บทที่สามสิบสอง

แม่ทัพลู่เทียนหรงมองนางเดินขึ้นเรือนไปเขาจึงตัดใจเดินกลับมาหาพี่ชายของนาง คนของแม่ทัพหลี่นำสุราจากสาวใช้ข้างกายของหลี่ซูเหยียนมารอแล้วในศาลาหน้าเรือน 

 "แม่ทัพลู่คุยกับน้องเล็กเป็นเยี่ยงไรจึงทำหน้าเหมือนปลาตายน้ำล่ะแม่ทัพลู่" แม่ทัพหลี่ถามว่าที่น้องเขยแบบสะใจแต่ยังถามหน้าตาย

"เหยียนเอ๋อร์บอกว่าจะเลื่อนวันแต่งงานไปอีกสองปีข้าไม่ยอมนางจึงโกรธเดินขึ้นเรือนไปแล้ว จะให้ข้ารอนานขนาดนั้นไม่ไหวหรอกข้าก็อยากอยู่ใกล้นางนี้นาข้าอยากชดเชยให้นางทุกอย่างแล้ว จะมีนางเพียงคนเดียวไม่คิดจะให้เศษใจนางเลยนะข้าให้หมดทั้งหัวใจและตัวข้านี้เลยล่ะ"  เขาตอบแม่ทัพหลี่ซูหยาง

"ทำไมท่านไม่ยอมให้นางไปเล่าแค่สองปีเองนี้นา"  แม่ทัพหลี่ถามกลับ   

"ท่านจะบ้าหรือจะให้คนห่างภรรยาตัวเองได้เยี่ยงไรตั้งสองปีข้าไม่ลงแดงตายไปก่อนเลยหรือ"

"จะตายได้เยี่ยงไรท่านเป็นผู้ชายจะมีเมียกี่คนก็ได้ไม่ใช่สาวใช้ข้างห้องหรืออนุของท่านเต็มจวนอยู่แล้วหรอกหรือแม่ทัพลู่"

"พูดแบบนี้เรามาต่อยกันเลยไหมข้ามีนางคนเดียวเท่านั้นและน้องสาวของท่านคือคนพรากความความบริสุทธิ์ของข้าไปจนหมดแล้ว จะมาบอกไม่รับผิดชอบข้ามันไม่ง่ายหรอกข้าไม่มีวันยอม!!"

แม่ทัพลู่ตอบพี่ชายภรรยาอย่างไม่ยินยอมเช่นเดียวกัน

"ท่านแม่ทัพลู่จะรีบแต่งไปทำไมข้ายังอยากให้น้องสาวอยู่กับข้าไปนานๆถ้านางไม่แต่งข้านี้ยิ่งเต็มใจจะเลี้ยงนางไปตลอดชีวิตเลยล่ะ"

"ท่านจะบ้าหรือนางเป็นภรรยาของข้าจะให้ท่านเลี้ยงแทนข้าไปทำไมล่ะ ข้าสิจะต้องเลี้ยงดูนางท่านรอเลี้ยงหลานช่วยข้ากับนางก็ได้แล้วไม่ต้องมาพูดจาขัดขวางข้าเลยนะไหนละเหล้ามาดวนกันดูซิว่าใครจะเมาแล้วร่วงก่อนกันแน่"

"อืมนั่งลงสิท่านจะบังคับอะไรนางนักหนาทีเมื่อก่อนทำไมไม่เห็นท่านจะเป็นบ้าขนาดนี้ล่ะ" แม่ทัพหลี่พูดกับว่าที่น้องเขย   

"จะไม่คลั่งได้เยี่ยงไรท่านเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าไอ้เจ้าของร้านขายเครื่องดนตรีมันจ้องจะเกี้ยวภรรยาของข้าอยู่ตลอดเวลา หรือท่านจะทำเป็นปิดตาข้างหนึ่งคิดว่าข้าไม่รู้อะไรเลยหรือในเรื่องนี้ถึงนางจะยังไม่คิดอะไร แต่เพราะตอนนี้นางนั้นกำลังโกรธข้าจึงทำให้ข้ากลัวว่านางจะประชดข้าเสียมากกว่า"

แม่ทัพลู่พูดระบายออกมาให้แม่ทัพหลี่ฟังกับสิ่งที่เขากังวลในตอนนี้

"เอาล่ะท่านไม่ต้องคิดมากไปถึงขั้นนั้นนางจะไปมีจิตใจไปสนใจใครได้ นางมุ่งทำบ้านสวนคาเฟ่กับข้าและฝึกซ้อมวงดนตรีของนางให้ทำการแสดงในโรงน้ำชาพึ่งจะมีวันหยุดมาถึงบ้านสวนเมื่อวานนี้เองท่านก็ยังจะตามมากวนใจนางอีก"

แม่ทัพหลี่บอกกับอีกคนมัวแต่หึงหวงจนลืมถามไถ่ความเป็นมาเลยคิดไปถึงไหน

"อืมข้าขอโทษพอดีข้าหึงนางมากไปหน่อยจึงลืมคิดไป มาดื่มกันเถอะข้าอยากจะรู้ว่าใครจะเมาก่อนกัน"  แม่ทัพลู่บอกแม่ทัพหลี่

ยามโฉ่วสองแม่ทัพร่วงนอนกันในศาลาจนคนสนิทต้องพากันห้ามขึ้นเรือนนอนแต่ก็มีคนเฝ้ายามยันสว่างเพราะคนสนิทนั้นก็ดื่มต่อ หลับกันต่อในศาลาแทนเจ้านายแต่เพราะได้รับอนุญาติจากแม่ทัพทั้งสองแล้ว เปลี่ยนให้เงามาเฝ้ายามแทนแล้วคนงานของบ้านสวนคาเฟ่ก็เดินตรวจเข้มกันทุกคืนตลอด พวกเขาถูกฝึกให้เฝ้าระวังขโมยเข้าสวนกันอยู่แล้ว

หลี่ซูเหยียนนอนหลับไปด้วยความสบายใจเพราะไม่มีคนมากวนใจนางสาวใช้กับคนสนิทของนางนอนเฝ้าในห้องสองคน หน้าหัองสามคนเรือนนอนของนางนั้นมีห้องโถงรับแขกนั่งดื่มน้ำชาก่อนจะออกนอกเรือนมีระเบียงมีห้องน้ำในตัวทุกหลัง ในบ้านพักตากอากาศหลังเล็กของนางที่จริงมีสามหลังของท่านพ่อด้วยนางให้พี่ชายทำเอาไว้รอบิดาจะได้ให้ท่านมาพักผ่อนให้สบายตอนแก่ชราหลังปลดเกษียณแล้ว

นางตื่นทำข้าวต้มกุ้งหม้อใหญ่เพียงพอต่อทุกคนแล้วไปดูคนงานเก็บผักตั้งแต่ยามเช้าตรู่กับพี่สาวคนสนิททั้งห้า ส่วนพี่ชายของนางกับแม่ทัพลู่จะตื่นตอนไหนนางไม่สั่งให้ใครปลุกนางอยากให้พี่ชายได้พักผ่อนเช่นเดียวกันวันหยุดทั้งทีไม่ต้องรีบร้อนไปไหน หลังจากไปดูสวนผักมานางชวนพี่สาวขึ้นไปเก็บเห็ดกับพ่อครัวอีกรอบก็คนมีความสุขมากกับการขึ้นเขา  คนงานชอบไปกับคุณหนูเพราะมันสนุกและได้ความรู้ได้ของกินมากมายลงมาให้ได้กินกันทุกคน

ยามซือแม่ทัพหลี่ตื่นนอนมาอาบน้ำทานข้าวพร้อมกับแม่ทัพลู่เพราะพวกเขาทำงานกันหนักมาตลอดหลายเดือนพอได้ดื่มเหล้าของน้องสาวเข้าไปทำให้หลับลึกมากทำให้รู้สึกว่าได้นอนหลับเต็มที่

แต่ที่สองหนุ่มไม่รู้คือนางใส่ยานอนหลับให้พวกเขาได้หลับยาวต่างหากล่ะนางคิดไปยิ้มไประหว่างช่วยกันเก็บเห็ดให้ได้เยอะเท่าไรยิ่งดีมันคืออาหารของคนงานและตัวของพวกนางเองทุกคน

"เหยียนเอ๋อร์คงจะเข้าสวนไปดูคนงานตอนเช้ายังไม่กลับมาอีกหรือนางว่าแต่ข้าไม่ยอมพักเป็นนางต่างหากที่บ้างานมากกว่าข้าเสียอีก เหล้าเมื่อคืนทำให้ข้าหลับสบายจนตื่นสาย ดื่มน้ำแกงสร่างเมาแต่ก็ทำให้รู้ว่าหลับสนิทมากเมื่อคืน"   แม่ทัพหลี่พูดกับแม่ทัพลู่

"อืมข้าก็ว่าเหมือนท่านรู้สึกว่าได้หลับเต็มที่รีบทานเถอะข้าอยากไปหาเหยียนเอ๋อร์แล้วข้าวต้มอร่อยมากเลยกุ้งย่างกินว่าอร่อยมากแล้ว ทำข้าวต้มใส่ทั้งเนื้อปลากุ้งหมูสับเป็นก้อนอีกมีเห็ดด้วย ทำไมเครื่องมันเยอะจังเลยละหอมมากด้วย ถ้าทหารในค่ายของเราได้กินคงจะทำให้มีกำลังฝึกซ้อมได้เข้มแข็งขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่าท่านว่าไหมแม่ทัพหลี่"

"คุณหนูเล็กไปไหนตอนนี้พวกเจ้ารู้ไหมนางได้สั่งอะไรไว้หรือไม่" แม่ทัพหลีถามคนงานรับใช้ในเรือนสามสี่คน   

"คุณหนูไปดูคนงานในสวนกลับมาแล้วก็ขึ้นเขาไปหาเห็ดป่าต่อเลยเจ้าค่ะท่านแม่ทัพ"   สาวรับใช้ตอบ

"อะไรนะนางขึ้นเขาอีกแล้วหรือไปนานหรือยังนี้จะยามอู๋แล้วจะลงมาทานมื้อเที่ยงหรือจะทานบนเขาเลยนางสั่งอะไรอีกหรือไม่ " แม่ทัพหลี่ถามเขาไม่ได้ห่วงน้องสาวเพราะนางไม่ได้ไปคนเดียวมีคนคุ้มกันหลายคน รวมถึงคนงานในบ้านสวนบางส่วนคงจะไปหาอาหารป่ากันมาทำกินมื้อต่อไป

"ข้าจะขึ้นเขาไปหาเหยียนเอ๋อร์ทำไมปล่อยให้นางขึ้นเขาไปคนเดียวแบบนั้นลุกเลยนะแม่ทัพหลีท่านจะมาทำเป็นใจเย็นได้เยี่ยงไร " แม่ทัพลู่พูดเสียงดังจนคนรับใช้พากันตกใจกับน้ำเสียงทรงอำนาจนั้น

"ท่านจะรีบไปทำไมนางไม่ได้ขึ้นเขาไปคนเดียวเสียหน่อยคนตามนางไปไม่ใช่เยอะกว่าเมื่อวานอีกหรือ ข้าทานจะหมดถ้วยแล้ว ท่านเองก็ต้องทานให้หมดถ้าน้องสาวของข้ามาเห็นโดนบ่นหูชาแน่กินทิ้งกินขว้างได้เยี่ยงไรคิดถึงคนทำด้วยสิ  ลำบากมากนะกว่าจะได้ข้าวมาแต่ละเม็ด"

แม่ทัพลู่ได้ยินว่าจะโดนบ่นรีบยกข้าวต้มขึ้นซดจนหมดถ้วยจะได้รีบตามภรรยาขึ้นเขาทำไมนางดื้อขนาดนี้ชอบหาอะไรเสี่ยงๆทำกันเสียจริง