง…” “ค่ะ…ขอบคุณมากค่ะ…” “ค่ะ^_^”ฉันยิ้มให้ป้าแม่บ้านก่อนจะหันมาให้ความสนใจจานชามในซิงค์ตรงหน้าของฉันต่อ ในใจก็นึกสงสัยกับความสัมพันธ์ของไดร์ฟและเจ้าของค่ายเพลงคนนั้น ว่ามันเป็นมายังไงกันแน่ ความสัมพันธ์ของสองคนนี้….แต่มองเหมือนไดร์ฟจะไม่ค่อยชอบผู้ชายคนนั้นเลยนะ…แววตาดุดันที่เขาใช้มองชายคนนั้นน่ะ… “ทำไมต้องเกิดมา…มีพ่อแบบนี้?”ฉันเบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจที่ฉันนึกคิดประโยคคำพูดของไดร์ฟที่เขาอาละวาดในคืนวันนั้นได้ ใช่เขาพูดประโยคนี้ งั้นแสดงว่า…. “สองคนนี้เป็นพ่อลูกกัน”ฉันเอ่ยออกมาพร้อมกับทำสีหน้าตกใจและแปลกใจปะปนกันไป งงกันไปหมด…ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าทำไมไดร์ฟถึงมีอาการป่วยซึมเศร้าได้ และต้นเหตุมันคืออะไร เพราะถ้าเราไม่รักษาตั้งแต่ต้นเหตุ ปลายเหตุก็ไม่มีทางหายได้หรอก…ฉันเชื่อแบบนั้นและฉันนี่แหละจะอาสาเป็นคนรักษาตั้งแต่ต้นเหตุเอง เพราะฉันทนเห็นไดร์ฟทนอยู่กับความทุกข์ทรมานจากโรคซึมเศร้าไม่ได้อีกแล้ว….ฉันไม่อยากให้ใครต้องมาสูญเสียไปเพราะโรคนี้อีกแล้ว….10.00น.ห้องนอนไดร์ฟไอริส อันฤดี….พรึบ “ประวัติ
Maaari mong magustuhan
เมียสวมรอย
ชะนีติดมันส์18.7K viewsลุ้นรักคุณแม่ตัวแสบ
ผู้แสวงหาชีวิตที่เป็นสุข58.0K viewsล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
น้ำหมึกหิมะ96.8K viewsบ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก444.1K viewsห้องเกียร์ลับของเพื่อนเนิร์ด
BB686 viewsตะวันพ่ายจันทร์
เทียนธีรา337 viewsภรรยาของเขาคือนางร้ายความจำเสื่อม
กุญแจฟา33 viewsอย่ารักนางร้าย
อัญธิญาน์352 views
