บทที่สามสิบ

"เหยียนเอ๋อร์พี่กลับมาแล้วได้น้ำผึ้งมาฝากน้องเยอะมากเลยล่ะแต่พี่ว่าเราลงเขาก่อนดีกว่าวันนี้ก่อนตะวันมันจะลับขอบฟ้า"

"พี่ใหญ่มาแล้วข้าเองก็ได้เห็ดเยอะมากเลยเจ้าค่ะดอกกำลังตูมๆอยู่เลยข้าล้างเสร็จแล้วตอนมารอพี่ใหญ่กลับมาเจ้าค่ะ"  นางลุกขึ้นแล้วบอกพี่ชายใบหน้าของนางเต็มไปด้วยรอยยิ้มให้พี่ชาย

"ถ้าเช่นนั้นพวกเราก็รีบลงเขากันเถอะเจ้าค่ะ" นางตอบแล้วก็เดินนำหน้าทุกคนลงเขาเลย

"เหยียนเอ๋อร์พี่กับแม่ทัพหลี่ไปเจอผึ้งเต็มต้นไม้ใหญ่ตัดมาฝากน้องเยอะมากนะ" แม่ทัพลู่รีบบอกนางเพราะอยากได้คำชมจากนางเช่นกันเขารีบเดินประกบนางคนละข้างกับแม่ทัพหลี่ซูหยางไม่ห่าง

"ข้าขอบพวกท่านทุกคนเจ้าค่ะที่เสี่ยงชีวิตขึ้นต้นไม้ตีผึ้งมาให้ข้าวันนี้ข้าจะเลี้ยงหมูกะทะให้ทุกคนทานด้วยกันทั้งบ้านสวนาเฟ่เลยนะเจ้าคะ"  นางตอบ

"แล้วน้องยังมีอะไรขาดเหลือหรือไม่" แม่ทัพลู่ถามนาง

"ไม่มีขาดเลยสักอย่างเจ้าค่ะข้ามีครบหมดทุกอย่างแล้ว"

นางตอบแม่ทัพลู่ไปเหมือนคุยกับคนทุกในคณะเดินขึ้นเขามาด้วยกันไม่มีใครเป็นพิเศษทุกคนคือเท่าเทียมกันใครถามนางตอบ แม้ตอนนี้คนข้างนางคือสามีจำเป็นต้องตอบคำถามของเขาแม้นางจะไม่ชอบหน้าเขาแค่ไหนก็ตาม

"เหนื่อยมากไหมขี่หลังพี่ได้นะ" แม่ลู่ยังถามนางด้วยความเป็นห่วงกับการเดินลงเขาของนาง

"ข้ายังไหวท่านไม่ต้องเป็นขอบคุณท่านแม่ทัพลู่มากที่เป็นห่วงข้าเจ้าค่ะ"

นางตอบชายหนุ่มกลับไปนางหันไปยิ้มให้พี่ชายขาลงเดินไม่นานก็ถึงบ้านสวนไม่ถึงสองเค่อเหมือนขาขึ้นเขา

"มีอะไรให้พี่ช่วยอะไรอีกไหมกับอาหารใหม่ของน้อง" แม่ทัพลู่ถามพอมาถึงเรือนพักท้ายสวนตอนนี้มีคนงานมาทำอาหารตั้งเตารอเจ้านายทั้งสาม ข้าวของนั้นเตรียมมาหมดรอแค่เจ้านายมาถึงก็ลงมือทานได้เลย

"ไม่มีอะไรแล้วเจ้าค่ะท่านแม่ทัพกับพี่ใหญ่ก็ไปรอทานหมูกะทะกันได้แล้วหรือจะอาบน้ำก่อนตอนนี้คนงานเตรียมของไว้รอหมดทุกอย่างแล้วเจ้าค่ะ"  นางตอบคนช่างถามช่างซักเพราะอยากคุยกับนางทีตอนนี้ทำมาชวนคุย

"พี่ใหญ่ข้าไปอาบน้ำก่อนแลัวเจอกันเจ้าค่ะ"  นางบอกพี่ชายแล้วเดินแยกไปเรือนของนาง    

 "อืมน้องไปเถอะพี่เองก็จะพาแม่ทัพลู่ไปอาบเหมือนกันเหนียวตัวเพราะใช้กำลังไปเยอะ"

เขาบอกน้องสาวนี้คือข้อแก้ตัวปกติคนส่วนใหญ่จะไม่ค่อยอาบน้ำกันบ่อยถ้าไม่ใช้แรงเยอะจนเหงื่อออกจนเหนียวพวกจะเช็ดตัวกันเสียมากกว่า

"เหยียนเอ๋อร์พี่ใหญ่ไปอาบน้ำก่อนก็ได้จะได้ตัวหอมมานั่งทานมื้อค่ำด้วยกันให้อร่อยพี่ไปก่อนนะ"

แม่ทัพลู่บอกภรรยาตัวน้อยตอนนี้ไปไหนเขาก็อยากให้นางรับรู้ทุกการเคลื่อนไหวของตัวเองเช่นกันก่อนจะเดินตามหลังแม่ทัพหลี่ไปอีกเรือน

หลี่ซูเหยียนใช้เวลาไม่นานนางอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่นางกลับมาพร้อมพี่สาวคนสนิทแล้วพากันเอาไม้ไผ่ที่เหลาเอาไว้มาเสียบเห็ดโคนย่างกินหวานๆ นางชอบจิ้มน้ำจิ้มหมูกะทะ และทานได้ทั้งต้มทั้งย่างแล้วแต่ความชอบของแต่ละคน

แม่ทัพหลี่กับแม่ทัพลู่เองก็เร่งอาบน้ำเพื่อจะมาทานมื้อค่ำให้อร่อยอีกหลายคนตื่นเต้นกับเมนูใหม่ยิ่งคนของแม่ทัพลู่นี้ตั้งตารอคอยให้ถึงเมนูมื้อค่ำเร็ว เพราะได้สอบถามคนสนิทของแม่ทัพหลี่มากันแล้วว่ามันอร่อยยิ่งนักทานตอนร้อนๆอากาศหนาวเย็นนั้นมันดีมากๆกับการซดน้ำร้อนๆ

ตอนนี้พื้นที่หน้าเรือนนอนด้านหน้านั้นมีเตาย่างหมูกะทะตั้งเป็นจุดๆเอาไว้รอเจ้านายกับคนงานตั้งเตาย่างออกไปห่างจากเตาของเจ้านาย เพื่อจะได้เป็นการส่วนตัวนอกจากคนสนิทเท่านั้น ตั้งคนละข้างฝั่งชายหญิงคนละฝั่งเพื่อรอเจ้านายเรียกหาใช้ได้สะดวก

"เหยียนเอ๋อร์พี่พร้อมแล้วสำหรับมื้อค่ำแสนอร่อยของพวกเรา"

"แม่ทัพลู่นั่งลงข้าจะบอกวิธีกินหมูกะทะแสนอร่อยให้ท่านน้ำจิ้มนี้มีสองแบบนะเผ็ดมากกับเผ็ดน้อยชิมดูก่อนก็ได้น้ำซุบก็แบบเผ็ดมากจนลิ้นชา กับแบบใสแต่อันไหนก็อร่อยเหมือนกันของสดที่วางยุตรงนี้นำลงน้ำซุบเดือดๆจะต้มหรือจะย่างบนเตานี้ก็ได้เลยทำแบบนี้นะ" เขานำเนื้อชิ้นบางลงลวกน้ำซุบเดือดๆจุ่มสะบัดเบาๆสองสามครั้งแล้วยกขึ้นมาจิ้มน้ำเข้าปาก

"อืมอร่อยมาก"   แม่ทัพหลี่บอกก่อนจะลวกเนื้อหมูเนื้อวัวลงจุ่มรวมถึงนำบางส่วนลงหม้อกินแบบร้อนรวมถึงผัก มีแม่ทัพลู่มองด้วยความสนใจตอนแรกเพราะมีแต่ของสดเต็มถาดใหญ่มีทุกอย่างและเขาไม่เคยเห็นหรือเคยกินก็มี ภรรยาตัวน้อยย่างเห็ดของนางอย่างรอคอยนางคงจะชอบมากนั่งมองเห็ดย่างของตัวเองตาแวววาวนางช่างน่าเอ็ดดูยิ่งนักยามนี้  นี้เขาพลาดกับการเรียนรู้การใช้ชีวิตกับนางไปช่างน่าเสียดายวันเวลาไม่อาจย้อนคืนมาได้อีกคงต้องชดเชยให้นางตลอดไปนับแต่บัดนี้

"พี่ใหญ่ท่านทานตามสบายเลยเจ้าค่ะข้ารอเห็ดย่างแป๊บเดียวเจ้าค่ะ"

นางตอบพี่ชายด้วยรอยยิ้มเพราะนางแยกไปยืนย่างเห็ดรวมถึงกุ้งใส่จาน จากการแยกเตาต่างหาก

  "เหยียนเอ๋อร์ให้พี่ไปย่างให้ไหมเจ้ามานั่งทานก่อนดีไหมพี่ว่า"

แม่ทัพลู่เดินไปหานางพอรู้วิธีทานหมูกะทะกับแม่ทัพหลี่แล้วแต่เขายังอยากนั่งทานพร้อมกันกับนาง จึงเดินไปหานางที่เตาย่างเห็ด ตอนนี้สุกแล้วนางคีบออกมาใส่ถาดจนเต็มก่อนพี่สาวซิงซิงจะยกไปวางวงเตาย่างหมูกะทะของนางกับพี่ชาย

"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะท่านแม่ทัพลู่ข้าย่างสุกแล้วท่านไปทานกับพี่ใหญ่ได้เลย"

นางตอบแล้วเดิมมานั่งข้างพี่ชายอีกฝั่งแม่ทัพลู่นั่งลงข้างนางอีกฝั่งเช่นเดียวกัน เพรานั่งกันสามคนนางจึงอยู่กลางของสองหนุ่มหล่อตอนนี้จ้องจะแย่งกันคีบอาหารให้นาง

"เหยียนเอ๋อร์ทานได้เลยพี่ลวกเนื้อใส่ถ้วยให้เจ้าแล้ว" กุ้งเขาก็แกะให้น้องสาวหลายตัว

"แม่ทัพลู่ท่านทำเองนะข้าบอกไปแล้วข้าทำให้น้องสาวข้าคนเดียว "

"...." แม่ทัพหลี่ท่านเห็นข้าเป็นเด็กหรือเยี่ยงไรพูดออกมาได้

"ขอบคุณเจ้าค่ะพี่ใหญ่" นางยิ้มให้พี่ชายแล้วคีบเห็ดจิ้มน้ำจิ้มเข้าปากแล้วยิ้ม

"อืมอร่อยหวานมากเลยเจ้าค่ะพี่ใหญ่ทานสิเจ้าคะ" นางหยิบไม้ย่างเห็ดโคนให้พี่ชายชิม แม่ทัพลู่มองหน้าภรรยาตัวน้อยตาละห้อย ส่งสายตาว่าเขาก็อยากจะทานเหมือนกัน

แต่หลี่ซูเหยียนมองเมินเฉยใส่เขาอย่างไม่สนใจทำร้ายจิตใจของนางมาตั้งหลายปีแค่นี้นางเอาคืนให้เจ้าของร่างเดิมนั้นถือว่าน้อยไปด้วยซ้ำ

  แม่ทัพหลี่มองแม่ทัพลู่แล้วหัวเราะเยาะเขาด้วยหางตาว่าตัวเองคือคนสำคัญของนาง

"เอ้าข้าให้ท่านชิมด้วยสงสารคนไม่เคยทานหรอกนะจึงตัดใจยกให้ "  เขาบอกแม่ทัพลู่ก่อนจะทานหมูกะทะด้วยความอร่อยต่อ

"อืมมันอร่อยมากจริงๆด้วยข้าไม่เคยทานมาก่อนอย่างท่านบอก งั้นข้าขอนะไม้นี้ท่านเคยทานแล้วให้ข้าเถอะ"

แม่ทัพลู่หยิบเอาไม้ย่างเห็ดมาถือแล้วกินจนหมด 

"..."

แม่ทัพหลี่ถึงกับพูดไม่ออกเพราะเขาพึ่งจะทานไปสองดอกเอง  นี้แม่ทัพลู่เล่นยกไปรูดใส่ถ้วยตัวเองจิ้มน้ำจิ้มใส่ปากไปจนหมดก่อนเพราะเขามัวแต่พลิกหมูย่าง  

 "นี้ท่านแม่ทัพลู่เผลอไม่ได้เลยนะเหอะ" 

  เขาว่าให้อีกคนตอนนี้แย่งเห็ดย่างไปกินจนหมด