บทที่ 1.3

ฝ่ามือของคนที่นอนฟาดมาเต็มแรงที่ข้างแก้มของผู้หวังดี เจ้าหล่อนลุกขึ้นมานั่งรวดเร็วแล้วให้รางวัลอีธานด้วยแรงตบจนหน้าชาไปแถบหนึ่ง แล้วลุกขึ้นเดินหนีไปทันที

          "เดี๋ยว" อีธานได้สติคว้าขาทั้งสองข้างของคนที่เพิ่งจะตบหน้าตนไว้

          "ปล่อยนะ" สาวน้อยล้มลงและถูกคนตัวโตกว่าคร่อมตัวไว้ไม่อาจกระดุกกระดิกไปไหนได้

          "ปล่อยนะ ไอ้ฝรั่งบ้า ไอ้ลามก ไอ้ฉวยโอกาส" สารพัดคำต่อว่าที่เจ้าหล่อนพรั่งพรูออกมา ยังไม่นับกำปั้นน้อยๆ ที่ทุบลงมาตรงหน้าอกแกร่งอีกนับไม่ถ้วน 

          อีธานทนต่อไปไม่ไหว เขาไม่ยอมถูกทำร้ายฝ่ายเดียวแน่ เจ้าหล่อนเป็นใครมาจากไหน มีคนมาช่วยแล้วยังไม่สำนึกกลับต่อว่าและทำร้ายผู้มีพระคุณงั้นหรือ แบบนี้ต้องสั่งสอนและเอาคืนหน่อยแล้ว

          "ว้าย..." หญิงสาวร้องลั่น เมื่ออีธานโถมทับมาทั้งตัวเพื่อตรึงไม่ให้ขยับไปไหนได้

          "ตบด้วยด่าด้วยจะเกินไปหน่อยไหม แม่คุณ" ภาษาไทยสำเนียงฝรั่งทำให้เธอชะงักเล็กน้อย เขาพูดภาษาบ้านเกิดของตนได้แม้จะดูตลกไปหน่อยก็ตาม

          "ผมช่วยคุณนะ แทนที่จะขอบคุณกลับทำแบบนี้เหรอ" แววตาคู่คมจ้องเขม็ง ทำให้อีกฝ่ายก้มหน้าไม่กล้าสบตาตอบ

          "ปล่อย" ดูเหมือนน้ำเสียงที่โวยวายเมื่อครู่จะสงบลงอย่างเห็นได้ชัด

          อีธานปล่อยตามคำขอขยับตัวออกแล้วลุกขึ้นยืนรอ ร่างอวบอิ่มที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่คลุมไว้ลุกขึ้นตาม

          "เดี๋ยว จะไปไหน"

          สาวน้อยนิรนามวิ่งหายไปในความมืด อีธานไม่ทันสังเกตว่าเจ้าหล่อนวิ่งไปทางไหนของรีสอร์ท เธออาจจะเป็นนักท่องเที่ยวที่มาพักที่นี่เช่นกัน  ไม่เป็นไรพรุ่งนี้เช้าเขาจะไปดักรอที่ห้องอาหาร รับรองว่าจะต้องถามสิ่งที่เกิดขึ้นในรู้เรื่องแน่

          ธามจิบน้ำส้มหมดเป็นแก้วที่สามอีธานก็ยังไม่มีทีท่าว่าอยากจะลุกจากโต๊ะไปไหน ชลาลัยออกมาต้อนรับแขกที่ห้องอาหารซึ่งมีเพียงโต๊ะสองหนุ่มตามปกติ สายตาของเพื่อนรักจับจ้องไปที่ผู้ดูแลคนสวยไม่ยอมห่าง

          "แกอยากคุยกับเขาก็ลุกไปเลย ถ้าขืนมัวแต่มองคงไม่ได้ทำอะไรแน่วันนี้" ธามกระซิบเบาๆ

"นายอยากกลับที่พักเหรอ" สายตาของอีธานยังจับจ้องคอยดูบางสิ่งไม่วางตา เขาไม่ได้มองชลาลัยเพียงแต่เจ้าหล่อนอยู่ในตำแหน่งที่เป็นทางเข้าห้องอาหารเท่านั้น

          รอจนครัวอาหารเช้าปิด อีธานก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเดินไปคุยกับชลาลัยให้เป็นเรื่องเป็นราวสักที ทำให้ธามทนไม่ไหวเป็นฝ่ายเข้าไปเดินหน้าเปิดทางให้เพื่อนก่อน

          "อาหารเช้าถูกปากไหมคะ" ชลาลัยถามด้วยรอยยิ้ม

          "อร่อยมากเลยครับ เอ่อ คุณชลาลัยครับ พอจะมีเวลาสักนิดไปคุยกับเพื่อนผมหน่อยได้ไหม พอดีอีธานอยากจะ..."

          "ผมอยากทราบว่าแขกผู้หญิงที่มาพักที่นี่อยู่ห้องไหนครับ" จู่ๆ อีธานก็โพล่งขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

          "มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ" ชลาลัยถามกลับด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย ในขณะที่ธามเองก็หันมามองหน้าเพื่อนด้วยความแปลกใจเช่นกัน

          "เมื่อคืนนี้ที่ริมหาดของคุณเกือบมีคนฆ่าตัวตาย"

          "ฆ่าตัวตาย เฮ้ย..." ธามอุทานด้วยความตกใจ

          ชลาลัยส่ายหน้าทันที ตอนนี้แขกที่จันทร์เจ้ารีสอร์ทมีเพียงแค่ธามกับอีธานเท่านั้น ไม่มีแขกอื่นมาพักที่นี่เลยแม้แต่คนเดียว ถ้าเช่นนั้นผู้หญิงที่ชายหนุ่มเห็นคือใคร

"เธอลงไปที่ทะเลตอนดึก คงคิดว่าปลอดคนแล้วแต่บังเอิญผมยังไม่นอนจึงลงมาช่วยไว้ทัน แต่พอเอาขึ้นฝั่งได้ก็หนีไปไหนไม่รู้" อีธานไม่ได้เล่ารายละเอียดว่าแม่ตัวดีทำอะไรกับตนไว้บ้าง

          "อาจจะเป็นคนจากรีสอร์ทอื่นหรือเปล่าคะ คือว่าตอนนี้เราไม่มีแขกอื่นเลยนอกจากคุณสองคนเท่านั้น"

          เป็นไปไม่ได้ ก็เขาเห็นกับตาว่าเจ้าหล่อนวิ่งหนีหายเข้ามาในรีสอร์ท แล้วจะเป็นคนอื่นไปได้อย่างไรกัน อีธานมั่นใจว่าเป็นคนจริงแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่ใช่ภูตผีหรือนางเงือกที่ไหนแน่

          "ทำไมถึงมีเราสองคนมาพักแค่นั้นล่ะครับ" ธามเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้

          สภาพห้องพักแม้จะดูเก่าและไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกใดๆ แต่พออยู่จริงธามก็พบว่ามันเหมาะสำหรับการพักผ่อนท่ามกลางธรรมชาติ ลมทะเลที่พัดโชยตลอดทั้งคืน ไม่ทำให้รู้สึกร้อนจนคิดถึงเครื่องปรับอากาศที่เคยนอนทุกค่ำคืน ตื่นมาได้ยินเสียงคลื่นกระทบฝั่ง ได้สูดอากาศบริสุทธิ์สดชื่นที่หาได้ยากในสังคมเมืองกรุง

          ที่สำคัญเมื่อเช้าตื่นมาเดินเล่นริมหาดกับอีธานทำให้พบว่าวิวของจันทร์เจ้ารีสอร์ทสวยมาก โค้งน้ำสีครามตัดรับกับแสดงอาทิตย์ที่เส้นขอบฟ้าเป็นภาพที่น่าประทับใจมาก

"แต่ผมมั่นใจและเห็นกับตาว่า ผู้หญิงคนนั้นวิ่งหายเข้ามาในรีสอร์ทของคุณ" อีธานยังไม่ยอมลืมเรื่องที่ติดใจมาตลอดทั้งคืน

          ชลาลัยไม่รู้จะตอบคำถามไหนของลูกค้าดี เรื่องผู้หญิงที่อีธานเห็นเมื่อคืนคิดว่าน่าจะไปไล่หาตัวตนได้และพอจะรู้ว่าเป็นฝีมือใคร แต่คำถามเรื่องว่าทำไมถึงมีแขกแค่สองคนมาพักต่างหากเป็นเรื่องที่ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี

          ยังไม่ทันได้ตอบคำถามใดๆ ทั้งสิ้น มนัสก็รีบร้อนเดินมาหาชลาลัยแล้วกระซิบกระซาบบางอย่างที่ทำให้หญิงสาวต้องขอตัวไปทำธุระสำคัญก่อน เธอบอกให้ทั้งสองไปรอที่หน้าบ้านพัก เพราะอีกสักครู่จะมีคนของรีสอร์ทมาพาไปล่องเรือตามโปรแกรม

          ธามไม่ติดใจคำถามที่ไม่ได้รับคำตอบ แต่อีธานยังไม่เลิกครุ่นคิดที่จะตามหาผู้หญิงคนนั้น เจ้าหล่อนต้องอยู่ในรีสอร์ทแห่งนี้แน่ เขามั่นใจเช่นนั้นจริงๆ