บทที่สามสิบเอ็ด

สองแม่ทัพหนุ่มแย่งกันกินหมูกะทะด้วยความอร่อยเหมือนเด็กเพราะถ้าทานกับน้องสาวสองคนมันไม่สนุกเท่าทานด้วยกันกับแม่ทัพลู่ เพราะว่ากินจุพอๆกันส่วนหลี่ซูเหยียนนั้นนางจะเน้นเนื้อปลาเห็ดผักมากกว่าแล้วกุ้งย่างไม่กี่ตัวนางก็อิ่มมากแล้ว พวกเนื้อหมูสารพัดลูกชิ้นนางนำออกมาจากในมิติให้พวกผู้ชายกับคนงานของนางทานจนอิ่มจนท้องแทบแตกกันเลยล่ะ

"พี่ใหญ่ข้าขอตัวนะเจ้าคะจะไปนั่งเล่นระเบียงนอนดูดาวก่อนนอนดีกว่าสุราของพี่ข้าให้พี่สาวยกมาให้หรือให้คนของพี่ไปยกมาเองเพราะมีหลายขวด"  นางบอกพี่ชายก่อนจะเดินกลับเรือนซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนั่งลานกินหมูกะทะ

  "อืมพี่จะให้คนของพี่ไปยกมาเองเจ้าวางไว้ด้านหน้าระเบียงนั้นล่ะเหยียนเอ๋อร์"แม่ทัพลู่รีบลุกเดินตามนางไปส่งถึงเรือน  

 "ท่านจะไหนแม่ทัพลู่เรือนนอนน้องสาวข้าอยู่ตรงหน้านี้มองยังเห็นเลยวิ่งตามเป็นเด็กไปได้"

"ข้าอยากจะไปส่งนางให้ถึงเรือนนอนท่านจะห้ามข้าทำไม ยังไงคืนนี้ข้าก็ดื่มกับท่านทั้งคืนอยู่แล้วไม่เมาไม่เลิก " แม่ทัพลู่คิดว่าจะม่อมเหล้าพี่ชายของภรรยาตัวน้อยวางแผนในใจอย่างมาดหมาย

หึคิดจะม่อมเหล้าข้าฝันไปสิบชาติเถอะแม่ทัพลู่ข้ามีของดีจากเหยียนเอ๋อร์ ข้าไม่เมาง่ายๆหรอกคืนนี้ละใครจะออกหมูหรือจ่ากัน

"เหยียนเอ๋อร์พี่ไปส่งถึงหน้าเรือนนอนของเจ้านะ"  แม่ทัพลู่บอกนาง หลี่ซูเหยียนมองหน้าเขานางขี้เกียจจะคุยด้วยคนบ้าอะไรตามได้ตามดีเหมือนเด็กติดเพื่อนใหม่

"ทำไมน้องทานน้อยจังเลยอิ่มหรือเปล่าไม่ต้องกลัวว่าจะอ้วนหรอกนะไม่ว่าเจ้าจะอ้วนหรือผอมพี่ก็รับได้ทั้งนั้นละ ว่าแต่ไอ้หมูกะทะนี้น้องไปได้สูตรมาจากไหนมันอร่อยมากวันหน้าทำให้พี่ทานด้วยนะถ้าเราแต่งงานกันแล้ว"

"ถ้าท่านยังอยากแต่งกับข้านับแต่วินาทีนี้ไปห้ามแอบเข้าเรือนนอนของข้าอีกไม่เช่นนั้นข้าจะไม่มีทางแต่งให้ท่านถ้าท่านแม่ทัพลู่ทำไม่ได้เราไม่ต้องคุยกัน"

"ได้วันนี้พี่จะไม่เข้าเรือนนอนของเจ้าแต่พี่ไม่รับปากนะถ้าเจ้าทำให้พี่โกรธหรือคุยกับชายอื่นพี่จะไปเยือนเจ้าถึงเรือนนอนทันทีถึงเจ้าไม่ยอมแต่พี่ก็จะไปหาเจ้าเหมือนเดิม เพราะน้องคือภรรยาของพี่แล้วเจ้าไม่อยากแต่งพี่ก็ไม่ว่าพี่ก็จะบอกท่านลุงกับพี่ชายของเจ้าว่าเจ้าไม่อยากแต่งเราจะอยู่แบบไม่แต่ง เจ้าจะเป็นฮูหยินน้อยของจวนแม่ทัพลู่คนเดียวเท่านั้น พี่ทำผิดพี่รู้ตัวเองแล้วหวังว่าน้องจะใจอ่อนในเร็ววันอะไรที่น้องไม่ชอบพี่จะไม่ทำเรามาเริ่มใหม่นะคนดี พี่ขอโทษสำหรับทุกเรื่องพี่ผิดเองที่มองข้ามความรักของน้อง พี่ขอชดเชยแก้ตัวกับทุกเรื่องนะอันไหนพี่ยอมได้ทุกอย่าง ขอเรื่องเดียวน้องคือภรรยาของพี่แล้ว พี่หวงและหึงมากด้วยน้องคงจะรู้นะว่าพี่หมายถึงใคร กำลังจะตามเกี้ยวเจ้าอยู่ตอนพี่ไม่อยู่เมืองหลวง"

แม่ทัพลู่บอกนางกับสิ่งที่เขาคิดและรู้มาพอดีเดินมาถึงหน้าเรือนนอนของนางพอดี

"ท่านจะสนใจไปทำไมละเจ้าคะข้าไม่ได้อยู่ในสายตาของท่านมาตั้งสามปีกว่าข้าจะหาใครสักคนถ้าเขารักข้าจริ ไม่รังเกียจข้าที่เคยผ่านการมีสามีมาก่อนมันก็เป็นสิ่งดีๆกับข้าคนนี้ไม่ใช่หรือและข้าเองก็เลิกตามหึงตามหวงท่านแล้วเช่นกัน  ทำไมท่านถึงคิดอยากจะมาเกี้ยวข้าล่ะไม่ต้องอ้างว่าต้องรับผิดชอบข้าเพราะเราได้กลายเป็นสามีภรรยากันไปแล้วหรอกนะ ข้าต้องการคนรักข้าจากใจจริงไม่ใช่เพราะความรับผิดชอบ เพราะความผิดพลาดเป็นข้าที่ล้ำเส้นท่านแม่ทัพลู่ไป ข้าประกาศจุดยืนไปแล้วข้าคืนอิสระให้ท่านทุกอย่างให้ท่านแล้วไปเรียกแต่งภรรยาคนที่ท่านรัก แต่งงานให้ท่านเองดีกว่ากระมัง ไม่ต้องกังวลว่าข้าจะตามหึงหวงตบตีคนรักของท่านอีกต่อไปข้าไม่ต้องการเศษความรักจากใคร เพราะข้าเป็นคนหวงของมากไม่ชอบสามีร่วมกับใคร หวังว่าท่านจะกลับไปนอนคิดว่าสิ่งที่ข้าต้องการท่านทำได้หรือไม่"   นางตอบกับไปทันทีเช่นเดียวกัน

"ข้าคิดดีแล้วจึงพูดออกมาจากใจของข้าเองตลอดเวลาตอนข้าห่างเจ้าไป มันทรมารมากข้ามั่นใจว่าชีวิตนี้ข้าจะมีเพียงเจ้าเป็นภรรยาคนเดียวเท่านั้นเหยียนเอ๋อร์พี่รู้ว่าตอนนี้น้องยังโกรธและเกลียดพี่มาก แต่พี่อยากให้เจ้ารู้ว่าพี่รักเจ้าจริงๆในวันที่น้องหมดใจเพราะคำพูดของพี่ เหยียนเอ๋อร์พี่ขอโทษกับทุกเรื่องที่ผ่านมาถึงมันจะย้อนคืนกลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่นับต่อจากนี้ไปพี่จะชดเชยให้น้องทุกเรื่อง ขอให้น้องช่วยเปิดใจให้พี่คนที่เคยทำน้องเจ็บปวดเจียนตายเพราะคำพูดของพี่เองพี่ขอโทษนะคนดีน้องจะด่าพี่ก็ไม่โกรธตอนนี้ พี่รู้ซึ่งถึงการไม่ได้รับรักตอบจากคนที่เรารักมันเจ็บปวดมากแค่ไหนแล้ว"

แม่ทัพลู่บอกทุกสิ่งให้กระจ่างใจในตอนนี้เลยจากนี้ไปจะมีเพียงความเชื่อใจกันถ้าได้เปิดใจคุยกันในทุกเรื่องสิ่งที่สองคนผิดพลาดมาในอดีตผ่านมาแล้วย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้แต่ทำสิ่งดีๆในอนาคตร่วมกันต่อไปได้

"ข้าขอเวลาสองปีมีสิ่งที่ข้าอยากทำให้สำเร็จถ้าท่านทำได้ตามที่พูดข้าจะแต่งให้ท่าน"

นางตอบแม่ทัพหนุ่มไปกับสิ่งที่นางคิดเอาไว้แล้วอยากจะทำให้สำเร็จคือไปท่องเที่ยวชายแดนใต้กับพี่ชายของนางสักครั้งหาช่องทางทำธุรกิจใหม่

"พี่คงให้น้องขนาดนั้นไม่ได้หรอกเพราะพี่ต้องการแต่งให้น้องเดือนนี้เลยถ้าได้ฤกษ์พี่จะแต่งเลยงานอะไรน้องอยากทำพี่เองก็ไม่ห้ามพร้อมจะสนับสนุนน้องทุกเรื่องสองปีนั้นนานเกินไปสองเดือนพี่ก็ว่านานมากแล้ว"

แม่ทัพลู่ตอบนางอย่างมั่นใจว่าเขาไม่ยอมให้มีงานแต่งไปถึงสองปีเขารับไม่ไหวเพราะอยากอยู่กับนางในทุกวัน

หลี่ซูเหยียนทั้งฉุนทั้งโกรธขอสองปีแต่ชายหนุ่มไม่ยินยอมเขาจะแต่งในเดือนนี้ให้ได้พูดไปเขาก็ยังยืนยันคำเดิมคุยทั้งคืนก็ไม่คงจะไม่รู้เรื่อง นางจึงขี้เกียจจะทะเลาะกับเขาในตอนนี้เสียอารมณ์ในการนอนดูดาวมีอีกตั้งหลายวิธีจะทำให้เขาเสียใจกับสิ่งในอดีต เขาเคยทำกับร่างเดิมเอาไว้ซึ่งนางยังทำร้ายเขาไม่สะใจพอกับการเอาคืน ส่วนมากแล้วนางเสียเปรียบเพราะโดนจู่โจมตอนเผลอตลอดคือเปลืองตัวมาก

นางจึงสะบัดหน้าเดินขึ้นเรือนนอนไปเลยแม่ทัพลู่มองตามหลังภรรยาตัวน้อยไปด้วยความเจ็บปวดนางคงจะโกรธเขาอีกแล้วเพราะไม่อาจจะเสียนางไปอีกแล้วเขายืนยันคำเดิม คือแต่งนางในปีนี้อย่างอื่นเขาคิดว่าจะค่อยๆทำให้นางรักและไว้ใจเขาและชดเชยให้นางกับสิ่งผิดพลาดที่เขาทำร้ายจิตใจนางมาหลายปี